Decyzja w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 17.05.2006, sygn. BI/4218-0009/06, Izba Skarbowa w Gdańsku

Temat interpretacji

Decyzja

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), po rozpatrzeniu zażalenia ... na postanowienie Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdyni z dnia 1 marca 2006r. Nr I-2/423-0018/05 zawierającego pisemną interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego

• uznając, że zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie utrzymuje się w mocy postanowienie organu pierwszej instancji.

U z a s a d n i e n i e

Pismem z dnia 25 listopada 2005r. (data stempla pocztowego 01.12.2005r.) uzupełnionym w dniu 01.03.2006r. Spółka z o.o. zwróciła się do Naczelnika Urzędu Skarbowego o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka prowadząca w ramach działalności gospodarczej aptekę, udziela swoim klientom w różnej wysokości premie pieniężne mające charakter nagrody. Obrót za sprzedaż leków jest ewidencjonowany w kasie fiskalnej bez pomniejszania o udzieloną premię pieniężną. Przy czym, do kasy apteki wpływa kwota pomniejszona o wręczony klientowi bonus pieniężny. Apteka nie posiada regulaminu promocji oraz nie wydaje kart stałego klienta, które wiązałyby procentowo bonifikaty z ilością sprzedanego towaru w określonym czasie, zaś o kwocie udzielonej bonifikaty decyduje każdorazowo pracownik apteki.

Wątpliwość Spółki dotyczy możliwości zaliczania w koszty podatkowe udzielanych w ten sposób premii pieniężnych. Zdaniem Spółki udzielane premie (bonusy) pieniężne są kosztem uzyskania przychodów, ponieważ są to wydatki o charakterze marketingowym ponoszone w celu osiągnięcia przychodu. Wprowadzenie tego rodzaju zachęty ma istotne znaczenie dla utrzymania poziomu sprzedaży i jej wzrostu w momencie silnej konkurencji na rynku farmaceutycznym. Ponadto na skutek wprowadzenia premii, apteka pozyskała stałych klientów.

Postanowieniem z dnia 1 marca 2006r. Nr I-2/423-0018/05 Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdził, że stanowisko przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe. Uzasadniając wskazał, iż udzielane przez aptekę bonifikaty (bonusy) nie będą stanowiły podatkowego kosztu uzyskania przychodu, natomiast będą zmniejszały przychody podatkowe.

Spółka korzystając z przysługującego jej prawa wniosła zażalenie, w którym podnosi, że odpowiedź udzielona przez Naczelnika Urzędu nie jest odpowiedzią na zadane pytanie przez podatnika bowiem - podatnik sformułował pytanie dot. możliwości ujmowania w podatkowych kosztach uzyskania przychodu bonusów pieniężnych udzielanych pacjentom kupującym leki w aptece. W ocenie pełnomocnika Spółki zalecane pomniejszanie ewidencjonowanego obrotu w kasie fiskalnej jest "prowokacją organu podatkowego". Ponadto pełnomocnik Spółki podnosi, iż postanowienie zostało doręczone po upływie przypisanego prawem terminu określonego w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, tym samym organ podatkowy pierwszej instancji związany jest stanowiskiem podatnika zawartym we wniosku bowiem przesłane postanowienie faksem w dniu 02 marca nie stanowi doręczenia, o którym mowa w art. 144 Ordynacji podatkowej.

Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku po rozpatrzeniu zażalenia stwierdza, co następuje:

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych ( Dz.U. z 2000 r. Nr 54 poz. 654 z późn. zm.) przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący osiągniętą w roku podatkowym nadwyżkę sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania. (W przepisach tej ustawy nie mowy o obrocie.)

Zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 i ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychodami (...) są w szczególności otrzymane pieniądze i wartości pieniężne. Za przychody związane z działalnością gospodarczą (...) osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont .

W myśl art. 15 ust. 1  ustawy z dnia 15 lutego 1992r. kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera ścisłego katalogu wydatków, które mogą być traktowane jako koszty uzyskania przychodów. Aby móc zaliczyć poniesiony wydatek do kosztów uzyskania przychodów między tym wydatkiem, a osiągniętym przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Oznacza to, że poniesiony wydatek musi mieć bezpośredni lub pośredni wpływ na powstanie przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej.

Podmioty prowadzące działalność gospodarczą w zakresie intensyfikacji sprzedaży swoich towarów podejmują różnorodne formy działania, w efekcie których dokonują wypłat kupującym towary tzw. premii pieniężnych. Premia pieniężna (tzw. bonus) przyznawana jest za określone działania podejmowane przez nabywcę. Nie wiąże się ona z żadną konkretną dostawą i stanowi nagrodę o charakterze motywacyjnym. Ma więc na celu podnoszenie efektywności współpracy pomiędzy kontrahentami, pozostając bez wpływu na cenę towaru i wysokość przychodu.

Zatem w takich przypadkach wypłacona premia pieniężna jest wynagrodzeniem za świadczenie usług i u sprzedawcy towaru stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowić będzie koszt uzyskania przychodów.

W przedstawionym stanie faktycznym Spółka nie wypłaca kupującym premii pieniężnych, lecz udziela bonifikat obniżając należność za nabyte leki. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiują pojęcia "bonifikata". W szerokim znaczeniu "bonifikata" to obniżka ceny przyznawana po dokonaniu transakcji, zwykle jako zachęta do zwiększenia zakupów albo forma rekompensaty z powodu faktycznie poniesionej lub przewidywanej straty kontrahenta. Jest to rodzaj obniżki ustalonej ceny określonego towaru wyrażonej procentowo lub kwotowo.

Tym samym Dyrektor Izby Skarbowej podziela stanowisko Naczelnika Urzędu Skarbowego wyrażone w postanowieniu z dnia 01.03.2006r., że obniżka ceny leku udzielana przez Spółkę klientom nie mieści się w definicji "premii pieniężnej" i tym samym nie stanowi kosztu uzyskania przychodów. Jest ona natomiast bonifikatą, rabatem polegającym na obniżeniu ceny leków w momencie zakupu przez niektórych klientów.

Bezzasadnym jest zarzut pełnomocnika spółki, że odpowiedź Naczelnika Urzędu Skarbowego nie jest odpowiedzią na zadane pytanie dotyczące możliwości ujmowania w podatkowych kosztach uzyskania przychodu bonusów pieniężnych udzielanych klientom. Na stronie 3 niniejszego postanowienia wiersz 16 od dołu Naczelnik Urzędu Skarbowego podkreślił bowiem, że "... udzielane przez aptekę bonifikaty (bonusy) nie będą stanowiły podatkowego kosztu uzyskania przychodu ... ." Ponieważ zgodnie z treścią art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych udzielone bonifikaty wyłączone są z należnego przychodu brak jest podstaw prawnych do wnioskowanego przez Spółkę zwiększenia o ich wartość kosztów uzyskania tego przychodu. Konsekwencją tego stanowiska Spółki byłoby, bowiem niezgodne z przepisami dwukrotne uwzględnianie wartości udzielonych bonifikat zarówno w przychodzie jak i w kosztach.

Jednocześnie Dyrektor Izby Skarbowej zauważa, iż pisemna interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego nie jest wiążąca dla samego Podatnika. Wiąże ona bowiem jedynie organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu zmiany bądź jej uchylenia (art. 14b § 1 i 2 Ordynacji podatkowej). Fakt, że przedstawiona w postanowieniu Naczelnika Urzędu Skarbowego interpretacja przepisów prawa podatkowego jest odmienna od stanowiska podatnika przedstawionego we wniosku o tą interpretację z całą pewnością nie jest, wbrew przekonaniu pani pełnomocnik - prowokacją.

Bezspornym jest, że kwestionowane zażaleniem postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego zostało wydane w dniu 01 marca 2006r. Bezspornym jest też, że postanowienie to zostało wydane w związku z wnioskiem z dnia 25 listopada 2005r. przesłanym (jak wynika z daty stempla pocztowego) w dniu 01 grudnia 2005r. do Urzędu Skarbowego. Jak wynika z akt sprawy wniosek ten wpłynął do Urzędu Skarbowego w dniu 05 grudnia 2005r.

Wskazany w zażaleniu przepis art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej stanowi: w przypadku niewydania przez organ postanowienia w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania wniosku, o którym mowa w art. 14a § 1, uznaje się, że organ ten jest związany stanowiskiem podatnika, płatnika lub inkasenta zawartym we wniosku.

Wobec powyższego stanu faktycznego i prawnego tylko wówczas, gdyby organ podatkowy nie wydał do dnia 05 marca 2006r. postanowienia byłby związany stanowiskiem podatnika zawartym we wniosku. Ponieważ w niniejszej sprawie otrzymany w dniu 05.12.2005r. wniosek został rozpatrzony postanowieniem wydanym w dniu 01.03.2006r. organ podatkowy nie jest związany stanowiskiem podatnika. Zgodnie z treścią cytowanego art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej fakt, że przedmiotowe postanowienie zostało doręczone dopiero w dniu 06.03.2006r. nie ma znaczenia.

W tym stanie faktycznym i prawnym zarzuty zawarte w zażaleniu nie znajdują uzasadnienia.