Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 02.05.2005, sygn. OP-423/1/05, Urząd Skarbowy w Żywcu

Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Żywcu stwierdza, że przedstawione przez ............ spółka z o.o. we wniosku z dnia 07.02.2005 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, stanowisko zawarte w pytaniu dotyczącym zaliczenia do przychodów różnicy powstałej z wyceny pożyczki dewizowej spłacanej w formie wzajemnej kompensaty wierzytelności, wynikającej z przyjętej przez strony wyceny kursu walut oraz opodatkowania powstałego przychodu podatkiem dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 08.02.2005 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Żywcu wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dotyczący zakwalifikowania do przychodów różnicy powstałej pomiędzy należną kwotą pożyczki, a kwotą spłaty w formie wzajemnej kompensaty wierzytelności, wynikającej z przyjętej przez strony wyceny kursu walut oraz opodatkowania powstałego przychodu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Spółka zawarła ze swoim udziałowcem umowy w zakresie realizacji budynków zaprojektowanych i wykonanych przez Spółkę, które stały się przedmiotem najmu przez tego udziałowca. W celu umożliwienia sfinansowania budowy tych budynków udziałowiec udzielił Spółce 3 pożyczek dolarowych. Spłata pożyczek odbywa się w formie wzajemnej kompensaty wierzytelności polegającej na zaliczeniu na poczet rat uzyskanych środków ze sprzedaży udziałowcowi elementów wyposażenia przedmiotu najmu oraz potrąceniu z należnego czynszu za wynajem, zgodnie z warunkami określonymi w umowie najmu. Przy czym kompensata obejmuje zarówno ratę spłaconej pożyczki jak i należne odsetki. Zaliczenie na spłatę pożyczki odbyło się po kursie średnim NBP z dnia wystawienia faktury dokumentującej sprzedaż wyposażenia. W aneksach do umów pożyczek strony postanowiły iż dla dokonania przeliczenia salda pożyczki oraz kwoty zapłaconych odsetek z waluty PLN na USD będą posługiwały się kursem średnim NBP ustalonym na podstawie średnich z każdego dnia w okresie sześciomiesięcznym poprzedzającym datę aneksów do pożyczek. Zatem przyjęty sposób wyceny pożyczki i odsetek powoduje powstanie różnicy pomiędzy kwotą należną pożyczkodawcy, a kwotą wynikającą z ksiąg, przy czym z uwagi na tendencje zniżkowe kursu wg którego następuje spłata pożyczki spółka generuje przychód.
Zapytanie dotyczy zakwalifikowania do przychodów różnicy powstałej z wyceny pożyczki dewizowej spłacanej w formie wzajemnej kompensaty wierzytelności, wynikającej z przyjętej przez strony wyceny kursu walut oraz opodatkowania powstałego przychodu podatkiem dochodowym od osób prawnych .
Zdaniem Podatnika o różnicę powstałą z wyceny pożyczki należy powiększyć przychody operacyjne i od powstałego przychodu odprowadzić podatek dochodowy.

Stosownie do przepisów art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) do przychodów nie zalicza się otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów) z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów). Analogicznie ich spłata nie jest kosztem uzyskania przychodów o czym stanowi przepis art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a cyt. ustawy. W przypadku kredytów (pożyczek) zaciągniętych w walutach obcych na cele inwestycyjne, spłata odsetek, prowizji, rat kapitałowych i związanych z tym różnic kursowych w okresie realizacji inwestycji zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 12 ustawy nie jest kosztem uzyskania przychodów. Natomiast różnice kursowe od rat kapitałowych spłacanych po oddaniu inwestycji do używania są kosztem uzyskania przychodów. Przy czym w odniesieniu do kosztów uzyskania przychodów różnica w wysokości kursu waluty w jakiej została zaciągnięta pożyczka (kredyt) a kursu waluty z dnia spłaty pożyczki (kredytu) ma istotne znaczenie. W przypadku wzrostu kursu waluty o wysokość różnicy wynikającej z kursów walut z dnia otrzymania pożyczki i z dnia spłaty należy powiększyć koszty uzyskania przychodów, natomiast przy spadku kursu waluty o wysokość różnicy wynikającej z kursów walut z dnia otrzymania pożyczki i z dnia spłaty należy pomniejszyć koszty uzyskania przychodów.
Stosownie do przepisów art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice występujące z zastosowaniem kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt oraz z zastosowaniem kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów.Różnice kursowe wynikające z różnych kursów walut pomiędzy dniem otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań wyrażonych w walutach obcych a dniem ich zarachowania, powstają jedynie w przypadku płatności dokonywanych drogą faktycznego transferu środków pieniężnych w walutach obcych i tym samym mają wpływ na przychody i koszty uzyskania przychodów.Różnice kursowe mają charakter kasowy(realny) i powstają poprzez porównanie zmiennych kursów walut w stosunku do złotego.W związku z powyższym rozliczenie podatkowe różnic kursowych obejmuje jedynie różnice kursowe zrealizowane. Kompensata jest formą regulowania wzajemnych zobowiązań i należności, uregulowaną przepisami art. 498 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), które stanowią że jeżeli dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potracić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub innym organem państwowym. Wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej. Zatem w sytuacji gdy rozliczenie nastąpiło na zasadach kompensaty (potrącenia) nie można uznać, iż jest ono związane z finansowymi operacjami, skutkującymi zapłatą wyższej lub niższej kwoty pieniędzy wynikającej ze wzrostu lub spadku wartości waluty, a jedynie do zaliczenia jednej wierzytelności na poczet drugiej. Spółka dokonując wzajemnego potrącenia (kompensaty) spłaty pożyczki o należne środki ze sprzedaży wyposażenia czy też należny czynsz z tytułu najmu, nie dokonuje faktycznych transferów pieniężnych za pośrednictwem banku, nie dochodzi zatem do efektywnej zapłaty dokonanej w pieniądzu, brak jest zatem podstaw do wyceny wierzytelności podlegających potrąceniu według kursu obowiązującego w dniu wystawienia faktury dokumentującej sprzedaż wyposażenia, czy też wg kursów przyjętych w aneksach do umów pożyczek.Dlatego też różnice powstałe między dniem zarachowania kosztu, a dniem kompensaty należności nie są różnicami kursowymi, które miałyby wpływać na podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Powołane przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dotyczące rozliczenia spłaty pożyczek zaciągniętych w walucie obcej uwzględniające powstałe różnice kursowe nie znajdują zastosowania w przypadku rozliczeń w ramach wzajemnej kompensaty stosowanej przez Spółkę.
W związku z powyższym stwierdzić należy, iż stanowisko Spółki przedstawione w zapytaniu jest nieprawidłowe.