Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 07.10.2005, sygn. ZD/406-133/1/CIT/05, Pierwszy Wielkopolski Urząd Skarbowy w Poznaniu
Temat interpretacji
W dniu 13.07.2005r. wpłynął do tutejszego organu podatkowego wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskująca w dniu 3.09.2004r. zawarła umowę pożyczki z podmiotem zagranicznym do maksymalnej wysokości 150.000,00 EURO. Umowa pożyczki nie uległa dotychczas zmianie, np. poprzez przewalutowanie. Na mocy ustaleń pomiędzy pożyczkodawcą a pożyczkobiorcą, udzielenie pożyczki nastąpiło w drodze przelewu w walucie krajowej w wysokości 500.000,00 PLN w dniu 20.09.2004r. Zgodnie ze średnim kursem waluty EURO w NBP z tego dnia (4,3158), strony ustaliły, że pożyczka udzielona została w wysokości 115.8753,37 EURO.
Spłata pożyczki zostanie dokonana przed końcem bieżącego roku podatkowego w formie przelewu kwoty 115.853,37 EURO. Ponieważ kurs EURO w dniu spłaty pożyczki może okazać się wyższy lub niższy od kursu z dnia jej udzielenia, w wyniku jej spłaty powstać mogą dodatnie lub ujemne różnice kursowe.
Podatnik przedstawił następujące stanowisko odnośnie powyżej opisanego stanu faktycznego:
Zdaniem Spółki, w powyższej sprawie stosuje się art. 12 ust. 1 pkt 1, ust. 2 i ust. 2a lub art. 15 ust. 1 i ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Z zastosowania tych przepisów wynikają następujące skutki podatkowe: powstałe w wyniku spłaty pożyczki dodatnie lub ujemne różnice kursowe będą stanowić odpowiednio przychody lub zwiększą koszty uzyskania przychodów pożyczkobiorcy w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zaś rzeczywisty sposób udzielenia pożyczki (przelew w walucie polskiej dokonany za zgodą pożyczkobiorcy) nie ma znaczenia dla tego ustalenia z uwagi na zachowanie warunków przewidzianych odpowiednio w art. 12 i 15 ustawy.
Ustosunkowując się do przedstawionych powyżej kwestii, stwierdza się co następuje:
Powstanie różnic kursowych, w myśl ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), uzależnione jest co do zasady od charakteru transakcji, z której różnice te wynikają. Jeżeli transakcja wiąże się z ponoszeniem kosztów również i różnice kursowe, bez względu na ich wartość matematyczną (+ lub -), będą kosztami. Analogicznie jest z przychodami. Jeżeli kwota z transakcji dotyczy przychodów, również i różnice kursowe, zarówno na plus, jak i na minus, zaliczane są do przychodów.
Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, zdaniem tutejszego organu podatkowego, stanowi o różnicach kursowych odnoszących się do spłaty zobowiązań (pożyczek) wyrażonych w walucie obcej, w poniżej cytowanych przepisach.
Stosownie do regulacji art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów.
Różnice kursowe, w rozumieniu powyższej regulacji, powstają w dacie spłaty pożyczki, w sytuacji, gdy wyniki przeliczeń na złotówki tej samej ilości waluty obcej różnią się ze względu na wahania kursów walutowych w czasie między zarachowaniem zaciągniętej pożyczki a faktyczną spłatą tej samej pożyczki.
Jednocześnie, stwierdzić należy, iż podatkowe różnice kursowe (dodatnie lub ujemne) od spłacanej przez podatnika pożyczki (mającej związek funkcjonalny z osiąganymi przez niego przychodami), wynika z porównania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania - zaciągnięcia tej pożyczki, z kursem sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonym przez bank, z którego usług korzystał spłacający pożyczkę.
Ponadto, przy spłacie zobowiązania m. in. z tytułu pożyczki zaciągniętej w walucie obcej, w sytuacji gdy ta spłata następuje z własnych środków walutowych podatnika, dochodzi do powstania różnic kursowych (dodatnich lub ujemnych) w trybie art. 15 ust. 1a ustawy. Stanowi on bowiem, iż koszty z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych ustala się jako różnicę między wartością tych środków obliczoną przy zastosowaniu kursu sprzedaży walut z dnia faktycznej zapłaty oraz kursu kupna walut z dnia ich otrzymania albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanego odpowiednio przez bank, z którego usług korzystał podatnik.
Mając natomiast na względzie brzmienie obu powyżej cytowanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stwierdzić należy, iż różnice kursowe mające wpływ na koszty podatkowe powstają tylko w przypadku płatności dokonywanych drogą faktycznego transferu środków pieniężnych w walutach obcych. Różnice kursowe, wpływające na wysokość podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, mają więc charakter kasowy.
Wobec powyższego, stwierdzić należy, iż w sytuacji spłaty pożyczki nigdy nie będzie miało miejsca powstanie różnic kursowych przychodowych, o których mowa w przepisach art. 12 ust. 1 pkt 1 oraz art. 12 ust. 2 i ust. 2a ustawy, gdyż zaciągnięta pożyczka stanowi zobowiązanie Podatnika i zawsze różnice kursowe powstałe przy jej spłacie będą związane z kosztami podatkowymi - będą je zwiększać lub zmniejszać.
Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskującą i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.