Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 20.07.2005, sygn. DP/P1/423-0066/05/AP, Pomorski Urząd Skarbowy

Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku działając na podstawie art.14a §1 i §4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz.U. z 2005r., Nr 8, poz.60), po rozpatrzeniu wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r., Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), w sprawie kosztów uzyskania przychodów ? wydatki ponoszone z tytułu realizacji umowy joint venture na budowę autostrady

stwierdza, że

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Spółka zawarła umowę joint venture z jednym z polskich kontrahentów (Kontrahent), na podstawie której strony, jako niezależne podmioty postanowiły - w ramach wspólnego przedsięwzięcia - wykonywać prace projektowe, konstrukcyjne i wykonawcze w zakresie robót budowlanych związanych z budową autostrady na rzecz podmiotu trzeciego (Koncesjonariusz), któremu udzielono koncesji na budowę i eksploatację tej autostrady. Postanowienia umowy przewidują podział praw i obowiązków, kosztów, wydatków, dochodów i strat wynikających z odrębnych umów zawartych przez strony z Koncesjonariuszem lub osobami trzecimi w proporcji: Spółka ? 20%, Kontrahent ? 80%. W ramach umowy Kontrahent przyjął rolę tzw. lidera i w związku z tym przypisana została mu w umowie większa część praw i obowiązków. Umawiające się strony przewidują wystąpienie w jednostkowych przypadkach, w danych okresach rozliczeniowych, takiej sytuacji, w której Kontrahent będzie ponosił więcej niż 80% kosztów związanych z pracami wykonywanymi na rzecz Koncesjonariusza ? nawet do 100%. Wydatki te będą bądź:

• fakturowane przez Kontrahenta na Spółkę; dotyczyć to będzie wydatków własnych ponoszonych przez Kontrahenta, np. koszt wynagrodzenia części pracowników własnych zatrudnionych przy robotach budowlanych, bądź
• refakturowane przez Kontrahenta na Spółkę; dotyczyć to będzie części świadczeń nabywanych przez Kontrahenta od innych podmiotów w związku z realizacją ww. inwestycji,

tak, aby ostatecznie Spółka ponosiła koszty zgodnie z umową joint venture, tj. przypisane jej 20%.

Podatnik stoi na stanowisku, iż powyższe tzw. ?przenoszone wydatki? - stanowiące różnicę pomiędzy kosztami faktycznie poniesionymi w 100% przez Kontrahenta, a kosztami do których poniesienia Kontrahent jest zobowiązany na podstawie umowy joint venture, tj. 80% - będą stanowiły dla Spółki koszty uzyskania przychodów, pomimo, iż wydatki te będą fakturowane lub refakturowane na Spółkę, bądź Spółka zostanie obciążona przez Kontrahenta księgową notą obciążeniową zawierającą 20% kosztów. ?Przenoszone wydatki?, jak i wszystkie inne wydatki ponoszone na podstawie umowy joint venture związane są ze statutową i faktycznie wykonywaną działalnością Spółki oraz ponoszone są w celu osiągnięcia przychodów. Zasadniczym bowiem celem przystąpienia przez Spółkę do umowy joint venture jest osiągnięcie przychodów.

Na tle zaprezentowanego we wniosku stanu faktycznego Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku stwierdza, co następuje:

Kwestie kosztów uzyskania przychodów dla celów podatkowych reguluje art. 15 i art. 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r., Nr 54, poz. 654 z późn. zm.).

W myśl powołanego art.15 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Oznacza to, że aby dany wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu zaistnieć muszą kumulatywnie dwa warunki:

• po pierwsze celem poniesienia wydatku powinno być osiągnięcie przychodu,
• po drugie wydatek ten nie może być wymieniony w zawartym w art. 16 ust. 1 katalogu wydatków i odpisów, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Ponadto uwzględniając wynikający z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych obowiązek szczegółowego dokumentowania zdarzeń gospodarczych ? trzecim ustawowym warunkiem uzależniającym możliwości zaliczenia poniesionego faktycznie wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest prawidłowe udokumentowanie jego poniesienia.

Generalnie można przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów, należy zatem ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz możliwość osiągnięcia przychodu. Przy czym z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu z danego źródła (z wyroku NSA z dnia 13.03.1998r., sygn. akt I SA/Lu 230/97, podobnie NSA w wyroku z dnia 22.03.2001r., sygn. akt SA/Sz 42/00 oraz z dnia 24.05.2000r., sygn. akt I SA/Ka 2121/98).

Wnioskodawca zawarł umowę z niezależnym od siebie podmiotem na realizację wspólnego przedsięwzięcia polegającego na wykonywaniu prac projektowych i konstrukcyjnych w zakresie robót budowlanych związanych z budową autostrady. Strony w umowie ustaliły sposób partycypacji w przychodach i kosztach ich uzyskania polegający na tym, iż Spółka będzie ponosić 20% wydatków związanych z realizacją kontraktu, i tym samym jej udział w zyskach będzie wynosić 20% przychodów. Przy wykonywaniu niektórych robót może mieć miejsce taka sytuacja, że Spółka nie poniesie bezpośrednio umówionych 20% kosztów, poniesie je w całości druga strona umowy. Jednakże następnie Spółka zostanie obciążona równowartością 20% kosztów na podstawie wystawionej przez tegoż kontrahenta faktury bądź refaktury aby wypełnić postanowienia zawartej uprzednio umowy.

?Refakturowanie? nie jest terminem zdefiniowanym przez ustawy podatkowe; w znaczeniu potocznym rozumiane jest jako ponowienie czynności fakturowania, czyli ponowienie czynności dokumentowania sprzedaży, wykonanie tej czynności dokumentacyjnej na nowo, wykonanie jej ponownie. W praktyce czynność refakturowania bywa także nazywana ?przenoszeniem kosztów?. Niemniej uważa się, że taka czynność jest dopuszczalna i możliwa z podatkowego punktu widzenia, gdy mają miejsce następujące okoliczności:

• przedmiotem refakturowania są usługi,
• sprzedaż (a właściwie odsprzedaż) musi być dokonywana po cenie zakupu, bez jakiejkolwiek marży narzuconej przez odsprzedającego,
• w umowie między kontrahentami powinno być zawarte zastrzeżenie o odrębnym rozliczaniu (refakturowaniu) danego rodzaju czynności.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Spółka będzie ponosić wydatki związane z partycypacją w kosztach związanych z budową autostrady, a konsekwencją realizacji tegoż kontraktu będzie uzyskanie przez Spółkę w przyszłości przychodów. Sposób wzajemnych rozliczeń pomiędzy stronami umowy joint venture, tj. np. refakturowanie nie ma znaczenia przy kwalifikowaniu poniesionych przez Spółkę kosztów związanych z prowadzonymi robotami budowlanymi.

Reasumując w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku Podatnika są podstawy prawne do uznania za koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wydatków poniesionych przez Spółkę na realizację budowy autostrady.