Temat interpretacji
Stosownie do art. 14 a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), w odpowiedzi na pismo Spółki, z prośbą o przedstawienie prawidłowego podatkowego postępowania, informuję co następuje. Spółka analizując przedstawiony we wniosku problem, powołuje się na przepisy ustawy o rachunkowości i Międzynarodowe Standardy Rachunkowości. Przepis art. 14 a § 1 Ordynacji podatkowej nie ma zastosowania do przepisów ustawy o rachunkowości i MSR. Przepisy ustawy o rachunkowości nie mają charakteru podatkotwórczego tj. nie mogą rozszerzać, ograniczać czy też w inny sposób modyfikować praw i obowiązków podatkowych wynikających z przepisów materialnego prawa podatkowego. Wyjaśnienia Standardów nie służą do interpretacji przepisów podatkowych. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celi osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.W myśl art. 16 ust. 1 pkt 1c) nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych.
Zgodnie z art. 16g ust. 13 w/w ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.W/w przepis stanowi, że wydatki przekraczające w danym roku podatkowym 3.500 zł, poniesione na ulepszenie środka trwałego, powiększają jego wartość początkową, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych. Ulepszenie powoduje, że środek trwały uzyskuje większą wartość użytkową, w stosunku do wartości użytkowej z dnia nabycia. Remont to wykonanie w istniejącym obiekcie robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, przywracające pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego, w tym również polegające na wymianie zużytych składników technicznych. Różnica pomiędzy remontem a ulepszeniem polega na tym, że remont przywraca, odtwarza pierwotną wartość użytkową środka trwałego, a ulepszenie zwiększa tę wartość. Wydatki na remont są zaliczane bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, natomiast nakłady na ulepszenie (powyżej 3.500 zł w ciągu roku) powiększają wartość początkową środka trwałego i mogą być zaliczone do kosztów uzyskania jedynie poprzez odpisy amortyzacyjne. W przypadku, o którym mowa w pytaniu, wymiana zużytych elementów budynku, np. okien należy do prac remontowych. Prace te mają charakter odtworzeniowy, co uprawnia podatnika do zaliczenia wydatków (netto) w całości do kosztów uzyskania przychodów, bez względu na ich wielkość.
Ocieplenie ścian budynku ma wpływ na poprawę jakości warunków eksploatacyjnych danego obiektu, polegającą m. in. na obniżenie kosztów ogrzewania. W wyniku przeprowadzenia tych prac budynek zyska wyższą wartość użytkową w stosunku do wartości z dnia przyjęcia tego obiektu do używania. Wydatki na roboty dotyczące ocieplenia budynku związane są więc z jego ulepszeniem. Ponieważ kwota poniesionych wydatków przekroczyła 3.500 zł poniesione nakłady winny powiększyć wartość początkową budynku stanowiącą podstawę naliczenia odpisów amortyzacyjnych.