Interpretacja indywidualna z dnia 05.02.2016, sygn. IBPB-1-2/4510-83/16/MS, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Temat interpretacji

Czy świadczenie na rzecz pracownika, wynikające z zapłaconej przez Spółkę części ubezpieczeń zdrowotnych i przeksięgowanych przez ZUS w 2015 r. części ubezpieczeń społecznych, przypadających na pracownika, wynikającej z korekt deklaracji DRA opisanych w stanie faktycznym stanowi koszty uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z 9 listopada 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 17 listopada 2015 r.), uzupełnionym 20 stycznia 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy świadczenie na rzecz pracownika, wynikające z zapłaconej przez Spółkę części ubezpieczeń zdrowotnych i przeksięgowanych przez ZUS w 2015 r. części ubezpieczeń społecznych, przypadających na pracownika, wynikającej z korekt deklaracji DRA stanowi koszty uzyskania przychodów (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2) jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 listopada 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy świadczenie na rzecz pracownika, wynikające z zapłaconej przez Spółkę części ubezpieczeń zdrowotnych i przeksięgowanych przez ZUS w 2015 r. części ubezpieczeń społecznych, przypadających na pracownika, wynikającej z korekt deklaracji DRA stanowi koszty uzyskania przychodów. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 13 stycznia 2016 r. Znak: IBPB-1-2/4510-775/15/MS wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 20 stycznia 2016 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jest podmiotem leczniczym utworzonym w formie spółki kapitałowej przez jednostkę samorządu terytorialnego Powiat - aktem notarialnym z 5 sierpnia 2008 r. Spółka prowadzi działalność leczniczą w oparciu o ustawę z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz.U. z 2015 r. poz. 618). Przedmiotem działalności Spółki jest udzielanie świadczeń w zakresie stacjonarnej, doraźnej i ambulatoryjnej, specjalistycznej oraz podstawowej opieki zdrowotnej. Świadczenia zdrowotne finansowane są ze środków publicznych na podstawie podpisanych umów z Narodowym Funduszem Zdrowia.

W wyniku przeprowadzonej kontroli przez ZUS w okresie: listopad 2014 r. - luty 2015 r. zakwestionowano prawidłowość wypłaconych w latach 2011-2014 dofinansowań do wczasów pod gruszą oraz pomocy finansowej z okazji Świąt Bożego Narodzenia sfinansowanej z ZFŚS. Stwierdzono, że powyższe wypłaty nie były oparte o kryteria socjalne. W konsekwencji świadczenia te nie wypełniały wymogów działalności socjalnej zgodnie z przepisami ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Przyznanie świadczeń z naruszeniem przepisów ustawy o ZFŚS oznacza, że Spółka wypłaciła pracownikom świadczenie pieniężne związane ze stosunkiem pracy a nie świadczenie socjalne. W związku z tym Spółka powinna naliczyć składki na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne, Fundusz Pracy (FP), Gwarantowany Fundusz Świadczeń Pracowniczych (GFŚP) i Fundusz Emerytur Pomostowych (FEP) od wypłaconych pracownikom dofinansowań do wczasów pod gruszą oraz pomocy finansowej z okazji Świąt Bożego Narodzenia. Spółka dokonała w 2015 roku korekt dokumentów rozliczeniowych DRA za okres 03/2011-10/2014 r. Zobowiązanie z tytułu ubezpieczeń społecznych, zdrowotnych, FP i FGŚP oraz FEP wynikające z przedmiotowych korekt deklaracji DRA obejmowało:

• część ubezpieczeń społecznych, zdrowotnych, FP i FGŚP oraz FEP przypadającą na Wnioskodawcę jako na płatnika składek,
• część ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych, która przypada na pracownika, a którą to część płatnik składek powinien obliczyć pobrać i odprowadzić do ZUS.

Spółka zwróciła się 20 lipca 2015 r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z wnioskiem w sprawie rozłożenia w ramach układu ratalnego przedmiotowego zadłużenia z tytułu niezapłacenia składek na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne, FP, FGŚP oraz FEP. Warunkiem zawarcia umowy ratalnej było uregulowanie należności z tytułu składek odpowiadającej części ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych, która przypada na pracownika, którą to część Spółka powinna obliczyć, pobrać i odprowadzić do ZUS. Warunek dotyczący części ubezpieczeń zdrowotnych, która przypada na pracownika został spełniony, tj. dokonano płatności w sierpniu 2015 r. Natomiast w przypadku części ubezpieczeń społecznych przypadających na pracownika ZUS przed zawarciem układu ratalnego, tj. we wrześniu 2015 r. przeksięgował zapłacone w latach 2011-2014 składki pracodawcy na składki pracownika. Spółka w sierpniu 2015 r. zapłaciła składki zdrowotne za pracowników. Spółka zamierza wykazać w PIT-11 za 2015 r. przychód ze stosunku pracy wynikający z zapłaconych przez Spółkę składek społecznych i zdrowotnych za pracownika. W przypadku byłych pracowników Spółka zamierza wykazać w PIT-8C za 2015 r. przychód z tyt. nieodpłatnych świadczeń. W związku z tym zobowiązanie jakie zostało objęte układem ratalnym dotyczy wyłącznie składek pracodawcy. Umowa o rozłożenie na raty należności z tytułu składek została podpisana 7 września 2015 r. i jest realizowana przez Spółkę.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy świadczenie na rzecz pracownika, wynikające z zapłaconej przez Spółkę części ubezpieczeń zdrowotnych i przeksięgowanych przez ZUS w 2015 r. części ubezpieczeń społecznych, przypadających na pracownika, wynikającej z korekt deklaracji DRA opisanych w stanie faktycznym stanowi koszty uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczenie na rzecz pracownika wynikające z zapłaconej przez Spółkę części ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych, przydających na pracownika, wynikającej w korekt deklaracji DRA opisanych w stanie faktycznym stanowi koszty uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. W zaistniałym stanie faktycznym wystąpiło świadczenie, które nie stanowiło określonych w art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, które to wydatki nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Na tle przedstawianego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: ustawa o pdop), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Z przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o pdop wynika zatem, że aby wydatki poczynione przez podatnika można było uznać za koszty uzyskania przychodu, muszą być one poniesione w sposób celowy. Podatnik podejmując decyzję o dokonaniu wydatku, musi być przeświadczony o racjonalności, z punktu widzenia prowadzonej przez niego działalności, wydatkowania środków finansowych. Obowiązkiem podatników, jako odnoszących ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ustawy o pdop.

Kosztem uzyskania przychodów jest wyłącznie taki koszt, który spełnia kumulatywnie warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 1 ustawy o pdop, czyli:

• został poniesiony przez podatnika,
• jest definitywny, a więc bezzwrotny,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• jego poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów, tj. istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania; w momencie ponoszenia wydatku podatnik mógł, obiektywnie oceniając, oczekiwać skutku w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenie ich źródła,
• nie został wyłączony z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy o pdop,
• został właściwie udokumentowany.

Kosztami podatkowymi są m.in. tzw. koszty pracownicze. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenie zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników.

W tym miejscu należy jednak wyraźnie podkreślić, że pracodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów tylko takie wydatki na rzecz pracowników, które pozostają w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą i z uzyskiwanymi przez niego przychodami, a jednocześnie wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o pdop.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w wyniku przeprowadzonej kontroli przez ZUS w okresie od listopada 2014 r. lutego 2015 r. zakwestionowano prawidłowość wypłaconych w latach 2011-2014 dofinansowań do wczasów pod gruszą oraz pomocy finansowej z okazji Świąt Bożego Narodzenia sfinansowanej z ZFŚS. Stwierdzono, że powyższe wypłaty nie były oparte o kryteria socjalne. W konsekwencji świadczenia te nie wypełniały wymogów działalności socjalnej zgodnie z przepisami ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Przyznanie świadczeń z naruszeniem przepisów ustawy o ZFŚS oznacza, że Spółka wypłaciła pracownikom świadczenie pieniężne związane ze stosunkiem pracy a nie świadczenie socjalne. W związku z tym Spółka powinna naliczyć składki na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne, FP, GFŚP i FEP od wypłaconych pracownikom dofinansowań do wczasów pod gruszą oraz pomocy finansowej z okazji Świąt Bożego Narodzenia. Spółka dokonała w 2015 r. korekt dokumentów rozliczeniowych DRA za okres 03/2011-10/2014 r. Zobowiązanie z tytułu ubezpieczeń społecznych, zdrowotnych, FP i FGŚP oraz FEP wynikające z przedmiotowych korekt deklaracji DRA obejmowało:

• część ubezpieczeń społecznych, zdrowotnych, FP i FGŚP oraz FEP przypadającą na Wnioskodawcę jako na płatnika składek,
• część ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych, która przypada na pracownika, a którą to część płatnik składek powinien obliczyć pobrać i odprowadzić do ZUS.

Spółka zwróciła się do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z wnioskiem w sprawie rozłożenia w ramach układu ratalnego przedmiotowego zadłużenia z tytułu niezapłacenia składek na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne oraz FP i FGŚP oraz FEP. Warunkiem zawarcia umowy ratalnej było uregulowanie należności z tytułu składek odpowiadającej części ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych, która przypada na pracownika, którą to część Spółka powinna obliczyć, pobrać i odprowadzić do ZUS. Warunek dotyczący części ubezpieczeń zdrowotnych, która przypada na pracownika został spełniony, tj. dokonano płatności w sierpniu 2015 r. Natomiast w przypadku części ubezpieczeń społecznych przypadających na pracownika, ZUS przed zawarciem układu ratalnego, tj. we wrześniu 2015 r. przeksięgował zapłacone w latach 2011-2014 składki pracodawcy na składki pracownika. Spółka w 2015 r. zapłaciła składki zdrowotne za pracowników.

Jak wynika z art. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 121 ze zm.), ubezpieczenia społeczne obejmują:

1. ubezpieczenie emerytalne;
2. ubezpieczenia rentowe;
3. ubezpieczenie w razie choroby i macierzyństwa, zwane dalej ubezpieczeniem chorobowym;
4. ubezpieczenie z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, zwane dalej ubezpieczeniem wypadkowym.

Stosownie do art. 16 ust. 1 tej ustawy, składki na ubezpieczenia emerytalne:

1. pracowników,
2. osób wykonujących pracę nakładczą,
3. członków spółdzielni,
4. zleceniobiorców,
5. posłów i senatorów,
6. stypendystów sportowych,
7. pobierających stypendium słuchaczy Krajowej Szkoły Administracji Publicznej,
8. osób wykonujących odpłatnie pracę, na podstawie skierowania do pracy, w czasie odbywania kary pozbawienia wolności lub tymczasowego aresztowania,
9. osób współpracujących ze zleceniobiorcami,
10. funkcjonariuszy Służby Celnej,
11. osób odbywających służbę zastępczą,
12. członków rad nadzorczych

- finansują z własnych środków, w równych częściach, ubezpieczeni i płatnicy składek.

Składki na ubezpieczenia rentowe osób, o których mowa w ust. 1 i 1a, finansują z własnych środków, w wysokości 1,5% podstawy wymiaru ubezpieczeni i w wysokości 6,5% podstawy wymiaru płatnicy składek (art. 16 ust. 1b ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych).

Składki na ubezpieczenie chorobowe podlegających temu ubezpieczeniu osób, wymienionych w ust. 1 pkt 1-4, 8, 9 i 11, oraz w ust. 1c finansują w całości, z własnych środków, sami ubezpieczeni (art. 16 ust. 2 tej ustawy).

Składki na ubezpieczenie wypadkowe osób wymienionych w ust. 1 pkt 1 i 3-10, osób współpracujących z osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność, bezrobotnych pobierających stypendium oraz osób pobierających stypendium finansują w całości, z własnych środków, płatnicy składek (art. 16 ust. 3 omawianej ustawy).

W myśl art. 17 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, wypadkowe oraz chorobowe za ubezpieczonych, o których mowa w art. 16 ust. 1-3, 5, 6 i 9-12, obliczają, rozliczają i przekazują co miesiąc do Zakładu w całości płatnicy składek. Płatnicy składek, o których mowa w ust. 1, obliczają części składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz chorobowe finansowane przez ubezpieczonych i po potrąceniu ich ze środków ubezpieczonych przekazują do Zakładu (art. 17 ust. 2 ustawy).

Natomiast w myśl art. 84 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanej ze środków publicznych (t.j. Dz.U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027 ze zm.), składkę na ubezpieczenie zdrowotne opłaca osoba podlegająca ubezpieczeniu zdrowotnemu, z zastrzeżeniem art. 85 i 86.

Natomiast na gruncie ustawy o pdop treść art. 15 ust. 4h wskazuje, że składki z tytułu należności, o których mowa w ust. 4g, określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek, składki na Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, z zastrzeżeniem art. 16 ust. 1 pkt 40, stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który należności te są należne, pod warunkiem że składki zostaną opłacone:

1. z tytułu należności wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu, za który są należne w terminie wynikającym z odrębnych przepisów;
2. z tytułu należności wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu następnym, w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony nie później niż do 15 dnia tego miesiąca.

W przypadku uchybienia tym terminom do składek tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57a i ust. 7d.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 57a ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów nieopłaconych do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek, z zastrzeżeniem pkt 40 oraz art. 15 ust. 4h, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek.

Przenosząc zatem powyższe uregulowania na grunt analizowanej sprawy, należy zauważyć, że składki zapłacone do ZUS, które zgodnie z przepisami prawa podlegają finansowaniu ze środków ubezpieczonych, nie są objęte zakresem art. 16 ust. 1 pkt 57a i art. 15 ust. 4h ustawy o pdop. Przepisy te odnoszą się bowiem wyłącznie do takich składek na ubezpieczenia, które zgodnie z regulacjami ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych są finansowane przez płatnika składek.

Składki zapłacone przez Wnioskodawcę za ubezpieczonych, tj. składki na ubezpieczenia społeczne w części, która zgodnie z przepisami ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych jest finansowana przez ubezpieczonego oraz składki na ubezpieczenie zdrowotne w całości finansowanych przez ubezpieczonego zgodnie z przepisami ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, nie spełniają także podstawowej cechy definiującej kategorię podatkową kosztów uzyskania przychodów określonej w art. 15 ust. 1 ustawy o pdop, gdyż nie są ponoszone w celu uzyskania przychodów ani w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Tym samym, nie mogą stanowić kosztów podatkowych Wnioskodawcy.

Rozważając celowość poniesienia omawianych wydatków, należy podkreślić, że Spółka opłaciła zaległe składki po przeprowadzonej kontroli ZUS aby zrealizować swoje obowiązki, jako płatnika składek. Uiszczenie przedmiotowych składek było zatem konsekwencją błędnej kwalifikacji przez Wnioskodawcę świadczenia na rzecz pracowników, a nie celowym działaniem nakierowanym na osiąganie przychodów. Należy przy tym podkreślić, że Spółka dokonała zapłaty tej części ubezpieczeń zdrowotnych oraz ZUS przeksięgował część ubezpieczeń społecznych w odniesieniu do których zgodnie z przepisami ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych i ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych ciążył na niej wyłącznie obowiązek ich pobrania z wynagrodzenia pracowników, a nie obowiązek sfinansowania z własnych środków. Trudno zatem uznać, że przyjęcie na siebie przez Spółkę ciężaru finansowania tych składek będące wynikiem wcześniejszych nieprawidłowości związanych z kwalifikacją wypłaconego świadczenia na rzecz pracowników służy uzyskiwaniu przez nią jakichkolwiek przysporzeń, w tym mających charakter przychodów. Koszty te nie służą również zachowaniu ani zabezpieczeniu źródeł przychodów Wnioskodawcy.

Podsumowując, świadczenie na rzecz pracownika, wynikające z zapłaconej przez Spółkę części ubezpieczeń zdrowotnych i przeksięgowanych przez ZUS części ubezpieczeń społecznych, przypadających na pracownika, wynikając z korekt deklaracji DRA nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu Spółki.

Prawidłowość wykładni mających zastosowanie w sprawie przepisów jakiej dokonał Organ potwierdza np. wyrok WSA z 24 kwietnia 2014 r. sygn.. akt I SA/Ke 129/14.

Stanowisko Spółki należy zatem uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że w zakresie pytań Nr 1 i 3 zostały wydane odrębne interpretacje.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach