Temat interpretacji
Spółka z o.o. dzierżawi posesję wraz z budynkami w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Od czerwca do grudnia 1999r. spółka zlecała podwykonawcom prace remontowo-budowlane w jednym z budynków. Prace zostały wykonane, wystawiono faktury, sporządzono protokoły odbioru robót oraz zapłacono za usługi.
Spółka złożyła deklarację VAT-7 za miesiąc grudzień 1999r., wykazując kwotę nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy. W lutym 2001r. Urząd Skarbowy, po przeprowadzonej kontroli w zakresie prawidłowości rozliczeń z budżetem z tytułu podatku od towarów i usług za miesiące od czerwca do grudnia 1999r., wydał decyzję i część kwoty z deklaracji VAT-7 została zwrócona spółce (nie zwrócono podatku wynikającego z faktur wystawionych przez jednego z podwykonawców, który według spółki miał wykonać prace remontowo-budowlane). Decyzja ta w lutym 2002r. została utrzymana w mocy przez Izbę Skarbową, która stwierdziła, że podwykonawca wskazany jako przeprowadzający określone roboty nie składał deklaracji PIT-4 oraz nie posiadał umów zawartych z podwykonawcami, a sam nie mógł wykonać takiego zakresu prac remontowo-budowlanych. W wyniku zaskarżenia rozstrzygnięcia organu odwoławczego, Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznał sprawę i oddalił skargę spółki.
Ocena prawna stanu faktycznego:
W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu
osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.
Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera wykazu wydatków, które przesądzają o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Za koszt uzyskania przychodów można jednak uznać jedynie te racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, które:
- pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami (ich celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów) oraz
- zostały rzeczywiście poniesione i jest to udokumentowane w sposób nie budzący wątpliwości.
Należy podkreślić, iż to na Podatniku spoczywa obowiązek wykazania tego związku, jak również należyte udokumentowanie poniesienia określonego wydatku w sposób zgodny z wymogami obowiązujących przepisów prawnych.
Jednocześnie stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a ustawy z dnia 15.02.1992r. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony:
- jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odsprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,
- w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego.
Zatem co do zasady naliczony podatek od towarów i usług nie stanowi kosztu uzyskania przychodu, z wyjątkami od tej reguły - wskazanymi w treści art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a ustawy z dnia 15.02.1992r. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że wyjątki te nie wystąpiły w rozpatrywanym przypadku, a więc nie jest możliwe zaliczenie w ciężar kosztów uzyskania przychodów naliczonego podatku VAT, o którym mowa w zapytaniu.
Ponadto należy podkreślić, iż obciążenie kosztów wskazanym wydatkiem wyklucza również fakt nieprawidłowego udokumentowania jego poniesienia. Faktury za roboty remontowo-budowlane zostały bowiem wystawione przez podwykonawcę, co do którego stwierdzono, że nie wykonał usług na rzecz spółki z o.o.