Informacja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego z dnia 16.07.2004, sygn. ZD/423-168/04, Pierwszy Wielkopolski Urząd Skarbowy w Poznaniu
Temat interpretacji
W przedstawionym stanie faktycznym zastosowanie znajdą następujące przepisy:
- - art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), stanowiący, iż podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy (... ),
- - art. 15 ust. 1 powołanej wcześniej ustawy, zgodnie z którym, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. ( ... ),
- - art. 15 ust. 4 ww.
ustawy podatkowej, który stanowi, iż koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione.
Odnosząc się do przedstawionego w zapytaniu stanu faktycznego, na tle powyższych uregulowań prawnych, należy stwierdzić, iż podatnicy stosownie do cytowanego wyżej art. 9 ust. 1 ustawy podatkowej, są zobowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości podatku.
Konstrukcja kosztów uzyskania przychodów, określona w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, oparta jest na swoistej klauzuli generalnej, stosownie do której kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów (oczywiście z wyłączeniem wydatków objętych przepisem art. 16 ust. 1). Oznacza to, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Jeżeli wydatki poniesione przez podatnika w celu uzyskania przychodu zostały prawidłowo udokumentowane i zaewidencjoinowane w prowadzonej ewidencji, podlegają one uwzględnieniu przy ustalaniu podstawy opodatkowania, jako koszty uzyskania przychodu.
Ustalając koszty uzyskania przychodów, należy mieć na uwadze także postanowienia art. 15 ust. 4 ustawy podatkowej, który reguluje zasady potrącania kosztów i stanowi, iż kosztami uzyskania przychodów co do zasady są koszty, które dotyczą danego roku podatkowego, to znaczy:
- - koszty poniesione w danym roku i wiążące się z przychodami tego roku,
- - koszty poniesione w latach poprzednich, lecz dotyczące przychodów danego roku,
- - koszty (ściśle określone co do rodzaju i kwoty), które zostały zarachowane, chociaż ich faktycznie jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku.
Podatnicy określając zatem rok podatkowy, w którym zamierzają potrącić dany koszt uzyskania przychodu, muszą dokonać jego analizy w kontekście związku z przychodem. Jeżeli w oparciu o posiadaną dokumentację, wykażą bezpośredni związek kosztu z konkretnym przychodem danego roku podatkowego, powinni dokonać obciążenia tym kosztem w roku osiągnięcia przychodu. W razie braku możliwości wywiedzenia bezpośredniego związku kosztu z przychodem, wydatek winien być rozliczony w dacie jego poniesienia.
Kwestia dotycząca metod wyceniania i ujmowania w księgach rachunkowych materiałów i towarów handlowych w przekonaniu tutejszego organu podatkowego dotyczy zagadnień z zakresu przepisów ustawy o rachunkowości, do wykładni których organ podatkowy nie jest właściwy rzeczowo. Przepisy ustawy o rachunkowości nie należą do kategorii przepisów prawa podatkowego. Zatem ocena sposobu wyceny materiałów i towarów z punktu widzenia zasad rachunkowości wykracza poza ramy uprawnień organów podatkowych wynikających z dyspozycji art. 14 a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 1997r. Nr 137, poz. 926 ze zm.).