Temat interpretacji

Czy wydatki na nabycie palet, które zostały określone w umowie ze spedytorem jako dopuszczalny poziom nie zwróconych palet, mogą zostać uznane za ogólny koszt uzyskania przychodów w Spółce, warunkujący zwarcie przedmiotowej umowy ze spedytorem?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 11 sierpnia 2011 r. (data wpływu 16 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 sierpnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca jest producentem i dystrybutorem szerokiej gamy produktów zdrowej żywności, której główną grupę asortymentową stanowią wafle ryżowe, tj. m.in. wafle ryżowe grube, cienkie, smakowe, w czekoladzie, mini wafelki dla dzieci oraz pieczywo BIO.

Spółka planuje rozszerzyć umowę o współpracę z wybranym spedytorem, której celem poza świadczeniem usług transportu będzie również kompleksowa regulacja obrotu paletami, kwalifikowanymi przez Spółkę jako środki obrotowe (surowce). Spółka, co do zasady uznaje wydatki poniesione na nabycie palet za koszty podstawowej działalności operacyjnej.

Obecnie towary Spółki podlegają wydaniu przewoźnikom zewnętrznym na paletach, będących przedmiotem własności Spółki w trakcie całego transportu. Następnie towary wraz z paletami transportowane są do odbiorców końcowych. W praktyce występują sytuacje, kiedy palety po rozładunku towarów nie są zwracane bezpośrednio przewoźnikom, lecz są zatrzymywane przez odbiorców końcowych, co powoduje istotne utrudnienia dla Spółki. W związku z tym faktem, Spółka podejmuje liczne działania nakierunkowane na odzyskanie niezwróconych palet, na które angażuje w istotny sposób czas pracy swoich pracowników oraz środki finansowe.

W nowym modelu, obowiązki związane z identyfikacją i odbiorem niezwróconych palet zostaną przejęte przez wybranego spedytora. Spedytor będzie wynagradzany za świadczone usługi. Istotą przedstawionej powyżej umowy jest przejęcie odpowiedzialności przez spedytora za odbiór palet od odbiorców Spółki. Zadaniem spedytora będzie zapewnienie, iż ilość palet wydanych będzie odpowiadała ilości palet zwróconych. Spedytor będzie bowiem zobowiązany do prowadzenia sald paletowych z podziałem na dostawy wobec poszczególnych odbiorców. Na podstawie danych otrzymanych od spedytora oraz własnych kalkulacji, Wnioskodawca będzie w stanie określić ilość sztuk palet odzyskanych od odbiorców, jak również ilość sztuk palet niezwróconych na określony dzień.

Jednocześnie, zgodnie z zapisami umowy, w kolejnych okresach trwania umowy będzie obowiązywał dopuszczalny (ryczałtowy) poziom palet, w stosunku do których spedytor nie będzie zobowiązany do ich zwrotu (za które nie będzie ponosił odpowiedzialności). Określony poziom będzie się zmniejszał w kolejnych miesiącach (od 9% liczby palet będących w obiegu w skali roku w miesiącu lipcu i sierpniu 2011 r. do 5% w styczniu 2012 r.).

W konsekwencji - na podstawie zapisów umowy - Spółka będzie uprawniona do przyjęcia, iż w kolejnych okresach odzyskuje z góry określony procent wydanych palet. Przykładowo w miesiącu lipcu 2011 r. Spółka będzie uprawniona do przyjęcia, iż 91% palet zostało odzyskanych oraz odpowiednio 9% nie zostanie zwróconych.

Za wskazany powyżej poziom niezwróconych palet, spedytor nie będzie ponosił odpowiedzialności. Jednocześnie Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż wskazane powyżej zapisy oraz przyjęcie dopuszczalnego poziomu niezwróconych palet warunkują zawarcie umowy ze spedytorem.

Wnioskodawca pragnie ponadto zauważyć, iż zawarcie umowy ze spedytorem konieczne jest ze względu na potrzebę zapewnienia sprawnego i szybkiego obrotu paletami będącymi własnością Spółki. Spedytor posiada bowiem większą wiedzę niż Spółka oraz niezbędne know how. Celem zawarcia umowy, jest zatem zapewnienie możliwości wielokrotnego korzystania z posiadanych palet, jak również obniżenie kosztów zakupu nowych palet, co było dotychczas powszechnym działaniem z uwagi na trudności w ich bieżącym odzyskiwaniu. Takie działanie Spółki spowodowane jest także koniecznością zapewnienia wykorzystania palet oryginalnych i odpowiadających polskim normom.

Podsumowując, zmiany w umowie ze spedytorem mają na celu nie tylko zapewnienie bieżącego świadczenia usług transportowych, ale także zagwarantowanie skutecznego odbioru palet od odbiorców Spółki. W tym celu całość działań Wnioskodawcy w tym obszarze zostanie przekazana do spedytora, co pozwoli Spółce ograniczyć koszty własnych działań podejmowanych we własnym zakresie na skuteczny odbiór palet od odbiorców, a w szczególności istotnie ograniczyć czas zaangażowanych osób (własnych pracowników) oraz przeznaczone na ten cel środki (koszty wysyłanych monitów, części wynagrodzeń pracowników, materiałów biurowych).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki na nabycie palet, które zostały określone w umowie ze spedytorem jako dopuszczalny poziom niezwróconych palet, mogą zostać uznane za ogólny koszt uzyskania przychodów w Spółce, warunkujący zawarcie przedmiotowej umowy ze spedytorem...

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji przedstawionej w opisie zdarzenia przyszłego, wydatki na nabycie palet odpowiadające dopuszczalnemu poziomowi niezwróconych palet, o których mowa w umowie ze spedytorem, mogą zostać uznane za ogólny koszt uzyskania przychodów w Spółce, warunkujący zawarcie przedmiotowej umowy ze spedytorem.

Uzasadnienie.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U.11.74.397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Ze wskazanych przepisów wynika jednoznacznie, że warunkami kwalifikowania określonego wydatku, jako kosztu uzyskania przychodu, jest poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów oraz nie zaliczenie go przez ustawodawcę do kategorii wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W ocenie Wnioskodawcy, w celu rozpoznania wydatku jako kosztu uzyskania przychodu niezbędne jest zatem, aby był on poniesiony w celu uzyskania przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu. Powyższy zapis ma jednak charakter subiektywny i powinien być oceniany z punktu widzenia indywidualnej działalności podatnika, z uwzględnieniem zasad racjonalnego myślenia. Istniejące orzecznictwo sądów administracyjnych daje pewne wskazówki, w jaki sposób należy oceniać, czy poniesione przez podatnika wydatki stanowią koszt poniesiony w celu uzyskania przychodu. Ponadto, zdaniem Spółki, w analizowanym przepisie ustawodawca posłużył się pojęciem celu, a nie obowiązkiem powstania konkretnego przychodu.

Konkludując, zdaniem Spółki, decydującą rolę przy ocenie możliwości zaliczenia przez podatnika wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest zamiar podatnika. Ponadto, w doktrynie podkreśla się, że możliwość zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów może być oceniana przy pomocy dodatkowego kryterium - kryterium racjonalności poniesienia przez podatnika kosztu.

W ocenie Wnioskodawcy, organy podatkowe w wydawanych interpretacjach - co do zasady - nie powinny zatem oceniać ekonomicznej zasadności poniesienia przez podatnika kosztu, który miał na celu uzyskanie przychodów. Tak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 16 czerwca 2005 r. (sygn. II FSK 279/05): działania podatnika muszą zmierzać w celu uzyskania przychodu, ale nie oznacza to, by organy podatkowe mogły kontrolować celowość działania podatnika. Z drugiej zaś strony nie można twierdzić, że każdy wydatek, o ile został zrealizowany przychód należy uznać za koszt uzyskania przychodu, gdyż oznaczałoby to negowanie możliwości badania związku wydatku z przychodem. Wydatek musi więc przyczynić się do osiągnięcia przychodu, a przynajmniej podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą powinien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodów.

Podsumowując powyższe rozważania, zaliczenie określonego wydatku do kosztów uzyskania przychodów uzależnione jest więc od spełnienia następujących warunków koniecznych:

1. prawidłowego udokumentowania poniesionego wydatku,
2. wykazania związku przyczynowo - skutkowego poniesionego wydatku z potencjalną możliwością osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
3. wydatek (koszt) nie może być wymieniony w katalogu kosztów negatywnych zawartych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
4. wydatek winien dokumentować realne zdarzenie.

W pierwszej kolejności, w ocenie Wnioskodawcy, na przedmiotowe wydatki spojrzeć należy w szerszym kontekście, uwzględniając ekonomiczną stronę operacji. Na płaszczyźnie ekonomicznej podstawowym celem prowadzenia każdej działalności operacyjnej jest bowiem maksymalizacja dochodów, tj. dochodów stanowiących różnicę pomiędzy uzyskiwanymi przychodami a kosztami prowadzonej działalności.

Zdaniem Spółki, konieczność zawarcia umowy ze spedytorem oraz zapewnienia w umowie warunku w postaci pewnego poziomu palet, które nie będą podlegać zwrotowi, podyktowana jest ograniczeniem kosztów ponoszonych przez Spółkę na odbiór palet we własnym zakresie. Przedmiotowa umowa została bowiem zawarta, gdyż Spółka samodzielnie nie jest w stanie dokonać wskazanych czynności, nie dysponując odpowiednim personelem, jak i doświadczeniem w tego typu działaniach. Jednocześnie, podmiot realizujący przedmiotową umowę jest podmiotem profesjonalnie świadczącym opisane usługi transportowe (spedycyjne), dysponującym niezbędnym doświadczeniem i pracownikami.

Analizując zwrot koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów należy wskazać, iż istotne jest w tym wypadku ukierunkowanie przez podatnika działania polegającego na poniesieniu wydatku na osiągnięcie celu w postaci przychodu. W myśl słownikowej definicji słowo cel oznacza to, do czego się dąży, co się chce osiągnąć. Zwrot użyty przez ustawodawcę zakłada zatem potencjalny charakter przychodu, kładąc wyraźnie nacisk na zamiar podatnika i celowość jego postępowania.

Działanie, z którym wiąże się poniesienie wydatku nie musi przy tym, jak wskazuje się w literaturze i orzecznictwie, wpływać zawsze w sposób bezpośredni na fakt uzyskania przychodu. Może być tylko jednym z ogniw pośrednich prowadzących jako całość w efekcie do uzyskania przysporzenia (przychodu).

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki, wzrost ilości zwróconych palet umożliwi pośrednio osiągnięcie zwiększenia przychodu w kolejnych okresach.

O kosztowym charakterze danego wydatku decydować może ponadto także fakt ukierunkowania przez podatnika wydatku na zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów. Użyty przez ustawodawcę zwrot jeszcze wyraźniej wskazuje na możliwość zaliczania do kosztów także wydatków wiążących się z przychodami w sposób tylko pośredni, w tym wydatków o charakterze ogólnym. Wydatki te, choć nie da się z reguły wykazać ich wymiernego wpływu na konkretne przychody, jako związane z utrzymywaniem lub rozszerzaniem funkcjonowania i działalności podatnika (Spółki), powinny być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Spółka poprzez zapewnienie efektywnego odbioru palet zapewni nieprzerwanie dalsze swoje funkcjonowanie. Ponadto realizacja umowy przez spedytora przełoży się na ograniczenie kosztów zakupu nowych palet, jak również możliwość niezakłóconego świadczenia usług spedycyjnych związanych z transportem towarów Spółki, co przełoży się na zwiększenie zaangażowania środków na pozostałą działalność Spółki, jak również działalność inwestycyjną.

Podsumowując, zdaniem Spółki, ustawodawca w żaden sposób nie dał podstaw do zawężania pojęcia kosztów uzyskania przychodów i zaliczania do nich jedynie wydatków bezpośrednio związanych z konkretnymi przychodami. Dopuszczalność zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków wiążących się z tymi przychodami (źródłem przychodów) jedynie w sposób pośredni jest natomiast powszechnie akceptowana w doktrynie i orzecznictwie sądów oraz organów podatkowych.

Wnioskodawca pragnie ponadto podkreślić, co zostało przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego, iż za wskazany powyżej poziom nie zwróconych palet, spedytor nie będzie ponosił odpowiedzialności. Jednocześnie wskazane powyżej zapisy umowne warunkują zawarcie umowy ze spedytorem. Zawarcie umowy ze spedytorem konieczne jest ze względu na potrzebę zapewnienia sprawnego i szybkiego obrotu paletami będącymi własnością Spółki. Celem zawarcia umowy ze spedytorem jest zatem zapewnienie możliwości wielokrotnego korzystania z posiadanych palet, jak również obniżenie kosztów zakupu nowych palet, co było powszechnym działaniem z uwagi na trudności w ich odzyskiwaniu. Takie działanie Spółki spowodowane jest także koniecznością zapewnienia wykorzystania palet oryginalnych i odpowiadających polskim normom.

W analizowanym stanie dotyczącym zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca jest zdania, iż wprowadzenie poziomu niezwróconych palet, traktowane powinno być jako swoiste wynagrodzenie dla spedytora. Gdyby bowiem przyjąć brak takiego poziomu to odpowiednio zwiększeniu uległoby wynagrodzenie spedytora lub spedytor odstąpiłby od zawarcia analizowanej umowy.

W konsekwencji, Spółka stoi na stanowisku, iż wydatki na nabycie palet odpowiadających poziomowi niezwróconych palet, o którym mowa w umowie, są kosztem ogólnym Spółki niezbędnym do zawarcia umowy ze spedytorem.

Spółka poprzez zlecenie realizacji przedmiotowej umowy będzie bowiem mogła dysponować paletami w ilościach warunkujących planowanie sprzedaży. W konsekwencji, Spółka w dalszej perspektywie pozyska palety, które będzie mogła wykorzystywać w bieżącej sprzedaży, jak również ograniczy bieżące koszty, co będzie skutkowało możliwością niezakłóconego osiągania przychodów z działalności Spółki w przyszłości.

Podsumowując powyższe rozważania, Spółka stoi na stanowisku, że przedmiotowe wydatki są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów. Jednocześnie Spółka podkreśla, iż art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie wymienia omawianego wydatku jako wydatku niestanowiącego kosztów uzyskania przychodów. Wydatki na nabycie palet są prawidłowo dokumentowane fakturami VAT.

Podsumowując, Spółka stoi na stanowisku, iż z tytułu nabycia palet odpowiadających dopuszczalnemu poziomowi niezwróconych palet, (o których mowa w umowie), podpisując przedmiotową umowę ze spedytorem poniosła wydatek związany z ogólnym funkcjonowaniem Spółki. Omawiany wydatek, w ocenie Spółki, jest niezbędny z punktu widzenia zawarcia przedmiotowej umowy ze spedytorem, co będzie skutkowało możliwością niezakłóconego osiągania przychodów z działalności Spółki w przyszłości.

Podobne stanowisko prezentują organy podatkowe oraz sądy. Przykładowo Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w orzeczeniu z 28 marca 2008 r. sygn. I SA/Lu 786/07, zwrócił uwagę, iż: (...) za słuszną uznać należy argumentację, że o ile wydatki ponoszone przez spółkę (opłaty z tytułu rezerwacji możliwości produkcyjnych B.) do czasu zaprzestania produkcji zasadnie kwalifikować należy, jako koszty uzyskania przychodów, o tyle wydatki ponoszone po tej dacie nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z powołanego przepisu wynika, że podatnik ma możliwość zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Zaliczenie danego wydatku do kosztów podatkowych ponadto uzależnione jest od tego, czy wydatek nie został wymieniony w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie skutkującej dokonaniem jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów.

I tak, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Jednocześnie wskazać należy, iż ustawodawca dokonał podziału kosztów na:

• bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód) oraz
• inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Należy przy tym podkreślić, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu każdorazowo spoczywa na podatniku.

Z opisu sprawy wynika, iż Spółka będąca producentem i dystrybutorem szerokiej gamy produktów zdrowej żywności, wydaje towary przewoźnikom zewnętrznym na paletach, będących Jej własnością. W praktyce występują jednak sytuacje, kiedy palety po rozładunku towarów nie są zwracane bezpośrednio przewoźnikom, lecz są zatrzymywane przez odbiorców końcowych, co powoduje utrudnienia dla Spółki.

W związku z powyższym, Wnioskodawca planuje rozszerzyć umowę o współpracę z wybranym spedytorem, której celem poza świadczeniem usług transportu będzie również kompleksowa regulacja obrotu paletami, kwalifikowanymi przez Spółkę jako środki obrotowe (surowce).

Istotą ww. umowy jest przejęcie odpowiedzialności przez spedytora za odbiór palet od odbiorców Spółki. Zadaniem spedytora będzie zapewnienie, iż ilość palet wydanych będzie odpowiadała ilości palet zwróconych. Spedytor będzie bowiem zobowiązany do prowadzenia sald paletowych z podziałem na dostawy wobec poszczególnych odbiorców. Na podstawie danych otrzymanych od spedytora oraz własnych kalkulacji, Wnioskodawca będzie w stanie określić ilość sztuk palet odzyskanych od odbiorców, jak również ilość sztuk palet niezwróconych na określony dzień. Jednocześnie, zgodnie z zapisami umowy, w kolejnych okresach trwania umowy będzie obowiązywał dopuszczalny (ryczałtowy) poziom palet, w stosunku do których spedytor nie będzie zobowiązany do ich zwrotu (za które nie będzie ponosił odpowiedzialności). Określony poziom będzie się zmniejszał w kolejnych miesiącach (od 9% liczby palet będących w obiegu w skali roku w miesiącu lipcu i sierpniu 2011 r. do 5% w styczniu 2012 r.).

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia związana z możliwością zaliczenia wydatków poniesionych na nabycie palet, które zostały określone w umowie ze spedytorem jako dopuszczalny poziom niezwróconych palet, do kosztów uzyskania przychodów Spółki.

Zdaniem Spółki, wydatki na nabycie palet odpowiadające dopuszczalnemu poziomowi niezwróconych palet, mogą zostać uznane za ogólny koszt uzyskania przychodów. Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, iż przyjęcie dopuszczalnego poziomu niezwróconych palet wynikającego z umowy, warunkuje zawarcie tej umowy ze spedytorem.

W opinii Wnioskodawcy, zawarcie przedmiotowej umowy ze spedytorem konieczne jest ze względu na potrzebę zapewnienia sprawnego i szybkiego obrotu paletami będącymi własnością Spółki. Celem zawarcia ww. umowy jest więc zapewnienie możliwości wielokrotnego korzystania z posiadanych palet, jak również obniżenie kosztów zakupu nowych palet, co było powszechnym działaniem z uwagi na trudności w ich odzyskiwaniu. Jednocześnie Spółka wskazała, że nie jest w stanie samodzielnie dokonać opisanych czynności, nie dysponując odpowiednim personelem, jak i doświadczeniem w tego typu działaniach.

Realizacja przedmiotowej umowy będzie z kolei skutkować tym, że Spółka w dalszej perspektywie pozyska palety, które będzie mogła wykorzystywać w bieżącej sprzedaży, co przedłoży się na osiąganie przychodów z działalności Spółki.

W świetle powyższego, wydatki poniesione przez Spółkę na nabycie palet odpowiadające dopuszczalnemu poziomowi niezwróconych palet (o których traktuje umowa ze spedytorem), uznać należy za koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy, gdyż spełnione zostaną przesłanki wynikające z treści art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie nadmienia się, iż przepisy ustaw podatkowych nie określają na jakich zasadach podatnicy / strony transakcji mają układać wzajemne stosunki.

Kwestię zawierania umów reguluje ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). I tak, zgodnie z cywilistyczną zasadą swobody umów, wyrażoną w art. 353¹, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiał się właściwości (naturze) stosunku, ustawie, ani zasadom współżycia społecznego.

Powyższe stanowi, iż w prawodawstwie polskim obowiązuje zasada swobody umów, co oznacza, że strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez prawo. Zasada ta ma również zastosowanie na gruncie prawa podatkowego, gdzie ustawodawca nie ingeruje w sferę podejmowania przez podatników decyzji gospodarczych, chyba że postanowienia umów naruszają przepisy podatkowe, a to może być stwierdzone jedynie w drodze postępowania podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu