Temat interpretacji
Czy wydatki poniesione na zakup artykułów spożywczych lub usług cateringowych przeznaczonych na spotkania z kontrahentami i osobami trzecimi na terenie banku mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)?
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Banku, przedstawione we wniosku z dnia 12 listopada 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 16 listopada 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na zakup artykułów spożywczych lub usług cateringowych (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 16 listopada 2010 r. do tut. Biura wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na zakup artykułów spożywczych lub usług cateringowych.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:
Przedstawiciele Banku wykonując czynności wynikające z prowadzonej działalności gospodarczej spotykają się z kontrahentami obecnymi i potencjalnymi oraz osobami trzecimi. Spotkania te odbywają się generalnie na terenie placówek banku, jednak czasami ze względu na charakter spotkania lub ze względu na to, że odbywają się w miejscowości w której bank nie posiada placówki obywają się w innych przeznaczonych do tego miejscach. Są to kawiarnie lub restauracje. Bank podczas spotkań we własnych obiektach zwyczajowo zapewnia podstawowy poczęstunek wynikający z zasad polskiej gościnności. Są to z reguły takie artykuły spożywcze jak: kawa, herbata, inne napoje bezalkoholowe, paluszki, ciastka, słodycze. W przypadkach gdy takie spotkania trwają kilka godzin Bank zapewnia także catering. Obecnie Bank nie zalicza do kosztów uzyskania przychodów powyższych wydatków.
W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:
Czy wydatki poniesione na zakup artykułów spożywczych lub usług cateringowych przeznaczonych na spotkania z kontrahentami i osobami trzecimi na terenie banku mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)...
Zdaniem Banku, zgodnie z definicją kosztów zawartą w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 54 poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Ponoszone przez Bank wydatki na zapewnienie odpowiednich warunków w których przeprowadzane są rozmowy handlowe niewątpliwie mieszczą się w zakresie powyższego artykułu i zgodnie z nim powinny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Celem bowiem, który bank realizuje poprzez powyższe działania jest intensyfikacja sprzedaży, a zatem działanie zmierzające do uzyskania przychodu podatkowego. Jednak ustawodawca zawarł w art. 15 ust. 1 wyjątek i tutaj odnosząc się do art. 16 ust.1 pkt 28 należy rozpatrzeć czy powyższe działania nie mają charakteru reprezentacyjnego, a zatem takiego które wykluczałoby możliwość zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Zdaniem Banku wydatki ponoszone na zapewnienie zarówno drobnego poczęstunku jak również posiłków regeneracyjnych na terenie Banku nie mieszczą się w znaczeniu pojęcia reprezentacji gdyż nie odbiegają od takich samych zachowań ugruntowanych w polskiej gościnności. Odnosząc się do słownikowej definicji pojęcia reprezentacją tłumaczonej jako "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związanej ze stanowiskiem, pozycją społeczną (uniwersalny słownik języka polskiego pod redakcją prof. S. Dubisza wydawnictwo naukowe PWN, Warszawa 2007r.) sądzić należy, iż tego rodzaju spotkania miałyby charakter reprezentacyjny gdyby odbiegały od przyjętych na terenie Polski standardów a zatem, gdy będą się odbywały np. w wielogwiazdkowych restauracjach. W związku z powyższym, zdaniem Banku, wydatki ponoszone na zakup artykułów spożywczych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i przeznaczone na spotkania z kontrahentami i osobami trzecimi nie odbiegające od obowiązujących w Polsce standardów gościnności mieszczą się w zakresie art. 15 ust. 1 i mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.
Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.
Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 z późn. zm.). Zgodnie z przepisami art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.
Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania podmiotu.
Nie każdy koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Takimi kosztami bowiem nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.
Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje terminu reprezentacja, dlatego też należy posłużyć się wykładnią językową. Przez reprezentację rozumie się okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN; Warszawa 2007).
Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika ułatwiającego zawarcie umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności.
Odnosząc powyższe uwarunkowania prawne do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego stwierdzić należy, że wydatki poniesione na nabycie kawy, herbaty, napojów bezalkoholowych, artykułów spożywczych (paluszki, ciastka, słodycze) związanych z organizacją spotkań z kontrahentami i osobami trzecimi odbywających się na terenie placówki Banku, jeśli nie noszą znamion wystawności, to jako wydatki nie wymienione w tzw. negatywnym katalogu kosztów mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ww. ustawy.
Należy jednocześnie zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem, jak również prawidłowym udokumentowaniem. Trzeba pamiętać, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne z tego faktu w postaci w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.
Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności należy stwierdzić, ze stanowisko Banku jest prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Nadmienia się, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 wydano odrębną interpretację.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.
Wniosek ORD-IN
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach