Temat interpretacji

P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w zw. z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz.60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku X z dnia 13.11.2006r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

postanawia

- uznać stanowisko Strony w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych za prawidłowe.

UZASADNIENIE

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka zamierza dokonać samodzielnej instalacji sieci kabli energetycznych wraz z przyłączeniami na terenie inwestycyjnym i tym samym nie korzystać w tym zakresie z usług zakładu energetycznego. Spółka spodziewa się zaoszczędzić ok. 1 mln. zł, ponieważ gdyby sieć instalował zakład energetyczny koszt instalacji byłby wyższy i jednocześnie wydłużeniu uległby czas instalowania, a tym samym czas trwania inwestycji. Po wykonaniu instalacji Spółka zamierza zaliczyć sieć kabli do własnych środków trwałych, natomiast przyłącza do sieci przekaże zakładowi energetycznemu, zgodnie z warunkami umowy o przyłączenie.

Przedmiotowym wnioskiem Spółka zwróciła się o wyjaśnienie, czy w przedstawionym stanie faktycznym, wydatki poniesione na przyłącza energetyczne może ona rozliczyć jako koszt uzyskania przychodu w dacie poniesienia oraz czy prawidłowe jest zaliczenie sieci energetycznej do środków trwałych i dokonywanie jej amortyzacji według stawki 4,5 %.

Zdaniem Podatnika wydatek poniesiony na budowę całości instalacji energetycznej pozostaje w ścisłym związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, a jego poniesienie ma wpływ na zwiększenie przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka spodziewa się zaoszczędzić 1 mln zł. Koszty położenia sieci kabli energetycznych stanowią wydatki na wytworzenie środka trwałego i tym samym powinny zostać wliczone do wartości początkowej środka trwałego, od której należy dokonywać odpisów amortyzacyjnych według stawki 4,5 %. Natomiast wydatki na zainstalowanie przyłączy powinny zostać rozliczone przez Spółkę w okresie ich poniesienia. Przyłącza energetyczne nie wypełniają podatkowej definicji środków trwałych, ponieważ przewidywany okres ich używania przez Spółkę nie przekroczy roku zostaną przekazane zakładowi energetycznemu. Tym samym wydatki poniesione na ich zainstalowanie będą stanowiły bieżący koszt podatkowy rozliczany w momencie jego poniesienia. Przekazanie przyłączy jest niezbędnym warunkiem uzyskania dostępu do energii na podstawie umowy o przyłączenie i w związku z czym nie można uznać przekazania przyłączy energetycznych za darowiznę na rzecz zakładu energetycznego. Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych, sieci elektroenergetyczne rozdzielcze należą do rodzaju 211 podgrupy 21 rurociągi, linie telekomunikacyjne i elektroenergetyczne w grupie 2 obiekty inżynierii lądowej i wodnej. Tym samym wydatki na ich wytworzenie będą zwiększać ich wartość początkową i stanowić koszty pośrednie poprzez odpisy amortyzacyjne. Roczna stawka wynosi dla nich 4,5 %.

W ocenie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie przedstawiona argumentacja Strony jest prawidłowa.

Przedmiotem analizy w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym jest możliwość zaliczenia przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów poniesionych przez nią wydatków na wybudowanie infrastruktury technicznej w postaci:

1)budowy przyłączy energetycznych, które następnie zostaną nieodpłatnie przekazane zakładowi energetycznemu;

2)budowy sieci energetycznej (położenia kabli energetycznych).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym do 31.12.2006r., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu uzyskania przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Począwszy od 01.01.2007r., cytowany art. 15 ust. 1 stanowi, że kosztami uzyskania przychodów, poza wydatkami poniesionymi w celu osiągnięcia przychodów, są również wydatki poniesione w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów.
Z definicji tej wynika, iż między poniesionymi wydatkami, a osiągniętym przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy tego typu, że poniesiony wydatek ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Podatnik do kosztów może zaliczyć dane wydatki, jeżeli między tymi wydatkami a osiągnięciem przychodów istnieje taki związek, że poniesienie tych wydatków dawało możliwość osiągnięcia przychodów, a więc że są to wydatki ekonomicznie uzasadnione z punktu widzenia prowadzonej przez podmiot działalności gospodarczej (dzięki tym wydatkom podatnik osiągnął lub mógł osiągnąć przychód). Kosztem uzyskania przychodów będą zatem wydatki bezpośrednio lub pośrednio związane z uzyskanym przychodem.
Ponadto, na podstawie art. 15 ust. 6 w/w ustawy, kosztami uzyskania są również odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne), dokonywane włącznie zgodnie z zasadami określonymi w art. 16a 16m, z uwzględnieniem art. 16.
Zdaniem Naczelnika tut. Urzędu, ponoszenie przez Spółkę wydatków na wybudowanie przyłączy energetycznych oraz sieci energetycznej ma niewątpliwie związek z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą.
Biorąc powyższe pod uwagę, można zatem stwierdzić, że w/w wydatki poniesione przez Spółkę mogą stanowić koszty uzyskania przychodów. Jednocześnie zasady zaliczenia przedmiotowych wydatków do kosztów podatkowych należy rozpatrywać uwzględniając charakter poniesionych kosztów i efekt, jaki dzięki ich poniesieniu Spółka osiągnęła.

Kwestia ponoszenia kosztów związanych z budową sieci i wykonaniem przyłączy elektrycznych, gazowych i ciepłowniczych uregulowana została w ustawie z dnia 10.07.1997r. Prawo energetyczne (t.j. - Dz. U. z 2006r. Nr 89, poz. 625 ze zm.). Zgodnie z art. 7 ust. 1 Prawa energetycznego, przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją paliw gazowych lub energii jest obowiązane do zawarcia umowy o przyłączenie do sieci z podmiotami ubiegającymi się o przyłączenie do sieci, na zasadzie równoprawnego traktowania, jeżeli istnieją techniczne i ekonomiczne warunki przyłączenia do sieci i dostarczania tych paliw lub energii, a żądający zawarcia umowy spełnia warunki przyłączenia do sieci i odbioru. Stosownie do postanowień art. 7 ust. 5 w/w ustawy, przedsiębiorstwo, o którym mowa powyżej jest obowiązane zapewnić realizację i finansowanie budowy i rozbudowy sieci, w tym na potrzeby przyłączania podmiotów ubiegających się o przyłączenie (...). Również budowę i rozbudowę odcinków sieci służących do przyłączenia instalacji należących do podmiotów ubiegających się o przyłączenie do sieci zapewnia przedsiębiorstwo energetyczne, umożliwiając jednocześnie ich wykonanie zgodnie z zasadami konkurencji także innym przedsiębiorcom zatrudniającym pracowników o odpowiednich kwalifikacjach i doświadczeniu w tym zakresie, o czym stanowi ust. 6 cytowanego art. 7 Prawa energetycznego. Za przyłączenie do sieci pobiera się opłatę ustaloną na podstawie zasad określonych w art. 7 ust. 8 w/w ustawy.

Samodzielne wykonanie instalacji pozwoliło Spółce zaoszczędzić czas i pieniądze. Dzięki temu Spółka mogła rozpocząć korzystanie z usług zakładu energetycznego w zakresie dystrybucji energii wcześniej, niż gdyby wydatki te ponoszone były przez przedsiębiorstwo energetyczne. Ponadto, mając na uwadze fakt, iż wysokość opłat za przyłączenie do sieci energetycznej ustalana jest w oparciu na nakłady poniesione na budowę tych przyłączy, a koszt ich instalacji przez zakład energetyczny byłby o około 1 mln wyższy, ich sfinansowanie ze środków Spółki pozwoliło jej na ograniczenie kosztów w przyszłości. Przekazanie przyłączy jest również niezbędnym warunkiem uzyskania przez Spółkę dostępu do energii. Tym samym są to wydatki ekonomicznie uzasadnione z punktu widzenia prowadzonej przez Podatnika działalności gospodarczej, tzn. poniesienie tego wydatku mogło przyczynić się do powstania lub zwiększenia przychodów Spółki.

Ponoszone przez podmioty opłaty za przyłączenie mogą być zaliczane w całej wysokości, w momencie poniesienia, do kosztów uzyskania przychodów, co wynika z ogólnej reguły art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jeżeli z umowy o przyłączenie wynikałyby ewentualnie inne koszty (wydatki) ponoszone w celu osiągnięcia przychodów, które obciążałyby bezpośrednio odbiorców energii, wówczas takie wydatki również, co do zasady, powinny być uznane za koszty uzyskania przychodów. Powyższe stanowisko jest zgodne z wyjaśnieniami Ministra Finansów z dnia 06.11.2002r. znak PB 3-93-MD-8214-10/02, stanowiącym urzędową interpretacją prawa podatkowego wydaną w trybie art. 14 § 1 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa.
Wydatki poniesione przez podmiot ubiegający się o podłączenie do sieci energetycznej na wybudowanie przyłączy energetycznych należy traktować na równi z wydatkami poniesionymi na przyłączenie do tej sieci. Ponieważ wybudowane przez Spółkę przyłącza energetyczne nie stanowią jej własności, lecz na mocy umowy o przyłączenie zostaną nieodpłatnie przekazane zakładowi energetycznemu, brak jest podstaw do traktowania tych wydatków jako kosztów, do których zastosowanie mają przepisy art. 16a 16m, w związku z art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Tym samym zasadne jest ich zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.

W/w przepisy art. 16a 16m oraz art. 15 ust. 6 w/w ustawy mają natomiast zastosowanie w kwestii zasad zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z położeniem kabli energetycznych, stanowiących element sieci energetycznej będącej własnością Spółki. Stosownie bowiem do art. 16 ust. 1 pkt 1 lit b) w/w ustawy nie uważa się za koszt uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Wydatki te zaliczane są do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne, dokonywane zgodnie z przepisami art. 16a - 16m ustawy. Amortyzacji, zgodnie z art. 16a ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegają stanowiące własność lub współwłasność podatnika nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14 uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia. Za koszt wytworzenia, stosownie do art. 16g ust. 4 ustawy, uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Wydatki poniesione przez Spółkę na budowę sieci energetycznej, tj. położenie kabli energetycznych, zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 2 oraz art. 16g ust. 4 ustawy, winny powiększać wartość początkową środków trwałych składających się na sieć energetyczną, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów. W zgłoszonym stanie faktycznym Spółka zakwalifikowała linie energetyczne do grupy 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 30.12.1999r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz.U. Nr 112, poz. 1317 ze zm.) obiekty inżynierii lądowej i wodnej. Wykaz stawek amortyzacyjnych jest częścią składową ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i stanowi jej załącznik nr 1. Zawiera on stawki amortyzacyjne przyporządkowane do określonych grup, podgrup i rodzajów środków trwałych według klasyfikacji. Grupa 2 jest wpisana pod poz. 02 i stosuje się dla niej stawkę amortyzacyjną 4,5 %. Zatem Spółka prawidłowo ustaliła wysokość stawki amortyzacyjnej dla środków trwałych należących do grupy 2.
Jednocześnie Naczelnik Urzędu wyjaśnia, że w sprawie potwierdzenia prawidłowości zastosowania przepisów statystycznych należy zwrócić się do Głównego Urzędu Statystycznego, Al. Niepodległości 208 w Warszawie.

Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak na wstępie.

Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.