Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 16.10.2006, sygn. ZD/4061-170/06, Pierwszy Wielkopolski Urząd Skarbowy w Poznaniu

Temat interpretacji

W dniu 18.07.2006r. wpłynął do organu podatkowego wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

W przedmiotowym wniosku Spółka podnosi, iż w związku z przeglądem majątku dokonanym dla celów podatkowych pod koniec 2005r. zidentyfikowała grupę niezależnych od siebie środków trwałych, które zostały wycofane trwale z użytkowania w różnym czasie, jednak nie zostały zaprzestane odpisy amortyzacyjne uznawane jako koszt uzyskania przychodu od tych środków trwałych. Część z tych środków została przeznaczona do sprzedaży, część do likwidacji, które jednak do tej pory nie nastąpiły.

Spółka we wniosku umieściła tabelę numer 1 i numer 2, które według ich zatytułowania przedstawiają środki trwałe wycofane z użycia. Obie tabele informują o tym, które ze środków trwałych wycofanych z użycia są sprawne ruchowo i są przewidywane do sprzedaży oraz, które ze środków trwałych są przeznaczone do złomowania lub wykorzystania na części zamienne. Z tabel tych wynika, iż dwa kotły parowe typ WTGO zostały wycofane z użycia w XII/2003r., a reszta wymienionych w tych tabelach środków trwałych została wycofana przez Spółkę z użycia w XII/2004r.

Ponadto, Spółka informuje w podaniu, iż po wycofaniu z użytkowania, pomimo zdatności i kompletności do użytku, Firma na dzień dzisiejszy oceniła przydatność niektórych ze środków trwałych na cele remontowe, lub do złomowania (te, które nie znalazły nabywcy) i pozostałe, które będą używane. Status poszczególnych środków trwałych zawierają wspomniane powyżej tabele numer 1 i 2.

Wniosek Spółki zawiera także informację, że w odniesieniu do środków trwałych nie zaprzestano prowadzenia działalności, w której były one wykorzystywane w podstawowym rozumieniu tej działalności, tj. produkcji pieczywa piekarniczego, natomiast zaprzestano działalności w jej ostrożnym wąskim rozumieniu, tj. produkcji z wykorzystaniem tych konkretnych środków trwałych.

W odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego, Spółka podjęła działania zmierzające do korekty odpisów amortyzacyjnych uznawanych za koszty uzyskania przychodów. Stosując się więc do art. 16a pkt 1 (winno być art. 16a ust. 1) oraz art. 16c pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Wnioskująca postanowiła nie uznawać odpisów amortyzacyjnych od tych środków trwałych za koszt uzyskania przychodów, od miesiąca następującego po miesiącu ich trwałego wycofania z użytkowania.

Ponadto, Spółka postanowiła dokonać korekty deklaracji CIT-8 za rok 2004 w odniesieniu do nienależnie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, które zostały trwale wycofane z użytkowania. Odpowiednią korektę deklaracji Spółka złożyła w dniu 23.02.2006r.

W odniesieniu natomiast do odpisów amortyzacyjnych zaliczonych w zawyżonej kwocie jako koszty uzyskania przychodu roku 2005 Wnioskująca postanowiła złożyć korektę deklaracji CIT-2 za listopad 2005r., a następnie uwzględnić tą korektę w deklaracji rocznej CIT-8 za rok 2005 składanej do 31.03.2006r. Odpowiednią korektę deklaracji za listopad 2005r. Spółka złożyła w dniu 23.02.2006r.

Wobec powyższego, Spółka skierowała do organu podatkowego zapytanie, czy zasadne jest zaprzestanie zaliczania do kosztów uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych od wspomnianych środków trwałych (trwale wycofanych z użytkowania) oraz czy Spółka prawidłowo podchodzi do dokonania korekt rozliczeń z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych w opisanym zakresie?

Organ podatkowy ustosunkowując się do zagadnienia korekt rozliczeń z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych, stwierdza co następuje i jednocześnie informuje, iż kwestia środków trwałych wycofanych przez Spółkę z użytkowania w sposób trwały, będzie przedmiotem odrębnego postanowienia organu podatkowego.

Stosownie do regulacji art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Wobec tego, jeżeli Spółka - mimo takiego obowiązku - nie zaprzestała zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, to winna Ona, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu zaprzestania wykorzystywania składników w działalności gospodarczej, koszty te skorygować. Korekta kosztów uzyskania przychodu dokonana w poszczególnych miesiącach roku podatkowego winna być uzewnętrzniona w korekcie deklaracji o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) przez podatnika podatku dochodowego od osób prawnych (CIT-2) oraz w korekcie zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) przez podatnika podatku dochodowego od osób prawnych za rok podatkowy (CIT-8), jeżeli zeznanie to zostało już za dany rok podatkowy przez Spółkę złożone. Jeżeli zeznania za dany rok Spółka jeszcze nie złożyła, to korekty kosztów i deklaracji CIT-2 należy następnie odpowiednio uwzględnić w składanym zeznaniu podatkowym. Powyższe wynika z przepisu art. 25 ust. 1 i art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z regulacją art. 25 ust. 1, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2a, 3-6a oraz art. 21 i 22, są obowiązani bez wezwania składać deklarację, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu (straty) osiągniętego od początku roku podatkowego i wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki miesięczne w wysokości różnicy między podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące.

Natomiast na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a) i przepisów ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym (podkreślenie organu podatkowego) - do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku.

Z powyżej przytoczonych przepisów wynika więc, iż zarówno deklaracja na zaliczkę, jak i zeznanie roczne, są obrazem osiągniętego przez podatnika dochodu (poniesionej straty) w odpowiednich okresach sprawozdawczych. Wobec tego, jeżeli środek trwały nie podlega amortyzacji od np. stycznia 2004r., to skorygowanie jednej deklaracji CIT-2 za okres od 1.01.2005r. do 30.11.2005r. oraz zeznania rocznego CIT-8 za 2004r. nie będzie stanowiło pełnego obrazu wysokości dochodu (straty) Spółki w poszczególnych okresach.

Stosownie do regulacji art. 7 ust. 2 ustawy podatkowej, dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Ponadto, organ podatkowy pragnie poinformować, iż kwestia środków trwałych wycofanych z użytkowania czasowo oraz kwestia sprzedaży lub likwidacji środków trwałych, które to zagadnienia porusza wniosek Spółki, zostaną rozpatrzone w odrębnych postanowieniach.

Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskującą i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.