Decyzja w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 10.11.2006, sygn. BI/4218-0018/06, Izba Skarbowa w Gdańsku

Temat interpretacji

Decyzja

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), po rozpatrzeniu zażalenia Kasy na postanowienie Naczelnika Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku z dnia 25 sierpnia 2006r. Nr DP/423-0089/06/AK dotyczące udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego

uznając, że zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie utrzymuje się w mocy postanowienie organu pierwszej instancji.

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 2 czerwca 2006r. Kasa zwróciła się do Naczelnika Urzędu Skarbowego o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Kasa jest spółdzielnią osób prawnych działającą na podstawie ustawy z dnia 14 grudnia 1995r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo - kredytowych oraz, w zakresie nieuregulowanym tą ustawą, na podstawie ustawy z dnia 16 września 1982r. Prawo spółdzielcze.

Zdaniem Kasy dokonywane przez nią wpłaty na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych wolne są od podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 33 w związku z art. 17 ust. 1b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z uwagi na fakt, że wpłaty te są obligatoryjne i stanowią rodzaj daniny publicznej, podobnie jak podatki, składki, opłaty i inne świadczenia pieniężne, których obowiązek ponoszenia na rzecz państwa wynika z ustaw, a których uiszczanie konieczne jest do prowadzenia zgodnej z prawem działalności statutowej.

Postanowieniem z dnia 25 sierpnia 2006r. Nr DP/423-0089/06/AK Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdził, że stanowisko Kasy jest nieprawidłowe.

Korzystając z przysługującego prawa Kasa złożyła zażalenie na powyższe postanowienie. W jej ocenie doszło do naruszenia prawa materialnego poprzez niezastosowanie dyspozycji art. 17 ust. 1b ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych. Zdaniem Kasy bezsporne jest, że wpłaty na PFRON nie są kosztami uzyskania przychodów, jednak wydatki te stanowią rodzaj daniny publicznej, których uiszczenie jest konieczne dla prowadzenia zgodnej z prawem działalności statutowej Kasy. Według Kasy należy uznać, że wpłaty te "przeznaczone i wydatkowane zostały na cele statutowe". Ponadto, powołując się na treść art. 3 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 listopada 1998r. o finansach publicznych Podatnik stwierdził, że na równi z podatkami należy traktować "obowiązkowe, bezzwrotne i nieodpłatne świadczenia pieniężne uiszczane na rzecz PFRON." Zdaniem Kasy "nie ma jakichkolwiek racjonalnych podstaw by uznać, ze ustawodawca nakładając na podmioty przeznaczające dochody na cele statutowe, część tego zysku opodatkował, pomimo (...) zwolnienia, o jakim mowa w (...) artykule 17 ust. 1 pkt 33, a następnie w art. 17 ust. 1b ustawy z dnia 15 lutego 1992r." Konkludując Kasa powołując się na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 15 czerwca 2004r. sygn. akt III SA 388/03 stwierdziła, że odmienna interpretacja tych przepisów tj. interpretacja przepisów dokonana w wydanym przez Naczelnika Urzędu Skarbowego postanowieniu ograniczałaby zwolnienie podatkowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku po rozpatrzeniu zarzutów tego zażalenia stwierdza, co następuje:

Działalność Kasy reguluje ustawa z 14 grudnia 1995r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo - kredytowych (Dz. U. z 1996r. Nr 1, poz. 2 z późn. zm.).

Jak wynika z treści art. 34 ustawy z dnia 14 grudnia 1995r. celem działalności Kasy Krajowej jest zapewnienie stabilności finansowej kas oraz sprawowanie nadzoru nad kasami dla zapewnienia bezpieczeństwa zgromadzonych w nich oszczędności oraz zgodności działalności kas z przepisami ustawy. Stosownie zaś do treści art. 35 ustawy z dnia 14 grudnia 1995r. Kasa Krajowa prowadzi działalność na rzecz swoich członków, a w szczególności: reprezentuje interesy kas przed organami administracji państwowej i organami samorządu terytorialnego, wyraża opinie o projektach aktów prawnych dotyczących kas, zapewnia doradztwo prawne, organizacyjne i finansowe, organizuje szkolenia i prowadzi działalność wydawniczą związaną z działalnością kas, określa normy dopuszczalnego ryzyka w działalności kas, opracowuje jednolite procedury świadczenia usług i prowadzenia dokumentacji oraz systemy informatyczne, przyjmuje lokaty, udziela pożyczek i kredytów kasom, pośredniczy w przeprowadzaniu rozliczeń, przeprowadza lustrację kas.

W zakresie podatku dochodowego do osiągniętych przez Kasę Krajową dochodów mają zastosowanie przepisy ustawy z 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.).

Zgodnie z art.17 ust.1 pkt 33 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. - w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2003r. - wolne od podatku są dochody z działalności niezarobkowej spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych oraz Krajowej Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej, prowadzonej na podstawie odrębnych przepisów, w części przeznaczonej na cele statutowe.

Na mocy ustawy z dnia 12 listopada 2003r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. nr 202, poz. 1957) zwolnienie, o którym mowa w art.17 ust.1 pkt 33 stosuje się do 31 grudnia 2006r. w zakresie i na zasadach obowiązujących do 31 grudnia 2003r.

Jak wynika natomiast z art. 17 ust. 1b ustawy z dnia 15 lutego 1992r. zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, ma zastosowanie, jeżeli dochód jest przeznaczony i - bez względu na termin - wydatkowany na cele określone w tym przepisie, w tym także na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych służących bezpośrednio realizacji tych celów oraz na opłacenie podatków niestanowiących kosztu uzyskania przychodów. Z kolei na podstawie art. 17 ust. 1a pkt 2 ustawy z dnia 15.02.1992r. zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, nie dotyczy dochodów, bez względu na czas ich osiągnięcia, wydatkowanych na inne cele niż wymienione w tych przepisach.

Zgodnie treścią art.15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art.16 ust.1.

Obowiązek dokonywania wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych został nałożony ustawą z dnia 27 sierpnia 1997r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 1997 r. Nr 123, poz. 776 z późn. zm.).

Wydatek na wpłaty na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych nie stanowi jednak kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 36 ustawy z dnia 15 lutego 1992r.

Dochód stanowiący równowartość tych wydatków również nie jest wolny od podatku na podstawie cyt. art. 17 ust. 1 pkt 33 ustawy z dnia 15 lutego 1992r., gdyż nie może być przeznaczony na cele statutowe, którymi są "zapewnienie stabilności finansowej kas oraz sprawowanie nadzoru nad kasami dla zapewnienia bezpieczeństwa zgromadzonych w nich oszczędności oraz zgodności działalności kas z przepisami ustawy" (został wydatkowany na inne cele, tj. na zasilenie Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych). Wydatki te poniesiono co prawda na skutek prowadzonej przez jednostkę działalności i w związku z nią, ale nie na cele statutowe, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 33 i ust. 1b ustawy powyższego dnia 15 lutego 1992r.

Stanowisko to podziela także Ministerstwo Finansów w piśmie z dnia 26 czerwca 1998r. nr PO 3-2904-IP-722-257/98, z którego wynika, że wpłaty na PFRON nie mogą być utożsamiane z wydatkami na cele statutowe.

Dodatkowo należy zauważyć, że przytoczony w zażaleniu wyrok WSA z dnia 15 czerwca 2004r. sygn. akt III SA 388/03 wydany został w indywidualnej sprawie i jest on wiążący jedynie w sprawie, w której został wydany, a zatem nie może stanowić wykładni powszechnie obowiązującej.

Jednocześnie można wskazać, że zupełnie odmienne stanowisko zajął Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 23 maja 2005r. sygn. akt III SA/Wa 395/05 orzekając, że: "wpłaty na PFRON nie mogą być traktowane jak podatki, których opłacenie, stosownie do przywołanego przepisu ustawy p.d.o.p. (art. 17 ust. 1b) jest uznane za realizację celów statutowych."

W tym stanie faktycznym i prawnym Dyrektor tut. Izby Skarbowej stwierdza, że brak jest podstaw do zmiany bądź uchylenia postanowienia Naczelnika Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku z dnia 25 sierpnia 2006r.