Temat interpretacji

W dniu 31 stycznia 2006r. Spółka złożyła wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, w którym zawarła pytanie, czy wskazane wydatki (przy założeniu, że nie są to środki trwałe), mogą zostać przez Wnioskującą zaliczone bezpośrednio i bez limitów do ogólnych, bieżących, podatkowych kosztów uzyskania przychodów?

Zdaniem Spółki, wydatki na dekoracje, w tym na dekoracje okolicznościowe i świąteczne (inne niż na nabycie lub wytworzenie środków trwałych) mogą zostać przez Wnioskodawcę bezpośrednio zaliczone do podatkowych kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (oraz jako wydatki nie wymienione w art. 16 ust. 1 tej ustawy).

Wydatki na dekoracje stanowią ogólne, bieżące koszty działalności Spółki tj. koszty prowadzenia sklepu. W opinii Wnioskującej, wystrój sklepu ze względów zwyczajowych i estetycznych powinien odzwierciedlać aktualny sezon lub okres związany z innymi, powszechnie przyjętymi zwyczajami (jak np. okres przed Świętami Bożego Narodzenia czy Wielkiej Nocy, przed Dniem Św. Walentego, czy Dniem Dziecka itp.). Wystrój sklepu zharmonizowany z aktualnymi wydarzeniami czy nastrojami wpływa dodatnio na postawę klientów i ma duży związek z osiąganymi przez Spółkę przychodami. Wnioskująca podnosi, iż niewyobrażalne jest w szczególności, by np. w okresie przedświątecznym w sklepie zabrakło jakichkolwiek dekoracji czy symboli związanych z aktualnymi świętami.

Wydatki Spółki na wyżej rozważane cele stanowią koszty ogólne funkcjonowania sklepu prowadzonego przez Spółkę i powinny być rozliczone w momencie ich poniesienia. Wspomniane wydatki nie są też wydatkami na reklamę i reprezentację w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie stanowią bowiem informacji o zaletach towarów sprzedawanych w sklepie (reklama). Nie stanowią też o "okazałości" czy "wytworności" w prowadzonej przez Spółkę działalności (reprezentacja). Stanowią jedynie formę nawiązania do aktualnie panującego nastroju czy do aktualnych wydarzeń.

Tym samym wydatki Spółki na urządzenie dekoracji, w tym dekoracji okolicznościowych czy świątecznych, stanowią dla Spółki koszty ogólne działalności i powinny być bieżąco zaliczane do podatkowych kosztów uzyskania przychodu bez limitów kwotowych.

Ustosunkowując się do przedstawionej powyżej kwestii, stwierdza się co następuje:

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. (...) wskazanej ustawy. Oznacza to, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Wydatki ponoszone przez podatnika muszą być celowe, to znaczy ponoszone być muszą dla uzyskania, zwiększenia przychodów podatkowych, bądź dla zachowania źródła uzyskiwania tych przychodów.

Zauważyć należy, iż zdefiniowanie celu osiągnięcia przychodu nie może być traktowane jedynie w kategoriach formalnych, ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w przywołanym przepisie art. 15 ust. 1 nie wymaga wykazania, że konkretny przychód jest skutkiem poniesienia określonego kosztu. Najwłaściwsza i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

- przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz

- potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.

Jednocześnie, zgodnie z przepisem art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszt uzyskania przychodów kosztów reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0,25% przychodów, (...).

Wobec braku w przepisach podatkowych definicji pojęcia "reklama", należy zastosować wykładnię językową. Właściwe określenie jej zakresu ma istotne znaczenie dla ustalenia podatkowej kwalifikacji różnych działań podejmowanych przez podatników. Za reklamę uznać należy rozpowszechnianie informacji o danym towarze w celu zwrócenia na niego uwagi i zachęcenia do zakupu; także: środki służące do tego celu, np. plakaty, ogłoszenia w prasie, radiu i telewizji (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN, Warszawa, 2003). Reklama to działanie mające na celu zachęcanie potencjalnych klientów do zawarcia umowy, nabywania towarów, korzystania z oferowanych usług. Reklama polega więc na rozpowszechnianiu informacji o towarach, miejscach nabycia, chwaleniu kogoś i zalecaniu czegoś.

Prawodawca w analizowanej ustawie nie zawarł także definicji pojęcia "reprezentacja". W tej sytuacji dokonać należy wykładni gramatycznej. Reprezentacja oznaczać wówczas będzie "okazałość, wytworność, wystawność w czyimś sposobie życia związaną ze stanowiskiem lub pozycją społeczną" (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN, Warszawa, 2003). Przenosząc tę definicję na grunt ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przyjąć należy, iż reprezentacja to występowanie w imieniu firmy, wiążące się z okazałością, w celu wywołania dobrego wrażenia. Wydatki poniesione na reprezentację, odnoszone są w ciężar kosztów podatkowych z uwzględnieniem limitu, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy podatkowej.

W opinii tutejszego organu podatkowego, przedstawione we wniosku działania Podatnika polegające na dekorowaniu sklepu, w tym także dekorowaniu świątecznym i okolicznościowym, nie wykazują cech reklamy i reprezentacji odpowiadającym przytoczonym definicjom i nie spełniają przesłanek wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy podatkowej. Wydatki na dekoracje nie stanowią bowiem działań polegających na rozpowszechnianiu informacji o Podatniku, o sprzedawanych przez Niego towarach i zachwalaniu ich.

Definicja reprezentacji akcentuje okazałość i wytworność jako środek do wywołania jak najlepszego wrażenia potencjalnego klienta. Natomiast, w dobie dużej konkurencyjności na rynku i walce o zdobycie (przyciąganie) klienta między przedsiębiorcami, przygotowanie dekoracji punktu handlowego Wnioskującej jest naturalnym wymogiem rynku, odpowiadającym oczekiwaniom klientów. Nie stanowi zatem działań o charakterze wyjątkowym, specjalnym, mających na celu okazałe czy wytworne reprezentowanie przedsiębiorstwa. Działanie Wnioskodawcy ma na celu względy estetyczne oraz stworzenie odpowiedniej atmosfery, podkreślającej tradycje, czy okoliczności. Zatem, przedstawione w stanie faktycznym wydatki jako nie stanowiące kosztów ponoszonych na reklamę i reprezentację, mogą zostać zaliczone w całości w poczet kosztów uzyskania przychodów, na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 ustawy podatkowej.

W efekcie wskazać należy, iż prawidłowe jest stanowisko Wnioskującej, że przedmiotowe wydatki nie będą podlegać ograniczeniom przewidzianym w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Reasumując, mając na względzie przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz przytoczone przepisy prawa, stwierdzić należy, iż ponoszone przez Spółkę wydatki na dekoracje sklepu, w tym także na dekoracje okolicznościowe i świąteczne, uznać należy za pozostające w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, które w całości stanowić mogą koszty uzyskania przychodów, zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Obowiązkiem podatników, jako odnoszących ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego ust. 1 art. 15 ustawy podatkowej.

Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskującą i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.