Temat interpretacji

Stan faktyczny:
W dniu 26.01.1996r. Spółka X wystawiła fakturę Nr 2/96 obciążającą, dystrybutora jednej z książek, firmę Y kwotą 20.485,80 zł (kwota została opodatkowana w 1996r). Fakturę za pobrany towar i wynikające z niej zobowiązanie, które nie zostało zapłacone, przyjął w imieniu spółki Y prezes. W celu wyegzekwowania należności Spółka X podejmowała liczne działania, tj. wysyłała ponaglenia, podejmowała próby ugody z prezesem, przekazała należność do i firmy windykacyjnej, złożyła w Sądzie Gospodarczym wniosek o ogłoszenie upadłości dłużnika. Działania te nie przyniosły efektu ponieważ prezes Spółki Y unikał odpowiedzialności, ukrywał się, zmieniał adresy, miejsca pobytu, telefony. Wniosek o ogłoszenie upadłości upadł, gdyż z uwagi na brak adresu meldunkowego wezwania dla prezesa Spółki Y nie zostały skutecznie doręczone. Poszukiwania prowadzone w tym zakresie przez Spółkę, z uwagi na bardzo ograniczone legalne możliwości (ustawa o Ochronie Danych Osobowych) również nie przyniosły rezultatów.

Stanowisko wnioskodawcy jest następujące:
zdaniem wnioskodawcy przepisy prawa podatkowego nie przewidziały podobnej sytuacji jednak mówi się tam o zaliczeniu długu w koszta w przypadku śmierci dłużnika lub uzyskania prawomocnego wyroku sądowego. Ponieważ wnioskodawca nie jest w stanie stwierdzić, czy dłużnik żyje (bo od dawna nie wiadomo gdzie przebywa) a podejmowane przez 9 lat różnorodne i intensywne działania w celu wyegzekwowania należnych pieniędzy wyczerpały wszelkie legalne możliwości ich odzyskania, dlatego nieodzyskana kwota, na podobnej zasadzie jak w przypadku śmierci dłużnika, może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodu.

Ocena prawna w/w stanowiska wnioskodawcy:
Nieściągalne wierzytelności można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu tylko w określonych przepisami sytuacjach. Wierzytelności nieściągalne, bez względu na przyczynę ich nieściągalności nie stanowią, co do zasady, kosztów uzyskania przychodu. Wyjątki od powyższej reguły określa art. 16 ust. 1 pkt 25 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54 poz. 654 z późn. zm.). Do kosztów uzyskania przychodu mogą być zaliczone nieściągalne wierzytelności, które łącznie spełniają trzy kryteria zostały zarachowane zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jako przychód należny, nieściągalność ich została udokumentowana w sposób określony w art. 16 ust. 2,wierzytelności nie uległy przedawnieniu.
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że wierzytelność została opodatkowana w 1996r, czyli została zarachowana jako przychód należny. W myśl przepisów art. 16 ust. 2 nieściągalność wierzytelności winna być udokumentowana:
1.postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadającym stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, albo
2.postanowieniem sądu o:
a) oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania, lub
b) umorzeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, gdy zachodzi okoliczność wymieniona pod lit. a), lubc) ukończeniu postępowania upadłościowego, obejmującego likwidację majątku, albo3.protokołem sporządzonym przez podatnika, stwierdzającym, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od jej kwoty. Ponieważ żadna z tych sytuacji w przedstawionym stanie faktycznym nie została spełniona, nie istnieje przepis zezwalający na uznaniowe zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów tej wierzytelności.Ponadto organ podatkowy zauważa, że zachodzi duże prawdopodobieństwo, że wierzytelność ta jest już przedawniona.(faktura z 1996r.) . Ponieważ stosownie do art. 123 § 1 kc bieg przedawnienia przerywa się przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia zaś z przedstawionego pisma nie wynika czy ?intensywne działania windykacyjne?można uznać za czynności skutecznie przedsięwzięte co by skutkowało przerwaniem biegu przedawnienia.
Biorąc powyższe pod uwagę organ podatkowy postanowił jak w sentencji.

Powyższych informacji udzielono w oparciu o stan faktyczny przedstawiony w w/w. wniosku oraz obowiązujące w dniu złożenia wniosku przepisy prawa podatkowego. Interpretacja obowiązuje do zmiany stanu prawnego odnoszącego się do przedstawionej sytuacji faktycznej.
Niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. Interpretacja jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy, do czasu jej zmiany lub uchylenia, zgodnie z przepisami art. 14b § 2 ustawy Ordynacja podatkowa