Interpretacja indywidualna z dnia 12.05.2015, sygn. IPPB3/4510-116/15-4/AG, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Temat interpretacji

Czy w przedstawionym stanie faktycznym odsetki faktycznie zapłacone przez spółkę - Wnioskodawcę będą dla niej kosztami uzyskania przychodów?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 10 lutego 2015 r. (data wpływu 16 lutego 2015 r.), uzupełnionego na wezwanie z dnia 17 kwietnia 2015 r. (data nadania 20 kwietnia 2015 r., data doręczenia 30 kwietnia 2015 r.) pismem z dnia 4 maja 2015 r. (data nadania 4 maja 2015 r., data wpływu 7 maja 2015 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością prowadzącą działalność w zakresie budownictwa mieszkaniowego. Jego udziałowcami są dwie osoby fizyczne, z których jedna prowadzi identyczną działalność, a utworzenie Wnioskodawcy było podyktowane chęcią zmiany formy prawnej prowadzonej działalności.

W związku z powyższym w dniu 16 października 2014 r. wspólnik wniósł aportem, podwyższając kapitał zakładowy Wnioskodawcy, budynek mieszkalny wielorodzinny w stanie surowym zamkniętym. Budynek ten wspólnik wzniósł w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i przekazał do Wnioskodawcy, by dalsze prace odbywały się w ramach spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Sam wspólnik stopniowo wygaszał swoją jednoosobową działalność gospodarczą - zwalniał pracowników, przenosił umowy z wykonawcami, dostawcami na Wnioskodawcę, wyprzedawał zapasy zbędnych materiałów, by w dniu 01.02.2015 r. zawiesić działalność gospodarczą z perspektywą jej likwidacji w późniejszym terminie.

Po dokonaniu aportu Wnioskodawca przystąpił do kredytu bankowego, który zaciągnął na zakup nieruchomości aportowanej wspólnik. Wnioskodawca wszedł także w miejsce wspólnika we wszelkie umowy łączące go z kontrahentami, przykładowo wszedł w miejsce wspólnika w umowie na dostawę i instalację dźwigu osobowego, czy też umowę najmu ogrodzenia terenu budowy.

Wnioskodawca uzyskał także cesję pozwolenia na budowę oraz wszelkich innych dokumentów wymaganych prawem do prowadzenia inwestycji. Wspólnik od momentu dokonania aportu nie prowadzi faktycznie, ani też prawnie żadnych działań związanych z inwestycją.

Wnioskodawca informuje, że nie było możliwe pełne przejęcie kredytu przez niego z uwagi na brak zgody banku kredytującego na takie działanie. W chwili obecnej Wnioskodawca prowadzi pełną obsługę kredytu, to znaczy kolejne transze środków są wypłacane na jego konto bankowe, kaucja, z której bank pobiera kolejne raty odsetek, jest zamrożona na koncie Wnioskodawcy, wspólnik zaś pozostaje jedynie dłużnikiem solidarnym, nie mającym wpływu na sposób wydatkowania oraz nie ponoszącym wydatków na bieżącą spłatę odsetek.

Zgodnie z aneksem do umowy kredytowej Wnioskodawca przystąpił do długu, stał się dłużnikiem solidarnym, złożył jako zabezpieczenie weksel in blanco oraz pełnomocnictwa do rachunku bieżącego dla banków kredytujących. W wyniku przystąpienia Wnioskodawcy do długu nie uległy zmianie opłaty związane z otrzymanym kredytem. Planowane przychody z tytułu aportowanej inwestycji pochodzić będą ze sprzedaży gotowych lokali mieszkalnych i będą przychodami Wnioskodawcy.

W piśmie z dnia 4 maja 2015 r. Wnioskodawca wyjaśnił dodatkowo, że nie przysługiwało mu żadne wynagrodzenie z tytułu przystąpienia do umowy kredytu i zgodnie z tym żadnego wynagrodzenia, w jakiejkolwiek formie nie otrzymał, a także nie otrzyma w przyszłości. Wydane wspólnikowi udziały w zamian za wniesioną nieruchomość odpowiadały wartości rynkowej nieruchomości. Wartość zadłużenia nie miała wpływu na wysokość otrzymanych przez wspólnika udziałów, ani także na wycenę aportowanej nieruchomości. Kolejne transze środków wypłacane są na konto Wnioskodawcy na podstawie aneksu do umowy kredytu bankowego, podpisanego przez Wnioskodawcę, bank kredytujący oraz wspólnika. Wnioskodawca może żądać zwrotu spłaconych rat/odsetek zgodnie z art. 386 Kodeksu cywilnego.

Wnioskodawca w powyższym piśmie doprecyzował ponadto, że odsetki, o których mowa w stanie faktycznym oraz zadanym pytaniu dotyczą jedynie rat wypłaconych na rzecz Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym odsetki faktycznie zapłacone przez spółkę - Wnioskodawcę będą dla niej kosztami uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy.

W opinii Wnioskodawcy w opisanym stanie faktycznym odsetki od kredytu będą dla niego kosztem uzyskania przychodów.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2014 r., poz. 851, ze zm. - dalej ustawa o CIT) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z przepisu tego wynika, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowym z przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Definicja ta ma charakter ogólny. Z tego względu można założyć, że zamiarem ustawodawcy było, by każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika podlegał indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Z treści przepisów art. 15 i 16 ustawy o CIT można stworzyć katalog warunków, które musi wypełniać koszt, by mógł zostać zaliczony jako koszt uzyskania przychodu. Tak więc koszt taki winien: zostać poniesiony przez podatnika, pozostawać w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, zostać poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródeł przychodów, mieć charakter bezzwrotny, nie być wprost wykluczonym na mocy art. 16 ust. 1 ustawy o CIT oraz być odpowiednio udokumentowanym.

W art. 16 ust. 1 do przedmiotowej sprawy można zastosować jedynie przepis pkt 11, zgodnie z którym nie stanowią kosztów uzyskania przychodu odsetki naliczone, a niezapłacone.

W przedmiotowej sprawie okoliczność ta nie zachodzi.

Co do reszty warunków określonych przez ustawodawcę, to w opinii Wnioskodawcy wydatki ponoszone przez niego z tytułu odsetek od kredytu bankowego czynią im zadość. Są one ponoszone przez Wnioskodawcę (kaucja bankowa, z której bank pobiera odsetki to zablokowane środki na koncie Wnioskodawcy), bez wątpienia pozostają w związku z prowadzoną działalnością i są ponoszone w celu uzyskania przychodu, mają charakter bezzwrotny, a w katalogu wykluczeń z art. 16 nie odnajdujemy pozycji odpowiadającej prezentowanemu stanowi faktycznemu.

W piśmie z dnia 4 maja 2015 r. Wnioskodawca wyjaśnił również, że ponoszone przez niego wydatki na spłatę odsetek od kredytu bankowego pozostają w ścisłym związku z planowanymi przychodami. Kredyt, do którego przystąpił Wnioskodawca, został udzielony w związku z realizacją konkretnego przedsięwzięcia deweloperskiego. Realizację tegoż przedsięwzięcia Wnioskodawca w obecnej chwili prowadzi samodzielnie, jest właścicielem nieruchomości, jest podmiotem wszelkich umów z kontrahentami i to on wydatkuje środki z kredytu bankowego, on dba o poprawność rozliczeń tegoż kredytu.

Jednocześnie Wnioskodawca zauważa, że bez środków pochodzących z kredytu nie byłoby możliwe kontynuowanie prac związanych z realizacją kredytowanego przedsięwzięcia. Przejęcie w drodze aportu nieruchomości bez przejęcia zobowiązań wynikających z kredytu spowodowałoby kompletnie sztuczną z ekonomicznego punktu widzenia sytuację, w której podmiot odpowiedzialny za spłatę należności związanych z kredytem bankowym nie prowadzi faktycznych prac, nie jest właścicielem nieruchomości i nie czerpie przychodów z tytułu sprzedaży lokali mieszkalnych.

Rola wspólnika sprowadza się w chwili obecnej do występowania w roli współodpowiedzialnego z tytułu umowy kredytu, współdłużnika, który w razie problemów ze spłatą przez Wnioskodawcę, będzie mógł zostać zmuszony do spłaty ww. kredytu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 396 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie