Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 21 stycznia 2008 r. (data wpływu 29 stycznia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów związanych z działalnością gospodarczą

stwierdzam, co następuje:

W dniu 29 stycznia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów związanych z działalnością gospodarczą.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży detalicznej lekarstw poprzez sieć aptek ogólnodostępnych, będących jej własnością. Przy sprzedaży lekarstw poszczególne apteki udzielają kupującym (osobom fizycznym) bonifikaty w formie obniżenia o określoną wartość procentową ostatecznej kwoty do zapłaty.

Zasady obniżania ostatecznej kwoty do zapłaty regulowane są wewnętrznymi regulacjami Wnioskodawcy (uchwała odpowiednich organów Spółki), które określają m. in. grupę kupujących, którym przyznawane są bonifikaty oraz wysokość bonifikaty ustalaną procentowo od kwoty do zapłaty. Spółka nie stosuje obniżania cen w stosunku do określonych lekarstw, lecz w stosunku do ostatecznej kwoty, jaką kupujący ma zapłacić.

Sprzedaż dokumentowana jest za pomocą kas rejestrujących. Standardowy paragon fiskalny z kasy rejestrującej zawiera m. in.:

• nazwy i ceny poszczególnych zakupionych towarów,

• wartość wszystkich towarów wymienionych na paragonie fiskalnym,

• kwotę, która winna być uiszczona przez kupującego,

• wartość bonifikaty udzielonej kupującemu,

• ostateczną kwotę uiszczaną faktycznie przez kupującego.

W efekcie udzielonych bonifikat Spółka uzyskuje zmniejszony przychód, co jednak przekłada się na wzrost sprzedaży poprzez zwiększoną ilość klientów dokonujących zakupu większej ilości tańszych towarów, w porównaniu z ofertą innych aptek.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytania:

1. Czy udzielenie przez podatnika bonifikaty kupującym polegającej na zniżce, ustępstwie procentowym od ustalonych cen towarów, która to bonifikata nie jest udzielana od danego towaru, tylko od sumarycznej kwoty, którą kupujący ma zapłacić za zakupione towary, powoduje, że przychód podatnika z jego działalności gospodarczej powinien być obliczany na podstawie faktycznie otrzymanych od kupujących środków finansowych, pomniejszonych o udzieloną przez podatnika bonifikatę?
2. Czy dokonywany przez podatnika sposób dokumentacji udzielonych kupującemu bonifikat poprzez wykazanie na paragonie fiskalnym wartości udzielonej bonifikaty oraz otrzymanej kwoty pieniężnej ze sprzedaży towarów jest prawidłowy?

Zdaniem Wnioskodawcy, według art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodami są otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Celem Spółki przy stosowaniu bonifikat jest zastosowanie zasady większy obrót, większy zysk. Poprzez oferowanie kupującym towarów o niższej cenie, apteki Wnioskodawcy mają większe obroty, co pozwala zamawiać w hurtowniach więcej towarów na korzystniejszych warunkach. Wartość udzielonych bonifikat, powodująca zmniejszenie ilości otrzymywanych pieniędzy będzie wpływać na zmniejszenie przychodu do wysokości faktycznie otrzymanych pieniędzy.

Odnośnie pytania nr 2, Spółka podkreśla, że zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 4 lipca 2002 roku w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków stosowania tych kas przez podatników, kasy rejestrujące musza dokonywać zapisów w pamięci fiskalnej kasy tych danych, które muszą być zgodne z danymi zapisanymi na wydrukach raportów fiskalnych dobowych. Par. 4 ust. 1 pkt 6 lit. k) zobowiązuje, aby na paragonie fiskalnym uwidoczniona była m. in. kwota należności otrzymywana przez podatnika. Otrzymany przez daną aptekę przychód ze sprzedaży ewidencjonowany jest poprzez paragon fiskalny oraz zapis w pamięci kasy fiskalnej każdej apteki. Z treści paragonu fiskalnego wynika m. in. wartość kwoty sprzedaży, wartość udzielonej bonifikaty oraz wartość należności, którą kupujący wpłaca do kasy apteki. Zdaniem Wnioskodawcy, przyjęty sposób udokumentowania obniżenia przychodu z tytułu udzielonych bonifikat, w formie wykazania udzielonej bonifikaty na paragonie fiskalnym jest prawidłowy. Wynika to z faktu, iż dzienne i miesięczne kwoty udzielonych bonifikat wykazywanych na paragonach fiskalnych ujęte są dodatkowo w ewidencji komputerowej Spółki w zestawieniach dziennych i miesięcznych sprzedaży, co pozwala na ustalenie rzeczywistej wartości przychodu. Rozporządzenie o kasach fiskalnych nie przewiduje innego sposobu udokumentowania zmniejszenia przychodu w przypadku udzielenia bonifikaty po zafiskalizowaniu sprzedaży, stąd przyjęty sposób dokumentacji jest prawidłowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy wskazuje, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie regulują kwestii dokumentowania bonifikat, jednak prawidłowe ich udokumentowanie jest konieczne dla możliwości obniżenia przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej. Zgodnie bowiem z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, ze zm.), podatnicy są zobowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy (...).

Odrębnymi przepisami dotyczącymi prowadzenia ewidencji rachunkowej są przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694, ze zm.).

Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, ze zm.), minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Przyjęta formuła prawna cytowanego przepisu oznacza ścisłą korelację instytucji interpretacji z definicją legalną pojęcia przepisy prawa podatkowego zawartą w art. 3 pkt 2 ww. ustawy które zdefiniowane są jako przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż unormowania ustawy o rachunkowości nie stanowią przepisów prawa podatkowego zdefiniowanych w powyżej cytowanym przepisie, tym samym minister właściwy do spraw finansów publicznych nie ma uprawnienia do interpretowania tych przepisów w trybie wydawania indywidualnych interpretacji prawa podatkowego, określonych w art. 14b § 1 tej ustawy.

Niezależnie od tego należy jednak przyjąć, że o ile dokumenty, na podstawie których dokonywane są księgowania udzielanych klientom bonifikat są, stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy o rachunkowości, rzetelne, tj. zgodne z rzeczywistym przebiegiem operacji gospodarczej, której dotyczą, kompletne, zawierające co najmniej dane określone w art. 21 tej ustawy, oraz wolne od błędów rachunkowych wówczas dokumentują w sposób prawidłowy udzielane przy zakupie leków bonifikaty.

Odrębną kwestią jest natomiast fakt, iż w przypadku, gdy Wnioskodawca jest jednocześnie podatnikiem podatku od towarów i usług, obowiązują go zasady i sposoby dokumentowania operacji gospodarczych określone w ustawie z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535, ze zm.) oraz aktach wykonawczych do tej ustawy. Zagadnienia te powinny być jednakże przedmiotem odrębnego wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług.

Jednocześnie nadmienić należy, iż podatnicy dokonujący sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących są zobowiązani do przestrzegania zasad zawartych w Rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 4 lipca 2002 roku w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków stosowania tych kas przez podatników (Dz. U. Nr 108, poz. 948, ze zm.). W myśl art. § 4 ust. 1 pkt 6 lit. f) do lit. n) ww. rozporządzenia, paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać między innymi takie informacje jak: cenę jednostkową towaru lub usługi, ilość i wartość sprzedaży, wartość sprzedaży i kwoty podatku według poszczególnych stawek, wartość sprzedaży zwolnionej z podatku, łączną kwotę podatku, łączną kwotę należności, kolejny numer paragonu fiskalnego. Informacje zawarte na paragonie powinny znajdować się w kolejności podanej w pkt 6, z wyjątkiem informacji zawartej w pkt 6 lit. d), a logo fiskalne i numer unikatowy muszą być umieszczone centrycznie w linii i obowiązkowo kończyć paragon fiskalny (§ 4 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia). Natomiast stosownie do § 1 pkt 14 tego rozporządzenia przez raport fiskalny (dobowy, miesięczny, okresowy lub rozliczeniowy) rozumie się dokument fiskalny zawierający dane sumaryczne o obrocie i kwotach podatku za daną dobę lub za wybrany okres w ujęciu według poszczególnych stawek podatkowych oraz sprzedaży zwolnionej.

Ewidencja obrotu i kwot podatku należnego prowadzona z zastosowaniem kas rejestrujących stanowi dowód, co do wysokości obrotu oraz kwot podatku należnego od dokonanych przez podatnika transakcji sprzedaży. W świetle powyższego paragony fiskalne, a zarazem raporty fiskalne, muszą odzwierciedlać wartość sprzedaży i potwierdzać faktyczny przebieg operacji gospodarczych. Podkreślić również należy, że w momencie sprzedaży obie strony transakcji znają cenę sprzedaży. Cena ta powinna zatem znaleźć odzwierciedlenie w dokumencie potwierdzającym dokonanie transakcji sprzedaży.

Stosownie do brzmienia art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont art. 12 ust. 3 cytowanej ustawy.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta, co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej, powoduje, iż interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.