Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 15 listopada 2007 r. (data wpływu 19 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia wartości początkowej wytwarzanych i ulepszanych środków trwałych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 listopada 2007r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie w zakresie wytwarzanych i ulepszanych środków trwałych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

P spółka z o. o. jest podmiotem posiadającym znaczną ilość środków trwałych. Środki trwałe z uwagi na ich stan wymagają często prac modernizacyjnych, które prowadzą do ich ulepszenia, niekiedy konieczna jest likwidacja środka trwałego i wytworzenie na jego miejsce nowego środka trwałego. Spółka planuje wytworzyć nowe środki trwałe. Wytworzenie nowych środków trwałych np. linii elektroenergetycznych będzie wymagało przeprowadzenia likwidacji środków trwałych istniejących w miejscu, w którym znajdować się będą wytwarzane środki trwałe. W wyniku przeprowadzenia likwidacji istniejących środków trwałych Spółka uzyska złom. Z likwidowanych środków trwałych mogą również zostać wymontowane części, które mogą zostać wykorzystane przez Spółkę np. przy pracach remontowych lub modernizacyjnych innych składników majątku Spółki lub mogą zostać sprzedane.

Spółka planuje przeprowadzenie prac polegających na przebudowie, rozbudowie, modernizacji, adaptacji posiadanych środków trwałych. W wyniku przeprowadzenia tych prac nastąpi ulepszenie posiadanych przez Spółkę środków trwałych. W związku z przeprowadzeniem prac polegających na przebudowie, rozbudowie, modernizacji lub adaptacji środków trwałych Spółka uzyska złom i materiały (złom i materiały pochodzić będą z demontażu elementów, które zostaną zastąpione). Materiałami, które nadają się do dalszego wykorzystania mogą być przykładowo równego rodzaju śruby, nakrętki itp. Materiały uzyskane z demontażu zostaną przyjęte na stan magazynowy Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

2. Czy ustalając zwiększenie wartości ulepszonego środka trwałego, którego ulepszenie polega na zdemontowaniu części środka trwałego (w wyniku czego uzyskany zostanie złom i materiały, które mogą zostać jeszcze wykorzystane w innych pracach) i zastąpieniu ich nowocześniejszymi oraz na rozbudowie środka trwałego, uzyskany złom i materiały powinny zostać uwzględnione (na minus) przy wyliczaniu zwiększenia wartości początkowej ulepszanego środka trwałego?

3. Czy w przypadku nieuwzględniania w wartości początkowej środka trwałego (na minus) wartości uzyskanego złomu i materiałów, wartość uzyskanego złomu i materiałów będzie stanowiła przychód podatkowy Spółki?

Zdaniem Spółki:

Ad. pytania 1) Wartość netto likwidowanych środków trwałych zwiększa koszty wytworzenia nowego środka trwałego natomiast wartość złomu i materiałów uzyskanych z tytułu likwidacji środka trwałego nie zmniejsza kosztów wytworzenia nowego środka trwałego.

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54 poz. 654 ze zmianami -dalej: updop) za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uważa się, w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia. Zgodnie z art. 16g ust. 4 updop za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania. Zgodnie z art. 16g ust. 13 updop jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji. Zgodnie z art. 16g ust. 5 updop cenę nabycia, o której mowa w ust. 3, oraz koszt wytworzenia, o którym mowa w ust. 4, koryguje się o różnice kursowe, naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej. Zdaniem Spółki w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych określony został tylko jeden przypadek, w którym dana zmienna wpływa na ustalenie wartości początkowej wytworzonego środka trwałego w sposób zmniejszający. Tylko różnice kursowe mogą wpłynąć na wartość wytwarzanego środka trwałego w sposób zmniejszający.

Ustawodawca wymienił w art. 16g ust. 4 updop najważniejsze koszty składające się na wartość początkową wywarzanych środków trwałych. Katalog kosztów składających się na wartość początkową wytwarzanych środków trwałych nie jest katalogiem zamkniętym o czym świadczy zwrot i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych użyty w art. 16g ust. 4 updop. W przepisie tym został natomiast wymieniony katalog kosztów, które nie są zaliczane do kosztu wytworzenia. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania. W ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych nie została podana definicja pozostałych kosztów operacyjnych. W celu ustalenia co należy rozumieć pod pojęciem pozostałych kosztów operacyjnych należy posłużyć się zasadami wykładni systemowej zewnętrznej i funkcjonalnej. Ponieważ pozostałe koszty operacyjne zostały zdefiniowane w ustawie o rachunkowości, pojęcie to należy interpretować zgodnie z ustawą o rachunkowości. Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 32 lit. b) ustawy o rachunkowości przez pozostałe koszty i przychody operacyjne rozumie się koszty i przychody związane pośrednio z działalnością operacyjną jednostki, a w szczególności koszty i przychody związane ze zbyciem środków trwałych, środków trwałych w budowie, wartości niematerialnych i prawnych, a także z utrzymywaniem i zbyciem nieruchomości oraz wartości niematerialnych i prawnych, zaliczanych do inwestycji. Z powyższego przepisu w sposób jednoznaczny wynika, że wartość netto zlikwidowanego środka trwałego powinna zostać odniesiona w pozostałe koszty operacyjne. Dzieje się tak zawsze gdy środek trwały jest sprzedawany lub likwidowany, a likwidacja nie jest bezpośrednio związana w wytworzeniem nowego środka trwałego. Zdaniem Spółki, w przypadku likwidacji środka trwałego w związku z wytworzeniem na jego miejsce nowego środka trwałego wartość netto zlikwidowanego środka trwałego powinna zostać potraktowana jako inny koszt dający się zaliczyć do wartości wytworzonego środka trwałego. Na wartość netto wytwarzanego środka trwałego nie powinna natomiast wpływać wartość złomu i materiałów uzyskanych z likwidacji środka trwałego. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie przewiduje bowiem (poza różnicami kursowymi) możliwości zmniejszania kosztów wytworzenia środka trwałego. Przyjęcie odmiennej interpretacji mogłoby doprowadzić do powstania ujemnej wartości początkowej nowowytworzonego środka trwałego.

Wartość złomu i materiałów odzyskanych w wyniku likwidacji środka trwałego nie powinna zmniejszać kosztu wytworzenia nowego środka trwałego nawet wówczas, jeżeli na koszt wytworzenia nowego środka trwałego składać się będzie wartość netto likwidowanego środka trwałego. Po pierwsze, należy stwierdzić, że żaden z ustępów art. 16g updop nie przewiduje takiej możliwości. Po drugie, wartość sprzedanego złomu lub materiałów odzyskanych z likwidowanego środka trwałego, pomniejszona o kwotę należnego podatku VAT stanowić będzie przychód podatkowy Spółki, zgodnie z art. 12 updop. Po trzecie, wartość niesprzedanego do dnia przyjęcia do używania środka trwałego złomu może być jedynie wyceniona przez Spółkę, przepisy updop nie przewidują aby wartość początkowa wytwarzanego środka trwałego była ustalana, chociażby w części, w drodze szacunku. Po czwarte, wartość początkowa nowego środka trwałego ustalona poprzez odjęcie od wartości kosztów wytworzenia wartości złomu i materiałów uzyskanych z likwidacji środka trwałego mogłaby stanowić kwotę ujemną, co oczywiście jest niedopuszczalne.

Ustawa o rachunkowości wymaga aby cena nabycia korygowana była o odzyski. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych zawiera własną definicję ceny nabycia i kosztu wytworzenia. Gdyby zatem ustawodawca chciał aby odzyski były uwzględniane przy określaniu ceny nabycia lub kosztu wytworzenia wskazałby to jednoznacznie w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, tak jak to uczynił w ustawie o rachunkowości. Należy jednocześnie stwierdzić, że przepisy ustawy o rachunkowości nie mogą być tu stosowane ponieważ updop zawiera własne uregulowania dotyczące środków trwałych. Należy również wskazać, że zgodnie z utrwaloną linią orzecznictwa przepisy ustawy o rachunkowości nie są podatkowotwórcze.

Ad. pytania 2) Spółka stoi na stanowisku, że wartość złomu i materiałów uzyskana w wyniku przeprowadzonych prac skutkujących ulepszeniem środków trwałych nie wpływa (na minus) na zwiększenie wartości początkowej środków trwałych.

Zgodnie z art. 16g ust. 13 updop jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-1 1, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji. Powyższy przepis nie precyzuje w jaki sposób należy określać, które koszty związane z ulepszeniem powinny wpływać na wzrost wartości początkowej ulepszanego środka trwałego. W literaturze przedmiotu przyjmuje się, że należy stosować posiłkowo art. 16g ust. 3-6 updop. Wartość złomu i materiałów odzyskanych w wyniku przeprowadzenia prac polegających na przebudowie, rozbudowie, modernizacji, adaptacji posiadanych środków trwałych nie powinna zmniejszać wzrostu wartości środka trwałego. Po pierwsze, należy stwierdzić, że żaden z ustępów art. 16g updop nie przewiduje takiej możliwości. Po drugie, wartość sprzedanego złomu lub materiałów odzyskanych w wyniku przeprowadzenia prac polegających na przebudowie, rozbudowie, modernizacji, adaptacji posiadanych środków trwałych, pomniejszona o kwotę należnego podatku VAT stanowić będzie przychód podatkowy Spółki, zgodnie z art. 12 updop. Po trzecie, wartość niesprzedanego złomu może być jedynie wyceniona przez Spółkę, przepisy updop nie przewidują aby wartość początkowa wytwarzanego środka trwałego była ustalana, chociażby w części, w drodze szacunku.

Ad. pytania 3) Spółka uważa, że art. 12 updop wymienia przykładowe zdarzenia gospodarcze powodujące powstanie przychodu podatkowego. O tym, że w art. 12 updop nie wymieniono wszystkich zdarzeń powodujących powstanie przychodu podatkowego świadczy użyty w ust. 1 art. 12 updop zwrot w szczególności.

Ponieważ Spółka przyjmuje odzyskane materiały na stan magazynowy, co powoduje wzrost wartości aktywów Spółki, zasadnym jest zaliczenie wartości tychże materiałów do przychodów podatkowych Spółki. Tak samo należy postąpić z uzyskanym w wyniku rozbiórki złomem.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 w/w ustawy. W myśl wskazanych przepisów, aby uznać wydatek za koszt w rachunku podatkowym, musi on być poniesiony w celu uzyskania przychodu i nie może to być koszt wymieniony w katalogu negatywnym, tj. ustawowym katalogu wydatków nie uznawanych za koszt podatkowy. Z ustawowej definicji kosztu podatkowego wynika, że warunki uznania konkretnego kosztu (wydatku) za koszt podatkowy muszą być spełnione równocześnie. Uznanie konkretnego wydatku za koszt uzyskania przychodów uzależnione jest od związania go z przychodem związkiem przyczynowo-skutkowym, który oznacza, że poniesione wydatki miały lub mogły mieć w kategoriach obiektywnych wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednie, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem wydatków ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalności gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

W kosztach enumeratywnie wymienionych, których nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów zostały wymienione straty powstałe w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności (art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy).

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego wynika, że jest on podmiotem posiadającym znaczną ilość środków trwałych. Środki trwałe z uwagi na ich stan wymagają często prac modernizacyjnych a niekiedy konieczna jest likwidacja środka trwałego i wytworzenie na jego miejsce nowego środka trwałego. W opisanym zdarzeniu przyszłym istotnym jest, że likwidacja starych środków trwałych nie została podyktowana zmianą rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej, zatem Spółka może zaliczyć stratę w wysokości netto nie w pełni umorzonych środków trwałych do kosztów uzyskania przychodów. Likwidacja starych środków trwałych ma posłużyć do zastosowania lepszych rozwiązań technologicznych, jest więc konieczna ze względów gospodarczych i uzasadniona ekonomicznie.

Stosownie do postanowień art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia.

Zgodnie z art. 16g ust. 4 ustawy za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania. Natomiast zgodnie z ust. 5 ww. artykułu koszt wytworzenia, o którym mowa w ust. 4, koryguje się o różnice kursowe, naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Pojęcie inne koszty jest nieograniczonym katalogiem, do którego zaliczyć można wszelkie koszty związane bezpośrednio lub pośrednio z wytworzeniem nowego środka trwałego, które nie mogą być zaliczone do żadnej konkretnej kategorii kosztów wymienionych w art. 16 ust. 4 ww. ustawy. A zatem mogą to być koszty likwidacji rozbiórki środków trwałych powiększone o nieodpisaną część wartości początkowej likwidowanych urządzeń. Poniesienie wydatków związanych z likwidacją zużytych i przestarzałych środków trwałych jest konieczne ze względu na właściwe funkcjonowanie Spółki. Ponadto należy zauważyć, że samo postawienie środka trwałego w stan likwidacji nie daje prawa do zaliczenia nieumorzonej wartości środka do kosztów uzyskania przychodu, konieczna jest jego faktyczna

W kwestii dotyczącej wytworzenia nowych środków trwałych np. linii elektroenergetycznych, w miejsce likwidowanych środków trwałych (po likwidacji istniejących środków trwałych Spółka uzyska złom i części), na podstawie wyżej powołanego przepisu należy stwierdzić, że wartość netto uzyskanego złomu i wymontowanych części z likwidowanych środków trwałych nie powinna zwiększać wartości początkowej nowego środka trwałego. Ponieważ wartość złomu i uzyskanych części może stanowiąć majątek o określonej wartości, Spółka winna tą wartość zaliczyć do przychodów. Pomimo, iż przychód ten nie jest literalnie ujęty w katalogu źródeł przychodów zawartym w art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to biorąc pod uwagę fakt, że ustawa nie zawiera definicji przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych, a wspomniany katalog źródeł przychodów nie jest zamknięty, o czym świadczy użycie przez ustawodawcę w ust. 1 art. 12 wyrażenia w szczególności, to winien być uwzględniony jako przysporzenie w rachunku podatkowym.

Również ewentualna sprzedaż odzysków polikwidacyjnych, np. na złom, stanowić będzie przychód podatkowy jednostki.

Spółka planuje również modernizację posiadanych środków trwałych polegającą m. in. na demontażu pewnych elementów. Spółka w wyniku przeprowadzonych prac uzyska złom i materiały do dalszego wykorzystania np. śruby, nakrętki itp.

Zgodnie z art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Wydatki na ulepszenie środka trwałego powiększają jego wartość początkową, a tym samym nie są uważane za koszty uzyskania przychodów, jeżeli zostały spełnione kumulatywnie dwie przesłanki:

1. ulepszenie polegało na przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji,
2. ulepszenie spowodowało mierzalny wzrost wartości użytkowej środka trwałego w stosunku do tej wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do używania.
   
   

Aby uznać określone wydatki za poniesione na ulepszenie środka trwałego, należy najpierw ustalić, czy zabiegi (prace) wykonywane przy danym środku trwałym mogą być zakwalifikowane jako przebudowa, rozbudowa, rekonstrukcja, adaptacja lub modernizacja, podkreślenia przy tym wymaga, że powołany katalog ulepszeń jest katalogiem zamkniętym. Wydatki związane z ulepszeniem powiększają wartość początkową środków trwałych i od tak ustalonej wartości dokonuje się odpisów amortyzacyjnych według odpowiedniej stawki, które to odpisy dopiero stanowią koszty uzyskania przychodów.

W powołanym powyżej przepisie ustawodawca użył sformułowania powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, tak więc w przypadku ustalania wartości ulepszonego środka trwałego, którego ulepszenie polega na zdemontowaniu części środka trwałego w wyniku czego uzyskany zostanie złom i materiały, które mogą zostać wykorzystane w innych pracach wartość uzyskanego złomu i materiałów nie zmniejsza wartości ulepszonego środka trwałego.

W związku z powyższym należy podsumować, iż odzyskane części czy złom ze zlikwidowanych środków trwałych, wycenione wg wartości rynkowej i ujęte przez Spółkę w przychodach podlegających opodatkowaniu, wykorzystane następnie do wytworzenia nowego środka trwałego, będą składały się (w ich wartości rynkowej) na wartość początkową nowego środka trwałego i staną się w konsekwencji kosztem uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.