Interpretacja indywidualna z dnia 24.08.2011, sygn. IPTPB3/423-146/11-4/PM, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi

Temat interpretacji

Czy ponoszone przez Spółkę wydatki na zakup posiłków i napojów bezalkoholowych w restauracji, w związku ze spotkaniem biznesowym z kontrahentem, stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej przedstawione we wniosku z dnia 12 lipca 2011 r. (data wpływu 18 lipca 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 sierpnia 2011 r. (data wpływu 4 sierpnia 2011 r. ) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z organizacją spotkań biznesowych jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lipca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z organizacją spotkań biznesowych.

Z uwagi na braki formalne wniosku pismem z dnia 27 lipca 2011 r., Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) wystąpił do Wnioskodawcy o jego uzupełnienie.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 1 sierpnia 2011 r., natomiast w dniu 4 sierpnia 2011 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego:

W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą S.A. (dalej Spółka) organizuje i będzie organizować okazjonalne robocze spotkania z aktualnymi i/lub potencjalnymi kontrahentami Spółki. W trakcie takich spotkań omawiane są różnego rodzaju kwestie biznesowe, takie jak warunki współpracy, dostaw, płatności i inne postanowienia istniejących lub potencjalnych umów.

Zgodnie z przyjętą w Spółce praktyką, spotkania odbywają się w restauracji poza siedzibą Spółki. W trakcie spotkań spożywane są posiłki i napoje bezalkoholowe wybierane spośród karty dań restauracji. Spółka pragnie podkreślić, że spożywane podczas spotkań posiłki i napoje bezalkoholowe nie mają charakteru okazałości ani wytworności są to standardowe dania i napoje serwowane przez dany lokal gastronomiczny. Celem spotkań jest wyłącznie omówienie kwestii biznesowych.

Spółka podkreśla, iż organizowanie spotkań w restauracji a nie w siedzibie Spółki uzasadnione jest względami praktycznymi jest to najczęściej miejsce dogodne lokalizacyjnie dla kontrahenta i dla Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy ponoszone przez Spółkę wydatki na zakup posiłków i napojów bezalkoholowych w restauracji, w związku ze spotkaniem biznesowym z kontrahentem, stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest zaistniały stan faktyczny. Natomiast w zakresie zdarzenia przyszłego wniosek został rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną nr IPTPB3/423-146/11-5/PM.

Zdaniem Spółki, wydatki ponoszone przez Spółkę na zakup posiłków i napojów bezalkoholowych spożywczych w restauracji w trakcie spotkań roboczych z kontrahentami stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, ze. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1."

Mając na uwadze powyższą definicję Wnioskodawca stwierdza, iż aby dany wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodu, spełnione muszą zostać łącznie następujące warunki:

1. wydatek został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym dany wydatek nie musi mieć bezpośredniego przełożenia na konkretny przychód osiągnięty przez podatnika, lecz wystarczające jest, aby jego poniesienie było uzasadnione związkiem wydatku z prowadzoną przez podatnika działalnością;
2. wydatek został poniesiony i jest definitywny - przez co należy rozumieć, że w ostatecznym rozrachunku musi on być pokryty z zasobów majątkowych podatnika;
3. wydatek nie został wymieniony wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Spółki, kluczową w kontekście pytania o kosztowość analizowanych wydatków jest odpowiedź na pytanie, czy wydatki na zakup posiłków i napojów w restauracji ponoszone są w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością, stanowią dla Spółki wydatek o charakterze definitywnym oraz nie zostały wyłączone z możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art, 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością

Wnioskodawca podkreśla, iż zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i koszty pozostające w związku pośrednim, jeżeli tylko podatnik jest w stanie wykazać, iż zostały one poniesione w sposób racjonalny w celu uzyskania przychodów bądź zachowania albo zabezpieczenia ich źródła.

Jest zdania, iż wydatki na zakup posiłków i napojów bezalkoholowych w restauracjach w trakcie spotkań z kontrahentami, dokonane ze środków obrotowych Spółki, ponoszone są w celu uzyskania przychodów bądź zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu. Stwierdza, iż organizowane przez Spółkę spotkania z kontrahentami mają charakter czysto" biznesowy. W prowadzonych podczas spotkań rozmowach poruszane są wyłącznie kwestie dotyczące bieżącej lub przyszłej współpracy Spółki z danym kontrahentem. Dodatkowo, w trakcie spotkań Spółka prowadzi szeroko rozumiane negocjacje biznesowe mające na celu pozyskanie nowych klientów lub też zachęcenie kontrahentów do dalszej współpracy ze Spółką.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone w tym celu wydatki na zakup posiłków i napojów bezalkoholowych, będących nierozerwalnym elementem spotkań z kontrahentami w restauracjach, ponoszone są w celu uzyskania w przyszłości przychodu bądź zabezpieczenia jego źródła.

Dodatkowo zaznacza, iż spożywane w trakcie spotkania posiłki i napoje nie noszą cech wystawności i okazałości, lecz stanowią standardowy poczęstunek wybierany spośród dań i napojów zawartych w menu.

Według Wnioskodawcy zaproszenie kontrahenta na standardowy posiłek do restauracji stanowi zwyczajową praktykę i należy do powszechnie obowiązujących kanonów kultury biznesu. Niezręcznością byłoby wymaganie od zaproszonego kontrahenta, aby samodzielnie uregulował swój rachunek w przypadku, gdy spotkanie odbywa się w interesie Spółki. Takie postępowanie mogłoby narazić Spółkę się na utratę klienta.

Dodatkowo wskazuje, iż wydatki na zakup posiłków i napojów bezalkoholowych w restauracjach są nieuniknione ze względu na fakt, iż Spółka posiada kontrahentów zlokalizowanych na terenie całego kraju. Tym samym trudno wyobrazić sobie sytuację, w której, chcąc pozyskać nowego kontrahenta lub też podtrzymać współpracę z obecnym, Spółka proponuje mu spotkanie wyłącznie w swojej siedzibie, narażając go często na kilkusetkilometrowe podróże i związane z nimi koszty. W takiej sytuacji kontrahent zapewne uznałby takie rozwiązanie za nieracjonalne i z pewnością nie skorzystałby z propozycji Spółki.

W związku z powyższym, w ocenie Spółki, wydatki ponoszone na zakup posiłków i napojów bezalkoholowych w restauracjach zmierzają, do zwiększenia przychodu oraz/lub zabezpieczenia źródeł przychodu Spółki, jako że mają na celu utrzymanie dotychczasowej współpracy z klientami oraz/lub pozyskanie nowych kontrahentów.

Wydatek o charakterze definitywnym

Jak wskazano powyżej, jednym z elementów podatkowej definicji kosztów uzyskania przychodów jest fakt jego definitywnego poniesienia. Zauważyć należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje terminu poniesienie kosztu", w związku z czym uznanie, że dotyczy ono pokrycia danego wydatku ze środków majątkowych podatnika zostało wypracowane w doktrynie i orzecznictwie (Marciniuk J. (red.) Podatek dochodowy od osób prawnych. Rok 2007, Warszawa 2007, str. 343; Kubacki R. Koszty uzyskania przychodów w podatkach dochodowych, Wrocław 2008, str. 32).

Obciążenie majątku podatnika wydatkiem oznacza przede wszystkim, że wydatek taki nie może zostać podatnikowi w żaden sposób zwrócony, a więc powinien on mieć charakter definitywny (tak między innymi NSA w wyrokach z 17 stycznia 1996 r., sygn. SA/Kr 1826/95, oraz z 20 marca 1996, sygn. SA/Ka 332/95).

Ponieważ zakupione posiłki i napoje bezalkoholowe dla kontrahentów z własnych środków finansowych (w wyniku czego całkowity majątek Spółki zostanie o tę właśnie kwotę zmniejszony w sposób definitywny) należy uznać, że przesłanka definitywnego poniesienia kosztu przez podatnika zostanie przez Spółkę spełniona.

Wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności napojów, w tym alkoholowych."

Konsekwencją powyższego jest wyłączenie z katalogu kosztów uzyskania przychodów wszystkich wydatków mających charakter reprezentacyjny. Wnioskodawca zwraca jednak przy tym uwagę na fakt, iż ani ustawa o podatku dochodowym od osób prawnym, ani też żadna inna ustawa podatkowa, nie definiuje pojęcia reprezentacji. W związku z powyższym odwołuje się do definicji słownikowej tego pojęcia, zgodnie z którą reprezentacja oznacza okazałość, wystawność, wytworność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną " (Słownik języka polskiego pod red. M. Szymczaka, Wydawnictwo PWN, Warszawa 1992).

Według Wnioskodawcy dokonując przeniesienia powyższej definicji na grunt ustawy podatkowej, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając w imieniu Ministra Finansów w piśmie interpretacyjnym z dnia 30 października 2008 r. (sygn. IPPB5/4240-24/09-2/AM), stwierdził, iż: reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę."

W związku z powyższym, decydujące dla możliwości zaliczenia przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest ustalenie, czy wydatki te noszą cechy reprezentacji.

W opinii Spółki, powyższe wydatki nie stanowią reprezentacji i tym samym nie kwalifikują się pod wskazanym wyżej wyłączeniem z kosztów uzyskania przychodów. Dla oceny tej kwestii, zdaniem Spółki, decydujące znaczenie ma bowiem charakter spotkań, których wydatki te dotyczą.

Także WSA w Warszawie, w wyroku z dnia 12 czerwca 2008 r. (sygn. III SA/Wa 157/08), orzekł, iż: wymienienie jako przykładowych wydatków na usługi gastronomiczne, zakupu żywności i napojów w tym alkoholowych, nie oznacza iż wydatki te nigdy nie będą kosztami. Stwierdzić należy, że nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny. "

Wnioskodawca zaznacza, iż robocze spotkania z kontrahentami mają na celu wyłącznie omówienie kwestii dotyczących bieżącej lub przyszłej współpracy Spółki z danym kontrahentem, a posiłki i napoje serwowane podczas takich spotkań mają charakter standardowy. Tym samym, taki poczęstunek nie wypełnia przesłanek okazałości, wystawności i wytworności, o których mowa w definicji pojęcia reprezentacji. Organizując omawiane spotkania Spółka nie działa bowiem w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku. Spotkania te nie mają także charakteru wystawnej imprezy, ani nie są to okazałe posiłki, służące uwypukleniu zasobności Spółki. Podczas spotkań serwowane są zwykłe, niewystawne lunche (obiady), spożywane podczas rozmów biznesowych w ramach spotkania roboczego.

Według Wnioskodawcy przedstawione stanowisko znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych. Przykładowo WSA w Opolu, w wyroku z dnia 8 grudnia 2010 r. (sygn. I USA/Op 586/10) stwierdził, co następuje:Z opisanego stanu faktycznego wynika, że spotkania Skarżącej z kontrahentami mają charakter biznesowy i daleko im do wystawnych przyjęć. Celem spotkań poza siedzibą Spółki było omówienie konkretnych spraw związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem w ocenie Sądu wydatki na posiłki poniesione w związku z koniecznością odbycia spotkania biznesowego z klientem bądź potencjalnym klientem w lokalu gastronomicznym w miejscowościach oddalonych od siedziby firmy, nie mogą być każdorazowo uznane za wydatki o charakterze reprezentacyjnym. Taki pogląd prowadzi do przyjęcia, że zgodnie z art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wydatki takie mogą stanowić koszt uzyskania przychodów"

Podobnie WSA w Łodzi, w wyroku z dnia 27 listopada 2008 r. (sygn. 1 SA/Łd 1112/08), stwierdził, iż decydujące znaczenie dla stwierdzenia tego czy, wydatki związane z tym spotkaniem mogły być kwalifikowane, jako koszty reprezentacji miał jego charakter. Informacje podane przez podatniczkę w toku postępowania wskazują, iż zamierzeniem organizatora spotkania nie było promowanie działalności prowadzonej przez spółkę oraz usług świadczonych w jej ramach, a jedynie ustalenie zasad kooperacji służących przeprowadzeniu w przyszłości określonych działań gospodarczych (...) W związku z powyższym nie można uznać, iż wydatki poniesione w związku organizacją takiego spotkania biznesowego mieściły się w pojęciu kosztów reprezentacji.

Podobne stanowisko prezentują również Dyrektorzy Izb Skarbowych w wydawanych, w imieniu Ministra Finansów interpretacjach indywidualnych. Na przykład Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, w interpretacji indywidualnej z dnia 27 sierpnia 2009 r. (sygn. IPPB5/4240-24/09-2/AM), stwierdził, iż: Decydujące znaczenie dla stwierdzenia tego czy, wydatki związane z danym spotkaniem mogą być kwalifikowane jako koszty reprezentacji ma charakter spotkania. W związku z tym, niektóre z wydatków ponoszonych na zakup artykułów spożywczych, czy usług gastronomicznych nie powinny być rozpatrywane jako wydatki o charakterze reprezentacyjnym lecz jako zwykle" koszty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. W konsekwencji wydatki te powinny być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów."

W piśmie z dnia 23 października 2008 r. (sygn. IPPB3/423-1062/08-2/MW), stwierdził natomiast, iż:odnosząc się do kwestii wydatków ponoszonych przez Spółkę na poczęstunek w trakcie spotkań z kontrahentami, takich jak kawa, herbata, soki, woda mineralna, ciastka, obiad oraz wydatków na poczęstunek w trakcie spotkań biznesowych organizowanych w siedzibie Spółki, tj. kawa, herbata, woda mineralna, soki, ciastka, stanowiących zwyczajowy poczęstunek kontrahentów i należących do powszechnie obowiązujących kanonów kultury należy stwierdzić, że ww. wydatki mogą zostać uznane za koszy uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pod warunkiem, że przedmiotowe wydatki nie będą posiadały charakteru okazałości."

W świetle powyższego, w opinii Wnioskodawcy organizacja spotkań roboczych z kontrahentami, połączonych ze zwykłym, niewystawnym posiłkiem i napojem bezalkoholowym jest powszechnie stosowaną praktyką biznesową i nie stanowi reprezentacji. Spółka organizuje spotkania wyłącznie w celu prowadzenia rozmów biznesowych na temat szczegółów bieżącej i przyszłej współpracy z klientami. Spotkania te nie mają natomiast na celu zaimponowania kontrahentowi wystawnością czy wytwornością.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na zakup obiadów podczas roboczych spotkań z kontrahentami spełniają łącznie wszystkie niezbędne warunki do zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów, tj. mają związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą oraz służą zabezpieczeniu źródła przychodów, ponoszone są przez Spółkę w sposób definitywny, jak również nie zostały wyłączone z możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Co za tym idzie, przedmiotowe wydatki należy uznać za wydatki będące kosztem uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i art. 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.).

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania podmiotu.

Nie każdy koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Takimi kosztami bowiem nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

• został właściwie udokumentowany,

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, iż wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. W szczególności zaś wydatki poniesione w celu uzyskania przychodu (zachowania, zabezpieczenia źródła przychodu), względnie w celu uniknięcia ryzyka wystąpienia strat, bądź znacznego zmniejszenia uzyskiwanych dotąd dochodów.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje terminu reprezentacja, dlatego też należy posłużyć się w tym zakresie wykładnią językową. Przez reprezentację rozumie się okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza ( Wydawnictwo Naukowe PWN: Warszawa 2007 r.).

Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności.

Właściwy wizerunek to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji obraz przedsiębiorcy przełoży się na nabywanie jego produktów lub usług. Świadome kształtowanie, więc właściwego wizerunku przez podatników ma na celu stworzenie takiego wyobrażenia o przedsiębiorcy, które spowoduje pozytywne postrzeganie tegoż przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne, które z kolei będzie zachętą do podjęcia rozmów, współpracy, zakupów jego produktów czy usług.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu, Wnioskodawca w celu omawiania różnego rodzaju spraw biznesowych związanych z funkcjonowaniem Spółki, organizuje spotkania z kontrahentami i ponosi koszty z tym związane. Spotkania odbywają się w restauracji poza siedzibą Spółki. Celem spotkań jest wyłącznie omówienie kwestii biznesowych.

Organizacja spotkań biznesowych z kontrahentami połączona z niewystawnym posiłkiem i napojami bezalkoholowymi nie wiąże się z chęcią zaimponowania kontrahentowi okazałością czy wytwornością, lecz ma na celu omówienie konkretnych spraw związanych ze współpracą z danym kontrahentem. W ocenie Wnioskodawcy, przedmiotowe wydatki nie mają charakteru reprezentacyjnego, gdyż organizacja spotkań biznesowych połączonych z drobnym, niewystawnym posiłkiem jest praktyką powszechnie stosowaną.

Powołanie się przez Wnioskodawcę na okoliczność, że kultura zachowania oraz dobry zwyczaj nakazują dokonanie zapłaty za posiłek osoby, którą Spółka zaprasza do restauracji, a zapewnienie klientom odpowiedniego zakwaterowania, noclegu czy dojazdu ma na celu umożliwienie sprawnego i dogodnego przebiegu spotkań i negocjacji handlowych nie odbiera wyżej wymienionym czynnościom cech reprezentacji, tym bardziej, że sam Wnioskodawca nie negował reprezentacyjnego charakteru podejmowanych przez Niego działań wskazując m.in., że:

• spotkania z kontrahentami w restauracjach są zgodne z przyjętą przez Spółkę praktyką,

• żądanie od kontrahenta, aby ten sam regulował swój rachunek w przypadku, gdy spotkanie odbywa się w restauracji na zaproszenie Spółki mogłoby narazić Wnioskodawcę na utratę klienta,

• organizacja spotkań biznesowych poza siedzibą Spółki ma na celu utrzymanie dotychczasowej współpracy z klientami oraz pozyskanie nowych kontrahentów.

Podkreślić należy, iż wydatki związane z przyjmowaniem kontrahentów poza siedzibą Spółki, bez względu na powody, z jakich poczęstunek jest fundowany, mają zawsze taki sam charakter reprezentacyjny. Poczęstunek w restauracji lub w kawiarni ma znamiona pewnej okazałości, nawet jeśli będzie to tylko kawa. Pomimo tego, że w czasie spotkań z kontrahentami omawiane są różnorakie warunki współpracy, wątpliwości budzi miejsce takiego spotkania. Spotkania biznesowe mogą być bowiem organizowane w każdym innym miejscu, zwłaszcza w siedzibach podmiotów gospodarczych. Wydatki obejmujące zakup usług gastronomicznych serwowanych w restauracji czy kawiarni w czasie szeroko rozumianych spotkań biznesowych mają charakter typowo reprezentacyjny i jako takie nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

Należy zauważyć, że działania reprezentacyjne obejmują nie tylko imprez czy spotkania organizowane z wielkim rozmachem, wystawne bankiety z ekskluzywnym menu. Istotny jest bowiem cel tych działań, którym w przedmiotowej sprawie jest stworzenie oczekiwanego wizerunku firmy, ułatwienie zawarcia umowy bądź kontaktu, stworzenie miłej atmosfery podczas spotkań z kontrahentami, w której partner będzie czuł, że jest traktowany z szacunkiem, właściwie ugoszczony.

Jednocześnie podkreślić należy, że nie wszystkie koszty zakupów usług gastronomicznych, żywności oraz napojów nie mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, lecz takie, które zostały dokonane w celu reprezentacyjnym. Uznanie bowiem, że każdy zakup takich towarów czy usług jest zakupem w ramach reprezentacji byłoby sprzeczne z rozumieniem tego pojęcia.

Wydatkami takimi nie będą, np. wydatki na poczęstowanie kontrahenta w firmie kawą lub herbatą. Natomiast reprezentacja w podejmowaniu kontrahentów przejawiać się będzie w takim postępowaniu gospodarza, które kontrahent może odebrać jako przejaw wystawności i okazałości ze strony gospodarza, np. w zaproszeniu kontrahenta do restauracji.

Możliwość skorzystania z posiłków czy napojów oferowanych w menu w restauracji lub kawiarni bez wątpienia ma na celu stworzenie oczekiwanego, pozytywnego wizerunku firmy (podnosi jej prestiż), a tym samym lepsze postrzeganie przedsiębiorcy u kontrahentów w stosunku do pozostałych podmiotów gospodarczych z danej branży (które swoje spotkania odbywają we własnym zakresie, w restauracji). W odróżnieniu od spotkań organizowanych w siedzibach podmiotów gospodarczych, w przypadku spotkań biznesowych w restauracji lub w kawiarni trudno mówić o braku chęci wyeksponowania zasobności podmiotu gospodarczego zaś podawanym tam posiłkom (zwłaszcza w postaci lunchu, obiadu lub kolacji) odmówić cech okazałości i wystawności. Charakter ponoszonych wydatków bezsprzecznie świadczy o zamiarze kreowania pozytywnego wizerunku firmy, czyli lepszego jej postrzegania na zewnątrz w porównaniu z podmiotami gospodarczymi świadczącymi lub oferującymi podobne usługi bądź produkty.

Należy jednocześnie zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem, jak i prawidłowym udokumentowaniem. Należy zwrócić przy tym uwagę, że to na podatniku ciąży obowiązek poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

Reasumując, wydatki poniesione na usługi gastronomiczne w trakcie spotkań z kontrahentami w restauracji poza siedzibą Wnioskodawcy, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowy od osób prawnych nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Jednocześnie należy wskazać, iż powołanie w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, iż zdaniem organu podatkowego tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu, gdyż dotyczą indywidualnych spraw innych podmiotów i nie stanowią źródła prawa powszechnie obowiązującego.

W odniesieniu do powołanych przez Spółkę interpretacji indywidualnych organów podatkowych nie stanowią one powszechnej wykładni przepisów prawa podatkowego, ponieważ wydane zostały w indywidualnych sprawach i wiążą tylko strony postępowania. Wobec tego cytowane interpretacje nie mogą mieć wpływu na treść zawartą w wydanej interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Referencje

IPTPB3/423-146/11-5/PM, interpretacja indywidualna

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi