Interpretacja indywidualna z dnia 05.09.2011, sygn. ILPB3/423-253/11-2/KS, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Temat interpretacji

Czy dopuszczalne jest ujmowanie w podatkowych kosztach uzyskania przychodów wydatków obejmujących dłuższe okresy czasu (np. polisa ubezpieczeniowa) zgodnie z ww. przyjętą polityką rachunkową firmy?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 02 czerwca 2011 r. (data wpływu 06.06.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków obejmujących dłuższe okresy czasu jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków obejmujących dłuższe okresy czasu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka w swojej polityce rachunkowości podjęła następującą decyzję, dotyczącą wydatków obejmujących dłuższe okresy czasu np polisy ubezpieczeniowe, prenumeraty, domeny itp.):

• wydatki powyżej 1500 zł będą rozliczane międzyokresowo z obciążeniem kosztów w dacie wystawienia dokumentu do wysokości przypadającej na dany rok (w zaokrągleniu do pełnego miesiąca). Natomiast pozostała część będzie ujmowana jednorazowo w koszty w pierwszym miesiącu następnego roku podatkowego.

Przykład:
Polisa ubezpieczeniowa auta z 05.05.2011 r. w wysokości 2500 zł za okres 28.05.2011 -27.05.2012 2500/12=208,33 zł.

w 05/2011 1666,64 zł zostanie zakwalifikowane jednorazowo w koszty uzyskania przychodów,
w 01/2012 833,36 zł zostanie zakwalifikowane jednorazowo w koszty uzyskania przychodów,

• wydatki do 1500 zł będą obciążały koszty jednorazowo, w dacie wystawienia dokumentu.

Przykład:
Polisa ubezpieczeniowa auta z 05.05.2011 r. w wysokości 500 zł za okres 28.05.2011 -27.05.2012

w 05/2011 - 500 zł zostanie zakwalifikowane jednorazowo w koszty uzyskania przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy dopuszczalne jest ujmowanie w podatkowych kosztach uzyskania przychodów wydatków obejmujących dłuższe okresy czasu (np. polisa ubezpieczeniowa) zgodnie z ww. przyjętą polityką rachunkową firmy...

Zdaniem Wnioskodawcy, sposób ewidencji kosztów obejmujących dłuższe okresy czasu zależy od zasad, jakie przyjęła dana jednostka w swojej polityce rachunkowości.

Ze względu na niskie kwoty kosztów oraz ich powtarzalność (co roku jednostka ponosi koszty w podobnej wysokości) możliwe jest obciążanie kosztów do 1500 zł jednorazowo.

Natomiast w przypadku wysokich kwot kosztów uzyskania przychodu możliwe jest obciążanie kosztów od 1500 zł w dacie wystawienia dokumentu do wysokości przypadającej na dany rok (w zaokrągleniu do pełnego miesiąca). Pozostałą część ująć jednorazowo w pierwszym miesiącu następnego roku podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Rozpatrując uregulowania prawne dotyczące kosztów uzyskania przychodów należy przytoczyć dyspozycję art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.) w myśl której, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać celowość kosztu, tj. istnienie związku przyczynowego pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Jako koszty uzyskania przychodów mogą być rozpatrywane zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami. Te pierwsze dają się powiązać z konkretnie określonym przychodem, jaki osiągnął podatnik, natomiast te drugie wiążą się z całokształtem działalności prowadzonej przez podatnika i ogólnie określonymi przychodami osiąganymi z tytułu prowadzenia tej działalności.

Jak wynika z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Natomiast w świetle art. 15 ust. 4d ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f - 4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów art. 15 ust. 4e tej ustawy.

Jak wynika z wyżej powołanych przepisów, sposób i moment zaliczania kosztów innych niż bezpośrednie do kosztów uzyskania przychodów został uregulowany odpowiednio w art. 15 ust. 4d oraz art. 15 ust. 4e ww. ustawy.

Norma prawna wyrażona w art. 15 ust. 4d zdanie drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ma charakter imperatywu, a więc jest normą, która nie zostaje ograniczona żadnym innym przepisem, w szczególności art. 15 ust. 4e tej ustawy. Oznacza to, że o ile w art. 15 ust. 4e ww. ustawy zdefiniowano co należy rozumieć pod pojęciem dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodu, to sposób rozliczenia tego kosztu określa art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przepisy te należy rozpatrywać łącznie. Zatem kosztem uzyskania przychodu będzie taki koszt przekraczający rok podatkowy, który jest ujmowany proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczy chyba, że jest możliwe jego całościowe przyporządkowanie do tego roku; w takim wypadku koszt ten jest kosztem uzyskania przychodu roku, którego dotyczy, a dniem jego poniesienia jest dzień ujęcia tego kosztu w księgach rachunkowych.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka podjęła w swojej polityce rachunkowości decyzję dot. wydatków obejmujących dłuższe okresy czasu (np. polisy ubezpieczeniowe, prenumeraty, domeny itp.), że wydatki powyżej 1500 zł będą rozliczane międzyokresowo z obciążeniem kosztów w dacie wystawienia dokumentu do wysokości przypadającej na dany rok. Natomiast pozostała część będzie ujmowana jednorazowo w koszty w pierwszym miesiącu nast. roku podatkowego. Z kolei wydatki do 1500 zł będą obciążały koszty jednorazowo, w dacie wystawienia faktury.

Jako przykład, Spółka wskazała wydatek w wysokości 2500 zł za okres 28.05.2011 r. 27.05.2012 r. Spółka w maju 2011 r. zamierza zakwalifikować do kosztów uzyskania przychodów kwotę 1666,64 zł, a w styczniu 2012 r. kwotę 833,36 zł.

Natomiast wydatek w wysokości 500 zł za okres 28.05.2011 r. 27.05.2012 r. Spółka zamierza zakwalifikować jednorazowo w koszty uzyskania przychodów w maju 2011 r.

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę opis zdarzenia przyszłego i przedstawiony powyżej stan prawny należy podkreślić, że prawo podatkowe jest autonomiczną gałęzią prawa, co oznacza, że jego normy mogą regulować pewne kwestie w sposób odmienny, niż inne akty prawne.

O ile zatem ustawa o rachunkowości, w określonych wypadkach, dopuszcza możliwość jednorazowego ujmowania w kosztach wydatków dotyczących różnych lat obrotowych (podatkowych), możliwości takiej nie przewiduje ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych.

Tak więc, odnosząc się do wskazanych przykładów, skoro wydatek okresu od 28.05.2011 do 27.05.2012 r., a więc wydatek dotyczący okresu przekraczającego rok podatkowy, to niezależnie od wartości tego wydatku, tj. niezależnie czy jest to kwota 500 zł, czy 2500 zł, wydatek ten stanowi koszt uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczy, tj. 28.05.2011 27.05.2012 r. W ujęciu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych bez znaczenia pozostaje przyjęta przez Spółkę polityka rachunkowości.

Wobec powyższego, skoro zatem, ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, w sytuacji gdy koszty przekraczają rok podatkowy (dotyczą różnych lat podatkowych) nakazuje, ich proporcjonalne przyporządkowanie do okresów których dotyczą nie jest możliwe inne ujmowanie takich kosztów w kosztach uzyskania przychodu, tj. jednorazowo w dacie wystawienia dokumentu, zgodnie z przyjętą polityką rachunkowości.

Biorąc pod uwagę powyższe, uznano stanowisko Spółki za nieprawidłowe w całości, z uwagi na sposób argumentacji dot. przyjętych zasad w rachunkowości, aczkolwiek podany przez Spółkę przykład wydatku w wysokości 2500 zł jest zgodny z zasadą proporcjonalnego rozliczania wydatków o której mowa w art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (zdanie drugie wskazanego przepisu).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu