Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Instytutu przedstawione we wniosku z dnia 29.04.2008 r. (data wpływu 05.05.2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia straty za 2007 r. jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 05.05.2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia straty za 2007 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

xxxx (xxx) jest państwową instytucją kultury, która w 2007 roku dokonywała płatności z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych w formie zaliczek do 20 dnia następnego miesiąca.

Z uwagi na fakt, że xxx w 91,3% finansowany jest z dotacji z budżetu państwa, zaś pozostałe przychody również przeznaczone są na finansowanie działalności statutowej instytucji (dochód z działalności statutowej jest z mocy art. 17 ust. 1 pkt 4 również wolny od podatku dochodowego), za podstawę naliczenia PDOP przyjęto koszty sanacyjne i PFRON.

Na 31.12.2007 r. xxx w zeznaniu podatkowym wykazał stratę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Zdaniem xxx, wynik działań gospodarczych na koniec roku wykazujący stratę skutkuje brakiem obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób prawnych.

Po przeanalizowaniu przedstawionego stanu faktycznego oraz obowiązującego stanu prawnego stwierdzam, że stanowisko Spółki jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54 poz. 654 ze zm.), wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 1c, których celem statutowym jest działalność naukowa, naukowo techniczna, oświatowa, w tym również polegająca na kształceniu studentów, kulturalna, w zakresie kultury fizycznej i sportu, ochrony środowiska, wspierania inicjatyw społecznych na rzecz budowy dróg i sieci telekomunikacyjnej na wsi oraz zaopatrzenia wsi w wodę, dobroczynności, ochrony zdrowia i pomocy społecznej, rehabilitacji zawodowej i społecznej inwalidów oraz kultu religijnego w części przeznaczonej na te cele. Art. 17 ust. 1b ww ustawy stanowi, że zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne określone w tym przepisie, ma zastosowanie, jeżeli dochód jest przeznaczony i bez względu na termin wydatkowany na cele określone w tym przepisie, w tym także na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych służących bezpośrednio działalności statutowej oraz na opłacenie podatków niestanowiących kosztu uzyskania przychodu. Zatem, jeśli Instytut Adama Mickiewicza realizuje cele statutowe, jego dochody korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, o ile są wydatkowane na działalność statutową związaną z ochroną zdrowia.

W przypadku podatników korzystających ze zwolnienia przedmiotowego od podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty należy rozpatrywać w sposób szczególny. Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Wszelkie wydatki poniesione przez Instytut winny być w pierwszej kolejności przeanalizowane pod kątem, czy łączą się bezpośrednio lub pośrednio z przychodem. Następnie, w przypadku kosztów nie stanowiących kosztu uzyskania przychodu, należy rozważyć, czy wydatki te wiążą się z celami statutowymi Podatnika. Jeżeli okaże się, że wydatki, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów poniesione zostały na cele statutowe (objęte zwolnieniem), ich równowartość będzie wolna od podatku. W przypadku wydatków nie uznanych za poniesione na cele statutowe Podatnika, ich równowartość nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i wpływa na zwiększenie dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Na mocy art. 16 ust. 1 pkt 36 ustawy, nie uważa się za koszt uzyskania przychodów wpłat, o których mowa w art. 21 ust.1 i art. 23 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz o zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123 poz. 776 ze zm.). Wynika z tego, że ponoszone przez Instytut wpłaty na rzecz Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Równowartość dochodu przeznaczonego na wpłatę na PFRON nie podlega również zwolnieniu od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy. Podobnie należy potraktować koszty sankcyjne, ponieważ zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 18 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów grzywien i kar pieniężnych orzeczonych w postępowaniu karnym, karnym skarbowym, administracyjnym i w sprawach o wykroczenia oraz odsetek od tych grzywien i kar.

Funkcją grzywien i kar pieniężnych jest ukaranie działań (lub zaniechań) niezgodnych z przepisami prawa. Sankcje z tego tytułu nie są ponoszone w celu uzyskania przychodu, dlatego nie jest możliwe zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów. Podlegają one pokryciu z dochodu po zapłaceniu podatku dochodowego.

Reasumując koszty sankcyjne jak też wpłaty na PFRON, jako nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów, wpływają na zwiększenie dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy, dochodem jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania (art. 7 ust. 3 ww. ustawy) nie uwzględnia się m.in.:

1. przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku,
2. przychodów wymienionych w art. 21 i 22, przy czym w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, prowadzących działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład uwzględnia się przychody wymienione w art. 21, jeżeli związane są z działalnością zakładu,
3. kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w pkt 1 i 2, przy czym w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, prowadzących działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład uwzględnia się koszty uzyskania przychodów wymienionych w art. 21, jeżeli przychody te zostały uwzględnione przez podatnika przy ustalaniu dochodu przypadającego na zagraniczny zakład,
   
   

Natomiast art. 7 ust. 3 ww. ustawy stanowi, że przy ustalaniu straty nie uwzględnia się przychodów i kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 3,

Zatem, jeśli strata ustalona została w sposób opisany powyżej, nie powoduje ona konieczności zapłaty podatku dochodowego od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.