Temat interpretacji
P O S T A N O W I E N I E
Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku Spółki w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie podatnika w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie
postanawia
uznać stanowisko Spółki za prawidłowe.
UZASADNIENIE
Zgodnie ze stanem faktycznym przedstawionym we wniosku Spółka jest podmiotem zajmującym się produkcją oraz dystrybucją produktów leczniczych wydawanych pacjentom wyłącznie na podstawie recepty lekarskiej.
W celu zwiększenia przychodów, Spółka podejmuje szereg działań zmierzających do zwiększenia ilości sprzedawanych przez siebie leków. Ze względu na fakt, iż leki te mogą być wydawane wyłącznie na podstawie recepty, działania te mają na celu zwiększenie liczby przepisywanych recept na produkty lecznicze produkowane przez Spółkę. Tym samym działania Spółki spełniają przesłanki określone w definicji reklamy produktów leczniczych, zawartej w art. 52. Prawa farmaceutycznego (dalej PF).
Ze względu na postanowienia art. 57 ust. 1 pkt 1 PF, działania Spółki noszące znamiona działań reklamowych, zdaniem Wnioskodawcy nie mogą być kierowane do publicznej wiadomości. Zdaniem Spółki zgodnie z przepisami PF oraz rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie reklamy produktów leczniczych adresatem działań reklamowych mogą być przedstawiciele zawodów medycznych, w szczególności lekarze i farmaceuci.
W ramach dozwolonych prawem działań będących zdaniem Spółki reklamą sprzedawanych przez siebie produktów, Spółka w szczególności:
- przekazuje osobom uprawnionym do przepisywania recept przedmioty o znikomej wartości materialnej (nazywane dalej również gadżety), opatrzone znakiem reklamującym (tzw. logo) Spółkę i/lub produkt leczniczy.
- sponsoruje konferencje, zjazdy i kongresy naukowe, czego następstwem jest rozpowszechnianie przez sponsorowanego informacji, iż sponsorem jest Spółka będąca dystrybutorem określonych leków.
W związku z przedstawionym stanem faktycznym Spółka wystąpiła z pytaniem:
Czy w świetle art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, wydatki, ponoszone zgodnie z Prawem farmaceutycznym, w celu zwiększenia przychodów Spółki i uznawane przez to prawo, jako wydatki reklamowe na:
a) zakup gadżetów opatrzonych logo leków sprzedawanych przez Spółkę,
b) zakup gadżetów opatrzonych logo Spółki,
c) sponsorowanie konferencji i kongresów naukowych, których celem jest informowanie, iż sponsorem jest Spółka będąca dystrybutorem określonych leków,
mogą być traktowane jako koszty reklamy i tym samym mogą być uznawane za koszt uzyskania przychodów?
Spółka stoi na stanowisku, że zarówno przepisy ustaw podatkowych, jak i innych gałęzi prawa nie zawierają definicji reprezentacji, w odniesieniu do działań związanych z promocją lub reklamą. Zgodnie z przyjętymi zasadami metodyki tworzenia przepisów prawa, nie definiuje się w aktach normatywnych (ustawach) tych pojęć, które są już zdefiniowane w sposób wystarczający, tj. są jednoznaczne, ostre, powszechnie zrozumiałe.
Tym samym, zdaniem Spółki, należy uznać, iż brak odrębnej definicji pojęć reklamy i reprezentacji w prawie podatkowym wynika z faktu, iż zdaniem ustawodawcy te pojęcia zostały w wystarczająco jednoznaczny sposób definiowane w ramach obowiązującego prawa lub semantyce języka polskiego.
Oznacza to, zdaniem Spółki, iż ze względu na brak definicji słowa reprezentacja w obowiązującym systemie prawnym, w wykładni przepisów art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT należy stosować znaczenie tego słowa, które wynika z jego definicji słownikowej.
Zdaniem Spółki zgodnie z definicją słownikową, przyjmowaną w orzecznictwie sądowym dotyczącym podatków, a także interpretacjach wydanych w trybie przepisów ustawy Ordynacja podatkowa, reprezentacja to:
- wystawność życia, okazałość, zwłaszcza z chęci popisania się przed kimś;
- wystawność, okazałość w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną danej osoby;
- okazałość, wytworność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną.
Tak określoną definicję reprezentacji należy zdaniem Spółki przeciwstawić definicji reklamy. Pojęcie reklamy nie zostało zdefiniowane w przepisach prawa podatkowego. W dotychczasowych interpretacjach i orzeczeniach przyjęło się stosowanie definicji słownikowej, która w ujęciu słownikowym oznacza informowanie o konkretnych towarach, o ich zaletach, wartościach, przekazywana bliżej nieokreślonym kontrahentom, mająca na celu zachęcenie do zakupu reklamowanego towaru. Taka definicja jest tożsama z definicją reklamy określoną w art. 52 ust. 1 PF, która stanowi, iż reklamą produktu leczniczego jest działalność polegająca na informowaniu i zachęcaniu do stosowania produktu leczniczego mająca na celu zwiększenie liczby przepisywanych recept, dostarczania, sprzedaży lub konsumpcji produktów leczniczych.
Spółka stoi na stanowisku, iż definicja legalna reklamy produktu leczniczego zawarta w Prawie farmaceutycznym powinna mieć wpływ na interpretację pojęcia reklamy także w odniesieniu do przepisów podatkowych. Zgodnie z regułami wykładni przepisów prawa, znaczenie definicji (przepisu) obowiązującej w jednej gałęzi prawa powinno być zgodne z jej znaczeniem w innej gałęzi prawa (założenie niesprzeczności). Z tego względu definicja reklamy zawarta w przepisach PF powinna mieć zdaniem Spółki, zastosowanie w wykładni przepisów prawa podatkowego. Spółka uważa, że jeżeli istnieje definicja legalna reklamy w PF, to znaczenia tego zwrotu, zwłaszcza w wykładni przepisów podatkowych mających zastosowanie w działalności firm farmaceutycznych, nie należy ustalać na gruncie języka powszechnego.
Spółka wydaje lekarzom i farmaceutom gadżety reklamowe opatrzone nazwą i logo produkowanych przez siebie leków. Gadżety te są również opatrzone charakterystycznym logo Spółki.
Gadżety opatrzone logo produktu leczniczego mają utrwalać nazwę tego produktu w świadomości lekarza i budować u lekarza tzw. pierwsze skojarzenie dotyczące leku, który w pierwszej kolejności może zostać zastosowany w terapii danego schorzenia.
Celem wydawanych gadżetów jest utrwalanie nazwy leku, która znajduje się na przekazywanym gadżecie. Tym samym zdaniem Spółki przekazywanie gadżetów reklamowych jest formą informowania (rozpowszechniania) o danym produkcie leczniczym, co spełnia przesłanki uznania takich działań za reklamę. Na poparcie swojej argumentacji Spółka powołuje art. 58 ust. 3 PF, który przekazywanie gadżetów reklamowych z nazwą leku traktuje jako dozwoloną formę reklamy leków.
Spółka podnosi, iż przekazywane gadżety reklamowe, ze względu na obowiązujące przepisy prawa, jak i przyjęte w tym zakresie ustalenia wewnętrzne Spółki, nie są przedmiotami o charakterze luksusowym i wystawnym. Celem ich wydawania nie jest epatowanie wartością, wystawnością, unikalnym charakterem itp.
Spółka stoi na stanowisku, iż koszty wydawanych gadżetów, nie mogą być uznawane za koszty reprezentacji, lecz powinny być traktowane jako koszty reklamy stanowiące koszt uzyskania przychodów.
Wszystkie leki sprzedawane przez Spółkę są opatrzone widocznym logo Spółki.
W celu utrwalenia logo Spółki w pamięci lekarza Spółka wydaje gadżety reklamowe ze swoim logo. Celem wydawania tych gadżetów reklamowych jest zwrócenie uwagi lekarza, m.in. w momencie decyzji o zastosowaniu i wypisaniu przez niego leku, na logo (odpowiadające nazwie) Spółki, co w dowiedziony sposób przekłada się na zwiększenie prawdopodobieństwa, że lekarz przepisze akurat lek produkowany przez Spółkę. Ponadto wydawanie gadżetów ma na celu budowanie pozytywnego image marki, co ma wpływ na zwiększenie przychodów ze sprzedaży produktu.
Spółka wydaje takie artykuły, które przez swój charakter użytkowy będą przypominały lekarzowi o Spółce i dystrybuowanych przez nią produktach, a z którymi to przedmiotami lekarz ma kontakt możliwie najczęściej. Spółka uważa, że przekazywane gadżety reklamowe, że względu na obowiązujące przepisy prawa, jak i przyjęte w tym zakresie ustalenia wewnętrzne Spółki, nie są przedmiotami o charakterze luksusowym i wystawnym. Celem ich wydania nie jest budowanie pozytywnych skojarzeń ze Spółką ze względu na ich wartość, unikalną budowę, wystawność itp., lecz mają one stanowić możliwie najczęściej oglądany nośnik logo Spółki. Z tego względu Spółka uważa, że wydanie tych przedmiotów nie nosi znamion reprezentacji.
Na poparcie swojego stanowiska Spółka powołuje art. 58 ust. 3 PF zgodnie z którym przekazanie osobom uprawnionym do przepisywania recept przedmiotów o znikomej wartości materialnej, opatrzonych znakiem reklamującym (tzw. logo) firmy jest działaniem wymienionym w PF jako dozwolona reklama leków.
W konsekwencji Spółka uważa, że koszty gadżetów reklamowych opatrzonych logo Spółki nie stanowią kosztu reprezentacji, lecz zdefiniowany przez PF koszt reklamy i tym samym koszt uzyskania przychodów.
Zgodnie z art. 52 ust. 2 pkt 2 PF, reklamą produktu leczniczego jest również sponsorowanie konferencji, zjazdów i kongresów naukowych dla osób upoważnionych do wystawiania recept i osób zaopatrujących w produkty lecznicze.
Spółka sponsoruje konferencje, zjazdy i kongresy naukowe finansując organizatora konferencji, zjazdu czy kongresu (np. kliniki, towarzystwa, spółki stowarzyszenia) lub dokonując świadczeń niepieniężnych na rzecz tego organizatora (np. przekazując zakupione w tym celu towary lub usługi).
W zamian za to świadczenie, sponsorowany zobowiązuje się w szczególności do informowania o fakcie bycia sponsorowanym przez Spółkę, a także umożliwia Spółce możliwie najszersze propagowanie informacji o dystrybuowanych przez nią lekach podczas konferencji, zjazdu czy kongresu. Taka forma działalności wyczerpuje, zdaniem Spółki legalną definicję sponsoringu.
Zdaniem Spółki, konieczność spełnienia wytycznych szczegółowych dotyczących zawartości reklamy produktu leczniczego, w szczególności przepisów wspomnianego Rozporządzenia w sprawie leków, powoduje, że nie jest możliwe promowanie w ramach sponsoringu samego logo Spółki. Dlatego, uczestnicy konferencji otrzymują zawsze szczegółową informację o konkretnym leku/lekach (zawartą w Charakterystyce Produktu Leczniczego) najczęściej w formie ulotek dotyczących danego leku, czy też podczas spotkań promocyjnych organizowanych w trakcie konferencji.
Zdaniem Spółki wymieniony zakres świadczeń sponsorowanego, oraz fakt, iż sponsorowanie konferencji, zjazdów i kongresów naukowych jest reklamą produktu leczniczego powoduje, że wydatki związane ze sponsorowaniem konferencji naukowych powinny być uznane za koszty reklamy, a tym samym za koszty uzyskania przychodów.
Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie po zapoznaniu się z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym, uznając stanowisko Spółki za prawidłowe, stwierdza co następuje:
Konstrukcja kosztów uzyskania przychodów, określona w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) oparta jest na klauzuli generalnej: kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.
Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wydatków pod warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością oraz udowodni, że ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Warunkiem koniecznym jest również to, aby dany wydatek, nawet ten pozostający w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, nie został wyłączony z kosztów uzyskania przychodów na podstawie przepisów art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów obciąża Podatnika.
Ad.1 Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje terminu reklama, należy więc zastosować wykładnię językową. Właściwe określenie jej zakresu ma istotne znaczenie dla ustalenia podatkowej kwalifikacji różnych działań podejmowanych przez podatników. Za reklamę uznać należy rozpowszechnianie informacji o danym towarze w celu zwrócenia na niego uwagi i zachęcenia do zakupu; także: środki służące do tego celu, np. plakaty, ogłoszenia w prasie, radiu i telewizji (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN, Warszawa, 2003). Reklama to działanie mające na celu zachęcanie potencjalnych klientów do zawarcia umowy, nabywania towarów, korzystania z oferowanych usług. Reklama polega więc na rozpowszechnianiu informacji o towarach, o ich zaletach i wartościach, miejscach nabycia, chwaleniu kogoś i zalecaniu czegoś. Polega ona zatem na prezentowaniu danego towaru, danej usługi, ewentualnie marki (oznakowania produktu lub producenta), cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych, modnych czy nawet prowokujących, aby skłonić jak największą liczbę potencjalnych nabywców do zakupu (do korzystania z usługi). Od strony przedmiotowej można rozróżniać: reklamę towaru, reklamę usługi, reklamę marki.
Spółka dla rozwijania i stymulowania sprzedaży swoich produktów podejmuje działania przekazywania osobom uprawnionym do wystawiania recept przedmiotów o znikomej wartości materialnej (gadżety) opatrzonych znakiem reklamującym (logo) Spółki i/lub produktu leczniczego.
W opinii Spółki wymienione powyżej czynności mieszczą się w pojęciu reklamy produktu leczniczego jaki został zdefiniowany w art. 52 ust. 1 i 2 Prawa farmaceutycznego, zatem ponoszone koszty na takie działania stanowią w całości koszty uzyskania przychodów. Do działalności prowadzonej przez Spółkę w zakresie obrotu produktami leczniczymi mają zastosowanie przepisy szczególne, tj. ustawa z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne (Dz. U. Nr 53, poz. 533 ze zm.).W art. 52 ust. 1 i 2 tej ustawy określona została definicja i katalog czynności stanowiących reklamę produktu leczniczego. Dla działalności reklamowej Prawo farmaceutyczne przewiduje również szereg ograniczeń, które zostały wymienione w art. 53-64. Przykładowo w art. 58 ust. 1 zawarto zakaz kierowania do osób uprawnionych do wystawiania recept oraz osób prowadzących obrót produktami leczniczymi reklamy produktu leczniczego polegającej na wręczaniu, oferowaniu i obiecywaniu korzyści materialnych, prezentów i różnych ułatwień, nagród, wycieczek oraz organizowaniu i finansowaniu spotkań promocyjnych produktów leczniczych, podczas których przejawy gościnności wykraczają poza główny cel tego spotkania. Jednak zgodnie z art. 58 ust. 3 powyższy zakaz nie dotyczy dawania przedmiotów o wartości materialnej nieprzekraczającej 100zł związanych z praktyką medyczną lub farmaceutyczną opatrzonych znakiem reklamującym daną firmę lub produkt leczniczy.
W świetle powyższego wydatki na zakup gadżetów opatrzonych logo leków sprzedawanych przez Spółkę, wydatki na zakup w/w gadżetów opatrzonych logo Spółki mogą być uznane za reklamę produktu leczniczego i w związku z tym za koszt uzyskania przychodu, wyłącznie po spełnieniu warunków określonych w ustawie Prawo farmaceutyczne.
Zatem stanowisko Spółki dotyczące możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zakupu gadżetów opatrzonych logo leków sprzedawanych przez Spółkę, jak i logo Spółki jest prawidłowe o ile spełnia przedmiotowe warunki.
Ad. 2 Jak wynika ze stanu faktycznego zawartego we wniosku w trakcie prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej Spółka w celu zwiększenia ilości sprzedawanych przez siebie leków podejmuje także działania polegające na sponsorowaniu konferencji, zjazdów i kongresów naukowych. Z uwagi na brak szczegółowych regulacji prawnych dotyczących sponsoringu, zasady funkcjonowania sponsoringu wypracowane zostały przez praktykę gospodarczą. Sponsoring określany jest jako odpłatne świadczenie wykonywane przez sponsora najczęściej, będącego podmiotem gospodarczym, na rzecz innego podmiotu (sponsorowanego), w zamian za co sponsorowany zobowiązany jest do reklamowania, promowania sponsora lub jego produktów (odpowiednio towarów lub usług), informowania o samym sponsoringu i sponsorze.
W praktyce obowiązek sponsorowanego sprowadza się najczęściej do:
- zamieszczania nazwy sponsora na ulotkach, plakatach;
- zamieszczania tablic reklamowych w widocznym miejscu (np. w czasie koncertu na scenie, konferencji na sali konferencyjnej itp.);
- publikacji podziękowań;
- rozpowszechniania informacji o towarach sprzedawanych lub usługach świadczonych przez sponsora.
Oczywiście katalog czynności wykonywanych przez sponsorowanego zaprezentowany powyżej ma jedynie przykładowy charakter obowiązków nakładanych przez umowę sponsoringu na jej strony.
Z uwagi na charakter usług świadczonych przez sponsorowanego ogólnie definiuje się je jako usługi reklamowe. Zauważyć należy, iż także wymieniona powyżej ustawa prawo farmaceutyczne w art. 52 ust. 2 pkt 6 za reklamę produktu farmaceutycznego uważa m.in. sponsorowanie konferencji, zjazdów i kongresów naukowych dla osób upoważnionych do wystawiania recept lub osób prowadzących obrót produktami leczniczymi.
W związku z powyższym uznać należy, iż w przedmiotowej sprawie wydatki poniesione na sponsorowanie w/w konferencji, zjazdów i kongresów naukowych, mogą być zaliczone w koszty uzyskania przychodów Spółki. Należy jednakże podkreślić, że w podanej powyżej definicji sponsorowanie dotyczy dokonywania odpłatnych świadczeń na rzecz organizatora sympozjum, zjazdu czy konferencji, który w zamian reklamuje markę i towary sponsora.
W tym znaczeniu sponsorowanie nie oznacza zaś pokrywania czy refakturowania kosztów uczestnictwa w sympozjum za konkretnych jego uczestników. Także zakup i przekazanie konkretnych produktów spożywczych (w tym napojów) oraz dostarczanie usług gastronomicznych nie może być na podstawie przepisów szczególnych art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztem uzyskania przychodów.
Wobec powyższego Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanowił jak w sentencji.
Przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę w złożonym wniosku oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia. Zgodnie z art. 14b § 1-2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia. Na niniejsze postanowienie służy Stronie prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem tutejszego organu podatkowego w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia (art. 236 § 2 i art. 239 w związku z art. 14a § 4 ustawy Ordynacja podatkowa).