Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Działając na podstawie art. 216, art. 14a § 4 oraz art. 15 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8 poz. 60 ze zm.), w związku ze złożonym przez Spółkę z o.o. wnioskiem w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego, z dnia 25.06.2007r. /wpływ do Urzędu 10.07.2007r., Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Mokotów

postanawia

uznać stanowisko Spółki za prawidłowe

UZASADNIENIE

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka poniosła w 2007 roku wydatki na zakup kalendarzy z logo firmy wraz z dodatkowymi informacjami o firmie, które będą przekazywane masowo potencjalnym klientom.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego, Spółka zwraca się z zapytaniem czy koszty poniesione na zakup kalendarzy z logo firmy i dodatkowymi informacjami o firmie, w świetle obowiązujących od 01.01.2007r. przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, będą stanowiły wydatki na cele reklamy, czy na cele reprezentacyjne.

Zdaniem Strony wydatki poniesione na zakup kalendarzy z logo firmy będą stanowiły wydatki na cele reklamy i będą stanowiły koszty uzyskania przychodów. Ponieważ przekazanie klientom tego typu gadżetu pełni funkcję informacyjną i ma na celu nakłanianie do nabycia usług, a zatem wydatki te nie służą wywieraniu na odbiorcy wrażenia okazałości i wytworności.

Mając powyższy stan faktyczny na uwadze, Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Mokotów stwierdza co następuje.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm., nowela obowiązująca od 01.01.2007r.: Dz. U. z 2006r, Nr 217, poz. 1589), za koszty uzyskania przychodu uważa się koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Stosownie do przepisu art. 16 ust. 1 pkt 28 tejże ustawy, od 01.01.2007r. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Z powyższych przepisów wynika, że nawet jeśli wydatki poniesione zostały w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów i jednocześnie wymienione zostały w art. 16 ust. 1 cytowanej ustawy, to w świetle przepisów prawa podatkowego, nie mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodu. Zatem wydatki związane z reprezentacją firmy nie są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, pomimo poniesienia ich w celu osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia przychodów, natomiast wydatki poniesione na reklamę można w całości zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu, gdyż powyższa ustawa w kształcie obowiązującym od 01.01.2007 roku nie wymienia tych kosztów w katalogu wyłączeń zamieszczonym w art. 16 ust. 1.

Zakwalifikowanie wydatków do kosztów reprezentacji bądź do kosztów reklamy przysparza często problemów, gdyż w niektórych przypadkach zaciera się granica pomiędzy definicjami tych pojęć.

Przepisy prawne nie określają co należy rozumieć przez reprezentację, zatem należy odnieść się do ogólnego rozumienia tego pojęcia. Stosownie do definicji słownikowej, reprezentacja oznacza okazałość, wytworność, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem lub pozycją społeczną (Słownik Języka Polskiego, PWN W-wa 2003r., tom III, s. 932).

W wyroku z dnia 26 września 2000r., sygn. akt III S.A. 1994/99 NSA stwierdza, że reprezentacja jest to okazałość, wystawność a w przypadku firmy, dobre jej reprezentowanie, które może polegać na wystroju firmy, interesującym logo, tablicach informacyjnych, sposobie podejmowania interesantów i kontrahentów. Innymi słowy, reprezentacja i reklama jest to oddziaływanie na zewnątrz na nieokreślonego kontrahenta.

Z istoty pojęcia reprezentacji wynika, że ma ona na celu stworzenie i utrwalenie pozytywnego obrazu firmy m. in. poprzez wystawność, okazałość i elegancję. Celem ponoszenia wydatków na reprezentację, jest zatem kształtowanie i utrwalanie określonego wizerunku firmy na zewnątrz, czyli w stosunku do kontrahentów, klientów, opinii publicznej. Reprezentacja przejawia się m. in. w sposobie podejmowania kontrahentów czyli w zapewnieniu odpowiedniej prezencji pracowników, przedstawicieli, właścicieli firmy, odpowiednim lokalu dla danych kontrahentów, wystroju siedziby, poczęstunkach czy upominkach.

Według orzeczenia NSA z dnia 29 września 1998 roku, sygn. akt III S A 659/97, z uwagi na fakt, że przepisy prawne nie określają, co należy rozumieć przez reklamę, pojęcie to należy rozumieć w języku potocznym jako rozpowszechnianie informacji o formach i ich zaletach, wartościach, miejscach i możliwościach nabycia za pomocą plakatów, ogłoszeń w prasie, radiu, telewizji lub w inny sposób stanowiący zachętę do nabywania towarów lub korzystania z określonych usług.

Z kolei w wyroku NSA z dnia 14 listopada 2002 roku, sygn. akt I S A/Wr 4097/01 stwierdzono, że celem reklamy jest przekazywanie informacji o towarach (usługach) i nakłanianie potencjalnych klientów do ich nabycia. Polega ona głównie na prezentowaniu danego towaru, danej usługi, ewentualnie marki (oznakowania produktu lub producenta), cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych, modnych czy nawet prowokujących, aby skłonić jak największą liczbę potencjalnych nabywców do zakupu (do korzystania z usługi). Od strony przedmiotowej można rozróżniać: reklamę towaru, reklamę usługi, reklamę marki.

Wobec powyższego, należy zgodzić się ze Stroną w sprawie zaliczenia wydatków na zakup kalendarzy z logo firmy i dodatkowymi informacjami o firmie, do kosztów uzyskania przychodów, ponieważ poprzez rozdawanie takich kalendarzy potencjalnym klientom, Strona reklamuje markę producenta danych towarów, samą firmę lub towary (usługi), zachęcając tym samym do ich zakupu. Dodać należy, że poniesione wydatki muszą mieć związek z osiągnięciem przychodu (lub jego zachowaniem albo zabezpieczeniem), a ciężar udowodnienia tego związku spoczywa na podatniku.

W związku z powyższym Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Mokotów postanowił jak w sentencji.

W powyższej sprawie informacje zostały zamieszczone na stronie internetowej Ministerstwa Finansów jako interpretacje o sygnaturze:1) 1471/DPR2/423-17/07/AB2) PSUS/PB-R I-PDP/423-44/P/106/07/WS/52697

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia i jest aktualna do czasu zmiany stanu prawnego lub stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę. Zmiana poszczególnych elementów stanu faktycznego może mieć wpływ na zmianę zakresu praw i obowiązków Podatnika.Zgodnie z art. 14b§ 1 i 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia w drodze decyzji, w trybie określonym w art. 14b § 5 wyżej wymienionej ustawy.Zgodnie z art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej na postanowienie służy Stronie prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem tutejszego organu w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia postanowienia stronie. Powinno ono odpowiadać wymogom art. 222 ustawy Ordynacja podatkowa.