Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego w Krakowie, działając na podstawie art. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., nr 8, poz. 60 ze zm.) w sprawie udzielenia interpretacji, co do zakresu i sposobu stosowania przepisów prawa podatkowego, na wniosek Strony z dnia 20.03.2007 r. (data wpływu 21.03.2007 r.) dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Wnioskodawca przedstawił następujący stan faktyczny: Spółka jest autoryzowanym dealerem samochodów i ma obowiązek posiadania samochodów demonstracyjnych i prezentacyjnych. Samochody te są wykorzystywane do zademonstrowania pojazdu klientowi i jazd próbnych przez okres kilku miesięcy, nie przekraczając zwykle okresu 12 miesięcy. Samochody są finansowane poprzez umowę leasingu finansowego zawieranego na okres 6 miesięcy ze zobowiązaniem dealera do odkupu samochodu po tym okresie. Suma opłat odpowiada, co najmniej wartości początkowej środka trwałego i umowa zawiera postanowienie, że odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający. Przedmiot leasingu stanowi dla Spółki składnik majątku podlegający amortyzacji, od którego nalicza odpisy amortyzacyjne zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, a w momencie sprzedaży tego samochodu do kosztów uzyskania przychodów zalicza niezamortyzowaną część wartości początkowej samochodu. Po okresie 6 miesięcy Spółka odkupuje od firmy leasingowej ten samochód i sprzedaje innemu nabywcy.

Wnioskodawca ma wątpliwość, czy odpisy amortyzacyjne w trakcie trwania umowy leasingowej oraz koszty ubezpieczenia i napraw dot. przedmiotu leasingu ponoszone w związku z tą umową są kosztem podatkowym. Zdaniem Wnioskodawcy w/w koszty Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Odnosząc się do tak zaprezentowanego stanu faktycznego Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a 16m, z uwzględnieniem art. 16.

Z kolei w myśl art. 16a ust. 2 pkt 3 amortyzacji podlegają (...) niezależnie od przewidywanego okresu używania składniki majątku, w tym m.in. środki transportu, niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy określonej w art. 17a pkt 1, zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami tych składników jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający.

Umowa, o której mowa w art. 17a pkt 1 w/w ustawy to umowa leasingu, przez którą należy rozumieć umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej finansującym, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwane dalej korzystającym, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.

Z opisanego stanu faktycznego wynika, że mamy do czynienia z umową leasingu finansowego, dla którego właściwym przepisem jest art. 17f ust. 1 ustawy. Zgodnie z treścią tego przepisu do przychodów finansującego i odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów korzystającego nie zalicza się opłat, o których mowa w art. 17b ust. 1, w części stanowiącej spłatę wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:
1)umowa leasingu została zawarta na czas oznaczony,
2)suma ustalonych w umowie leasingu opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych,
3)umowa zawiera postanowienie, że odpisów amortyzacyjnych w podstawowym okresie umowy leasingu dokonuje korzystający.

Zgodnie z treścią tego przepisu po spełnieniu w/w warunków, korzystający Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów m.in. odpisy amortyzacyjne przy równoczesnym zachowaniu zasad określonych w przepisach art. 16a-16m oraz z uwzględnieniem art. 16 w/w ustawy.

Ponadto w związku z faktem, iż przedmiotem leasingu są środki transportu Podatnik musi mieć na uwadze przepis art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy o PDOP, który do kosztów uzyskania przychodów nie pozwala zaliczyć odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 EURO przeliczonej na złote, według kursu średniego EURO ogłaszanego przez NBP z dnia przekazania samochodu do używania.

Odnosząc się natomiast do pozostałych kosztów wskazanych przez Podatnika, tj. kosztów ubezpieczenia i napraw samochodów będących przedmiotem leasingu, należy przywołać przepis art. 15 ust. 1 w/w ustawy, który stanowi, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Przepis ten wymienia dwa podstawowe kryteria pozwalające na zaliczenie danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów, tj. wydatek nie może mieścić się w katalogu wydatków nieuznanych za koszt uzyskania przychodów określonym w art. 16 ust. 1 ustawy oraz musi być poniesiony w celu uzyskania, zachowania bądź zabezpieczenia przychodu.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca zaliczył wynikające z umowy leasingowej samochody do środków trwałych i wykorzystuje je do celów działalności gospodarczej (jazda próbna demonstracja dla klientów, którzy są potencjalnymi nabywcami prezentowanych samochodów). A zatem samochody demonstracyjne przynoszą nie tylko przychód w wyniku ich sprzedaży (jako towar handlowy), pełnią także funkcję reklamy pojazdów, będących przedmiotem sprzedaży, co może przyczynić się do zwiększenia przychodów. Tym samym takie wydatki jak ubezpieczenie czy naprawa bez których bieżąca eksploatacja pojazdów leasingowych byłaby niemożliwa, stanowią koszt uzyskania przychodów Spółki w rozumieniu w/cyt. przepisu.

Przy czym w przypadku kosztów ubezpieczeń istotne jest, aby z umowy leasingu wynikało, że składki na ubezpieczenie opłaca korzystający oraz że kosztem uzyskania przychodów może być wyłącznie ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej (OC) w rozumieniu art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2003 r. nr 124, poz. 1152 ze zm.).

Ponadto należy również pamiętać o wykluczeniu z kosztów uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej, ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20.000 EURO przeliczona na złote wg kursu średniego EURO ogłaszanego przez NBP z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy.

W związku z powyższym, tut. Organ stwierdza, iż zarówno odpisy amortyzacyjne, jak i koszty ubezpieczeń i napraw dotyczące przedmiotu leasingu, ponoszone w okresie trwania umowy leasingowej, Wnioskodawca może zaliczyć do podatkowych kosztów uzyskania przychodów przy uwzględnieniu w/w przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Mając powyższe na uwadze, Naczelnik tut. Urzędu Skarbowego postanowił jak w sentencji.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę;
Stosownie do art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.

W dacie złożenia wniosku nie toczyło się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Pouczenie:
Mając powyższe na uwadze, Naczelnik tut. Urzędu Skarbowego postanowił jak w sentencji.

Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie, za pośrednictwem Naczelnika Małopolskiego Urzędu Skarbowego w Krakowie w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia.