Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.), w wynika rozpatrzenia zażalenia "E." sp. z o.o. w K., na postanowienie Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Kielcach z dnia 9.01.2006 r., znak: OG-005/171/PDI-423/20/2005 w sprawie interpretacji prawa podatkowego dotyczącego podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozliczania różnic kursowych - Dyrektor Izby Skarbowej w Kielcach odmawia zmiany zaskarżonego postanowienia.

Pismem z dnia 20.09.2005 r. "E." sp. z o.o. w K. zwróciła się do Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Kielcach o udzielenie wyjaśnienia w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego dotyczącego art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w części odnoszącej się do różnic kursowych.

W powyższym piśmie Spółka stwierdziła, iż jest właścicielem centrum handlowo-rozrywkowego, którego powierzchnia przeznaczona jest na wynajem oraz że na realizację inwestycji zaciągnęła kredyt długoterminowy w walucie obcej (EURO) w banku z siedzibą w Niemczech. Odnośnie przedmiotowego kredytu Spółka wyjaśniła, że jego uruchomienie następuje w walucie kredytu poprzez przekazanie przelewem odpowiedniej kwoty EURO na rachunek Spółki prowadzony w Polsce, po otrzymaniu, której dokonuje operacji przewalutowania środków w EURO na złote według kursu EUR/PLN ustalanego z bankiem w drodze negocjacji. Spłata kredytu następuje poprzez przelew określonej kwoty w EURO (wcześniej zakupionej według wynegocjowanego kursu EUR/PLN) na rachunek banku w Niemczech. Zrealizowane różnice kursowe pomiędzy kursem sprzedaży waluty przy uruchomieniu i kursem kupna waluty na spłatę kredytu księgowane są odpowiednio w pozycji przychodów lub kosztów finansowych.

Spółka zamierza otworzyć w banku kredytodawcy w Niemczech rachunek, dzięki któremu negocjacja kursu przy przewalutowaniu uruchomionej kwoty kredytu w EURO byłaby dokonywana z bankiem-kredytodawcą, a na rachunek Spółki w Polsce wpływałaby od razu kwota w PLN.

W związku z tym Spółka wniosła zapytanie czy w przypadku przewalutowania środków uruchomionych w ramach kredytu z EURO na PLN poza granicami Polski mogłaby rozliczać zrealizowane różnice kursowe do celów wyliczenia podatku dochodowego od osób prawnych.

W przedstawionym stanowisku Spółka stwierdza, że opisany kredyt jest kredytem walutowym i zrealizowane różnice kursowe stanowią koszt uzyskania przychodu w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Według Spółki faktu tego nie zmienia okoliczność, że do przewalutowania wypłacanej kwoty kredytu może dojść poza granicami Polski, ponieważ w dalszym ciągu kredyt pozostanie kredytem udzielonym i wypłacanym w walucie EURO, a tylko zamiana wypłacanej kwoty w EURO na PLN następować będzie poza granicami kraju.

Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Kielcach postanowieniem znak: OG-005/171/PDI-423/20/2005 z dnia 9.01.2006 r. uznał, że stanowisko Spółki w powyższej sprawie zawarte w piśmie z dnia 20.09.2005 r. jest nieprawidłowe.

W uzasadnieniu organ pierwszej instancji wyjaśnił, iż aby można było uznać kredyt za walutowy, powinien on być udzielony i spłacany w walucie obcej. Kredyt, który jest spłacany w złotówkach, a waluta służy jedynie indeksowaniu wartości zobowiązania, jest kredytem denominowanym, a zatem jest to normalny kredyt złotówkowy, którego spłata uzależniona jest od kursu waluty.Brak poniesienia wydatku walutowego wyklucza możliwość powstania różnic kursowych, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Pismem z dnia 19.01.2006 r. Spółka wniosła zażalenie na powyższe postanowienie, wnosząc o jego zmianę i uznanie stanowiska Spółki za prawidłowe.

W wyniku rozpatrzenia zażalenia zważono, co następuje:

Zgodnie z art. 14a § 2 Ordynacji podatkowej składając wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji podatnik jest zobowiązany do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie. Stosownie do art. 14a § 3 interpretacja zawiera ocenę prawną stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa.

Z treści zażalenia Spółki z dnia 19.01.2006 r. wynika, że Podatnik rozszerzył opisany we wniosku stan faktyczny, podając w zażaleniu dodatkowe okoliczności dotyczące zaciągniętego kredytu. W przedmiotowej sprawie zaskarżone postanowienie z dnia 9.01.2006 r. wydane zostało przez organ podatkowy pierwszej instancji w oparciu o stan faktyczny wynikający ze złożonego przez Podatnika wniosku.

Biorąc powyższe pod uwagę brak jest przesłanek do uwzględnienia żądania Spółki zawartego w zażaleniu i zmiany postanowienia Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Kielcach z dnia 9.01.2006 r. oraz uznania stanowiska Spółki za prawidłowe.

Uwzględniając jednak fakt podania przez Spółkę w zażaleniu informacji wykraczających poza zakres objęty wnioskiem z dnia 20.09.2005 r. Dyrektor Izby Skarbowej wyjaśnia, że Spółka może zwrócić się do organu podatkowego pierwszej instancji z nowym wnioskiem o udzielenie interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie dotyczącym różnic kursowych związanych ze spłatą kredytu bankowego.

Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji decyzji.