Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 31.01.2006, sygn. 1472/ROP1/423-344/28/05/MC, Drugi Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie
Temat interpretacji
P O S T A N O W I E N I E
Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, udzielając pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie podatnika, przedstawionej w piśmie z dnia 24 listopada 2005 r. (data wpływu do tutejszego Urzędu w dniu 29 listopada 2005 r.), uzupełnionym w dniach 12 grudnia 2005 r. (data wpływu 13 grudnia 2005 r.) oraz 24 stycznia 2006 r. (data wpływu 25 stycznia 2006 r.)
p o s t a n a w i a
uznać stanowisko Spółki za prawidłowe.
U Z A S A D N I E N I E
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w dniu 22 lipca 2005 r. Spółka zawarła umowę zakupu nieruchomości (budynku) (dalej Umowa), w której cenę nabycia określono w walucie PLN (złote polskie). W celu pozyskania środków finansowych na zakup w/w nieruchomości, Spółka zaciągnęła pożyczkę w walucie EURO (EUR). Środki z pożyczki przekazane zostały na rachunek bankowy Spółki prowadzony przez Bank w Warszawie S. A. (dalej Bank I) na dwa dni przed podpisaniem Umowy, tj. 20 lipca 2005 r.
W związku z faktem, że zgodnie z ustaleniami pomiędzy stronami wszelkie rozliczenia dotyczące transakcji zakupu nieruchomości miały nastąpić z wykorzystaniem rachunków zastrzeżonych, na rzecz Spółki i sprzedawcy nieruchomości otwarto takie rachunki w Bank S. A. (dalej Bank II). Rachunek zastrzeżony Spółki obejmował trzy subkonta prowadzone w walucie EUR (subkonto nr 1), USD (subkonto nr 2) oraz PLN (subkonto nr 3). Zastosowana formuła płatności, tj. poprzez wykorzystanie rachunków zastrzeżonych miała na celu zabezpieczenie interesów, zarówno Spółki jak i sprzedającego (w przypadku niewywiązywania się którejkolwiek strony z postanowień umownych).
W dniu, w którym pożyczka została wpłacona na rachunek Spółki w Banku I, Spółka dokonała przelewu kwoty stanowiącej wartość ceny zakupu nieruchomości na rachunek zastrzeżony prowadzony na rzecz Spółki w Banku II. Część przelanej kwoty przed wpływem na rachunek zastrzeżony, została przewalutowana z waluty EUR na USD i w takiej walucie wpłynęła na subkonto nr 1 rachunku zastrzeżonego Spółki. Natomiast pozostała część przelanej kwoty została wpłacona na subkonto nr 2 rachunku zastrzeżonego Spółki w walucie, w jakiej zaciągnięta została pożyczka (tj. EUR).
W związku z faktem, że cena za sprzedawaną nieruchomość ustalona została przez strony transakcji w złotych polskich, w dniu podpisania Umowy Spółka dokonała przewalutowania środków przeznaczonych na zapłatę ceny z EUR oraz USD (znajdujących się na subkontach 1 i 2 rachunku zastrzeżonego Spółki) na PLN (sprzedaż walut), co skutkowała przelewem kwot z subkont 1 i 2 na subkonto 3 rachunku zastrzeżonego Spółki w Banku II. Po tej operacji, zgodnie z postanowieniami Umowy, cena za nabytą nieruchomość wpłacona została w PLN na zastrzeżony rachunek bankowy sprzedającego.
Pismem z dnia 24 stycznia 2006 r. pełnomocnik Spółki uzupełnił wniosek o informację, że Spółka dokonała sprzedaży waluty EUR i zakupu USD, tj. za sprzedaną kwotę EUR (bez udziału PLN) zakupiła bezpośrednio USD. Potwierdzeniem tego faktu jest wpłynięcie kwoty USD na konto bankowe Spółki w Bank S. A. (WB nr 1 z dnia 20 lipca 20005 r. konto USD). Następnie zarówno za kwoty w EUR jak i USD zostały zakupione PLN (WB nr 1 z dnia 22 lipca 2005 r. konto PLN).
Podsumowując, w związku z realizacją transakcji zakupu nieruchomości dokonano następujących operacji:
1. przekazanie kwoty udzielonej pożyczki w walucie EUR na rachunek bankowy Spółki prowadzony w Banku I,
2. przelew równowartości ceny za zakupioną nieruchomość w walucie EUR (wraz z równoczesnym przewalutowaniem części w/w kwoty na walutę USD) na rachunek zastrzeżony Spółki w Banku II,
3. sprzedaż walut EUR oraz USD przez Spółkę w Banku II,
4. zapłata za zakupioną nieruchomość w PLN, uznana za dokonaną w momencie przelania ceny na rachunek zastrzeżony sprzedającego w Banku II, w dniu podpisania przez Spółkę Umowy.
W związku z powyższym Spółka wnosi o udzielenie odpowiedzi na pytanie,czy w przedstawionej powyżej sytuacji różnice kursowe powstałe pomiędzy dniem wpłaty na rachunek Spółki kwoty pożyczki w EUR a dniem sprzedaży przez Spółkę kwot w EUR oraz USD (pochodzących z tej pożyczki) w celu zapłaty ceny za nieruchomość w PLN, korygują wartość początkową nabywanej nieruchomości?
W opinii wnioskodawcy, w przedmiotowej sytuacji, zważywszy na brzmienie przepisów, jak i w świetle ugruntowanego podejścia praktycznego, słusznym jest twierdzenie, że powstałe różnice kursowe związane ze sprzedażą do Banku II posiadanych przez Spółkę środków pieniężnych w walucie EUR oraz USD, należy uznać za bezpośrednio związane z zakupem nieruchomości. Potwierdzenie tego związku stanowi fakt, iż środki pieniężne otrzymane od pożyczkodawcy zostały faktycznie wydatkowane przez Spółkę na zakup przedmiotowej nieruchomości. Konieczność sprzedaży EUR i USD wynikała natomiast z postanowień Umowy, zgodnie z którą zapłata ceny miała nastąpić w walucie polskiej. Tym samym dokonana w Banku II sprzedaż EUR oraz USD za PLN była czynnością warunkującą możliwość sfinalizowania zakupu nieruchomości przez Spółkę.
W konsekwencji powyższego Spółka stoi na stanowisku, że różnice kursowe od środków własnych zrealizowane w momencie sprzedaży waluty przez Spółkę do Banku II, w związku z faktem, iż powstały one w bezpośrednim następstwie zaciągnięcia przez Spółkę pożyczki, której celem było sfinansowanie zakupu nieruchomości, stanowiły de facto element bezpośrednio związany z nabyciem środka trwałego (nieruchomości). Tym samym, zdaniem Spółki, ustalając wartość początkową nabytej nieruchomości Spółka powinna skorygować ją o wartość różnic kursowych od środków własnych powstałych między dniem otrzymania pożyczki a dniem, w którym środki te zostały przewalutowane i przekazane sprzedającemu. W przypadku wystąpienia różnic dodatnich - powinny one obniżyć wartość początkową nieruchomości, natomiast w przypadku wystąpienia różnic ujemnych - podwyższyć tę wartość.
Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego po zapoznaniu się z przedstawionymi okolicznościami informuje, co następuje:
Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) - dalej updop - nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.
Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 updop za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2 - 14, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia.
Za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług (art. 16g ust. 3 updop).
Cenę nabycia, o której mowa w ust. 3, koryguje się o różnice kursowe, naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej (art. 16 ust. 5 updop).
Ustaloną w powyższy sposób wartość początkową zmniejsza się lub zwiększa o różnice kursowe naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego. Są to różnice kursowe naliczone zarówno od określonej w walucie obcej ceny należnej sprzedającemu, jak również od naliczonych odsetek, usług obcych i innych elementów zwiększających wartość początkową środka trwałego, a wyrażonych w walucie obcej. Jednocześnie różnice kursowe naliczone po dniu przekazania środka trwałego do używania nie wpływają na wielkość wartości początkowej, lecz zwiększają lub zmniejszają koszty uzyskania przychodu.
Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje szczególne uregulowania w zakresie różnic kursowych odnoszących się do inwestycji (w tym do różnic kursowych od pożyczek i kredytów na finansowanie tych inwestycji), tzn.:
a) zakaz zaliczania różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów,
b) konieczność uwzględnienia różnic kursowych naliczonych do dnia przekazania do używania środka trwałego w cenie nabycia środka trwałego.
W przedstawionym przez Spółkę stanie faktycznym różnice kursowe, powstałe pomiędzy dniem wpłaty na rachunek Spółki kwoty pożyczki w EUR a dniem sprzedaży przez Spółkę kwot w EUR oraz USD w celu zapłaty ceny w PLN (wynikającej z Umowy sprzedaży nieruchomości), korygują wartość początkową nabytej nieruchomości.
Biorąc powyższe pod uwagę Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanowił jak w sentencji.
Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia i jest aktualna do czasu zmiany stanu prawnego i faktycznego przedstawionego przez Pytającego. Zmiana poszczególnych elementów stanu faktycznego może mieć wpływ na zmianę zakresu praw i obowiązków Podatnika.
Zgodnie z treścią art. 14b § 1 i 2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia w drodze decyzji w trybie określonym w art. 14b § 5 w/w ustawy.
Na podstawie art. 14a § 4 ustawy Ordynacja podatkowa na niniejsze postanowienie służy Stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem tutejszego organu podatkowego w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia. Do zażalenia należy załączyć znaki opłaty skarbowej w wysokości 5 PLN (ustawa z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej - t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 253, poz. 2532 ze zm.).