Temat interpretacji

Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego w Łodzi na podstawie art. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 08.11.2005 r. o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w sprawie różnic kursowych w świetle art. 12 ust. 1 pkt 1, ust. 2 i ust. 3 oraz art. 15 ust. 1 i ust. 1a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) powstałych jako różnica pomiędzy wyceną wartości nabywanych wierzytelności od kontrahenta zagranicznego według umowy cesji, a wyceną wartości wierzytelności dokonaną z chwilą podpisania porozumienia zawartego z dłużnikiemuznajeza prawidłowe stanowisko przedstawione w złożonym wniosku.

Pismem z dnia 08.11.2005 r. (data wpływu 9.11.2005 r.) Spółka z o.o. wystąpiła z zapytaniem:
Czy podpisanie porozumienia restrukturyzacyjnego z dłużnikiem stanowi okoliczność wiążącą się z koniecznością wyliczenia dla potrzeb podatku dochodowego od osób prawnych różnic kursowych pomiędzy wartością wierzytelności ustaloną zgodnie z kursem średnim NBP z dnia podpisania umowy cesji po jakim ją zarachowano oraz wartością ustaloną zgodnie ze średnim kursem NBP z dnia podpisania porozumienia restrukturyzacyjnego z dłużnikiem ?Przedmiotem działalności jednostki jest obrót wierzytelnościami. Spółka dokonuje zakupu wierzytelności przeterminowanych (po upływie terminu zapłaty wynikającego z faktury sprzedaży wystawionej przez pierwotnego wierzyciela) od wierzyciela pierwotnego płacąc za nie kwotę równą wartości zakupionej wierzytelności pomniejszoną o dyskonto, które stanowi potencjalne wynagrodzenie Spółki. Płaci wierzycielowi pierwotnemu własnymi środkami z zachowaniem odroczonych terminów płatności określonych w umowie cesji wierzytelności. Spółka ujmuje zakupione wierzytelności jako własne aktywa (staje się prawnym właścicielem wierzytelności), które następnie podlegają restrukturyzacji poprzez zawarcie umowy (porozumienia) z dłużnikiem polegającej na ustaleniu harmonogramu płatności przewidującego rozłożenie płatności dokonywanych przez dłużnika w czasie i ich oprocentowanie za zgodą dłużnika. W momencie zakupu wierzytelności nie ewidencjonuje się zakupionych wierzytelności, jako przychodów należnych w rozumieniu art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przychód z tytułu zakupu wierzytelności jest rozpoznawany dopiero w momencie wyegzekwowania tej wierzytelności od dłużnika.

Od 2005 r. Spółka świadczy powyższe usługi również na terenie Republiki Czeskiej skutkiem czego część należności otrzymywanych przez Spółkę jest w koronach czeskich. W praktyce występuje następująca sytuacja:w związku z podpisaniem umowy cesji i nabyciem wierzytelności od kontrahenta zagranicznego zobowiązania (wobec sprzedawcy wierzytelności) i należności (wobec dłużnika) ewidencjonuje się według średniego kursu NBP z dnia podpisania umowy. Po nabyciu wierzytelności Spółka dokonuje restrukturyzacji zasad spłaty wierzytelności zawartych w stosownym porozumieniu zawieranym przez Spółkę z dłużnikiem. Z uwagi na obowiązujące w Spółce zasady rachunkowości z chwilą podpisania porozumienia Spółka zobowiązana jest dokonać powtórnej wyceny wartości wierzytelności przyjmując średni kurs NBP z dnia podpisania porozumienia.
Zdaniem wnioskodawcy uzgodnienie nowych warunków spłaty wierzytelności w porozumieniu nie powoduje zdarzenia wywołującego konieczność wyliczenia różnic kursowych na gruncie art. 12 ust. 2-3 i art. 15 ust. 1 i ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego informuje, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłoszonych przez NBP z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez NBP z dnia zarachowania kosztów. Natomiast zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Z kolei ust. 3 tego artykułu stanowi, że jeżeli przychody związane z działalnością gospodarczą wyrażone są w walutach obcych, a między ich uzyskaniem i dniem faktycznego otrzymania występują różne kursy walut, przychody te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu kupna walut z dnia faktycznego otrzymania przychodów, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał podatnik, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez NBP z dnia uzyskania przychodu. Analiza treści art. 15 ust. 1 i ust. 1a oraz art. 12 ust. 1 i ust. 3 ww. ustawy wskazuje, że różnice kursowe z tytułu różnych kursów walut mogą być uwzględnione w przychodach lub kosztach dopiero wówczas, gdy nastąpi faktyczny przepływ środków pieniężnych za pośrednictwem banku. Zatem różnice kursowe powstają zarówno w przychodach, jak i kosztach jedynie wtedy, gdy występują różne kursy walut między dniem uzyskania przychodu, a dniem jego faktycznego otrzymania lub w przypadku kosztów - dniem ich zarachowania i dniem faktycznej zapłaty. W stanie faktycznym opisanym przez Spółkę i zgodnie z przyjętą polityką rachunkowości dokonywanie wyceny wartości wierzytelności w oparciu o zawarte porozumienie nie powoduje powstania różnic kursowych, o których mowa w art. 15 ust. 1 i ust. 1a oraz art. 12 ust. 1 pkt 1 i ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wobec powyższego Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego uznając za prawidłowe stanowisko przedstawione w złożonym wniosku orzekł jak w sentencji.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania postanowienia. Interpretacja nie jest wiążąca dla Wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia (art. 14b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej).