Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 05.12.2005, sygn. DP/P1/423-0117/05/AK, Pomorski Urząd Skarbowy

Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku, działając na podstawie art.14a §1 i §4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r., Nr 8, poz.60 z późn. zm.), po rozpatrzeniu wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r., Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), w sprawie: koszty uzyskania przychodów - wynagrodzenie za przejęcie prawa do leasingu środka trwałego

stwierdza, że

stanowisko przedstawione w tym wniosku nie jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Spółka akcyjna na podstawie zawartych umów cesji leasingu wstąpiła odpłatnie w prawa i obowiązki innego leasingobiorcy (osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą). Na mocy cesji umów, postanowienia wynikające z poprzednio zawartych umów leasingowych (w tym również prawo wykupu przedmiotów leasingu), przechodzą na następcę, którym została Spółka akcyjna.

Poprzez wstąpienie w prawa i obowiązki dotychczasowego leasingobiorcy Spółka akcyjna uzyska będące w dobrym stanie technicznym składniki majątku niezbędne w działalności gospodarczej, a koszt ich pozyskania będzie zdecydowanie niższy niż w przypadku tradycyjnych umów leasingu.

Spółka akcyjna zobowiązała się do przekazania dotychczasowemu leasingobiorcy wynagrodzenia będącego częściowym zwrotem dotychczas poniesionych przez niego wydatków oraz prowizją za odstąpienie od umowy. Dla dotychczasowego leasingobiorcy tak określone wynagrodzenie stanowić będzie przychód podatkowy.

Wątpliwości Podatnika budzi, czy przekazane wynagrodzenie z tytułu odpłatnego wstąpienia w umowy leasingu zawarte przez innego leasingobiorcę stanowić będzie koszt uzyskania przychodu.

Zdaniem Podatnika wynagrodzenie będące częściowym zwrotem wydatków poniesionych przez poprzedniego leasingodawcę oraz prowizją za odstąpienie od umowy stanowi koszt uzyskania przychodu, gdyż między poniesionymi wydatkami a przychodami realizowanymi przez Spółkę, istnieje związek przyczynowo - skutkowy, a dodatkowo tego typu wydatki nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na tle zaprezentowanego we wniosku stanu faktycznego Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku stwierdza, co następuje:

W świetle art. 519 ustawy z dnia 23.04.1964r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) osoba trzecia może wstąpić na miejsce dłużnika, który zostaje z długu zwolniony (przejęcie długu). Przejęcie długu może nastąpić:

1. przez umowę między wierzycielem a osobą trzecią za zgodą dłużnika; oświadczenie dłużnika może być złożone którejkolwiek ze stron;
2. przez umowę między dłużnikiem a osobą trzecią za zgodą wierzyciela; oświadczenie wierzyciela może być złożone którejkolwiek ze stron; jest ono bezskuteczne, jeżeli wierzyciel nie wiedział, że osoba przejmująca dług jest niewypłacalna.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W myśl art.17a ustawy z dnia 15.02.1992r. przez umowę leasingu rozumie się umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana "finansującym", oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej "korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.

Jak stanowi art. 17b ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:

1. została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 10 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości, oraz
2. suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

Zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie: art. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych, art. 23 i 37 ustawy z dnia 14.06.1991r. o spółkach z udziałem zagranicznym - do umowy leasingu stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 17f-17h.

Stosownie natomiast do treści art. 17f ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. do przychodów finansującego i odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów korzystającego nie zalicza się opłat, o których mowa w art. 17b ust. 1, w części stanowiącej spłatę wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:

1. umowa leasingu została zawarta na czas oznaczony,
2. suma ustalonych w umowie leasingu opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych,
3. umowa zawiera postanowienie, że odpisów amortyzacyjnych w podstawowym okresie umowy leasingu dokonuje korzystający.

Przy czym na podstawie art. 17f ust. 2 ustawy z dnia 15.02.1992r. jeżeli wysokość kwoty spłaty wartości środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych przypadających na poszczególne opłaty nie jest określona w umowie leasingu, ustala się ją proporcjonalnie do okresu trwania tej umowy.

W świetle powołanego art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. kosztami uzyskania przychodów są wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu tych, których ustawodawca nie zezwala zakwalifikować jako koszty, o ile pozostają one w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą mającą na celu osiągnięcie przychodu.

Jak wynika z wniosku, w związku z wstąpieniem w prawa i obowiązki wynikające z umów leasingu Podatnik zobowiązał się do przekazania dotychczasowemu leasingobiorcy wynagrodzenia będącego częściowym zwrotem dotychczas poniesionych przez niego wydatków oraz prowizją za odstąpienie od umowy.

W ocenie tut. Organu podatkowego kosztem uzyskania przychodu Spółki, która wstąpiła w zawarte przez inny podmiot umowy leasingu, mogą być tylko opłaty leasingowe za okres, w którym Spółka stała się stroną umów leasingowych. Kosztem uzyskania przychodów będzie również prowizja za odstąpienie od umowy, o ile kwota prowizji będzie wydatkiem racjonalnym i gospodarczo uzasadnionym.

Jeżeli natomiast Podatnik zwraca poprzedniemu leasingodawcy opłaty, które przypadały na okres użytkowania przedmiotu leasingu przez pierwotnego leasingobiorcę, to między poniesionym z tego tytułu wydatkiem a uzyskanym przychodem nie występuje związek przyczynowo - skutkowy, o którym mowa wart. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992r.

Reasumując stanowisko Podatnika, iż wynagrodzenie przekazane dotychczasowemu leasingobiorcy, stanowiące formę zrekompensowania mu wydatków poniesionych w momencie zawierania umów leasingu oraz w okresie korzystania z przedmiotów leasingu stanowi koszt uzyskania przychodu nie jest prawidłowe.