Temat interpretacji

W dniu 27 września 2005r. Spółka złożyła wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, który następnie został uzupełniony w dniu 18 listopada 2005r. oraz w dniu 13 grudnia 2005r.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskująca w celu zwiększenia sprzedaży dystrybuowanych ciągników organizuje wyjazdy o charakterze szkoleniowym dla swoich aktualnych oraz potencjalnych klientów do fabryki ciągników w Finlandii. Omawiane wyjazdy mają na celu zapoznanie uczestników z zasadami eksploatacji ciągników oraz z ich specjalistycznymi funkcjami, jak również umocnienie przekonania o słuszności decyzji o zakupie ciągnika. Uczestników wyjazdów organizowanych przez Spółkę można podzielić na następujące grupy:

1. Klienci, którzy dokonali zakupu ciągników i są użytkownikami pojazdów,

2. Klienci, którzy podpisali stosowną umowę na zakup ciągnika, jednakże umowa nie została jeszcze sfinalizowana (tj. nie nastąpiła jeszcze dostawa ciągnika) - w takim przypadku może się zdarzyć, że klient odstąpi od umowy, np. w związku z niepozyskaniem oczekiwanego dofinansowania z funduszy unijnych,

3. Potencjalni Klienci, rozważający możliwość zakupu ciągnika i posiadający, zgodnie z wiedzą Spółki, potrzebę i możliwości finansowe jego zakupu, którzy nie zawarli ze Spółką odpowiedniej umowy zakupu.

Podatnik informuje, iż wydatki ponoszone na wyżej wskazane grupy klientów są równe dla wszystkich grup. Wszystkie grupy biorą udział w realizacji całościowego planu wyjazdu bez wyłączeń. Koszty związane z wyjazdami szkoleniowymi obejmują: koszty podróży, tj. koszty biletów lotniczych, koszty wynajmu autokarów, bilety wstępu, koszty biletów w transporcie morskim, wszystkie dodatkowe opłaty i prowizje z tym związane, koszty ubezpieczeń grupy, koszty noclegów, koszty wyżywienia, koszty zwiedzania i wizytacji gospodarstw rolniczych i muzeów, koszty upominków w fabryce ciągników. Wnioskująca ponosi też koszty przewodnika po mieście Helsinki dla całej grupy klientów. Spółka podnosi, iż zwiedzanie miasta ma miejsce, gdy występuje konieczność oczekiwania na połączenie lotnicze z Polską, trwające powyżej 8 godzin.

W związku z powyższym, Spółka zwróciła się z zapytaniem, czy wydatki ponoszone przez Spółkę w związku z organizacją wyjazdów na rzecz potencjalnych klientów, którzy rozważają zakup ciągnika, ale nie podpisali jeszcze jakiejkolwiek umowy ze Spółką - grupa 3, stanowią wydatki na reprezentację i reklamę niepubliczną, w związku z czym Wnioskująca może zaliczyć omawiane wydatki do kosztów uzyskania przychodów w ramach limitu do wysokości 0,25% przychodów?

Zdaniem Spółki, omawiane wyjazdy dla klientów do fabryki ciągników w Finlandii mają na celu przede wszystkim zapoznanie nabywców ciągników z najbardziej efektywnymi zasadami eksploatacji tych ciągników oraz z ich specjalistycznymi funkcjami. W związku ze znacznym zaawansowaniem technologicznym omawianych ciągników wskazane jest, aby ich użytkownicy mogli uczestniczyć w takich szkoleniach organizowanych przez specjalistów bezpośrednio związanych z procesem rozwoju i produkcji danego typu ciągników. Równocześnie, istnieje pozytywny związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy kosztami ponoszonymi przez Spółkę na organizację omawianych wyjazdów a przychodami Spółki ze sprzedaży ciągników.

W związku z powyższym, omawiane wydatki spełniają definicję zawartą w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, która stanowi, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów.

Warunek związku kosztu z przychodem spełniają - w opinii Spółki - wydatki ponoszone w związku z organizacją wyjazdów osób, które zgłaszają jedynie niezobowiązującą chęć zakupu ciągnika, niemniej jednak nie zawarły ze Spółką umowy na zakup ciągnika. W tym przypadku jednak powinny być one kwalifikowane jako wydatki związane z akcjami promocyjnymi, adresowanymi do określonego kręgu potencjalnych klientów Spółki, mające na celu zachęcenie ich do zakupu ciągnika oraz kształtowanie świadomości w zakresie postrzegania na rynku. Wnioskująca podnosi, iż z obserwacji wynika, że dla osób rozważających zakup ciągnika, możliwość uczestnictwa w omawianym wyjeździe - szkoleniu w fabryce w Finlandii, stanowi często argument decydujący o podjęciu decyzji o zakupie ciągnika.

Uwzględniając powyższe, zdaniem Spółki, wydatki ponoszone w związku z organizacją wyjazdów szkoleniowych dla potencjalnych klientów, rozważających jedynie możliwość zakupu ciągnika, powinny zostać potraktowane jako koszty reprezentacji i reklamy niepublicznej, stanowiące koszt uzyskania przychodów do wysokości limitu 0,25% przychodów.

Ustosunkowując się do przedstawionej powyżej kwestii, stwierdza się co następuje:

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. (...) wskazanej ustawy. Oznacza to, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Wydatki ponoszone przez podatnika muszą być celowe, to znaczy ponoszone być muszą dla uzyskania, zwiększenia przychodów podatkowych, bądź dla zachowania źródła uzyskiwania tych przychodów.

Zauważyć należy, iż zdefiniowanie celu osiągnięcia przychodu nie może być traktowane jedynie w kategoriach formalnych, ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w przywołanym przepisie art. 15 ust. 1 nie wymaga wykazania, że konkretny przychód jest skutkiem poniesienia określonego kosztu. Najwłaściwsza i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

- przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz

- potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.

Stosownie zaś do przepisu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszt uzyskania przychodów kosztów reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0,25% przychodów, chyba że reklama prowadzona jest w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób.

Obowiązkiem podatników, jako odnoszących ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego ust. 1 art. 15 ustawy podatkowej.

Wobec braku w przepisach podatkowych definicji pojęcia "reklama", należy zastosować wykładnię językową. Właściwe określenie jej zakresu ma istotne znaczenie dla ustalenia podatkowej kwalifikacji różnych działań podejmowanych przez podatników. Za reklamę uznać należy rozpowszechnianie informacji o danym towarze w celu zwrócenia na niego uwagi i zachęcenia do zakupu; także: środki służące do tego celu, np. plakaty, ogłoszenia w prasie, radiu i telewizji (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN, Warszawa, 2003). Reklama to działanie mające na celu zachęcanie potencjalnych klientów do zawarcia umowy, nabywania towarów, korzystania z oferowanych usług. Reklama polega więc na rozpowszechnianiu informacji o towarach, miejscach nabycia, chwaleniu kogoś i zalecaniu czegoś.

Prawodawca w analizowanej ustawie nie zawarł także definicji pojęcia "reprezentacja". W tej sytuacji dokonać należy wykładni gramatycznej. Reprezentacja oznaczać wówczas będzie "okazałość, wytworność, wystawność w czyimś sposobie życia związaną ze stanowiskiem lub pozycją społeczną" (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN, Warszawa, 2003). Przenosząc tę definicję na grunt ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przyjąć należy, iż reprezentacja to występowanie w imieniu firmy, wiążące się z okazałością, w celu wywołania dobrego wrażenia. Wydatki poniesione na reprezentację odnoszone są w ciężar kosztów podatkowych z uwzględnieniem limitu, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy podatkowej.

W opinii tutejszego organu podatkowego, nie wszystkie przedstawione we wniosku działania Podatnika (skierowane co prawda do określonego kręgu odbiorców) wykazują cechy reklamy i reprezentacji odpowiadające przytoczonym definicjom.

Reklamę stanowią bowiem działania polegające na rozpowszechnianiu informacji o towarach i zachwalaniu ich. Z uwagi na twierdzenie zawarte we wniosku Spółki, iż organizacja wyjazdów do fabryki ciągników w Finlandii dla potencjalnych klientów, rozważających możliwość zakupu ciągnika, którzy jednak nie zawarli z Wnioskującą umowy zakupu, ma charakter szkoleniowy oraz, że treści przekazywane w trakcie wyjazdu, to przede wszystkim zapoznanie uczestników z zasadami eksploatacji ciągników oraz z ich specjalistycznymi funkcjami, uznać należy, iż wydatki ponoszone w związku z organizacją szkolenia (np. koszty biletów lotniczych, koszty wynajmu autokarów, koszty biletów w transporcie morskim, wszystkie dodatkowe opłaty i prowizje z tym związane, koszty ubezpieczeń grupy, koszty noclegów, koszty wyżywienia, koszty zwiedzania i wizytacji gospodarstw rolniczych) jako nie stanowiące kosztów ponoszonych na reklamę i reprezentację, mogą zostać zaliczone w całości w poczet kosztów uzyskania przychodów, na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 ustawy podatkowej. W efekcie nieprawidłowe jest stanowisko Wnioskującej, iż przedmiotowe wydatki podlegać będą ograniczeniom przewidzianym w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Natomiast, ponoszone przez Spółkę wydatki, mające potencjalnym kontrahentom uprzyjemnić pobyt, a jednocześnie wykreować i utrwalić pozytywny wizerunek Spółki oraz podtrzymać dobre kontakty, takie jak wydatki na drobne upominki, na bilety do muzeum, na zwiedzanie Helsinek, mogą obciążać koszty uzyskania przychodów, jednakże z uwzględnieniem ograniczeń przewidzianych dla wydatków na reprezentację, tj. z uwzględnieniem limitu z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy podatkowej, a także po wykazaniu związku tych wydatków z przychodem.

Przedmiotowa interpretacja, co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskującą i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.