Temat interpretacji

Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego w Łodzi na podstawie art. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 03.06.2005 r. (data wpływu 07.06.2005 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w sprawie stosowania przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) w zakresie ustalaniu dochodu do opodatkowania z tytułu świadczenia usług najmu i dzierżawy uznaje za nieprawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku.

Spółka pismem z dnia 03.06.2005 r. wystąpiła o wyjaśnienie stosowania przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie ustalania dochodu do opodatkowania z tytułu świadczenia usług najmu i dzierżawy. Jak wynika ze stanu faktycznego Spółka wynajmuje pojedyncze pomieszczenia w wykorzystywanych na własne potrzeby budynkach oraz dzierżawi transformatory. Zdaniem Spółki w przypadku umów najmu i dzierżawy zgodnie z art. 12 ust. 3c ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychody należy zadeklarować w rozliczeniu podatku dochodowego za miesiąc, w którym przypada termin płatności wynikający z faktury, natomiast występujące w przypadku umów najmu i dzierżawy jedynie koszty stałe jak amortyzacja czy podatek od nieruchomości ponoszone w tej samej wysokości co miesiąc uznawane są jako koszty uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia.
Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego informuje, że zgodnie z art. 12 ust. 3c ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych za przychody z tytułu umów najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze uważa się przychody należne określone na dzień, w którym należności wynikające z tych umów stają się wymagalne. Zatem opłaty z tytułu najmu pomieszczeń i dzierżawy transformatorów stanowią przychód Spółki jako wynajmującego w dniu wymagalności zapłaty, zgodnie z przepisem art. 12 ust. 3c ww. ustawy. Zasada dotycząca daty potrącenia wydatków, które w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowią koszt uzyskania przychodów określona została w ust. 4 artykułu 15 ww. ustawy.

Zgodnie z powołanym przepisem koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba, że ich zarachowanie nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione. Jak wynika z treści powołanego przepisu art. 15 ust. 4 ww. ustawy ustanawia zasadę potrącalności kosztów stanowiących koszty uzyskania przychodów w świetle art. 15 ust. 1 ustawy, w roku (okresie) podatkowym, którego dotyczą. Zasada ta ma zastosowanie do wszystkich kosztów, w tym: m.in. z tytułu podatku od nieruchomości. Od powyższej zasady jest jeden wyjątek, tj. gdy zarachowanie kosztu w danym roku było niemożliwe. Wówczas koszt ten potrąca się w roku, w którym został faktycznie poniesiony. Podatek od nieruchomości może zatem stanowić koszt uzyskania przychodów w momencie poniesienia, jedynie wtedy, gdy niemożliwe jest zarachowanie go w koszty w danego roku (okresu), którego dotyczy. Z przedmiotowego wniosku podatnika wynika, że kwota podatku jest znana, więc podatek od nieruchomości stanowiący koszt uzyskania przychodów Spółki w świetle art. 15 ust. 1 ww. ustawy będzie stanowił koszt uzyskania przychodów w momencie jego zarachowania. Zgodnie z art. 15 ust. 6 ww. ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16. Zatem za koszty uzyskania przychodów należy uznać odpisy amortyzacyjne dotyczące wynajmowanych przez Spółkę pomieszczeń i dzierżawionych transformatorów, dokonane zgodnie z wyżej powołanymi przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16 ww. ustawy.

W świetle powołanych przepisów stanowisko Spółki, zgodnie z którym koszty dotyczące najmu i dzierżawy należy potrącać w momencie poniesienia, ponieważ są to koszty stałe, jest nieprawidłowe. Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, traci swą moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących. Interpretacja nie jest wiążąca dla Wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia na podstawie art. 14b § 1 i 2 Ordynacji podatkowej.