Interpretacja indywidualna z dnia 05.02.2015, sygn. ITPB3/423-585a/14/AW, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Temat interpretacji

Czy nakłady na wymianę pompy głębinowej na oczyszczalni ścieków będą kosztem bieżącej działalności (kosztem remontowym) czy ulepszeniem w obcym środku trwałym?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 3 grudnia 2014 r. (data wpływu 9 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji do kosztów podatkowych ponoszonych wydatków, uzupełniony pismem z dnia 20 stycznia 2015 r. (data wpływu 26 stycznia 2015 r.) jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji do kosztów podatkowych ponoszonych wydatków. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych. Wobec tego pismem z dnia 8 stycznia 2015 r. Nr ITPB3/423-585/14-2/AW wezwano Spółkę do jego uzupełnienia. Niniejsze zostało dokonane w dniu 26 stycznia 2015 r. (data wpływu).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą i jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Podstawowym przedmiotem działalności Spółki są usługi w zakresie zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków. Usługi te są świadczone na podstawie podpisanych z poszczególnymi gminami umów dzierżawy urządzeń i obiektów wodociągowo-kanalizacyjnych. W trakcie prowadzenia działalności przedsiębiorstwo ponosi nakłady na obiekty majątku dzierżawionego, tj. stacje uzdatniania wody, oczyszczalnie ścieków, sieci wodociągowe i kanalizacyjne oraz urządzenia. Nakłady te przekraczają kwotę 3 500 zł. W ramach wykonywanej umowy Spółka jest zobowiązana do utrzymania dzierżawionych obiektów i urządzeń w stanie niepogorszonym, ponad zużycie wynikające z normalnego wykorzystania tego typu obiektów i urządzeń przy prowadzeniu działalności gospodarczej z zakresu zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków. Spółka jest również zobowiązana do ponoszenia kosztów bieżącej eksploatacji, bieżącej konserwacji i bieżących remontów urządzeń i obiektów. Koszty związane z poniesionymi nakładami Spółka ma prawo uwzględnić w kalkulacji taryfowej sporządzonej dla Gminy. Wartość dzierżawionego majątku wraz z poszczególnymi pozycjami środków trwałych jest określona w załącznik do umowy dzierżawy, a Spółka wprowadza do ewidencji pozabilansowej środków trwałych.

W ramach prowadzonej działalności Spółka poniosła nakłady na:

1. Odwiert nowej studni na terenie ujęcia wody wartość poniesionych nakładów 96 000 zł. W ramach umowy dzierżawy przedsiębiorstwo dysponuje gruntem na którym znajduje się ujęcie wody oraz eksploatuje już na wyżej wymienionym ujęciu: dwie studnie głębinowe (grupa 2 KŚT), ogrodzenie studni (grupa 2 KŚT), budynek hydrofornii (grupa 1 KŚT), sieci wodociągowe przesyłowe (grupa 2 KŚT).
2. Wymianę i ułożenie nowego kabla zasilającego na oczyszczalni ścieków. Nakłady w wysokości 16 228 zł przedsiębiorstwo poniosło na miejsce zlikwidowanego dzierżawionego środka trwałego pod nazwą Linia kablowa do stacji transformatorowej.
3. Wymianę pompy głębinowej wartość poniesionych nakładów 6 500 zł. W ramach umowy dzierżawy pompa była elementem budowli, tj. oczyszczalnia ścieków (grupa 2 KŚT). Stara pompa została zlikwidowana.
4. Budowę odcinka sieci, który po wykonaniu zostanie przyłączony do istniejącej sieci stanowiącej własność gminy, użytkowanej na podstawie umowy dzierżawy. Sieć wybudowana jest na gruncie nie stanowiącym własności przedsiębiorstwa, ani nie będącym w dzierżawie. Umieszczenie rur w pasie drogowym wymaga zgody zarządcy drogi poprzez wydanie decyzji administracyjnej bądź zgody osoby prywatnej poprzez ustanowienie służebności przesyłu. Wartość poniesionych nakładów 137 000 zł.

Poniesione nakłady na wyżej wymienione (w punktach 1-4) środki trwałe zostały sfinansowane z zysku przedsiębiorstwa, a ich realizacja zatwierdzona przez gminy w wieloletnim planie rozwoju i modernizacji urządzeń wodociągowych i urządzeń kanalizacyjnych, zgodnie z zapisami art. 15 i art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków.

W uzupełnieniu do wniosku Spółka podaje, że:

• Odwiert studni na terenie ujęcia wody grunt na którym dokonano odwiertu studni stanowi własność gminy, a przedsiębiorstwo eksploatuje je (grunty i obiekty wodociągowo-kanalizacyjne) w ramach umowy dzierżawy urządzeń i obiektów wodociągowo-kanalizacyjnych. Nakłady na odwiert nowej studni w wysokości 96 000 zł poniosło przedsiębiorstwo.
• Składnik majątkowy, który powstał w miejsce Linii kablowej do stacji transformatorowej na oczyszczalni ścieków grunt na którym znajduje się oczyszczalnia ścieków oraz wybudowana nowa linia kablowa stanowi własność gminy, a przedsiębiorstwo eksploatuje je (grunty i obiekty wodociągowo-kanalizacyjne) w ramach umowy dzierżawy urządzeń i obiektów wodociągowo-kanalizacyjnych. Nakłady w wysokości 16 228 zł na wybudowanie nowej linii kablowej poniosło przedsiębiorstwo.
• Nowy odcinek sieci wodno-kanalizacyjnej grunt na którym wybudowano nowy odcinek jest własnością osoby prywatnej, która ustanowiła na rzecz przedsiębiorstwa służebność przesyłu. Wybudowana sieć została przyłączona do istniejącego już systemu wodociągowo-kanalizacyjnego stanowiącego własność gminy, a eksploatowanego przez przedsiębiorstwo w ramach umowy dzierżawy urządzeń i obiektów wodociągowo-kanalizacyjnych. Nakłady na wybudowanie sieci w wysokości 137 000 zł poniosło przedsiębiorstwo.
• Poniesione nakłady na wymianę pompy głębinowej w istniejącym obiekcie budowlanym (oczyszczalni ścieków) polegają na odtworzeniu stanu pierwotnego poprzez dokonanie likwidacji starej niesprawnej pompy oraz zakupie i montażu nowej pompy o niezmienionych parametrach technicznych. Wartość poniesionych przez przedsiębiorstwo nakładów to kwota 6 500 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy odwiert studni na terenie ujęcia wody będzie zgodnie z art. 16a ust. 2 nakładami na inwestycję w obcym środku trwałym, czy budowlą wybudowaną na cudzym gruncie?
2. Czy wybudowanie nowego środka trwałego w miejsce zlikwidowanego dzierżawionego środka trwałego zgodnie z art. 16a ust. 2 są nakładami na inwestycję w obcym środku trwałym, czy budowlą wybudowaną na cudzym gruncie?
3. Czy wymiana pompy głębinowej (pompa jest elementem budowli oczyszczalni ścieków, stara pompa została zlikwidowana) na oczyszczalni ścieków (grupa 2 KŚT) będzie kosztem bieżącej działalności, tj. kosztem remontowym, czy nakładami na inwestycje w obcym środku trwałym, czy też powinna być przyjęta do ewidencji majątku własnego jako nowy środek trwały zaklasyfikowany do grupy 4 KŚT?
4. Czy wybudowanie nowego odcinka sieci wodno-kanalizacyjnej i przyłączenie jej do sieci majątku dzierżawionego będzie ulepszeniem (rozbudową) inwestycji w obcym środku trwałym, czy odcinek wybudowanej sieci należy przyjąć do ewidencji majątku własnego jako nowy środek trwały?

W uzupełnieniu wniosku przeformułowano pytanie 3:

Czy nakłady na wymianę pompy głębinowej na oczyszczalni ścieków będą kosztem bieżącej działalności (kosztem remontowym) czy ulepszeniem w obcym środku trwałym?

Niniejsza interpretacja dotyczy pytania oznaczonego we wniosku numerem 3. W pozostałym zakresie zostanie Spółce wydane odrębne rozstrzygniecie.

Zdaniem Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego numerem 3 wymiana części składowej oczyszczalni ścieków jest remontem, a koszty związane z zakupem i montażem powinny być bezpośrednio rozliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodów. Zamontowanie nowej pompy o niezmienionych parametrach technicznych nie zwiększa wartości użytkowej środka trwałego, tj. oczyszczalni ścieków, lecz służy odtworzeniu pierwotnego stanu technicznego, który nie powoduje zmiany charakteru i funkcji remontowanego obiektu, lecz umożliwia jego prawidłowe funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 3 jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powołany przepis ma charakter ogólny (tzw. klauzula generalna). Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Kosztami uzyskania przychodów są wyłącznie takie koszty, które spełniają kumulatywnie warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 1, tj.:

• zostały poniesione przez podatnika,
• ich poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
• nie zostały wyłączone z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł obiektywnie oceniając oczekiwać takiego efektu.

Kierując się kryterium stopnia powiązania istniejącego pomiędzy kosztem a celem, jakiemu ma służyć, ustawodawca wyróżnia koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami i koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie), różnicując moment ich potrącalności (art. 15 ust. 4, 4b - 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Do pierwszej z wymienionych kategorii należą takie wydatki, których poniesienie ma bezpośrednio na celu uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru. Natomiast pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których ponoszenie jest racjonalnie uzasadnione jako służące osiąganiu przychodów lub zachowaniu albo zabezpieczeniu ich źródła, nie ma jednak możliwości przypisania ich do określonych, konkretnych przychodów. Do tego rodzaju kosztów zalicza się m.in. koszty zarządu ponoszone przez spółkę kapitałową (wydatki związane z działaniem organu zarządzającego spółki kapitałowej), uznając, że jako ogólne, stałe koszty dotyczące jej funkcjonowania jako osoby prawnej i podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą są ponoszone w celu uzyskiwania przychodów.

Katalog wyłączeń z kategorii kosztów uzyskania przychodów zawarty w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ma charakter zamknięty. Wśród wydatków nieuważnych za koszty uzyskania przychodów, ustawodawca wymienił m.in. wydatki na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,

• wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Jednocześnie w myśl art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Za środki trwałe podlegające amortyzacji, w świetle art. 16a ust. 1 ustawy uznaje się stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania m. in. budowle i budynki, oraz lokale będące odrębną własnością (...) o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt l ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Natomiast art. 16a ust. 2 wspomnianej ustawy stanowi, że amortyzacji podlegają z zastrzeżeniem art. 16c niezależnie od przewidywanego okresu używania, m.in. przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych (pkt 1) oraz budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie (pkt 2) zwane także środkami trwałymi.

Nadmienić należy, że budynki i budowle wzniesione na cudzym gruncie wobec obowiązującej w prawie polskim zasady, że budynki (budowle) wybudowane na cudzym gruncie stanowią część składową gruntu, a zatem i własność właściciela gruntu mogą stanowić środek trwały podmiotu, który je wybudował tylko w sytuacji, gdy obiekty te w świetle obowiązujących przepisów prawa stanowiłyby odrębny od gruntu przedmiot własności (współwłasności).

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje wprost, co należy rozumieć przez inwestycje w obcych środkach trwałych. Definiuje natomiast pojęcie inwestycji. Zgodnie z art. 4a pkt 1 tej ustawy inwestycje to środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r., poz. 330 i 613.) Środki trwałe w budowie to w myśl art. 3 ust. 1 pkt 16 ustawy o rachunkowości zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego. Biorąc pod uwagę te definicje można stwierdzić, że inwestycje w obcych środkach trwałych to ogół działań (nakładów) podatnika odnoszących się do niestanowiącego jego własności środka trwałego, które zmierzają do jego ulepszenia, tzn. polegają na jego przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji (np. modernizacja wynajętego lokalu w przedmiotowej sprawie) lub polegają na stworzeniu składnika majątku mającego cechy środka trwałego.

Modernizacją, ulepszeniem jest trwałe unowocześnienie środka trwałego, które podnosi jego wartość techniczną, jak i przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż pierwotne jego przeznaczenie lub nadanie temu składnikowi nowych cech użytkowych, wyrażające się w poprawie standardu użytkowego lub technicznego lub obniżce kosztów eksploatacji. Efektem ulepszenia środka trwałego ma być zwiększenie jego wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do używania, wyrażające się wydłużeniem okresu jego używania. Przykładem ponoszenia nakładów w obcych środkach trwałych jest konieczność dostosowania używanych na podstawie umowy najmu czy dzierżawy lub innej umowy, obcych budynków albo lokali do potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej użytkownika.

Innymi słowy, inwestycja w obcym środku trwałym to nakłady poniesione na obcy środek trwały, który jest wykorzystywany na cele prowadzonej działalności gospodarczej na podstawie umowy, np. najmu, dzierżawy lub innej o podobnym charakterze. Nakłady te mają na celu przystosowanie obcego środka trwałego do potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Inwestycją w obcym środku trwałym nie będą natomiast wydatki na remont obcego środka trwałego, lecz nakłady powodujące jego ulepszenie. Ulepszenie obcego środka trwałego, czyli inwestycja w obcym środku trwałym, nastąpi wówczas, gdy suma wydatków poniesionych na przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację obcego środka trwałego przekroczy w danym roku podatkowym 3 500 zł, a wydatki te spowodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia go do używania, zgodnie z art. 16g ust. 13 ustawy o o podatku dochodowym, który stanowi, że jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3 500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3 500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Należy również wyjaśnić, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje także pojęcia remontu. Określa je natomiast art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r., poz. 1409, z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem za remont należy rozumieć wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Istotą remontu jest więc przywrócenie pierwotnego stanu technicznego i użytkowego środka trwałego wraz z wymianą zużytych składników technicznych, nie zmieniające jego charakteru i funkcji, a następujące w trakcie eksploatacji środka trwałego i wynikające z tej eksploatacji będą to więc wszystkie zmiany trwale przywracające pierwotny poziom techniczny danego środka trwałego, pierwotną zdolność użytkową utraconą na skutek upływu czasu i eksploatacji niezwiększającą jego wartości początkowej, o której mowa w art. 16 g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Różnica między nakładami na remont a nakładami na modernizację środków trwałych polega głównie na tym, że pierwsze z nich zmierzają do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środków trwałych a drugie do podwyższenia bądź istotnej zmiany cech użytkowych tego składnika majątkowego.

Należy podkreślić, że dla celów podatkowych inaczej będą traktowane wydatki kwalifikowane jako remontowe, a inaczej wydatki związane z modernizacją środka trwałego. Mianowicie, jeżeli podatnik poniesie wydatki na remont obcych środków trwałych, to ma prawo zaliczyć je bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów. Natomiast nakłady o charakterze modernizacyjnym tworzą inwestycję w obcym środku trwałym, którą należy uznać za środek trwały podlegający amortyzacji.

O tym, czy poniesione nakłady stanowią wydatki na remont, bezpośrednio zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, czy też uznane zostaną za nakłady na ulepszenie obcego środka trwałego i będą zaliczane do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami decyduje zakres przeprowadzonych robót.

Z powyższego wynika, że przed zakwalifikowaniem określonych wydatków do inwestycji w obcych środkach trwałych lub remontów należy każdorazowo w stosunku do konkretnego środka trwałego budynku lub budowli, szczegółowo przeanalizować zakres rzeczowy wykonywanych robót, porównując je do stanu istniejącego na podstawie dokumentacji technicznej, a w przypadku wątpliwości, co do prawidłowej kwalifikacji poniesionych wydatków oprzeć się na opinii biegłego do spraw budowlanych, który w oparciu o stosowne dokumentacje, oględziny wypowie się, co do charakteru poniesionych nakładów.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu stanu faktycznego oraz jego uzupełnienia wynika, że:

• poniósł on wydatki na wymianę pompy głębinowej elementu (części składowej) budowli (oczyszczalni ścieków), którą Spółka dzierżawi od gminy;
• wartość poniesionych nakładów wyniosła 6 500 zł;
• poniesione nakłady na wymianę pompy głębinowej w istniejącym obiekcie budowlanym (oczyszczalni ścieków) polegają na odtworzeniu stanu pierwotnego poprzez dokonanie likwidacji starej niesprawnej pompy oraz zakupie i montażu nowej pompy o niezmienionych parametrach technicznych;
• Spółka dzierżawi oczyszczalnię ścieków, bowiem prowadzi działalność w zakresie zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków.

W wyniku dokonanej analizy sprawy w odniesieniu do przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie ulega wątpliwości, że oczyszczalnia ścieków, która jest własnością innego podmiotu, nie stanowi środka trwałego podatnika. Wydatków poniesionych przez na wymianę pompy głębinowej (części składowej oczyszczalni ścieków) nie można również zakwalifikować jako inwestycji w obcym środku trwałym, o której mowa w postanowieniach art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Tym samym, skoro poczynione wydatki wypełniają dyspozycję art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i będą przyczyniały się do powstawania przychodów pośrednio w dłuższym okresie czasu, a nie w konkretnym momencie, to wydatki te należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.

Moment potrącania kosztów podatkowych uznanych za inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, wskazany został w art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w myśl którego koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W odniesieniu zatem do opisanych we wniosku wydatków znajdzie zastosowanie wynikająca z ust. 4e cytowanego artykułu reguła, iż za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy