Temat interpretacji

Skutki podatkowe wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015r., poz. 613) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. poz.643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów, uwzględniając prawomocny od dnia 7 października 2015r. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego sygn. akt III SA/Wa 2139/12 z dnia 13 lutego 2015r. (data wpływu 29 grudnia 2015r.) stwierdza, że - stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 19.12.2011r. (data wpływu 22.12.2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zasad określenia przychodu z tytułu objęcia udziałów w spółce kapitałowej w zamian za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zasad określenia przychodu z tytułu objęcia udziałów w spółce kapitałowej w zamian za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych

. Wnioskodawca jest właścicielem składników majątkowych, których m. in. wzrost wartości, zwiększenie ochrony prawnej, gospodarcze wykorzystanie oraz znaczenie dla działalności Wnioskodawcy wymagają, by znalazły się w odrębnym podmiocie. W związku z tym Wnioskodawca rozważa reorganizację prowadzonej działalności. W tym celu Wnioskodawca planuje powołanie osobnej spółki posiadającej osobowość prawną , do której Wnioskodawca zamierza wnieść ww. składnik majątkowy tytułem wkładu niepieniężnego.

Wnioskodawca nie będzie jedynym wspólnikiem Spółki. Spółka zostanie utworzona wraz z innym podmiotem . Każdy ze Wspólników na pokrycie obejmowanych udziałów wniesie wkład. Kapitał zakładowy pokryty zostanie zarówno wkładem niepieniężnym (przez Wnioskodawcę) jak i wkładem pieniężnym i/lub niepieniężnym (przez Wspólnika).

W zamian za wniesiony aport, Wnioskodawca obejmie udziały w Spółce. Udziały będą obejmowane po cenie wyższej od ich wartości nominalnej; powstała z tego tytułu nadwyżka (agio) zostanie przekazana na kapitał zapasowy Spółki. Wnoszony wkład niepieniężny nie będzie stanowił przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, ani zorganizowanej części tego przedsiębiorstwa.

Rozważany podział wkładu wnoszonego przez Wnioskodawcę, tj. przeznaczenie części wartości wkładu na kapitał zakładowy, a pozostałej części na kapitał zapasowy, wynika z przesłanek o charakterze ekonomiczno-prawnym, w tym z następujących;

W akcie założycielskim Spółki wkład niepieniężny zostanie wyceniony według wartości rynkowej. Z uwagi na konieczność zachowania ustalonego między stronami parytetu obaj Wspólnicy - w zamian za swoje wkłady - otrzymać mają udziały mające określoną wartość nominalną, reprezentujące określoną ilość praw głosów, udział w jej zyskach i w wartości likwidacyjnej. Oznacza to, że Wnioskodawca może być zmuszony przekazać część wartości swojego wkładu na kapitał zapasowy Spółki (agio), a nie na kapitał zakładowy Spółki.

Kapitał zakładowy będzie określał zakres gwarancji wypłacalności Spółki w stosunku do jej kontrahentów (co wyznacza wysokość kapitału zakładowego). Intencją Wnioskodawcy i Wspólnika jest określenie tego zobowiązania w wartości nominalnej, a nie rynkowej wartości wkładów. Dodatkowo, Wspólnicy nie mogą wykluczyć, że forma prawna Spółki nie będzie przewidywała w ogóle jakiegokolwiek minimalnego kapitału zakładowego - zależnie od miejsca siedziby Spółki. Wnioskodawca zauważa, że w wielu jurysdykcjach dla spółek posiadających osobowość prawną nie istnieje wymóg minimalnej wysokości kapitału zakładowego co w praktyce sprowadza się do tego, że taki kapitał zakładowy może wynosić np. symboliczne 1 EURO. Ma to miejsce np. w przypadku wybranych spółek z ograniczoną odpowiedzialnością tworzonych we Francji czy Niemczech lub w przyszłości na terenie całej Unii Europejskiej, gdy uchwalone zostaną przepisy regulujące działanie europejskiej spółki prywatnej - Societas Priyata Europaea (Komisja Europejska 25 czerwca 2008 r. przedłożyła wniosek o rozporządzeniu Rady w sprawie statutu europejskiej spółki prywatnej, o minimalnym kapitale zakładowym 1 EUR). W takiej sytuacji Wspólnicy nie będą zainteresowani zbędnym dla codziennej, operacyjnej działalności Spółki, określaniem zbyt dużej wysokości nominalnej kapitału zakładowego.

Odpowiednia wysokość wartości emisyjnej może być gwarantem uzyskania zgody walnego zgromadzenia oraz właściwego przeprowadzenia emisji udziałów, bez pokrzywdzenia dotychczasowych/innych wspólników. Oznaczenie odpowiedniej wysokości ceny emisyjnej - jeśli dokonywane przez zarząd - jest również konieczne, by uchronić członów zarządu przed zarzutem działania na szkodę spółki lub działania w celu pokrzywdzenia wspólnika.

Celem ekonomicznym Wspólników, jako racjonalnie gospodarczo działających podmiotów, jest założenie Spółki przy możliwie niskich kosztach założenia. Okoliczności gospodarcze nie wymagają wysokiego kapitału zakładowego. Zatem, przeznaczenie części wkładów na kapitał zapasowy, umożliwi Wspólnikom realizację ww. celu, w szczególności będą bowiem zobowiązani do zapłaty niższego podatku od kapitału, opłat notarialnych, itp..

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy, jeżeli wartość przedmiotu wkładu niepieniężnego (w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część) wnoszonego przez Wnioskodawcę na pokrycie obejmowanych udziałów w Spółce będzie określona w wartości rynkowej to obejmując udziały z tzw. agio (tj. po cenie emisyjnej wyższej od wartości nominalnej z uwagi na m. in. zachowanie proporcji wartości wkładów wspólników względem ustalonej proporcji udziału w kapitale zakładowym Spółki, praw głosów, udziale w wartości likwidacyjnej), Wnioskodawca powinien rozpoznać przychód w wysokości wartości nominalnej objętych udziałów i organ podatkowy nie będzie miał możliwości szacowania przychodu w innej wysokości, niż wartość nominalna...

Zdaniem Wnioskodawcy, powinien on rozpoznać przychód w wysokości wartości nominalnej udziałów objętych za wkład niepieniężny (inny niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część). Okoliczności tej nie zmienia fakt, że Wnioskodawca otrzyma udziały o wartości nominalnej niższej niż wartość wkładu / przedmiotu aportu.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje podstawę w art. 12 ust. 1 pkt 7 updop. Przepis ten stanowi, że: przychodem jest nominalna wartość udziałów (akcji) w spółce kapitałowej albo wkładów w spółdzielni objętych w zamian za wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część; przepisy art. 14 ust 1-3 updop stosuje się odpowiednio. W myśl art. 14 ust. 1 updop przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Art. 14 ust. 2 updop określa sposób ustalenia wartości rynkowej, o której mowa w art. 14 ust. 1 tej ustawy. Natomiast art. 14 ust. 3 updop stanowi, że gdy wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia bez uzasadnionej przyczyny znacznie, odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, organ podatkowy wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy określi wartości z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych.

W ocenie Wnioskodawcy organ podatkowy uprawniony będzie do zastosowania art. 14 ust. 1-3 updop, jedynie w sytuacji, gdy wnoszący wkład, niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część zaniży bez uzasadnionej przyczyny jego wartość. Dokonanie przez organ podatkowy wyceny wkładu, a następnie określenie przychodu wspólnika w wysokości innej niż wartość nominalna obejmowanych udziałów musi być zatem poprzedzone stwierdzeniem, że wnoszony aport z jednej strony nie został należycie oszacowany. Tym samym, jeżeli wartość przedmiotu wkładu będzie określona precyzyjnie w wysokości wartości rynkowej, to pomimo wystąpienia agio organ podatkowy nie będzie uprawniony do weryfikacji wysokości przychodu takiego wspólnika.

W przedmiotowej sprawie przepis art. 14 ust. 1-3 updop nie będzie miał zastosowania, gdyż aport, w tym składnik majątkowy zostanie wyceniony według jego wartości rynkowej - w tym celu Wnioskodawca uzyska wyceny od profesjonalnych podmiotów, a ustalenie wartości nominalnej w takiej, a nie innej wysokości będzie uzasadnione. Tym samym nie zaistnieją przesłanki oszacowania przychodu w innej wysokości, niż w wysokości wartości nominalnej udziałów Spółki objętych w zamian za aport.

Nie można także twierdzić, że odpowiednie stosowanie art. 14 ust. 1-3 updop miałoby polegać na ustalaniu przychodu wspólnika zawsze w wysokości wartości rynkowej obejmowanych udziałów lub akcji. Jeżeli bowiem ustawodawca jako zasadę przewidywałby przyjmowanie wartości rynkowej, to nie wskazywałby w przepisach, że przychodem wspólnika wnoszącego do spółki kapitałowej wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część jest nominalna wartość obejmowanych udziałów lub akcji. Taki zabieg byłby bezcelowy i kłóciłby się z regułą racjonalnego ustawodawcy. Analizowane przepisy dotyczą zarówno sytuacji pokrywania kapitału zakładowego aportem przy zawiązywaniu spółki, jak i przy podwyższaniu jej kapitału.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w szeregu interpretacji indywidualnych wydanych z upoważnienia Ministra Finansów oraz w orzeczeniach sądów administracyjnych.

W interpretacji z 6 czerwca 2011 r., sygn. IPPB3/423-324/11-2/JG, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał za prawidłowe stanowisko podatnika, zgodnie z którym jeśli aport wniesiony do spółki kapitałowej ma postać wkładu niepieniężnego to u udziałowca wnoszącego taki wkład powstanie przychód. Wartość tego przychodu zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 7 usta o CIT równa będzie nominalnej wartości udziałów objętych w zamian za aport. Jeśli chodzi o odpowiednie stosowanie art. 14 ustawy o CIT w stosunku do przepisu określającego ustalanie przychodu z tytułu objęcia udziałów w zamian za aport w wysokości wartości nominalnej udziałów należy zauważyć, iż ustawodawca przewidując odpowiednie stosowanie nie dopuścił możliwości ustalania przychodu z tego tytułu w wysokości innej niż wartość nominalna udziałów.

Z kolei w interpretacji indywidualnej z 6 lipca 2011 r., sygn. IPPB3/423-333/11-4/JG, wydanej z wniosku Spółki, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie potwierdził, że w przypadku wniesienia wkładu niepieniężnego, innego niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część do spółki kapitałowej z siedzibą w Polsce, przychodem Spółki będzie wartość nominalna udziałów obejmowanych w zamian za taki wkład niepieniężny

Podobne stanowisko zostało wyrażone w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, z 22 kwietnia 2008 r., sygn. akt I SA/Gd 917/07, w którym sąd ten stwierdził, że Użycie przez ustawodawcę pojęcia nominalna wskazuje, ze wykluczona jest jakakolwiek możliwość ustalania wartości udziału w oparciu o ceny rynkowe. Ustawodawca bowiem wyraźnie i jednoznacznie stwierdził, że w takim wypadku brana może być jedynie pod uwagę wartość ściśle już określona w umowie spółki.. WSA w Rzeszowie zgodził się z podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych (przepisy updop dotyczące komentowanego zagadnienia korespondują z określonymi przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), że przychodem może być tylko nominalna wartość otrzymanych udziałów/akcji, nawet jeśli odbiega ona od wartości rynkowej, a kwota odpowiadająca nadwyżce ponad wartość nominalną udziałów/akcji przelewana na kapitał zapasowy nie podlega opodatkowaniu. Zgodnie z poglądem tego sądu, wyrażonym w wyroku z 14 września 2010 r., sygn. akt I SA/Rz 419/10 w art. 17 ust. 1 pkt 9 cyt. ustawy ustawodawca wyraźnie określił - jak wskazano wyżej - jako przychód z kapitałów pieniężnych nominalną wartość udziałów /akcji/ w spółce - osobie prawnej objętych w zamian za wkład niepieniężny, czyli wartość tytularną, formalną, istniejącą tylko z nazwy. Treść powyższego przepisu nie budzi wątpliwości interpretacyjnych i skoro wyraźnie wskazuje na nominalną wartość akcji /udziałów/jako przychodu, to tylko taka wartość może być brana pod uwagę i wobec tego brak jest podstaw prawnych do tego, by ta wartość mogła być ustalana w innej wysokości tj. w szczególności poprzez ustalanie wartości obejmowanych akcji /udziałów/ w oparciu o ceny rynkowe. Jeśli bowiem wartość nominalna jest wartością wskazaną /określoną/, to równocześnie nie można dopuszczać możliwości oceny tejże wartości w stosunku do wartości określonej w jakikolwiek inny sposób, a w szczególności jako wartości rynkowej. Stosowanie, nawet odpowiednie postanowień art. 19 cyt. ustawy w zakresie ustalania wartości rynkowej, nie może w tej sytuacji mieć miejsca, bo wówczas istnienie przepisu art. 17 ust 1 pkt 9 cyt ustawy byłoby albo zbędne, albo przepis ten musiałby mieć inną treść.

Także Naczelny Sąd Administracyjny, w wyroku z 19 stycznia 2011 r., sygn. II FSK 1691/09, potwierdził, że przychodem przy aporcie (innym, niż przedsiębiorstwo czy jego zorganizowana część), jest zawsze wartość nominalna obejmowanych w zamian udziałów/akcji. Skoro zatem za koszt uzyskania przychodów w wypadku zbycia udziałów lub akcji uznaje się tylko ich nominalną wartość z dnia ich objęcia, nieuzasadnione byłoby odmienne określanie ich wartości w celu określenia przychodu powstałego z tytułu objęcia tych udziałów lub akcji..

Zatem, zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji gdy wartość rynkowa przedmiotu aportu przewyższa wartość nominalną objętych w zamian akcji lub udziałów, natomiast nadwyżka jest wykazana jako agio i przekazana na kapitał zapasowy, Wnioskodawca powinien dla celów pdop wykazać przychód w wysokości nominalnej wartości akcji lub udziałów objętych w zamian za wkład niepieniężny.

W przedmiotowej sprawie różnica między wartością przedmiotu aportu a wartością nominalną wydawanych w zamian udziałów jest dodatkowo wynikiem odpowiedniego określenia udziału Wspólników w kapitale Spółki, jej zyskach, wartości likwidacyjnej czy prawa głosów. To z kolei stanowi uzasadnioną przyczynę wyłączenia możliwości szacowania przychodu po stronie Wnioskodawcy. Wspólnicy ustalili, że skoro wartość wkładu Wspólnika jest niższa, niż wartość przedmiotu aportu Wnioskodawcy, Wnioskodawca musi dostosować wartość nominalną objętych przez siebie udziałów i związanych z nimi praw (np. uprzywilejowanie co do dywidendy lub praw głosu) do wartości udziałów i związanych z nimi praw obejmowanych przez drugiego Wspólnika. W przeciwnym razie drugi Wspólnik może nie przystąpić do Spółki. Zatem, sposób zaliczenia wartości przedmiotu aportu na kapitał zakładowy (część nominalną udziałów Wnioskodawcy) oraz agio Spółki jest uzasadniony ekonomicznie i prawnie.

Powyższe uzasadnienie dla podziału umówionej wartości aportu na kapitał zakładowy oraz zapasowy, a także konsekwencje dla wspólników nowoutworzonej spółki z tytułu objęcia udziałów w jej kapitale (tj. powstania przychodu w wartości nominalnej obejmowanych udziałów) potwierdzają organy podatkowe, przykładowo: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 25 czerwca 2010 r., sygn. IPPB3/423-211/10- 2/AG uznał za prawidłowe stanowisko podatnika i odstąpił od uzasadnienia, podobnie Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 8 października 2010 r sygn. IPPB3/423-489/10-2/AG, a także na gruncie updof Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 17 grudnia 2010 r sygn. IBPBI//2/415-1012/10/CJS.

Także zmniejszenie kosztów założenia Spółki stanowi uzasadnioną przyczynę planowanego podziału wartości wkładu niepieniężnego na pokrycie kapitału zakładowego i kapitału zapasowego Spółki. Wnioskodawca uważa, że ze względów gwarancyjnych kapitał zakładowy Spółki nie musi pozostawać wysoki. Zdaniem Wnioskodawcy samodzielny zapis kapitału zakładowego w rejestrze sądowym spółki nie dostarcza wystarczających do podejmowania decyzji informacji. Żeby cokolwiek się o spółce dowiedzieć, konieczne jest co najmniej badanie bilansu, rachunku wyników oraz przepływów pieniężnych. W konsekwencji wartość nominalna kapitału zakładowego nie ma z punktu widzenia osób trzecich, pozostających ze Spółką w relacjach gospodarczych, decydującego znaczenia. Kreowanie w nadmiernej wysokości wartości tego kapitału nie ma w ocenie Wnioskodawcy żadnego uzasadnienia prawnego i ekonomicznego - z punktu widzenia samej Spółki najważniejsze jest wyposażenie jej w środki umożliwiające prowadzenie jej działalności gospodarczej, a te znajdą się na kapitale rezerwowym (zapasowym) Spółki, powstałym z tzw. agio emisyjnego. W konsekwencji Wnioskodawca nie jest zainteresowany generowaniem dodatkowych kosztów związanych z utworzeniem Spółki, a które to koszty mogą być pochodną wysokości kapitału zakładowego.

Wnioskodawca zauważa również, że inna interpretacja updop w komentowanym zakresie nie będzie przystawać do realiów ekonomicznych, prawnych i gospodarczych Cena (wartość) emisyjna to pojęcie zawsze towarzyszące spółkom kapitałowym, w szczególności spółkom, których walory znajdują się w obrocie publicznym. Obejmowanie udziałów po określonej wartości emisyjnej, która może być wyższa od wartości nominalnej tych udziałów, stanowi zwyczajową praktykę w obrocie gospodarczym.

Dodatkowo, jeżeli nie będzie istniał wymóg określonej wysokości minimalnej kapitału zakładowego Spółki, udziały w większości wypadków będą obejmowane o określonej wartości emisyjnej, wyższej od wartości nominalnej. Taki jest bowiem skutek wprowadzania do systemów prawnych spółek z pomijalną, symboliczną wysokością tego kapitału.

Wnioskodawca uznaje, że inna wykładnia art. 12 ust. 1 pkt 7 updop będzie prowadzić do negatywnych konsekwencji dla utrwalonych w obrocie oraz prawnie i gospodarczo uzasadnionych transakcji (jak obejmowanie udziałów za cenę większą, od ich wartości nominalnej) i naruszy zasadę bezpieczeństwa obrotu prawnego.

Po rozpatrzeniu przedmiotowego wniosku organ podatkowy wydał w dniu 20 marca 2012r. interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego nr IPPB3/423-1086/11-2/PK1 uznając stanowisko przedstawione przez podatnika za nieprawidłowe.

Uzasadniając swoje stanowisko organ stwierdził, że w tożsamej sprawie Spółki (o tożsamości rozpatrywanej sprawy przesądza tożsamość składających się na nią czterech następujących elementów: podmiotu, przedmiotu, stanu faktycznego oraz stanu prawnego), została wydana interpretacja indywidualna z dnia 18.11.2011r. nr IPPB3/423-729/11-3/PK1 (data odbioru 25.11.2011r.), która została następnie zaskarżona do wojewódzkiego sądu administracyjnego. Organ ww. interpretacji uznał stanowisko Spółki przedstawione we wniosku za nieprawidłowe. Rozpatrując ponowny wniosek w tożsamej sprawie, w tym samym stanie prawnym, organ podatkowy, aby prawidłowo wykonać obowiązek nałożony na niego w art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej w zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy, może odnosząc się tylko raz do takiego stanowiska, podtrzymać stanowisko zawarte w wydanej już interpretacji. Organ interpretacyjny zauważa jednocześnie, iż jedyna różnica jaka zachodzi pomiędzy złożonymi przez Spółkę wnioskami sprowadza się do wskazania uzasadnionych przyczyn, które przesądzać mają o braku uprawnień organu podatkowego do szacowania przychodu zgodnie z art. 12 ust.l pkt 7 w zw. z art. 14 ust. 1-3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397). Niemniej jednak różnica ta nie pozbawia wniosku przymiotu tożsamości dotyczącej meritum sprawy, co nakazuje w obliczu wyżej wskazanego obowiązku (art. 14c § 1 OP) podtrzymanie dotychczasowego stanowiska organu.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychodami,z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest w szczególności nominalna wartość udziałów (akcji) w spółce kapitałowej albo wkładów w spółdzielni objętych w zamian za wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część; przepisy art. 14 ust. 1-3 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

Na mocy ust. 2 tego artykułu, wartość rynkową o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Stosownie natomiast do art. 14 ust. 3 omawianej ustawy, jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, organ podatkowy wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość określona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający.

Jak wynika z art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, objęcie udziałów (akcji) w zamian za wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo bądź jego zorganizowana część jest czynnością skutkującą powstaniem przychodu po stronie podmiotu wnoszącego aport będącego podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Przychodem tym jest nominalna wartość udziałów w spółce, objętych w zamian za wkład niepieniężny. Powołany przepis odsyła jednocześnie do unormowań art. 14 ust. 1-3 omawianej ustawy, nakazując ich odpowiednie stosowanie.

Regulacja zawarta w art. 14 odnosi się do przychodu ze zbycia rzeczy lub praw majątkowych, statuując zasadę, że przychodem z tego tytułu jest wartość określona przez strony w umowie jako cena zbycia. Jednocześnie, pozwala organom podatkowym, w przypadku spełnienia wskazanych w ustawie przesłanek, na określenie przychodu w innej wysokości - odpowiadającej wartości rynkowej przedmiotu zbycia. Rolą organów podatkowych nie jest przy tym określenie wartości wyrażonej w cenie, ale wartości rynkowej zbywanej rzeczy bądź prawa majątkowego.

W odniesieniu do przychodu z objęcia udziałów w spółce kapitałowej w zamian za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo albo jego zorganizowana część przepisy art. 14 ust. 1-3 są stosowane odpowiednio. Odpowiednie zastosowanie przepisu oznaczać może zarówno stosowanie go bezpośrednio bądź z modyfikacjami uwzględniającymi specyfikę sytuacji/zdarzenia/instytucji, do której mają mieć odpowiednie zastosowanie. Przepis stosowany odpowiednio nie może bowiem burzyć konstrukcji prawnej, zastosowanej w przepisach regulujących daną instytucję.

Rozważając zakres odesłania, zawartego w art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy podkreślić podobieństwo przeniesienia na spółkę kapitałową własności rzeczy lub praw majątkowych w zamian za obejmowane udziały (akcje) oraz przeniesienia własności rzeczy lub praw majątkowych w zamian za cenę określoną w umowie obligacyjnej. W obu przypadkach dochodzi do odpłatnego zbycia składnika majątku. Odpłatnością za przeniesienie na spółkę przedmiotu aportu (ceną zbycia określoną przez strony) są udziały (akcje) o określonej wartości nominalnej obejmowane przez podatnika.

Jeżeli zatem cena ta bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej zbywanych rzeczy lub praw, przychód może zostać określony przez organ podatkowy w wysokości uwzględniającej wartość rynkową przedmiotu zbycia/przedmiotu aportu (art. 14 ust. 1 w zw. z art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy podatku dochodowym od osób prawnych). Sposób określania wartości rynkowej zbywanych składników majątku normuje przy tym art. 14 ust. 2 ww. ustawy, natomiast zasady postępowania organu podatkowego w sytuacji, gdy wartość wyrażona w cenie określonej w umowie znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw - art. 14 ust. 3 tej ustawy.

Innymi słowy, zasadą jest, że przychodem z objęcia udziałów w zamian za wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo albo jego zorganizowana część jest wartość nominalna udziałów objętych w zamian za ten wkład. Możliwość ustalenia przychodu w innej wysokości jest natomiast odstępstwem od tej zasady - uprawnieniem przysługującym właściwym organom podatkowym, w sytuacji, gdy wartość nominalna obejmowanych udziałów, t.j. wartość przedmiotu aportu określona w cenie jego zbycia w sposób znaczny (dość duży, istotny, wyróżniający się) odbiega od wartości rynkowej przedmiotu wkładu i jednocześnie nie znajduje to uzasadnionych (opartych na obiektywnych racjach, podstawach) przyczyn.

Ustawa nie określa przy tym warunków uznania omawianej różnicy wartości nominalnej udziałów i wartości przedmiotu wkładu za znaczną. Oceniając tę kwestię, organ powinien w szczególności rozważyć kwestię relacji wartości, jakie pojawiły się w związku z daną operacją objęcia udziałów.

Ustawodawca nie wskazał również, jakie okoliczności uzasadniać mogą istnienie ww. znacznej różnicy wartości. Podatnik może zatem powoływać wszelkie powody/argumenty/racje, stanowiące zasadny powód istotnego zróżnicowania wartości nominalnej objętych udziałów w stosunku do wartości przedmiotu wnoszonego wkładu. W szczególności, w określonych sytuacjach, gdy objęcie udziałów wiąże się z wystąpieniem tzw. agio, wnoszonego na kapitał zapasowy spółki kapitałowej, racjonalną przyczyną tego zróżnicowania może być relacja wartości nominalnej udziałów do ich ceny emisyjnej, o ile wartość przedmiotu wkładu została oszacowana według wartości rynkowej.

Należy przy tym podkreślić, że ocena, czy w danym stanie faktycznym aport został wyceniony według wartości rynkowej, doszło do powstania znacznej różnicy wartości nominalnej udziałów oraz wartości rynkowej przedmiotu wkładu oraz czy istniały uzasadnione przyczyny jej powstania, pozostaje w gestii właściwego organu podatkowego i jest dokonywana w ramach stosownej procedury. Kompetencja organów podatkowych do odpowiedniego stosowania art. 14 ust. 1-3 ustawy o podatku dochodowego od osób prawnych, dla potrzeb ustalenia przychodu z art. 12 ust. 1 pkt 7 tej ustawy została w sposób wyraźny wskazana przez ustawodawcę w treści tych przepisów.

Wobec powyższego, nie można zaakceptować stanowiska prezentowanego przez Wnioskodawcę, że - wbrew literalnemu brzmieniu art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - organ podatkowy nie będzie uprawniony do weryfikacji przychodu wspólnika. Podkreślić bowiem należy, iż na podstawie art. 14 ust. 1 zdanie 2 w sytuacji ziszczenia się dyspozycji zawartej w niniejszym przepisie organ podatkowy będzie uprawniony do określenia wysokości przychodu. Tym samym, kwestia poprawności ustalenia wartości przedmiotu wkładu należeć będzie do organu podatkowego, który jedynie w sytuacji, gdy wartość transakcji wyrażona w cenie określonej w umowie będzie bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiegać od wartości rynkowej, uprawniony będzie do określenia przychodu w wartości rynkowej. Gdyby bowiem przyjąć interpretację analizowanych przepisów odmawiającą kompetencji organów podatkowych do weryfikacji wartości transakcji polegającej na wniesieniu wkładu niepieniężnego w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część w zamian za objęcie udziałów w spółce kapitałowej, część regulacji art. 12 ust. 1 pkt 7 byłaby de facto martwa, niestosowalna, co naruszałby jedno z podstawowych założeń prawidłowej wykładni przepisów - racjonalność ustawodawcy. W szczególności, gdyby ustawodawca chciał, ażeby problemowe odesłanie dotyczyło jedynie części art. 14 albo gdyby jego wolą było całkowite wyłączenie możliwości ustalania przychodu z objęcia udziałów w zamian za aport w postaci innej niż przedsiębiorstwo albo jego zorganizowaną część w wysokości innej niż wartość nominalna obejmowanych udziałów, wyartykułowałby to odpowiednio poprzez stosowne sformułowanie odesłania albo brak odesłania w art. 12 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy.

Nakaz odpowiedniego stosowania art. 14 ust. 1-3 omawianej ustawy nie prowadzi natomiast do ustalania przez organ innej niż określona przez strony transakcji wartości nominalnej udziałów, ani do automatycznego ustalania przychodu z każdego objęcia udziałów (akcji) w zamian za wkład niepieniężny, o którym mowa w ar. 12 ust. 1 pkt 7 tej ustawy, w wartości rynkowej przedmiotu aportu. W szczególności, przepisy te nie ingerują w treść czynności pomiędzy wspólnikiem a spółką, ale skupiają się wyłącznie na skutkach podatkowych tych czynności.

Jednocześnie, podkreślić należy, że ocena, czy różnica pomiędzy wartością nominalną obejmowanych udziałów a wartością rynkową wnoszonego aportu jest znaczna, czy istnienie tej ewentualnej znacznej różnicy jest uzasadnione oraz czy strony transakcji prawidłowo ustaliły wartość rynkową przedmiotu wkładu - t.j. definitywne potwierdzenie braku przesłanek odpowiedniego zastosowania w przedmiotowej sprawie art. 14 ust. 1-3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - nie może zostać dokonane w ramach postępowania w sprawie wydania pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego. Ocena ta pozostaje w gestii właściwego organu podatkowego (w szczególności organ podatkowy może prowadzić postępowanie dowodowe w tym zakresie).

Podsumowując, w opisanym przypadku wniesienia przez Wnioskodawcę do spółki kapitałowej wkładu niepieniężnego w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część, którego wartość ustalona przez strony transakcji będzie wyższa niż wartość nominalna objętych przez Wnioskodawcę udziałów, przychodem Wnioskodawcy będzie wartość nominalna objętych udziałów, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 1-3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 12 ust. 1 pkt 7 tej ustawy). We wskazanych w niniejszej interpretacji indywidualnej okolicznościach, będzie bowiem istnieć możliwość ustalenia przychodu Wnioskodawcy z tego tytułu na poziomie innym niż wartość nominalna objętych udziałów spółki kapitałowej, na podstawie odpowiednio stosowanego art. 14 ust. 1-3 omawianej ustawy.

Ustosunkowując się do powołanych przez Spółkę wyroków stwierdzić należy, że rozstrzygnięcia te zapadły w indywidualnych sprawach, podobnie jak orzeczenia przeciwne do stanowiska Spółki, np. wyrok WSA w Szczecinie z 10.02.2011 r. sygn. akt I SA/Sz 963/10, czy też wyrok WSA w Poznaniu z 9.11.2010r., sygn. akt I SA/Po 587/10.

Odnosząc się natomiast do przytoczonych we wniosku argumentów, mających w ocenie Wnioskodawcy przesądzić, iż zaistniała uzasadniona przyczyna określona w art. 14 ust. 1 zdanie 2 ustawy stwierdzić należy, iż norma prawna zawarta w niniejszym przepisie ma charakter proceduralny pomimo, iż została zawarta w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a zatem w normach-co do zasady- o charakterze materialnoprawnym. Za powyższą tezą przemawia wykładnia literalna art. 14 ust.l zd. 2 ustawy, w którym ustawodawca wyraźnie wskazał, iż przychód, w sytuacji gdy cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej określa organ podatkowy. W konsekwencji, przyjąć należy, iż pod pojęciem określa ustawodawca zawarł obowiązek organów podatkowych do wydania odpowiedniego rozstrzygnięcia, które w istocie ma mieć charakter wymiarowy, tj. określający prawidłową wysokość przychodu. Skoro charakter takiego rozstrzygnięcia leży poza kompetencjami organu interpretacyjnego, to tym samym organ ten nie jest władny dokonać oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie przesądzenia o zaistnieniu w niniejszej sprawie uzasadnionych przyczyn, które ex lege wyłączyłyby stosowanie przepisów art. 14 ust. 1-3 ustawy.

Podkreślić należy, iż brak podstaw prawnych do badania norm o charakterze proceduralnym wynika z samej istoty postępowania interpretacyjnego, a w szczególności zakresu spraw objętych tym postępowaniem. Wyznaczony on jest treścią art. 14b ust. 1 ustawy Ordynacja Podatkowa, zgodnie z którym Minister właściwy do spraw finansów publicznych na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów praw podatkowego (interpretację indywidualną). Treść powołanego przepisu nakazuje przyjąć, iż przedmiotem interpretacji indywidualnej są przepisy prawa podatkowego, przy czym znaczenie tego pojęcia ograniczone jest jedynie do unormowań o charakterze materialnoprawnym, a nie proceduralnym.

Powyższe rozumienie zakresu pojęcia przepisów prawa podatkowego należy poszukiwać w kontekście przepisów postępowania interpretacyjnego, uregulowanych w Dziale II, Rozdziale la, ustawy Ordynacja Podatkowa, a w szczególności w zakresie uprawnień ochronnych wynikających z wydanej w tymże postępowaniu interpretacji indywidualnej.

W tym miejscu wskazać należy, iż pojęcie przepisy prawa podatkowego" należy rozumieć, zgodnie z treścią art. 3 pkt 2 ustawy Ordynacja Podatkowa. Zwrot ten obejmuje swym zakresem przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych. Art. 3 pkt 1 ustawy Ordynacja Podatkowa precyzuje z kolei termin ustawy podatkowe", który odnosi się do ustaw dotyczących podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określających podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujących prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Zakres ochrony udzielanej podatnikowi w razie zastosowania się do wydanej interpretacji indywidualnej regulują przepisy art. 14k-14n oraz art. 14p ustawy Ordynacja Podatkowa. Statuują one zasadę nieszkodzenia Wnioskodawcy w przypadku zastosowania się do wydanej interpretacji indywidualnej, której istotą jest materialnopranwe zwolnienie bądź ograniczenie w zakresie materialnoprawnego obowiązku zapłaty podatku i uiszczenia odsetek od zaległości podatkowej. Konstrukcja ochrony prawnej przewidziana w przywołanych przepisach Ordynacji Podatkowej prowadzi do wniosku, iż przedmiotem wykładni w ramach postępowania interpretacyjnego mogą być jedynie normy o charakterze materialnoprawnym. W jednym z prawomocnych orzeczeń Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi stwierdził (cytat): Z powołanych przepisów (art. 14k § 3, art. 141, art. 14m § 2, § 3 i § 4, art. 14n i art. 14p ustawy Ordynacja Podatkowa.- przyp. organu), nie wynika jakakolwiek ochrona natury procesowej. Gdyby przedmiotem interpretacji urzędowych mogły być także przepisy procesowe ustawodawca przewidziałby odpowiadającą im sferę ochrony prawnej. Ewentualne zastosowanie się do interpretacji dotyczącej stosowania prawa regulującego procesowe działania organów podatkowych oraz procesowe działania strony postępowania podatkowego mogłoby mieć wpływ tylko na ocenę zgodności z prawem decyzji bądź postanowienia organu podatkowego, którego nie można utożsamiać z obowiązkiem zapłaty podatku i odsetek od zaległości podatkowej (por. wyrok WSA w Łodzi z dnia 15 lutego 2011 r. sygn. akt. I SA/Łd 1195/10).

Dla poparcia powyższej argumentacji niezbędna jest również analiza pojęć zaistniały stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe zawartych w art. 14b § 2 ustawy Ordynacja Podatkowa. Pojęcia te odpowiadają procesowemu pojęciu stanu faktycznego, który zawarty jest w przepisach normujących postępowanie czy to przed organami administracji publicznej, czy też przed sądami powszechnymi oraz administracyjnymi. Istota tych postępowań sprowadza się do dokonania właściwej subsumcji ustalonego stanu faktycznego (w przypadku interpretacji prawa podatkowego-stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę, co do którego nie prowadzi się postępowania dowodowego) pod właściwe przepisy o charakterze materialnoprawnym. Stan faktyczny nie może być zatem opisem sytuacji procesowej, lecz jedynie opisem zdarzeń mogących rodzić skutki materialnopranwe. (por. Jacek Brolik, Urzędowe interpretacje prawa podatkowego" LexisNexis, Warszawa 2010, s. 184).

Odnosząc powyższe do niniejszej sprawy stwierdzić należy, iż kwestia stanowiąca przedmiot zapytania podatnika, w istocie dotyczy norm o charakterze procesowym, regulującym postępowanie podatnika w stosunku do organu podatkowego w zakresie możliwości korygowania wysokości osiągniętego przychodu.

Jednocześnie należy wskazać, iż powołane w treści wniosku interpretacje indywidualne przepisów prawa podatkowego pozostają bez znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszego wniosku. Stwierdzić należy, iż zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem Spółka na mocy art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) w dniu 13.04.2012r. wezwała organ podatkowy (data wpływu do Biura KIP 17.04.2012r.) do usunięcia naruszenia prawa w zakresie interpretacji indywidualnej przepisów podatkowych nr IPPB3/423-1086/11-2/PK1.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa organ podatkowy w piśmie z dnia 08.05.2012 r. nr IPPB3/423-1086/11-4/PK1 stwierdził brak naruszenia prawa i w związku z tym brak podstaw do zmiany indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia przepisów prawa doręczona została w dniu 14.05.2012r.

Na powyższą interpretację przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie z dnia 20.03.2012r. Nr IPPB3/423-1086/11-2/PK1 podatnik w dniu 8.06.2012r. (data wpływu do Biura KIP 11.06.2012r.) złożył skargę z powodu jej niezgodności z prawem.

Zaskarżonej interpretacji indywidualnej zarzucono naruszenie przepisów

1. art. 12 ust. 1 pkt 7 oraz art. 14 ust. 1-3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych poprzez , przyjęcie, że w przypadku wniesienia do spółki kapitałowej mającej siedzibę dla celów podatkowych poza Polską, wkładu niepieniężnego w wartości rynkowej w zamian za udziały o wartości nominalnej niższej niż wartość rynkowa, organ podatkowy będzie uprawniony do szacowania przychodu Spółki w uwzględnieniem wartości rynkowej przedmiotu wkładu.
2. art. 14c § 1 i 2, art. 14e § 1 oraz art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, poprzez brak rozpatrzenia sprawy z wniosku Spółki i uznanie, że organ podatkowy jest związany przyjętym wcześniej stanowiskiem wyrażonym w innej sprawie,
3. art. 14a oraz art. 121 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa poprzez wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, która stoi w sprzeczności z dotychczasową linią interpretacyjną organów podatkowych, w tym także Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.

Wyrokiem z dnia 13 lutego 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 2139/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną interpretację.

W powyższym wyroku Sąd wskazał, iż podziela stanowisko tut. Sądu wyrażone w wyroku z dnia 23 listopada 2012r. sygn. akt III SA/Wa 1051/12 ( dostępne na stronie http://orzeczenia.nsa.gov.pl ) dotyczącym interpretacji indywidualnej Ministra Finansów wydanej w sprawie z wniosku Skarżącej w podobnym stanie faktycznym, a dotyczącym analogicznej kwestii spornej związanej z określeniem przychodu na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 7 u.p.d.o.p. z tytułu objęcia udziałów w spółce kapitałowej w zamian za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa.

Przepis art. 12 ust. 1 pkt 7 stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem wyjątków wskazanych w ustawie, są w szczególności, m.in. nominalna wartość udziałów/akcji w spółce kapitałowej albo wkładów w spółdzielni objętych w zamian za wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część; przepisy art. 14 ust. 1-3 stosuje się odpowiednio.

Brak w u.p.d.o.p. oraz w innych aktach prawnych definicji legalnej pojęcia "wartość nominalna" zasadnym czyni odwołanie się do jego powszechnie przyjętego znaczenia. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN "wartość nominalna" oznacza "wartość emisyjną banknotów, papierów wartościowych, znaczków pocztowych itp. uwidocznioną na nich" (www.sjp.pwn.pl). Analogiczne pojęcie ukształtowało się w piśmiennictwie, gdzie definiując pojęcie "udział" wskazuje się, iż "...udział w kapitale zakładowym spółki z o.o. jest to liczbowo ujęta wartość ekonomiczna, stanowiąca cząstkę kapitału zakładowego i będąca odpowiednikiem nominalnej (zadeklarowanej przez wspólnika w umowie bądź akcie założycielskim spółki) wartości wkładu pieniężnego i/lub wkładu niepieniężnego (wkładów niepieniężnych)" (S.Sołtysiński, A.Szajkowski, A.Szumański, J. Szwaja Kodeks spółek handlowych. Komentarz (Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2002; tom II, str. 29), a także w orzecznictwie sądowym (np. wyrok SN z 3 grudnia 1999r., sygn. akt I CKN 266/98, Lex nr 39870 oraz wyrok NSA z 29 września 2010 r., sygn. akt II FSK 1435/09, Lex nr 785103).

Należy zatem uznać, iż wartość nominalna to wartość uwidoczniona w określonym dokumencie (nominale). Ponieważ w definicji tej wartości brak jest odniesień do wartości rynkowej, wartość nominalna może odpowiadać wartości rynkowej, ale też może od niej odbiegać. Wynika to także z przepisów k.s.h., dopuszczającego ustalenie wartości nominalnej udziałów (akcji) spółki kapitałowej wydanych w zamian za wkład niepieniężny, w wysokości innej niż ich wartość rynkowa. W świetle art. 154 § 3 oraz art. 309 § 1 k.s.h. udziały w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością oraz akcje w spółce akcyjnej nie mogą być obejmowane poniżej ich wartości nominalnej, co a contrario oznacza, że ustawodawca dopuścił możliwość objęcia udziałów lub akcji powyżej ich wartości nominalnej. Spółka kapitałowa otrzyma wówczas nadwyżkę (agio), którą ma obowiązek przelać na kapitał zapasowy (art. 154 § 3 oraz art, 396 § 2 k.s.h.). Przepis art. 154 § 3 k.s.h. określa maksymalną wysokość wartości nominalnej udziałów, nie wskazuje natomiast ich wartości minimalnej.

Zdaniem Sądu, zarówno ww. przepis, jak i pozostałe regulacje k.s.h., w żaden sposób nie obligują spółek kapitałowych do ustalania wartości nominalnej udziałów w wysokości równej wartości rynkowej przedmiotu aportu. Tym samym brak jest podstaw do przyjęcia założenia, że wartość nominalna udziału, a w konsekwencji - przychodu, powinna zasadniczo odpowiadać realnej wartości rynkowej (zbywczej) przedmiotu aportu w momencie jego wnoszenia do spółki.

Przepis art. 12 ust. 1 pkt 7 nakazuje odpowiednio stosować przepisy art, 14 ust. 1-3. Zgodnie zaś z art. 14 ust. 1 przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych jest ich wartość określona w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy (ub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

Wartość rynkową rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia (ust. 2). Jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, organ podatkowy, w oparciu o art. 14 ust. 3, wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość określona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający (ust. 3). Jednocześnie, stosownie do art. 14 ust. 4, przepisy art. 12 ust. 4 pkt 7, 9 i 10 stosuje się odpowiednio.

Jak już Sąd wskazał, z literalnego brzmienia art. 12 ust. 1 pkt 7 u.p.d.o.p. wynika natomiast wprost, że przychodem jest nominalna wartość udziałów (akcji) w spółce kapitałowej objętych w zamian za wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część.

W ocenie Sądu, "odpowiednie" stosowanie przepisów art. 14 ust. 1-3 nie może prowadzić do wniosku, że organy podatkowe mają prawo ustalić przychód Skarżącej z tytułu obejmowanych udziałów lub akcji, w wysokości innej niż wartość nominalna objętych udziałów. W świetle regulacji zawartych w k.s.h., wartość nominalna jest bowiem wielkością stałą, wynikającą z umowy bądź statutu spółki, a zmiana jej wysokości może nastąpić wyłącznie w drodze stosownej decyzji organu spółki, tj. zgromadzenia wspólników lub walnego zgromadzenie akcjonariuszy spółki. Wartości tej nie może zmienić organ podatkowy, którego ustawodawca nie upoważnił do weryfikacji wartości nominalnej udziałów lub akcji.

Skoro zatem w art. 12 ust. 1 pkt 7 u.p.d.o.p. przewidziano, że przychodem jest nominalna wartość udziałów (akcji) objętych w zamian za aport inny niż w postaci przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, a więc wartość umownie określona przez strony, nie można uznać za zasadne stanowiska Organu interpretacyjnego, zgodnie z którym "odpowiednie" stosowanie art. 14 ust. 1-3 sprowadzałoby ustalania przychodu wspólnika według wartości innej niż wartość nominalna przyjęta w spółce kapitałowej.

Wskazana przez Ministra Finansów możliwość "odpowiedniego1 stosowania przepisu nie pozwała osiągnąć skutku, który nie podważałby jednoznacznego wskazania wartości nominalnej obejmowanych udziałów jako przychodu wspólnika oraz istoty wartości nominalnej udziałów wynikającej z ich znaczenia jako elementu kapitału zakładowego spółki.

Tymczasem, jak wskazano także w zaskarżonej interpretacji, odpowiednie stosowanie przepisu musi uwzględniać specyfikę sytuacji, zdarzenia czy też instytucji, do którego ma być zastosowane.

Należy podkreślić, że ocena zakresu odpowiedniego stosowania przepisu przy określaniu skutków podatkowych powinna uwzględniać również systematykę i cele regulacji, w obrębie której dany przepis ma być odpowiednio zastosowany. Dlatego też zasadnie Skarżąca podniosła, że w praktyce - co wynika z unormowań k.s.h. - wartość nominalna prawie zawsze będzie różniła się od wartości rynkowej.

Uwzględnić również należało wskazany przez Skarżącą w ślad za orzecznictwem, związek zachodzący pomiędzy przepisami art. 12 ust. 1 pkt 7 oraz art. 15 ust. 1k pkt 1 u.p.d.o.p.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 k pkt 1 u.p.d.o.p. w przypadku odpłatnego zbycia udziałów lub akcji w spółce albo wkładów w spółdzielni objętych w zamian za wkład niepieniężny, na dzień zbycia tych udziałów (akcji), wkładów, koszt uzyskania przychodów ustala się w wysokości nominalnej wartości objętych udziałów (akcji), wkładów z dnia ich objęcia - jeżeli udziały (akcje), wkłady zostały objęte w zamian za wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część. Zarówno art. 15 ust. 1 k pkt 1, jak i art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy odnoszą się do tej samej wartości przypisanej udziałom (akcjom), tj, wartości nominalnej, nie zaś wartości rynkowej. Oba te przepisy zostały wprowadzone mocą tej samej ustawy z dnia 9 czerwca 2000 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 60, poz. 700).

Przepis art. 15 ust. 1 k pkt 1 jest konsekwencją wprowadzenia art. 12 ust. 1 pkt

Nie sposób zaś przyjąć, że na potrzeby ustalenia przychodu w momencie objęcia udziałów ustawodawca nakazał wartość

Stanowisko takie zajęte zostało również w wyroku WSA w Warszawie z 7 grudnia 201 Ir. sygn. akt Ili SA/Wa 1087/11;( dostępne na stronie internetowej http://orzeczenia. nsa.gov.pl.). Jest ono także prezentowane w orzecznictwie sądów administracyjnych dotyczącym analogicznego uregulowania zawartego w art. 17 ust. 1 pkt 9 i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (wyroki NSA: z 19 kwietnia 2006r. sygn. akt II FSK 558/05; z 25 listopada 2008r. sygn. akt II FSK 1165/07; z 19 stycznia 2011 r. sygn. akt II FSK 1691/09; dostępne na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl ).

W świetle powyższego, zdaniem Sądu, rację ma Skarżąca twierdząc, iż wynikająca z art. 12 ust. 1 pkt 7 możliwość odpowiedniego stosowania art. 14 ust.

3 dotyczy wyłącznie ustalania wartości rynkowej przedmiotu zbycia, a zatem określenia wartości rynkowej aportu, nie zaś wartości obejmowanych udziałów (akcji). Przyznane organom podatkowym prawo określania w postępowaniu podatkowym wartości rynkowej aportu ograniczone jest do sytuacji, gdy podana wartość rynkowa jest nierealna.

Podkreślić przy tym należy, że we wniosku o wydanie interpretacji Skarżąca jednoznacznie wskazała, że planowany przez nią wkład niepienężny, zostanie wyceniony według wartości rynkowej, a udziały obejmowane będą po cenie wyższej od ich wartości nominalnej. W tak opisanym zdarzeniu przyszłym przepis art. 14 ust. 1 -3 nie mógłby mieć w ogóle zastosowania.

Prawidłowe było zatem stanowisko Skarżącej, zgodnie z którym powinna ona rozpoznać przychód w wysokości równej wartości nominalnej udziałów objętych w zamian za wkład niepieniężny nie stanowiący ani przedsiębiorstwa ani też jego zorganizowanej części, a okoliczności tej nie zmienia fakt, iż otrzyma udziały o wartości nominalnej niższej niż wartość wkładu ( przedmiotu aportu ).

Kwestionując to stanowisko i przyjmując, że we wskazanych okolicznościach będzie istnieć możliwość ustalenia przychodu Skarżącej na podstawie art. 14 ust. 1-3 u.p.d.o.p Minister Finansów naruszył przepis prawa materialnego, tj. art. 12 ust. 1 pkt 7 w zw. z art. 14 ust. 1-3 u.p.d.o.p. Naruszenie to miało wpływ na wynik sprawy.

Natomiast niezasadne są zarzuty naruszenia art. 14c § 1 i 2, 14e § 1 oraz 14 h O.p. poprzez brak rozpatrzenia sprawy z wniosku Skarżącej i uznanie, że organ podatkowy jest związany przyjętym wcześniej stanowiskiem, wyrażonym w innej sprawie.

Organ udzielający interpretacji pomimo uznania, że niniejsza sprawa jest ,,tożsama ze sprawą dotyczącą interpretacji indywidualnej Ministra Finansów z dnia 18 listopada 2011 r. nr IPPB3/423-729/11-3/PK1 podtrzymał prezentowane stanowisko w tej interpretacji, jednakże wydając zaskarżoną interpretację indywidualną, zawarł w niej ocenę stanowiska strony skarżącej wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny, co czyni niezasadnym wskazane powyżej zarzuty naruszenia przepisów Ordynacji podatkowej.

Natomiast należy zgodzić się ze stroną skarżącą, iż brak odniesienia się przez Ministra Finansów do powołanych przez Skarżącą wyroków sądów administracyjnych, na tej tylko podstawie iż zapadły w innych indywidualnych sprawach - nie budzi zaufania do organu podatkowego oraz narusza art. 121 O.p.

W tym stanie rzeczy Sąd uchylił zaskarżoną interpretację na podstawie art. 146 § 1 p.p.s.a.

Wyrokiem z 7 października 2015 r., sygn. akt II FSK 1624/13 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną organu wniesioną na przedmiotowy wyrok WSA.

W wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy, po uwzględnieniu prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 13 lutego 2013 roku, sygn. akt III SA/Wa 2139/12 w świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Referencje

wyświetla dokument o sygnaturze IPPB3/423-1086/11-2/PK1, interpretacja indywidualna

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie