Interpretacja indywidualna z dnia 13.09.2013, sygn. ITPB3/423-303/13/AW, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Temat interpretacji

Czy w związku z planowanym wykonywaniem przez Inwestora prac ingerujących w środki trwałe Spółki, w ramach usuwania tzw. kolizji, powstanie dla Spółki przychód podatkowy z tytułu nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 1 lipca 2013 r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku obowiązku rozpoznania przychodu podatkowego z tytułu nieodpłatnego świadczenia jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku obowiązku rozpoznania przychodu podatkowego z tytułu nieodpłatnego świadczenia.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką z o.o., w której 100% udziałów posiada Gmina Miasta G. Głównym przedmiotem działalności podatnika jest wykonywanie zadań własnych Gminy w zakresie rozwoju i modernizacji urządzeń wodociągowych i urządzeń kanalizacyjnych.

W praktyce zdarzają się sytuacje, w których obcy inwestor występuje do Spółki o wyrażenie zgody na dokonanie przebudowy urządzeń przesyłowych należących do Spółki w celu usunięcia kolizji z planowaną przez niego inwestycją budowlaną. Przed przystąpieniem do usuwania kolizji Spółka zawiera z danym inwestorem stosowną umowę określającą zakres i zasady przeprowadzania takich prac.

Obecnie Spółka zamierza zawrzeć umowę z Inwestorem, na mocy której dokona on przebudowy odcinków sieci należącej do Spółki z powodu ich kolizji z prowadzonymi przez ten podmiot inwestycjami budowlanymi.

Przebudowa będzie polegać przede wszystkim na likwidacji kolidującego odcinka sieci i wybudowaniu nowego fragmentu, który będzie omijał obszar planowanej inwestycji. Inwestor wykona przebudowę własnym staraniem i na własny koszt. Zapewnienie Inwestorowi dostępu do sieci nie będzie wiązało się z przekazaniem mu przez Spółkę prawa do dysponowania siecią jak właściciel.

Prace zostaną wykonane przy użyciu standardowych materiałów i technologii dostępnych na rynku. Nie można jednak wykluczyć sytuacji, że przebudowywane części składowe środków trwałych Spółki zostaną wykonane z materiałów nowocześniejszych niż użyte do ich budowy w przeszłości. Technologia, w jakiej będzie wykonany fragment przebudowywanej sieci, nie będzie wpływała ani na zwiększenie użyteczności, ani na sposób wykorzystania sieci przez Spółkę. Nie wpłynie to również w żaden sposób na osiągane przez Spółkę przychody. Także ewentualna zmiana np. długości danego fragmentu sieci nie wpłynie w żaden sposób na zwiększenie jej wartości użytkowej. Z punktu widzenia Spółki, Inwestor usuwając kolizję (istniejącą z jego punktu widzenia) będzie miał jedynie za zadanie odtworzyć stan pierwotny sieci w sensie funkcjonalnym i użytkowym. Posiadanie dłuższej, czy inaczej biegnącej sieci, nie będzie bowiem skutkowało powstaniem żadnych dodatkowych korzyści dla Spółki. Wykonane przez Inwestora prace będą polegać tylko i wyłącznie na przebudowie istniejących środków trwałych i nie będą prowadzić do wzrostu ich wartości początkowej (ulepszenia). Zdaniem Spółki powyższe prace nie będą wiązać się z powstaniem i przekazaniem Spółce nowych środków trwałych, ale z przebudową części składowych środków trwałych już istniejących.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z planowanym wykonywaniem przez Inwestora prac ingerujących w środki trwałe Spółki, w ramach usuwania tzw. kolizji, powstanie dla Spółki przychód podatkowy z tytułu nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...

Zdaniem Wnioskodawcy, przebudowa środka trwałego dokonana na wniosek Inwestora, jego staraniem i na jego koszt, nie spowoduje powstania po stronie Spółki przychodu na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Działania podejmowane przez Inwestora z punktu widzenia Spółki zmierzają tylko do przywrócenia stanu pierwotnego i nie będą prowadziły do wzrostu wartości początkowej środków trwałych. W związku z tym nie dojdzie do otrzymania przez Spółkę nieodpłatnego świadczenia.

Zdaniem Spółki, samo odtworzenie odcinka sieci w innym miejscu, nawet jeśli będzie on dłuższy lub wykonany w nowszej technologii, nie będzie stanowiło ulepszenia środka trwałego i nie zwiększy to jego wartości użytkowej. W sytuacji, gdy przebudowa odcinka sieci nie przełoży się w żaden sposób na wydłużenie okresu eksploatacji czy przepustowości sieci, nie ma podstaw do przyjęcia, że po stronie Spółki powstanie przychód podatkowy. Dotychczasowy fragment sieci jest bowiem w pełni funkcjonalny i zdatny do użytku, a przebudowa sieci podyktowana jest wyłącznie potrzebami Inwestora, nie Spółki. Spółka wykazuje dobrą wolę umożliwiając Inwestorowi dostęp do swojej sieci, udzielając mu zgodę na likwidację ograniczeń wynikających z przebiegu sieci, które to wpływają na realizację projektów Inwestora. Usunięcie kolizji zawsze leży w interesie Inwestora, a nie Spółki, która godząc się na usunięcie kolizji, ponosi ryzyko operacyjne, a szczególnie ryzyko uszkodzenia przez Inwestora sieci wodociągowo-kanalizacyjnych, co w konsekwencji doprowadzić może do obniżenia wyników finansowych Spółki. Udzielenie Inwestorowi zgody na dostęp do należącej do Spółki sieci i jej przełożenie w celu usunięcia kolizji w wielu przypadkach jest warunkiem niezbędnym do realizacji danej inwestycji. W sytuacji braku takiej zgody ze strony Spółki, inwestycja taka prawdopodobnie zostałaby zaniechana lub przeprowadzona w inny sposób. Dotyczy to również inwestycji, które są szczególnie pożądane ze społecznego i gospodarczego punktu widzenia, tj. budowa dróg czy budynków użyteczności publicznej.

Zdaniem Wnioskodawcy, aby można było mówić o otrzymanym nieodpłatnie świadczeniu to powinno ono skutkować faktycznym przysporzeniem majątkowym o konkretnym wymiarze finansowym.

Wnioskodawca wskazuje, że pogląd ten znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych wydanych w podobnych stanach faktycznych m.in. w interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 26 marca 2013 r. (sygn. IPTPB3/423-472/12-2/MF), w interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 2 lipca 2012 r. (sygn. ILPB3/423-220/11/12-S/EK), w interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 1 grudnia 2010 r. (sygn. IPPB5/423-560/10-4/IŚ).

Mając na uwadze powyższe argumenty oraz stanowisko organów podatkowych w ocenie Wnioskodawcy przebudowa środka trwałego, dokonana na wniosek i koszt Inwestora, w wyniku której następuje odtworzenie pierwotnej funkcjonalności sieci, nie skutkuje powstaniem przychodu podatkowego po stronie Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.) przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest w szczególności wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnFia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Stanowiąc o nieodpłatnych świadczeniach, jako o przychodzie kształtującym podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym, ustawodawca nie sprecyzował bliżej tego, co należy rozumieć przez nieodpłatne świadczenie, ograniczając się jedynie do wskazania sposobu i kryteriów ustalenia ich wartości (art. 12 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Jednakże, ugruntowana linia orzecznictwa wskazuje, że przez nieodpłatne świadczenie, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy podatkowej należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne (tj. nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu) przysporzenie w majątku tej osoby, mające konkretny wymiar finansowy.

W świetle powyższego, aby można było określone świadczenie zaliczyć do kategorii świadczeń nieodpłatnych stanowiących źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu, musi dojść do stosunku prawnego, w wyniku którego jeden podmiot dokonuje określonego świadczenia, drugi natomiast to świadczenie otrzymuje nieodpłatnie, zwiększając w ten sposób swoje przychody.

Ocena kwestii powstania przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 omawianej ustawy, wymaga zatem zbadania, czy sytuacja zaistniała po stronie podatnika wiąże się z uzyskaniem przez niego określonej korzyści majątkowej, bez konieczności świadczenia ekwiwalentnego. W szczególności, istotna jest analiza charakteru czynności, w której uczestniczy podatnik ustalenie, czy należy ona do czynności przysparzających, w przypadku których strona dokonująca przysporzenia otrzymuje w zamian korzyść majątkową.

W analizowanej sprawie obcy inwestor dokonana w celu usunięcia kolizji z planowaną przez niego inwestycją budowlaną przebudowy urządzeń przesyłowych należących do Spółki. Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że przebudowa będzie polegać przede wszystkim na likwidacji kolidującego odcinka sieci i wybudowaniu nowego fragmentu, który będzie omijał obszar planowanej inwestycji. Inwestor wykona przebudowę własnym staraniem i na własny koszt. Zapewnienie Inwestorowi dostępu do sieci nie będzie wiązało się z przekazaniem mu przez Spółkę prawa do dysponowania siecią jak właściciel. Technologia, w jakiej będzie wykonany fragment przebudowywanej sieci, nie będzie wpływała ani na zwiększenie użyteczności, ani na sposób wykorzystania sieci przez Spółkę. Nie wpłynie to również w żaden sposób na osiągane przez Spółkę przychody. Wykonane przez Inwestora prace będą polegać tylko i wyłącznie na przebudowie istniejących środków trwałych i nie będą prowadzić do wzrostu ich wartości początkowej (ulepszenia). Także ewentualna zmiana np. długości danego fragmentu sieci nie wpłynie w żaden sposób na zwiększenie jej wartości użytkowej. Inwestor usuwając kolizję odtworzy stan pierwotny sieci w sensie funkcjonalnym i użytkowym.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że z uwagi na fakt, że prace Inwestora mają na celu odtworzenie sieci (w sensie funkcjonalnym i użytkowym) i w ich wyniku nie zwiększy się wartość użytkowa sieci, po stronie Spółki nie powstanie przysporzenie w postaci korzyści znajdującej odzwierciedlenie w jej majątku. Odtworzenia odcinka sieci w innym miejscu, nawet jeśli byłby on dłuższy, bądź wykonany przez Inwestora w innej technologii lub z innych materiałów niż fragment pierwotny, a nie pozyskał żadnej nowej funkcjonalności, nowego przeznaczenia, czy możliwości szerszego niż przed przebudową wykorzystania, nie należy traktować w kategorii przysporzenia.

Innymi słowy, skoro w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym nie dochodzi do wzrostu wartości przebudowanej sieci (nie dochodzi do jej ulepszenia, które powoduje wzrost wartości użytkowej tego składnika majątku) bowiem jak słusznie wskazuje Wnioskodawca samo odtworzenie odcinka sieci w innym miejscu, nawet jeśli będzie on dłuższy lub wykonany w nowszej technologii, to nie ulepszenie środka trwałego to trudno jest mówić o powstaniu przychodu z tego tytułu.

Tym samym, w analizowanym zdarzeniu przyszłym nie można mówić o otrzymaniu przez Wnioskodawcę nieodpłatnych świadczeń.

Jednocześnie na uwagę zasługuje okoliczność, że pełna weryfikacja prawidłowości dokonanej przez podatnika kwalifikacji prawnopodatkowej (często wymagająca specjalistycznej wiedzy technicznej, czy też wiedzy z zakresu wyceny infrastruktury, np. w celu jednoznacznego stwierdzenia w przypadku przebudowy urządzeń przesyłowych, czy wartość danego środka trwałego została zwiększona w wyniku znacznego wydłużenia potencjalnego okresu eksploatacji) może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.). Niezbędna w tym przypadku analiza porównawcza stanu pierwotnego oraz powstałego w wyniku przebudowy środka trwałego wymaga bowiem przeprowadzenia postępowania dowodowego określonego w rozdziale 11 działu IV Ordynacji podatkowej (a więc będącego częścią ww. postępowania podatkowego).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r. poz. 270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy