Ad. 1

Zdaniem Podatnika, zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Przy kwalifikacji wydatków do kosztów uzyskania przychodów powinno brać się pod uwagę przeznaczenie wydatku, jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu, czy też potencjalną możliwość przyczynienia się danego wydatku do uzyskania przychodów. W przypadku Podatnika, wydatki ponoszone są w celu uzyskania oraz maksymalizacji przychodów, gdyż zgodnie z doświadczeniami Podatnika towary oznaczane przez niego Znakiem Towarowym są rozpoznawane na rynku przez klientów, który ceniąc jakość i bezpieczeństwo towarów oznaczanych tym Znakiem Towarowym są gotowi wybrać je spośród oferty towarów dostępnych na rynku oraz zapłacić za nie wyższą cenę. A zatem wydatki na licencję Znaku Towarowego Są celowe, związane z prowadzoną przez Podatnika działalnością gospodarczą i przyczyniać się będą one do uzyskiwania i maksymalizacji przychodów, co pozwala zaliczyć je do kosztów związanych z uzyskiwanymi przychodami. Wydatki te mają również na celu zachowanie i zabezpieczenie źródła przychodów co najmniej w dotychczasowym rozmiarze.

Podkreślić należy, iż umowa licencji z 2 sierpnia 2010 roku odnosi się do Znaku Towarowego (w tym znaku graficznego) zarejestrowanego na rzecz H. w dniu 24.06.2010 roku przez Międzynarodowe Biuro Światowej Organizacji Własności Intelektualnej (WIPO), dla którego to Znaku Towarowego wydany został Certyfikat Rejestracji Nr 1040173 potwierdzający objęcie rejestracją m.in. Polski. Informacja o rozszerzeniu rejestracji została opublikowana w dniu 01.07.2010 w dzienniku urzędowym Światowej Organizacji Własności Intelektualnej WIPO (WIPO Gazette of International Marks).

Przedmiotem umowy licencyjnej jest udzielenie niewyłącznej licencji na korzystanie ze Znaku Towarowego. H. jako licencjodawca nie przeniesie na Podatnika prawa własności do Znaku Towarowego.

Rozpatrując kwestię zaliczenia wydatków bezpośrednio w koszty albo dokonywania amortyzacji od wartości niematerialnych i prawnych należy wziąć pod uwagę art. 16b ust. 1 pkt 5, zgodnie, z którym do podlegających amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych zalicza się nabyte, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania (...) licencje, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą (...) zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Ponadto należy wziąć pod uwagę art. 16 g ust. 14, zgodnie z którym Wartość początkowa praw majątkowych, w tym licencji i autorskich praw majątkowych, stanowi cena nabycia tych praw; jeżeli wynagrodzenie (opłaty) wynikające z umowy licencyjnej albo z umowy o przeniesienie innych praw majątkowych jest uzależnione od wysokości przychodów z licencji lub praw uzyskanych przez licencjobiorcę albo nabywcę, przy ustalaniu wartości początkowej praw majątkowych, w tym licencji, nie uwzględnia się tej części wynagrodzenia.

W literaturze

podkreśla się przy tym, iż: W praktyce mogą wystąpić trzy sytuacje:

1. opłaty licencyjne są uzależnione np. tylko od obrotu i wynoszą % od obrotu; w takim przypadku opłaty w pełnej wysokości są zaliczane bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów (o ile mają związek z przychodami);
2. cena licencji jest uzależniona np. od obrotu, ale za udostępnienie licencji należna jest jako pierwsza opłata (niezależnie od obrotu) określona kwota; w takiej sytuacji omawiana opłata i inne koszty związane z nabyciem licencji stanowią wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji; natomiast pozostała część, która jest uzależniona wyłącznie od obrotu zostaje bezpośrednio zaliczona w koszty;
3. cena nabycia praw majątkowych jest stała stanowi w takim przypadku główny składnik wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej.

W omawianym przypadku Podatnika zachodzi w/w przypadek 1) opłata roczna jest w całości uzależniona od obrotu i zdefiniowana jako procent od niego i zgodnie z art. 16 g ust. 14 nie uwzględnia się jej przy określaniu wartości początkowej licencji. A zatem Podatnik powinien zaliczać uzależnioną od obrotu opłatę roczną z umowy licencji do bieżących kosztów uzyskania przychodu.

Ad. 2

Opłata roczna za korzystanie ze Znaku Towarowego będzie wyrażona jako 2,2% rocznego obrotu (sprzedaży towarów oznaczanych przez Podatnika Znakiem Towarowym). Koszty te Podatnik będzie pośrednio wkalkulowywał w wartość i cenę sprzedawanych towarów i przyporządkowywał je do konkretnych przychodów, z którymi są niewątpliwie związane.

Podatnik jest obecnie zdania, że w większości przypadków oznaczenie Znakiem Towarowym wpływa pośrednio na sam fakt uzyskania przychodów oraz przede wszystkim umożliwia osiągnięcia wyższej ceny za sprzedawane ze Znakiem Towarowym, tj. markowe towary oraz osiągnięcie sprzedaży większej ilości towarów i większych przychodów. Wobec tego wpływ oznaczenia towarów Znakiem Towarowym na osiąganie przychodów jest pośredni.

Podatnik jest wobec tego zdania, że może zaliczyć je zgodnie z art. 15 ust. 4d do kosztów podatkowych w dacie ich poniesienia. Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodu w tej sytuacji uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku) albo dzień na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku) z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e). Jeżeli natomiast koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą (art. 15 ust. 4d zd. 2). Ujęcie kosztu podatkowego w księgach powinno odbyć się zgodnie z zapisami ustawy o rachunkowości, w tym z uwzględnieniem daty operacji gospodarczej. W przypadku Podatnika koszt za dany (ubiegły) rok powinien być księgowany na dzień otrzymania faktury (rachunku) od H..

Ad. 3

Podatnik jest zdania, iż wobec tego, że H. uzależniło zgodę na zawarcie umowy licencji od uregulowania pomiędzy stronami rozliczenia za okres 01.01.2004 do 31.07.2010 roku (warunek wstępny na zawarcie umowy licencji), to koszty tego rozliczenia są kosztami uzyskania przychodu dla Podatnika.

Jak podniesiono powyżej, aby zachować i zabezpieczyć poziom uzyskiwanych przez Podatnika przychodów, Podatnik potrzebuje posiadać tytuł do posługiwania się Znakiem Towarowym. Ponieważ H. uzależniło zawarcie umowy licencji od dokonania rozliczenia za okres 01.01.2004 do 31.07.2010 roku (warunek wstępny na zawarcie umowy licencji), to aby spełnić ten warunek wstępny H., Podatnik i H. ustaliły w umowie licencji, iż również za w/w okres, kiedy używanie Znaku Towarowego nie było między Podatnikiem a H. uregulowane, gdyż zakres ochrony wynikający z rejestracji nie obejmował terytorium Polski, ale był prawem majątkowym należnym H., H. powinien otrzymać tytułem rozliczenia kwotę równą wartości sprzedaży towarów (sejfów) znakowanych Znakiem Towarowym objętym licencją w wysokości 2,2% obrotów od tej części sprzedaży (z wyłączeniem towarów, które były przedmiotem dostawy między Podatnikiem a H.).

W sytuacji opisanej w stanie faktycznym ponoszone przez Podatnika koszty służące zachowaniu i zabezpieczeniu źródła przychodów i zgodnie z art. 15 ust. 1 wydatki te może on potraktować jako koszt uzyskania przychodu.

Ad. 4

Podatnik jest zdania, że może zaliczyć te koszty zgodnie z art. 15 ust. 4d do kosztów podatkowych w dacie ich poniesienia. Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w tej sytuacji uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku) albo dzień na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku) z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e). Jeżeli natomiast koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą (art. 15 ust. 4d zd. 2). Ujęcie kosztu podatkowego w księgach powinno odbyć się zgodnie z zapisami ustawy o rachunkowości, w tym z uwzględnieniem daty operacji gospodarczej. W przypadku Podatnika koszty są określone odrębnie za każdy z następujących lat: 2004, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010. A zatem jest możliwe precyzyjne określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego. Nie ma zatem potrzeby proporcjonalnego ich dzielenia na poszczególne lata. Ponadto, ponieważ w dacie otrzymania rachunków (faktur), księgi za ubiegłe lata są już częściowo trwale zamknięte, zaś zgodnie z art. 12 ust. 5 ustawy o rachunkowości Zamknięcie ksiąg rachunkowych polega na nieodwracalnym wyłączeniu możliwości dokonywania zapisów księgowych w zbiorach tworzących zamknięte księgi rachunkowe, z uwzględnieniem art. 13 ust. 2 i 3., to nie ma możliwości zaksięgowania tych kosztów na dzień (dni) za lata ubiegłe. Zatem zgodnie z art. 54 ust. 2 ustawy o rachunkowości, Podatnik powinien zaksięgować te koszty w dniu, w którym otrzymał rachunek (fakturę).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie