Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 2. Wniosek w zakresie pytania nr 1 zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji przedłużenia terminu spłaty Pożyczek i/lub odsetek stanowiących wynagrodzenie Spółki bądź Pożyczkodawcy (dokonanego po 31 grudnia 2016 r.) należy uznać, że Spółka nie będzie zobowiązana do sporządzenia dokumentacji cen transferowych dla tych Pożyczek w kolejnych latach (począwszy od momentu przedłużenia terminu ich spłaty).

Zdaniem Spółki, przedłużenie terminu spłaty Pożyczek (wynikających z umów pożyczek lub weksli) i/lub odsetek stanowiących wynagrodzenie z tytułu ich udzielenia (dokonanego po 31 grudnia 2016 r.):

• nie skutkuje zawarciem nowych transakcji,

• nie prowadzi do ponownego dokonania transakcji,

• jest jedynie zmianą uprzednio zawartych (już dokonanych) transakcji Pożyczek,

• nie stanowi innego zdarzenia w rozumieniu art. 9a ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2343, z późn. zm.; dalej: Ustawa o CIT).

Należy przy tym wyraźnie podkreślić, że:

• regulacje prawne w żaden sposób nie wskazują, że zmiana umowy w zakresie wydłużenia terminu jej obowiązywania, skutkuje dokonaniem" nowej transakcji/zaistnieniem innego zdarzenia,

• przyjęcie innego stanowiska, doprowadziłoby do sytuacji, w której każda zmiana terminu spłaty zobowiązania (żadne przepisy nie różnicują skutków zmiany terminu spłaty zobowiązania od danej kategorii transakcji np. pożyczki, dostawy towarów, umowy najmu) skutkowałaby dokonaniem nowej transakcji/zaistnieniem innego zdarzenia.

W celu zilustrowania konsekwencji przyjęcia stanowiska, iż wydłużenie terminu obowiązywania umowy powoduje dokonanie nowej transakcji/zajście innego zdarzenia, Wnioskodawca pragnie przytoczyć poniższy przykład:

• podmiot X nabywa od podmiotu Y maszynę;

• strony uzgodniły termin płatności: 3 miesiące od dnia wystawienia faktury;

• z uwagi na przejściowe problemy finansowe podmiot X nie jest w stanie uregulować należności;

• strony uzgadniają nowy termin płatności: 6 miesięcy od dnia wystawienia faktury.

Zdaniem Spółki, w żaden sposób nie można uznać, że w przedstawionej sytuacji z uwagi na wydłużenie terminu spłaty zobowiązania dochodzi do kolejnej dostawy maszyny, nie jest bowiem dokonywana kolejna transakcja/inne zdarzenie (zmianie ulegają jedynie pierwotne uzgodnione warunki dokonanej już transakcji).

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania, w ocenie Wnioskodawcy, w odniesieniu do Pożyczek wskazanych w pkt 1-2 stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, które zostały zawarte przed 1 stycznia 2017 r. (zostały dokonane przed 1 stycznia 2017 r.), należy uznać, że nie są dokonywane w rozumieniu art. 9a ust. 1 pkt 1 lit. a Ustawy o CIT ani nie stanowią ujmowanych w księgach rachunkowych innych zdarzeń w kolejnych latach podatkowych (począwszy od momentu przedłużenia terminu spłaty Pożyczek) i w efekcie w przypadku przekroczenia limitu wskazanego w art. 9a ust. 1d Spółka nie będzie zobowiązana do sporządzenia Dokumentacji Podatkowej dla tych Pożyczek również w kolejnych latach (począwszy od momentu przedłużenia terminu spłaty Pożyczek).

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 12 października 2017 roku (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.337.2017.1.APO), w którym organy podatkowe zgodziły się, iż nie ma obowiązku sporządzania Dokumentacji Podatkowej dla transakcji pożyczek udzielonych przed 1 stycznia 2017 roku w przypadku przedłużenia terminu ich spłaty bądź w przypadku przedłużenia terminu spłaty odsetek stanowiących wynagrodzenie z tytułu udzielenia tych pożyczek (dokonanego po 31 grudnia 2016 roku).

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie swojego stanowiska w sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej