Interpretacja indywidualna z dnia 10.08.2016, sygn. IBPB-1-2/4510-707/16-1/JW, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Temat interpretacji

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym wypłacona na rzecz Rodziny zmarłego kwota ugody wraz z poniesionymi kosztami sądowymi stanowi zgodnie z ustawą o CIT koszt podatkowy Spółki.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 28 czerwca 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 29 czerwca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym wypłacona na rzecz Rodziny zmarłego kwota ugody wraz z poniesionymi kosztami sądowymi stanowi zgodnie z ustawą o CIT koszt podatkowy Spółki (część pytania dotycząca kosztów uzyskania przychodów) jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 czerwca 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym wypłacona na rzecz Rodziny zmarłego kwota ugody wraz z poniesionymi kosztami sądowymi stanowi zgodnie z ustawą o CIT koszt podatkowy Spółki.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą, której profil obejmuje w szczególności: produkcję aluminium hutniczego, produkcję wyrobów z aluminium i stopów aluminium, odlewnictwo metali lekkich, obróbkę i usuwanie odpadów innych niż niebezpieczne, odzysk surowców z materiałów segregowanych.

Procesy produkcyjne w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy są nacechowane dużym stopniem komplikacji oraz wymagają użycia szeregu urządzeń - m.in. pieców, dźwigów, suwnic, które to urządzenia są wprawiane w działanie przy użyciu sił przyrody, w szczególności energii elektrycznej oraz różnego rodzaju paliw - węgla czy olejów napędowych.

W rezultacie działalność produkcyjna jaką prowadzi Spółka nierozerwalnie wiąże się z ryzykiem występowania wypadków, którym mogą ulec pracownicy podczas wykonywania zleconych im zadań. Powyższe dotyczy w szczególności pracowników produkcyjnych, którzy z uwagi na charakter wykonywanej pracy, w większym stopniu (aniżeli inne osoby zatrudnione przez Wnioskodawcę) narażeni są na wystąpienie zdarzeń mogących powodować uszczerbek na zdrowiu bądź nawet, w skrajnym przypadku, utratę życia. Wnioskodawca podkreśla, iż pracownicy produkcyjni posiadają wymagane przepisami prawa stosowne uprawnienia, badania lekarskie jak również szkolenia w zakresie BHP. Dodatkowo należy zaznaczyć, iż w związku z charakterem prowadzonej działalności produkcyjnej, Wnioskodawca co roku zawiera ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej (deliktowej jak i kontraktowej) za szkody osobowe i rzeczowe, które mogą wystąpić wskutek prowadzonej przez niego działalności ubezpieczonej. W dniu 19 stycznia 2011 r. na terenie zakładu produkcyjnego Wnioskodawcy doszło do wypadku, w wyniku którego jeden z pracowników produkcyjnych, w trakcie wykonywania obowiązków pracowniczych, wpadł do otworu służącego do umieszczania kadzi na ciekły metal i poniósł śmierć.

W związku z powyższym zdarzeniem, najbliżsi członkowie Rodziny zmarłego pracownika (tj. matka, ojciec oraz rodzeństwo), na podstawie art. 446 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2016 r., poz. 380 ze zm., dalej: k.c.), wystąpili z roszczeniem do Wnioskodawcy zadośćuczynienie za doznaną krzywdę oraz odszkodowanie za pogorszenie ich sytuacji życiowej.

Ostatecznie, celem zakończenia wszelkich sporów związanych z ww. wypadkiem, w dniu 18 marca 2015 r. zostało zawarte porozumienie pomiędzy Spółką a Rodziną zmarłego dotyczące wskazanych roszczeń wobec Wnioskodawcy.

W wykonaniu porozumienia, Spółka zawarła w dniu 18 marca 2015 r. oraz 28 maja 2015 r. ugody sądowe w sprawach jakie toczyły się z powództwa Rodziny zmarłego przed właściwym sądem rejonowym oraz okręgowym. Dodatkowo, zgodnie z zawartym porozumieniem (i celem wykonania zawartych ugód sądowych), odpowiednio w marcu i czerwcu 2015 r. Spółka wypłaciła na rzecz Rodziny zmarłego ustaloną w porozumieniu kwotę ugody. Ponadto, zgodnie z podpisanym porozumieniem, Wnioskodawca poniósł także część kosztów sądowych związanych z prowadzonymi postępowaniami.

Jednocześnie w związku z posiadaniem polisy ubezpieczeniowej, Wnioskodawca wystąpił o uruchomienie procedury likwidacji szkody związanej z ww. wypadkiem oraz roszczeniami Rodziny zmarłego. W lipcu 2015 r. Spółka otrzymała od ubezpieczyciela część kwoty odszkodowania, którą jednocześnie rozpoznała jako przychód podatkowy. Pozostała część świadczeń wynikających z umowy ubezpieczenia nie została Spółce jeszcze wypłacona.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym wypłacona na rzecz Rodziny zmarłego kwota ugody wraz z poniesionymi kosztami sądowymi stanowi zgodnie z ustawą o CIT koszt podatkowy Spółki? (część pytania dotycząca kosztów uzyskania przychodów)

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, że wypłacona przez Spółkę na rzecz Rodziny zmarłego kwota ugody wraz z poniesionymi kosztami sądowymi, na podstawie art. 15 ust 1 ustawy o CIT, stanowi koszt uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowo wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania, jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wyłącza możliwość zaliczenia wydatku do kosztów podatkowych. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Należy podkreślić, że w myśl przepisów art. 15 ust. 4b - 4e ustawy o CIT, związek danego kosztu z przychodem może być zarówno bezpośredni, jak i pośredni. Ustawodawca nie zdefiniował jednak pojęć koszty bezpośrednio związane z przychodami oraz koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami. Znaczenie tych terminów można ustalić posługując się ich językowym znaczeniem. Przez koszty bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie jednoznacznie wpłynęło na uzyskanie określonego przychodu. Kosztami zaś innymi niż koszty bezpośrednio związane z przychodami są wszelkie koszty niebędące kosztami bezpośrednio związanymi z przychodami, w tym koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika związane z jego funkcjonowaniem.

Podsumowując, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

• wydatek został poniesiony przez podatnika,
• jest definitywny, a więc bezzwrotny,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

W ocenie Spółki, wypłata dokonana na rzecz Rodziny zmarłego pracownika spełnia powyższe przesłanki.

Związek kosztu z przychodem.

Przede wszystkim, należy wskazać, że wypłata odszkodowania mieści się w pojęciu kosztów związanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa. Stanowisko takie potwierdził m.in. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 18 sierpnia 2015 r. (sygn. II FSK 1465/13). Zgodnie z ww. orzeczeniem, wypłacona na rzecz pracownika kwota odszkodowania jak i pozostałe wydatki z nią związane mają pośredni związek nie tylko z zachowaniem, ale i z zabezpieczeniem źródła przychodów podatnika. Powyższe wydatki mają bowiem wpływ na stabilność zatrudnienia i ograniczają ryzyko odejść z zakładu pracy (umacniają relację pracodawcy z pracownikami). Dodatkowo oddziałują w sposób motywacyjny na innych pracowników, którzy otrzymują wyraźny sygnał co do wywiązywania się pracodawcy ze swoich obowiązków w sytuacji, gdy pracownicy ulegną wypadkom przy pracy. Pozostałe zatrudnione w spółce osoby mają bowiem pewność, że w podobnej sytuacji zarówno oni jak i ich rodziny, nie zostaną pozbawieni należnych im świadczeń.

Tym samym, tego typu wydatki ponoszone na rzecz pracowników, związane z funkcjonowaniem Spółki, zdaniem Wnioskodawcy, pośrednio przyczyniają się do uzyskania przez nią przychodów.

Ponadto należy podnieść, że na podstawie art. 435 k.c., prowadzący na własny rachunek przedsiębiorstwo lub zakład wprawiany w ruch za pomocą sił przyrody ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch tego przedsiębiorstwa lub zakładu. Innymi słowy, prowadzący przedsiębiorstwo jest odpowiedzialny za powstanie szkody na zasadzie ryzyka związanej z prowadzeniem tego przedsiębiorstwa.

Poza tym, obowiązek ponoszenia wydatków w postaci odszkodowania jest nałożony na pracodawcę przez odrębne przepisy kodeksu cywilnego (m.in. art. 444, 445, 446 k.c.). Stąd, w ocenie Wnioskodawcy, przy tego rodzaju odpowiedzialności pracodawcy - wypłata odszkodowania mieści się w pojęciu kosztów związanych z funkcjonowaniem przedsiębiorstwa, a w szczególności w pojęciu tzw. kosztów pracowniczych, niezbędnych do osiągnięcia celu w postaci uzyskania przychodu (przykładowo: wyrok WSA w Łodzi z dnia 11 stycznia 2011 r., sygn. I SA/Łd 1313/10, wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 13 lipca 2010 r., sygn. I SA/Wr 538/10).

Wnioskodawca stara się zapewnić swoim pracownikom bezpieczne i higieniczne warunki pracy, jednakże prowadzenie przedsiębiorstwa w branży metalurgicznej, nawet przy zachowaniu należytej staranności, niesie z sobą określone ryzyko zaistnienia wypadków przy pracy. Dlatego koszty ponoszone przez Spółkę w związku ze ziszczeniem się ryzyka wypadku przy pracy należy uznać za koszt pracowniczy - gospodarczo i racjonalnie związany z prowadzonym przedsiębiorstwem.

Brak ustawowego wyłączenia odszkodowania z kosztów uzyskania przychodów.

Art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, a w szczególności punkt 16 tej normy nie obejmuje swoją hipotezą wydatków takich jak wypłata odszkodowania lub zadośćuczynienia wynikającego z przepisów prawa cywilnego, dokonywana na rzecz pracownika lub rodziny pracownika z którym pracodawca związany był umową o pracę.

Komentowana regulacja ograniczająca możliwość rozpoznawania kosztów podatkowych odnosi się jedynie do wypłat jednorazowych finansowanych z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych na podstawie ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz.U. z 2015 r., poz. 1242 ze zm., dalej: ustawa o ubezpieczeniu). Tym samym wszelkie pozostałe wypłaty realizowane na podstawie odrębnych przepisów i wynikające np. z odpowiedzialności deliktowej opartej na przepisach Kodeksu cywilnego, będą zaliczane w koszty przy spełnieniu przesłanek z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Ponadto, wszelkie wypłaty mieszczące się w ramach omówionej grupy przypadków, mające jednak charakter cykliczny np. miesięczny, będą stanowiły koszt podatkowy przy uwzględnieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT (patrz: A. Krajewska, Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, wyd. IV, Lex 2016; art. 16 ust. 1 pkt 16). Powyższe wnioski potwierdzają również stanowiska organów podatkowych - przykładowo interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 31 marca 2016 r., sygn. IBPB-1-3/4510-177/16/AW.

Dodatkowo warto podkreślić, iż fakt wyłączenia pewnej grupy odszkodowań z kosztów podatkowych potwierdza, że ustawodawca co do zasady dostrzega związek między świadczeniami odszkodowawczymi na rzecz pracowników a uzyskaniem przychodów bądź zachowaniem i zabezpieczeniem źródła przychodów, lecz postanowił konkretną kategorię odszkodowań wyłączyć z kosztów podatkowych. Przyjęcie innej interpretacji skutkowałoby uznaniem, że art. 16 ust. 1 pkt 16 ustawy o CIT jest zbędny.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę fakt, że kwota wypłacona Rodzinie zmarłego pracownika nie jest objęta regulacjami ustawy o ubezpieczeniu, poniesiony przez Spółkę wydatek nie stanowi jednorazowego odszkodowania w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 16 ustawy o CIT.

Definitywny charakter odszkodowania

Jednocześnie, z uwagi na charakter zapłaconego odszkodowania, koszt ten stanowi wydatek definitywny (tj. bezzwrotny i pomniejszający aktywa Spółki). Należy bowiem wskazać, że przedmiot i podstawa prawna roszczenia, które przysługuje Wnioskodawcy wobec ubezpieczyciela jest inny niż przedmiot i podstawa prawna roszczenia Rodziny zmarłego wobec Spółki. Tym samym, Wnioskodawca wypłacający środki z tytułu wypadku przy pracy swojego pracownika nie ma możliwości ubiegania się o zwrot poniesionych z tego tytułu wydatków, a jedynie o odszkodowanie z tytułu posiadanej polisy ubezpieczeniowej.

Wydatek poniesiony i udokumentowany

Uznanie określonego kosztu za koszt uzyskania przychodów wymaga, aby został on przez podatnika poniesiony. Podążając za wykładnią literalną oraz zgodnie z utartą praktyką, koszt poniesiony oznacza istnienie (zaistnienie) zobowiązania do świadczenia czegoś po stronie podatnika. Zasadniczo, termin poniesienie kosztu nie jest tożsamy z momentem dokonania faktycznego wydatku. Zdarza się jednak, że poniesienie kosztu zbieżne jest z dokonaniem faktycznej zapłaty, co ma miejsce m.in. w przypadku wypłaty odszkodowania. Spółka pragnie zaznaczyć, iż wydatek poczyniony na rzecz Rodziny zmarłego z tytułu zawartych ugód został faktycznie zapłacony, a tym samym poniesiony w myśl ustawy o CIT.

Wnioskodawca pragnie również podkreślić, iż poniesienie przedmiotowych kosztów zostało rzetelnie i niewadliwie udokumentowane poprzez archiwizację:

• wszelkich pism i dokumentów sądowych,
• zawartych ugód,
• oraz potwierdzeń skuteczne zrealizowanych przelewów bankowych.

Tym samym, mając na uwadze powyższe regulacje oraz argumenty, zdaniem Spółki, wypłacona na rzecz Rodziny zmarłego kwota ugody wraz z poniesionymi kosztami sądowymi, stanowi zgodnie z ustawą o CIT koszt podatkowy

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 851 ze zm., dalej także updop), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. Wobec powyższego, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

• wydatek został poniesiony przez podatnika,
• jest definitywny, a więc bezzwrotny,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• nie został wyłączony z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 updop,
• został właściwie (odpowiednio) udokumentowany.

Z powyższego wynika, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo -skutkowym z przychodami (tzn. wydatki takie są uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, ponieważ w rezultacie ich poniesienia podatnik może oczekiwać zwiększenia swoich przychodów), w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione nakłady i wydatki związane bezpośrednio lub pośrednio z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Z treści art. 16 ust. 1 pkt 16 updop wynika, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów jednorazowych odszkodowań z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych w wysokości określonej przez właściwego ministra oraz dodatkowej składki ubezpieczeniowej w przypadku stwierdzenia pogorszenia warunków pracy. Zauważyć należy jednak, że przepis ten odnosi się wyłącznie do jednorazowego odszkodowania uregulowanego w ustawie z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniach społecznych z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. z 2015 r., poz. 1242, ze zm.). Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 4 i 5 ww. ustawy, z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej przysługują następujące świadczenia:

• jednorazowe odszkodowanie - dla ubezpieczonego, który doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu,
• jednorazowe odszkodowanie - dla członków rodziny zmarłego ubezpieczonego lub rencisty.

Zgodnie natomiast z art. 3 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach społecznych z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, za wypadek przy pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą:

1. podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności lub poleceń przełożonych;
2. podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika czynności na rzecz pracodawcy, nawet bez polecenia;
3. w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy w drodze między siedzibą pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy.

Podkreślić należy, że wypadek przy pracy może stanowić czyn niedozwolony w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380, ze zm.). W Tytule VI Księgi Trzeciej Kodeksu cywilnego określone zostały zasady odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną czynem niedozwolonym oraz świadczenia zmierzające do naprawienia szkody. Świadczeniami przysługującymi w takiej sytuacji jest m.in. kwota pieniężna, jako zadośćuczynienie z tytułu doznanej krzywdy.

Na gruncie prawa cywilnego rozróżnia się szkodę majątkową i szkodę niemajątkową. W przeciwieństwie do szkody na mieniu, szkoda na osobie obejmuje uszczerbki wynikające z uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia, pozbawienia życia, a także naruszenia innych dóbr osobistych człowieka. Zasady naprawienia szkody regulują przepisy art. 444 § 1 i art. 445 § 1 Kodeksu cywilnego. Pracownicy, którzy doznali uszczerbku na zdrowiu wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej, oprócz świadczeń określonych w ustawie o ubezpieczeniach społecznych z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, mogą domagać się przyznania od pracodawcy świadczeń uzupełniających oraz kwoty pieniężnej, jako zadośćuczynienia z tytułu doznanej krzywdy.

Na podstawie art. 444 § 1 Kodeksu cywilnego, w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia, a jeżeli poszkodowany stał się inwalidą, także sumę potrzebną na koszty przygotowania do innego zawodu.

Przepis art. 445 § 1 Kodeksu cywilnego stanowi natomiast, że w przypadkach przewidzianych w art. 444 tej ustawy sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Reasumując, przedstawione wyżej definicje jednorazowego odszkodowania oraz wypadku przy pracy, wskazują, że pojęciom tym nadano ścisłe znaczenie. Skoro więc przepis art. 16 ust. 1 pkt 16 updop używa wspomnianych pojęć, oznacza to, że przepis ten odnosi się, jak wspomniano wyłącznie do jednorazowego odszkodowania uregulowanego w powołanej powyżej ustawie o ubezpieczeniach społecznych z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, nie zaś do odszkodowań wypłacanych przez pracodawców na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje dwie kategorie kosztów:

1. bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód),
2. inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Zgodnie z opisem stanu faktycznego Wnioskodawca, w związku z wypadkiem śmiertelnym pracownika (podczas świadczenia pracy), na drodze porozumienia, a następnie ugód sądowych z Rodziną zmarłego, dokonał wypłaty na jej rzecz odszkodowania. W treści opisu stanu faktycznego Wnioskodawca podkreśla, że szczególnie charakter pracy pracowników produkcyjnych narażonych częściej na wystąpienie zdarzeń mogących spowodować wystąpienie uszczerbku na zdrowiu a w skrajnych przypadkach utratę życia, wynika z charakteru procesu produkcyjnego oraz użycia szeregu urządzeń. Pracownicy Wnioskodawcy posiadają wymagane przepisami prawa stosowne uprawnienia, badania lekarskie, szkolenia w zakresie BHP. Wnioskodawca posiada także ubezpieczenie OC (deliktowe i kontraktowe) za szkody osobowe i rzeczowe mogące wystąpić wskutek prowadzonej przez niego działalności.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest możliwość zaliczenia wydatków związanych z wypłatą na rzecz Rodziny zmarłego kwoty ugody wraz z poniesionymi kosztami sądowymi do kosztów podatkowych.

Zgodnie z opisem stanu faktycznego wydatek poniesiony przez Wnioskodawcę jest definitywny i został odpowiednio udokumentowany. Biorąc pod uwagę charakter wypłaconego odszkodowania należy stwierdzić, że odpowiedzialność Wnioskodawcy powstała w związku z roszczeniem rodziny zmarłego na skutek wypadku w pracy pracownika.

Mając na uwadze powyższą argumentację należy stwierdzić, że zapłacona kwota ugody wraz z kosztami sądowymi stanowić będą koszty uzyskania przychodów. Biorąc pod uwagę, że nie można bezpośrednio przypisać poniesionych wydatków do konkretnych przychodów, należy uznać że będą one stanowić inne niż bezpośrednie koszty uzyskania przychodów. Stanowisko Spółki jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W zakresie przychodów wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach