Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 4, art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz.60 ze zm.) w związku z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2006 r. Nr 217 poz. 1590) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 27.06.2007 r. (data wpływu do tutejszego Urzędu 29.06.2007r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie podatnika w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie

postanawia

uznać stanowisko Spółki za prawidłowe.

UZASADNIENIE

Zgodnie ze stanem faktycznym przedstawionym we wniosku Spółka w ramach realizacji strategii rozwoju i powiększania udziału rynkowego, rozważa potencjalne możliwości:

- przejęć innych podmiotów lub

- sprzedaży aktywów i/lub spółek zależnych.

W związku z tym, zdaniem Spółki, istnieje konieczność zatrudnienia profesjonalnego doradcy finansowego, który dokona analizy możliwości realizacji przejęć i/lub aktywów, a następnie będzie doradzał Spółce w procesie ich realizacji.

Wynagrodzenie doradcy finansowego składa z dwóch elementów: wynagrodzenia stałego niezależnego od ilości spraw, w których doradzał (Wynagrodzenie Stałe) oraz wynagrodzenia prowizyjnego (w wysokości 1% wartości danej transakcji, w której doradzał doradca).

W świetle przedstawionego powyżej stanu faktycznego Spółka wnosi o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, poprzez potwierdzenie, iż stanowi koszt uzyskania przychodów dla Spółki Wynagrodzenie Stałe poniesione przez Spółkę na rzecz firmy doradczej, z tytułu świadczenia przez nią doradztwa przy realizacji przejęć innych podmiotów przez Spółkę oraz pozyskania inwestorów dla zbywanych aktywów i/lub spółek zależnych - do których to transakcji może, ale nie musi dojść.

Zdaniem Spółki, kosztami uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych są również koszty funkcjonowania podatnika jako osoby prawnej, pośrednio związane z przychodem. W doktrynie i w judykaturze zwraca się uwagę, iż przepis art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dotyczy również wydatków pośrednio związanych z przychodem takich jak koszty ogólne funkcjonowania osób prawnych, jak również wydatków poniesionych w celu tzw. zabezpieczenia źródeł przychodów.

Spółka stoi na stanowisku, iż Wynagrodzenie Stałe poniesione przez nią na doradztwo w zakresie, o którym mowa we wniosku, stanowi wydatek poniesiony w celu zabezpieczenia przychodów Spółki i ochrony majątku Spółki, poprzez uniknięcie ryzyka wystąpienia ewentualnych strat związanych z błędnymi decyzjami gospodarczymi (przejęciem innego podmiotu lub sprzedażą aktywów Spółki), które miałyby bezpośredni wpływ np. na wysokość przychodów podatkowych Spółki.

To z kolei przesądza, zdaniem Spółki, o możliwości uznania takich wydatków za wydatki poniesione przez Spółkę w celu zabezpieczenia źródeł przychodów, a zatem uznania tych wydatków za koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Spółka uważa, iż poprzez zagwarantowanie funkcjonowania źródła przychodów należy rozumieć zabezpieczenie bytu Spółki (podatnika podatku dochodowego od osób prawnych), w tym poprzez zapewnienie jak najefektywniejszego funkcjonowania Spółki, której kondycja finansowa jest bezpośrednio uzależniona od podejmowanych przez nią decyzji gospodarczych, w tym dotyczących ewentualnych przejęć czy też sprzedaży aktywów.

Zdaniem Spółki, Wynagrodzenie Stałe poniesione przez Spółkę na doradztwo w zakresie wymienionym we wniosku, stanowi koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w momencie ich poniesienia.

Po zapoznaniu się ze stanem faktycznym przedstawionym we wniosku, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie wyjaśnia, co następuje:

Stosownie do treści przepisu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu muszą zostać spełnione następujące warunki:

- wydatek został poniesiony przez podatnika,

- jest definitywny (rzeczywisty),

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- został poniesiony w celu uzyskania przychodu lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany.

Aby podatnik mógł określony wydatek zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać związek tego wydatku nie tylko z prowadzoną działalnością, ale przede wszystkim to, że jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego w roku podatkowym przychodu. Oznacza to, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wymienionych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, jeżeli pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Istotne jest, aby dany wydatek poniesiony został w związku z prowadzoną działalnością.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka w ramach realizacji strategii rozwoju i powiększenia udziału rynkowego zamierza skorzystać z usług firmy doradczej, świadczącej profesjonalne doradztwo finansowe. Jednocześnie Spółka zaznacza, iż do realizacji powziętych przez Spółkę przedsięwzięć może, ale nie musi dojść.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego zauważa, iż opisane we wniosku Spółki koszty doradztwa finansowego nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pośród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów. Uzasadnieniem dla poniesienia przez Spółkę wydatków na doradztwo finansowe jest jak wynika z wniosku uniknięcie nietrafnych z ekonomicznego punktu widzenia decyzji, a więc zabezpieczenie istniejącego źródła przychodów.

Jednocześnie należy stwierdzić, iż wydatki na doradztwo finansowe mają charakter kosztów pośrednich. W stosunku do tego rodzaju kosztów doszukiwanie się ich bezpośredniej relacji z przychodami nie wchodzi w rachubę. Takie bowiem koszty, chociaż niewątpliwie związane są z przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Tym samym, nie jest możliwe ustalenie, w którym roku (okresie) podatkowym wystąpi przychód uzasadniający potrącenie takich kosztów. Podatnik winien zatem, zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia.

W związku z powyższym uznać należy, iż istnieją podstawy do zaliczenia przez Spółkę wydatków na doradztwo finansowe do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia w rozumieniu art. 15 ust. 1 w związku z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego postanawia jak na wstępie.

Przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę w złożonym wniosku oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia. Zgodnie z art. 14b § 1-2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia. Na niniejsze postanowienie służy Stronie prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem tutejszego organu podatkowego w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia (art. 236 § 2 i art. 239 w związku z art. 14a § 4 ustawy Ordynacja podatkowa).