Temat interpretacji

P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Banku z dnia 18.04.2007 r. (wpływ do tut. Urzędu 23.04.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tj. czy postanowienie sądu o zakończeniu likwidacji jest wystarczającym dokumentem do zaliczenia wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 25 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie - biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

p o s t a n a w i a

uznać stanowisko Strony za nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Z przedstawionego przez Stronę we wniosku stanu faktycznego wynika, że Bank posiada w swoich aktywach wierzytelność kredytową wobec spółki będącej pośrednio powiązanej kapitałowo. Sytuacja ekonomiczna spółki jest na tyle trudna, że udziałowcy podjęli kroki w celu jej likwidacji za uprzednim zaspokojeniem wierzycieli. Obecnie na podstawie uchwały spółki potwierdzonej aktem notarialnym, podano do publicznej informacji likwidację spółki powiązanej w Monitorze Sądowym i Gospodarczym z dniem 27.10.2006r. Likwidację wszczęto na podstawie przepisów ustawy Kodeks spółek handlowych. Przedmiotowy kredyt, obecnie zaliczony jest do kategorii kredytów straconych, jednakże nie jest on jeszcze wymagalny. Z dniem wypowiedzenia umowy, cały kredyt stanie się wymagalny. Na wskazany kredyt Bank utworzył odpis aktualizujący nie zaliczony do kosztów uzyskania przychodu.
Bank dokonuje odpisów aktualizujących zgodnie z art. 38b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i zgodnie z tymże przepisem zalicza odpisy aktualizujące do kosztów uzyskania przychodów w wysokości nie wyższej niż utworzona rezerwa zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z 10 grudnia 2003r. w sprawie zasad tworzenia rezerw na ryzyko związane z działalnością banków.W związku z powyższym, Bank wnosi o odpowiedź na pytanie, czy postanowienie sądu o zakończeniu likwidacji jest wystarczającym dokumentem do zaliczenia wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 25 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.Bank stoi na stanowisku, iż przedmiotowa wierzytelność będzie mogła stanowić koszt uzyskania przychodu w momencie uzyskania przez Stronę postanowienia sądu o likwidacji dłużnika. W ocenie Banku na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 25 ustawy o pdop winien posiadać jedno z trzech postanowień sądu, o których mowa w art. 16 ust. 2 pkt 2 w/w ustawy. Jednakże w tymże przepisie postanowienie o zakończeniu likwidacji nie zostało wymienione wprost. Jednakże Bank powołuje się na treść art. 16 ust. 2a pkt 1 lit. a ustawy, który stanowi, iż w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisu aktualizującego, dokumentem wystarczającym do uprawdopodobnienia nieściągalności jest postanowienie sądu o rozpoczęciu likwidacji. Z uwagi na powyższe, zdaniem Banku, postanowienie sądu o zakończeniu likwidacji jest wystarczającym dokumentem do zaliczenia wierzytelności na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 25 ustawy do kosztów uzyskania przychodu, mimo że tego typu postanowienie nie zostało wymienione w art. 16 ust. 2 pkt 2 ustawy o pdop.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stanowisko Strony, Naczelnik tutejszego Urzędu stwierdza, co następuje:

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem wierzytelności, które uprzednio na podstawie art. 12 ust. 3 zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została udokumentowana w sposób określony w ust. 2 . Zgodnie zaś z art. 16 ust. 2 cytowanej ustawy za wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 25, uważa się te wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana:
1.postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadającym stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, albo
2.postanowieniem sądu o:b) umorzeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, gdy zachodzi okoliczność wymieniona pod lit. a), lub
c) ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku.
3.protokołem sporządzonym przez podatnika, stwierdzającym, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od jej kwoty.

Art. 16 ust. 2a ustawy stanowi natomiast, iż nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną: 1.w przypadku określonym w ust. 1 pkt 26a, w szczególności:a) jeżeli dłużnik zmarł, został wykreślony z ewidencji działalności gospodarczej, postawiony w stan likwidacji lub została ogłoszona jego upadłość obejmująca likwidację majątku.,b) zostało wszczęte postępowanie upadłościowe z możliwością zawarcia układu w rozumieniu przepisów prawa upadłościowego i naprawczego lub na wniosek dłużnika zostało wszczęte postępowanie ugodowe w rozumieniu przepisów o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków, alboc) wierzytelność została potwierdzona prawomocnym orzeczeniem sądu i skierowana na drogę postępowania egzekucyjnego, albod) wierzytelność jest kwestionowana przez dłużnika na drodze powództwa sądowego,2.w przypadku określonym w ust. 1 pkt 26 lit. a) tiret pierwsze i lit. b), jeżeli:a) spełniony jest warunek określony w pkt 1 lit. a) albo lit. b), lubb) opóźnienie w spłacie kapitału kredytu (pożyczki) lub odsetek przekracza 6 miesięcy, a ponadto:- spełniony jest warunek określony w pkt 1 lit. d) albo- wierzytelność została skierowana na drogę postępowania egzekucyjnego, albo- miejsce pobytu dłużnika jest nieznane i nie został ujawniony jego majątek mimo podjęcia przez wierzyciela działań zmierzających do ustalenia tego miejsca i majątku.Z treści przytoczonych wyżej przepisów wynika, iż w przedstawionym stanie faktycznym warunkiem zaliczenia wierzytelności odpisanej jako nieściągalną do kosztów podatkowych jest uzyskanie jednego z trzech postanowień sądu, o których mowa w art. 16 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Tutejszy organ podatkowy nie podziela zdania Strony, iż postanowienie sądu o zakończeniu likwidacji można utożsamiać z wyżej wymienionymi. Nie podziela również argumentacji Strony, że skoro z treści art. 16 ust. 2a pkt 1 lit. a wynika, iż do uprawdopodobnienia nieściągalności wystarczy postanowienie sądu o rozpoczęciu likwidacji to tym bardziej wystarczającą przesłanką w świetle art. 16 ust. 2 ustawy będzie postanowienie o zakończeniu likwidacji. Po pierwsze przepis cytowanego art. 16 ust. 2a pkt 1 lit. a stosuje się w odniesieniu do wierzytelności, o których mowa w art. 16 ust 1 pkt 26a. Ponadto, zdaniem Naczelnika tutejszego Urzędu katalog przesłanek wymieniony w art. 16 ust. 2 pkt 2 ustawy o pdop ma charakter numerus clausus. Oznacza to, że jakikolwiek inny dokument inny niż wymieniony w tym przepisie nie może skutecznie dokumentować faktu nieściągalności wierzytelności. Takowe stanowisko potwierdza aktualne orzecznictwo sądów. W wyroku z dnia 30 maja 2005 r., sygn. akt I SA/Bk 78/05, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku stwierdził, iż ustalony w art. 23 ust. 2 ustawy z 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) katalog okoliczności definiujących nieściągalność wierzytelności ma charakter zamknięty. Wyrok ów odnosi się bezpośrednio do zagadnień z zakresu podatku dochodowego od osób fizycznych, jednakże treść tychże przepisów jest identyczna, dlatego też, zgodnie z konstytucyjną zasadą równości podmiotów wobec prawa, w taki sam sposób należy je interpretować. W związku z powyższym, w ocenie Naczelnika tutejszego Urzędu, przedstawione we wniosku stanowisko Strony jest nieprawidłowe.Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak we wstępie.Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.