Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego w Krakowie, działając na podstawie art. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) w sprawie udzielenia interpretacji, co do zakresu i sposobu stosowania przepisów prawa podatkowego, na wniosek Strony z dnia 08.02.2007 r. (wpływ do tut. Urzędu 09.02.2007 r.), dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Wnioskodawca przedstawił następujący stan faktyczny: W roku 2001 Spółka przeprowadziła przetarg na sprzedaż ośrodka wypoczynkowego. W wyniku postępowania przetargowego wybrana została oferta złożona przez jednego z oferentów, który wpłacił wadium w wysokości 490.000,00 zł. W dniu 30.12.2001 r. strony zawarły umowę poręczenia, która m.in. zawierała oświadczenie poręczyciela, że pozostawia kwotę 490.000,00 zł., którą wniósł jako wadium, w celu zaspokojenia ewentualnego roszczenia przeciwko niemu jako poręczycielowi. Kwotę tę Spółka była obowiązana zwrócić w terminie 7 dni od dokonania przez oferenta zapłaty całej ceny sprzedaży. Ponieważ oferent nie wywiązał się z obowiązków wynikających z umowy sprzedaży (nie dokonał zapłaty) Spółka naliczyła w 2002 r. kary umowne, na poczet których zarachowała 490.000,00 zł. pozostawione przez oferenta. Kwotę kar umownych w wysokości 490.000,00 zł. Spółka zaliczyła do przychodu roku 2002 i wykazała w zeznaniu CIT-8 za 2002 r. W dniu 14.07.2005 r. Sąd Okręgowy w Krakowie Wydział IX Gospodarczy wydał wyrok na mocy którego nakazał Spółce zwrot na rzecz oferenta kwoty 490.000,00 zł. uznając że wpłacona kwota nie utraciła charakteru wadium i jako taka podlega zwrotowi. Wniesiona przez Spółkę apelacja do Sądu Apelacyjnego w Krakowie, została oddalona wyrokiem z dnia 26.10.2006 r. W wyniku powyższego Spółka zmuszona była zwrócić kwotę 490.000,00 zł. w roku 2006. Zgodnie z ustawą o rachunkowości skutki tego zdarzenia, ujęte zostały w księgach rachunkowych za 2006 r. W sprawozdaniu finansowym za 2006 r. odniesione zostały na kapitał własny jako strata z lat ubiegłych (tzw. błąd podstawowy) ponieważ dokonana w roku 2006 korekta in minus przychodów i tym samym wyniku finansowego, odnosi się do przychodu i wyniku finansowego 2002 r., w którym kwota 490.000,00 zł. wpłynęła na zwiększenie przychodów i wyniku finansowego, jak również zwiększyła podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Wnioskodawca ma wątpliwość, czy wadium w wysokości 490.000,00 zł. zwrócone w 2006 r. na podstawie wyroku sądowego, winno pomniejszyć przychód podatkowy roku 2006, czy też należy złożyć korektę zeznania CIT-8 za rok 2002, w którym to zeznaniu w/w kwota została zaliczona do przychodu podatkowego. Zdaniem Podatnika należy skorygować zeznanie podatkowe za 2002 r. pomniejszając przychód o przedmiotową kwotę.

Odpowiadając na powyższe zapytanie Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., nr 54, poz. 654 ze zm.) przychodami z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Z kolei w myśl art. 12 ust. 3 w/w ustawy za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

W rozumieniu wyżej cytowanych przepisów przychodami podatkowymi są m. in. otrzymane pieniądze, które są wymagalne i należne podatnikowi i w stosunku do których przysługuje mu uprawnienie do ich otrzymania. Istnienie tego prawa warunkuje powstanie przychodu podatkowego.

Z opisanego stanu faktycznego wynika, iż Sąd Okręgowy w Krakowie w wyroku z dnia 14.07.2005 r. uznał, iż wpłacona kwota w wysokości 490.000,00 zł. nie utraciła charakteru wadium i jako taka podlega zwrotowi, gdyż wadium zabezpiecza jedynie zawarcie umowy sprzedaży, a nie jej wykonanie. Sąd Apelacyjny wyrokiem z dnia 26.10.2006 r. orzekł o słuszności w/w stanowiska Sądu Okręgowego.

Jak z powyższego wynika wpłacona kwota wadium nie mogła być uznana jako zapłata za naliczone kary umowne wynikające z niewywiązania się oferenta z obowiązków wynikających z umowy sprzedaży. Niesłusznie więc Podatnik zakwalifikował kwotę wadium w wysokości 490.000,00 zł. jako karę umowną i zaliczył do przychodów podatkowych roku 2002, gdyż nie stanowi ona przychodu w rozumieniu w/w przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zatem Spółka powinna skorygować rozliczenie za rok 2002, w którym wykazała nienależny przychód z tytułu kary umownej.

Wobec powyższego, Naczelnik tut. Urzędu Skarbowego postanowił jak w sentencji.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę;
Stosownie do art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.

W dacie złożenia wniosku nie toczyło się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Pouczenie:
Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie, za pośrednictwem Naczelnika Małopolskiego Urzędu Skarbowego w Krakowie w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia.