Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 25.11.2005, sygn. 1472/ROP1/423-288/ 290 /05/PK, Drugi Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie

Temat interpretacji

Postanowienie

Na podstawie art. 14 a § 4 w związku z art. 14 a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz.60 z późn. zm.), Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie udzielając pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych w indywidualnej sprawie Podatnika przedstawionej w piśmie z dnia 04.10.2005 r.(wpłynęło do tut. urzędu 10.10.2005 r.), uzupełnione w dniu 17.10.2005 r.

postanawia

uznać za prawidłowe stanowisko Podatnika

Uzasadnienie

Rokiem podatkowym Spółki, zgodnie z umową Spółki jest okres od 1 lipca danego roku kalendarzowego do 30 czerwca następnego roku podatkowego. Tym samym bilans Spółka sporządza na dzień 30 czerwca danego roku kalendarzowego. Zgodnie z art. 45 ust. 1 w związku z art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2002 r. Nr 76 poz. 694 ze zm. ) dzień ten jest dniem zamknięcia ksiąg rachunkowych. Jednocześnie w praktyce gospodarczej powszechnym jest, iż na dzień bilansowy Spółka nie posiada wszystkich dokumentów dotyczących kosztów uzyskania przychodów a często wielkość tych kosztów nie jest Spółce znana. Dla celów bilansowych tworzy się w związku z tymi kosztami rezerwy, które nie są kosztem uzyskania przychodów dla celów podatkowych. Pytanie Spółki brzmi:

Czy w przypadku kiedy faktury dokumentujące koszty uzyskania przychodów poprzedniego roku podatkowego Spółka otrzyma po dniu zamknięcia ksiąg, a wysokość tych kosztów nie jest Spółce znana koszty powinny być zaliczane do bieżącego roku podatkowego czy do poprzedniego roku podatkowego za który sporządzany jest bilans?

Strona powołuje się w swoim wniosku na art. 9 ust. 1, art. 15 ust. 4 oraz art. 16 ust. 1 pkt 27 ustawy o podatku dochodowy od osób prawnych oraz art. 39 i art. 54 ust. 1ustawy o rachunkowości. Zdaniem Spółki koszty udokumentowane fakturami, które Spółka otrzyma po dniu, na który zamykane są księgi, o ile nie są one znane co do kwoty, Spółka powinna zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów roku, w którym koszty te ponosi. Okoliczność, iż koszty dotyczą poprzedniego roku podatkowego np. koszty transportu dostaw realizowanych w poprzednim roku podatkowym, nie ma przy tym znaczenia. Swoje stanowisko Spółka potwierdza wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 listopada 2003 r. sygn akt III SA 3382/02.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego uznając za prawidłowe stanowisko Spółki zaznacza, co następuje:

Na wstępie należy zauważyć, iż przepisy ustawy o rachunkowości nie mają charakteru podatkotwórczego, a obowiązek podatkowy wynika z prawa podatkowego. Zgodnie z art. 9 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr. 54 z 2000 r. poz. 654 z późn. zm) podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczania wysokości odpisów amortyzacyjnych.

W myśl przepisu art.15 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art.16 ust.1 ustawy. Przesłanką uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem danego wydatku, a możliwością uzyskania dzięki temu przychodów. Natomiast kwestię rozliczenia kosztów w czasie reguluje art. 15 ust. 4 w myśl, którego koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione. Z przepisu art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika zatem zasada, że koszty poniesione w celu uzyskania przychodów są potrącalne w roku podatkowym, w którym przychód związany z tymi kosztami wystąpił albo powinien wystąpić. Jedynie koszty poniesione w celu uzyskania przychodów, których nie można przyporządkować do konkretnego przychodu, mogą być rozliczone w dacie ich poniesienia.

Ponadto zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnik w przypadku braku dowodów księgowych, umożliwiających zarachowanie kosztów w danym roku (miesiącu) podatkowym ? po otrzymaniu dowodów księgowych dopiero po zamknięciu roku podatkowego, będzie mógł je rozliczyć w roku (miesiącu) ich rzeczywistego poniesienia. Wobec powyższego, jeżeli Spółka nie miała możliwości zarachowania danych kosztów są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione.

Niniejsza interpretacja, co do zakresu stosowania przepisów prawa podatkowego została dokonana dla stanu faktycznego opisanego we wniosku i w oparciu o przepisy obowiązujące w dniu jej udzielenia. Zmiana poszczególnych elementów stanu faktycznego może mieć wpływ na zmianę praw i obowiązków Podatnika. Zgodnie z art. 14 b § 1 ? 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia. Na niniejsze postanowienie Spółce służy prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego w terminie 7 dni od dnia doręczenia (art. 236 i art. 239 w związku z art. 14a § 4 ustawy Ordynacja Podatkowa). Do zażalenia należy załączyć znaki opłaty skarbowej w wysokości 5zł (ustawa z dnia 09.09.2000 r. o opłacie skarbowej (t.j. z 2004 r. Dz. U. Nr 253, poz. 2532.)).