Temat interpretacji
W odpowiedzi na pytanie Spółki z dnia 28.10.2004 r. ( do tutejszego Urzędu Skarbowego wpłynęło dnia 29.10.2004r.) uzupełnione 26.11.2004 r. złożone w trybie art. 14 a § 1 Ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz.926, ze zm),
Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego, zważa co następuje:
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka sprzedaje swoje towary sieciom sklepów m.in. xxx. Chcąc ujednolicić system rozliczeń finansowych rozpoczęła współpracę z firmą zachodnią mającą siedzibę w Szwajcarii za pośrednictwem, której mają być dokonywane płatności do xxx Sp. z o.o. Poza tym umowa obejmować ma: dokonywanie wszelkich płatności za dostarczone do xxx towary; udzielenie gwarancji "del credere" jednocześnie poręczenie, że xxx spełni swoje zobowiązania za dokonanie zamówień; możliwość korzystania przez Spółkę ze strony internetowej, w celu podania informacji o swoich produktach, jak również możliwość uzyskania stałego dostępu przez internet do specyfikacji związanych z płatnościami. Z posiadanych na dzień dzisiejszy danych Spółka twierdzi, że Spółka szwajcarska nie posiada siedziby ani zakładu w RP.
W związku z powyższym przedstawionym stanem Spółka prosi o udzielenie pisemnej informacji dotyczącej stwierdzenia czy przychody uzyskane od tych usług rodzą obowiązek podatkowy zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowy od osób prawnych?
Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych ( Dz. U. Nr. 54 z 2000 r. poz.654 ze zm. ) jeżeli podatnicy nie mają na terytorium Polski siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium RP. Tym samym ustawodawca nie określił terytorium wykonania usługi a jedynie terytorium uzyskania przychodu. Natomiast art. 21ust 1 pkt 2a stanowi, że podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczpospolitej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z tytułu świadczeń: usług doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze ustala się w wysokości 20% przychodów. Jednakże przepisy powyższego artykułu stosuje się z uwzględnieniem umów międzynarodowych w sprawie o zapobieżeniu podwójnemu opodatkowaniu, w których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Zdaniem tutejszego organu podatkowego z przedstawionej przez Spółkę umowy ramowej wynika, że dokonywane przez Spółkę szwajcarską płatności łączą w sobie charakter świadczeń księgowych jak również świadczeń z zakresu usług zarządzania oraz przetwarzania danych a udzielenie gwarancji " del credere" przez Spółkę szwajcarską jest świadczeniem udzielenia gwarancji zgodnie z w/w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy. Ponadto wymienione w umowie ramowej usługi internetowe można zakwalifikować jako świadczenia z tytułu usług reklamowych, gdyż "firma na udostępnionej stronie internetowej może podawać wszystkie dane o sobie i swoich produktach oraz wymieniać kraje, do których chciałby eksportować" dodatkowo korzystanie z internetu polegać ma na przetwarzaniu danych oraz usługach księgowych.
Z powyższego wynika, że zawarta umowa oparta jest na katalogu świadczeń zawartych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy.
Umowę w sprawie unikania podwójnego opodatkowania Polska zawarła ze Szwajcarią w dniu 02 września 1991 ( Dz. U. z 1993 r. Nr 22, poz.92). Zgodnie z art. 7 ust. 1 wspomnianej umowy zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim umawiającym się Państwie przez położony tam zakład.
Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwości umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu albo niepobranie podatku zgodnie z tą umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych, uzyskanym od niego zaświadczeniem (certyfikat rezydencji), wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej. Ma to na celu stwierdzenie, że osoba zagraniczna jest w tym państwie rezydentem podatkowym podatku dochodowego, co oznacza że podmiot ten podlega w jednym z tych państw opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich uzyskania. W przeciwnym wypadku gdyby Spółka szwajcarska nie była w stanie przedłożyć wspomnianego certyfikatu rezydencji to zgodnie z art.26 ust.3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych polska Spółka przekazuje pobraną kwotę podatku w terminie do 7 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano podatek na rachunek urzędu skarbowego właściwego w sprawach opodatkowania osób zagranicznych. W terminie przekazania kwoty pobranego podatku płatnicy są obowiązani przesłać urzędowi skarbowemu deklarację, a podatnikowi - informację o pobranym podatku, sporządzone według ustalonych wzorów.
Reasumując, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego informuje, że z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego, wynika iż o ile Spółka szwajcarska nieposiadająca zakładu lub siedziby na terytorium RP przedstawi certyfikat rezydencji, wówczas przychód z w/w tytułów uzyskanych na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej powinien podlegać opodatkowaniu w Szwajcarii.