Temat interpretacji
Stan faktyczny:
Przedmiotem działalności Spółki z o.o. jest świadczenie portowych usług przeładunkowych i składowych na rzecz kontrahentów transportujących towary będące przedmiotem obrotu międzynarodowego. Zgodnie z postanowieniami umów o usługi spółka odpowiada za straty i uszkodzenia przeładowywanych towarów powstałe podczas przeładunku, jeżeli nie udowodni, że szkoda nastąpiła wskutek okoliczności od jej niezależnych. W trakcie operacji przeładunkowych dochodzi do uszkodzeń towarów przeładowywanych i przechowywanych przez Spółkę. W takiej sytuacji spisywany jest protokół uszkodzeń, na podstawie którego spółka zostaje obciążona przez kontrahenta notą księgową na kwotę odpowiadającą wartości szkody. W trakcie przeładunku towarów dochodzi również do omyłkowego wydania towaru z magazynu czy placu składowego. W tej sytuacji sporządzany jest protokół błędnego wydania towaru z magazynu, po czym następuje zwrot błędnie wydanego towaru do spółki i dostarczenie towaru, który miał być pierwotnie wydany. Wówczas kontrahent w oparciu o listy przewozowe wystawia na spółkę fakturę VAT za dodatkowy transport.
Ocena prawna stanu faktycznego:
Zgodnie z art. 471 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.
Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust 1.
Podkreślić należy, że użyte przez ustawodawcę pojęcie "koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów" oznacza, że podatnik ma możliwość odliczania dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.
Z kolei art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy z dnia 15.02.1992r. stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonywanych robót i usług.
Z powyższego wynika, że tylko określone w powołanym wyżej przepisie kary umowne i odszkodowania nie stanowią kosztów uzyskania przychodu, zatem pozostałe nie wymienione w tym przepisie kary i odszkodowania będą stanowiły taki koszt - z uwzględnieniem ogólnych przesłanek zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów zawartych w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992r..
W związku z powyższym jeżeli możliwe jest udowodnienie, że wydatek z tytułu kary umownej lub odszkodowania, został poniesiony w celu uzyskania przychodów, a nie jest on objęty wykluczeniem zawartym w art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy z dnia 15.02.1992r., to nie będzie przeszkód, aby zaliczyć go do kosztów uzyskania przychodu.
Przedmiotem działalności spółki jest świadczenie portowych usług przeładunkowych i składowych. Kwoty wynikające z not wystawianych przez kontrahenta, dokumentujących uszkodzenia towarów przeładowywanych i przechowywanych przez Spółkę stanowią formę odszkodowania dotyczącego wadliwości wykonanych przez Spółkę usług z zakresu prowadzonej działalności gospodarczej. W świetle powyższego równowartość szkody wyrządzonej przez Spółkę podczas składowania i przeładowywania towarów handlowych stanowi odszkodowanie z tytułu nienależytego (wadliwego) wykonania usługi, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy z dnia 15.02.1992r., tj. nie stanowiące kosztu uzyskania przychodu.
Natomiast poniesiony przez spółkę dodatkowy koszt transportu - jakim został obciążony kontrahent - z powodu błędnego wydania towaru z magazynu, nie stanowi odszkodowań, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy z dnia 15.02.1992r. Jest to wydatek podatnika, który należy oceniać pod kątem cytowanego powyżej przepisu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. zgodnie, z którym wydatki podatnika mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów.
Jakkolwiek poniesiony przez podatnika wydatek na dodatkowy transport nie stanowi odszkodowania z tytułu wad wykonywanych usług (art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy z dnia 15.02.1992r.), to nie stanowi on kosztu uzyskania przychodu w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Celem zapłaty za dodatkowy przewóz było bowiem zrekompensowanie kontrahentowi wydatków jakie ten ostatni poniósł na odesłanie towaru błędnie mu wydanego i przewóz właściwego, wcześniej zamówionego towaru, a nie osiągnięcie przez spółkę przychodu.