Informacja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego z dnia 14.10.2004, sygn. US36/2BV/443/2004/26/TCH, Drugi Urząd Skarbowy Warszawa-Śródmieście
Temat interpretacji
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz. Zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy cytowany wyżej przepis stosuje się pod warunkiem, że:
1) nabywcą towarów jest:
- podatnik, o którym mowa w art. 15 (tj. osoba prawna, jednostka organizacyjna niemające osobowości prawnej oraz osoba fizyczne, wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą), lub podatnik podatku od wartości dodanej (tj. podatku od wartości dodanej nakładanego na terytorium państwa członkowskiego Wspólnoty Europejskiej), a nabywane towary mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika, albo
- osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ani podatnikiem podatku od wartości dodanej,
2) dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 lub podatnikiem podatku od wartości dodanej.
Niewątpliwie w przypadku, o którym mowa w zapytaniu Spółki spełnione zostały przesłanki wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów:
- określone w art. 9 ust. 1 ustawy, dotyczące przedmiotu czynności - w wyniku dokonania czynności Spółka nabyła prawo do rozporządzania towarami (urządzenia do pakowania kart), które w wyniku dokonanej dostawy zostały przetransportowane z terytorium Niemiec lub Wielkiej Brytanii na terytorium Polski, na rzecz Spółki, co wynika między innymi z załączonych do zapytania listów przewozowych,
- określone w art. 9 ust. 2 pkt 1 lit. a, dotyczące jednego z podmiotów czynności - nabywca urządzeń (Spółka) jest podatnikiem o którym mowa w art. 15 ustawy, prowadząc na terytorium Polski działalność gospodarczą i będąc zarejestrowanym w tutejszym urzędzie podatnikiem podatku od towarów i usług, przy czym nabywane towary mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego Spółkę jako podatnika, będą bowiem przedmiotem dalszej odsprzedaży (dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. ustawy o podatku od towarów i usług).
Wątpliwości budzi natomiast, czy w przypadku, o którym mowa w zapytaniu, spełnione zostały określone w art. 9 ust. 2 pkt 2 przesłanki dotyczące drugiego podmiotu czynności - dokonującego dostawy podmiotu amerykańskiego, mianowicie czy można go uznać za podatnika podatku od wartości dodanej nakładanego na terytorium państwa lub państw członkowskich Wspólnoty Europejskiej. Z pisma z dnia 15.09.2004 r. wynika bowiem, że firma ta nie jest zarejestrowana dla celów podatkowych ani w Niemczech, ani w Wielkiej Brytanii, zaś za dokonujących dostaw w żadnym wypadku nie można uznać producentów urządzeń (przedsiębiorca niemiecki i brytyjski) - z treści zapytania oraz załączonej faktury wynika, że to nie oni dokonali rozporządzenia towarami.
Celem ustalenia, czy dokonującą dostawy firmę uznać za podatnika podatku od wartości dodanej, niezbędne jest posłużenie się przepisami Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 roku w sprawie harmonizacji przepisów państw członkowskich, dotyczących podatków obrotowych - Wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EWG z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą. Wprawdzie przepisy Dyrektywy nie obowiązują bezpośrednio w krajach członkowskich Wspólnoty Europejskiej, jednakże jej art. 1 obliguje kraje członkowskie do modyfikacji, w oparciu o przepisy Dyrektywy, systemów podatku od wartości dodanej tych krajów, przez przyjęcie niezbędnych ustaw, rozporządzeń i przepisów administracyjnych, należy zatem przyjąć, że na terytorium Niemiec i Wielkiej Brytanii przepisy te obowiązują.
Zgodnie z art. 4 ust. 1 i 2 Dyrektywy podatnikiem jest każda osoba wykonująca samodzielnie w dowolnym miejscu działalność gospodarczą, bez względu na cel i rezultat tej działalności, przy czym działalność gospodarcza obejmuje w tym przypadku wszelkie działania producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włączając w to górnictwo, działalność rolniczą i wykonywanie wolnych zawodów, a także używanie dóbr materialnych i niematerialnych dla celów zarobkowych w sposób ciągły. Niewątpliwie przedsiębiorca amerykański spełnia ten warunek, bowiem z zapytania wynika, że zajmuje się on między innymi sprzedażą urządzeń do pakowania kart.
Istotne jest również, czy dokonane przez amerykańską firmę czynności opodatkowane (dostawy towarów) miały miejsce na terytorium państwa lub państw członkowskich Wspólnoty Europejskiej. Zgodnie z art. 8 ust. 1 lit. a Dyrektywy za miejsce dostawy towarów uważać się będzie - w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych albo przez dostawcę, albo odbiorcę, lub też osobę trzecią: miejsce, gdzie towary znajdują się w czasie rozpoczęcie wysyłki lub transportu do osoby nabywcy. Z treści zapytania oraz z załączonych listów przewozowych wynika, że towary były transportowane z Niemiec oraz Wielkiej Brytanii, zatem w tych krajach dokonane zostały dostawy towarów.
Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że amerykański przedsiębiorca dokonywał na terytorium państw członkowskich Wspólnoty Europejskiej czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej, zatem uznać go należy za podatnika tego podatku. Nie dopełnił on wprawdzie obowiązku rejestracyjnego, określonego w art. 22 Dyrektywy, jednakże przepisy Dyrektywy nie uzależniają uzyskania statusu podatnika od dopełnienia tego obowiązku. Dla celów niniejszej odpowiedzi oznacza to spełnienie ostatniej z przesłanek przewidzianych w ustawie dla wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Zatem nabycie przez Spółkę od amerykańskiej firmy urządzeń do pakowania kart, o którym mowa w przedmiotowym zapytaniu, uznać należy za w wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, ze wszelkimi tego konsekwencjami w zakresie podatku od towarów i usług. Dotyczy to także obowiązku wykazania transakcji w informacji podsumowującej, o której mowa w art. 100 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie bowiem z art. 100 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w rozumieniu art. 9 - 12, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym informacje podsumowujące o dokonanych wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów, za okresy kwartalne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po kwartale, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Zdaniem tutejszego organu ze wspomnianego wyżej obowiązku nie zwalnia brak możliwości zamieszczenia w informacji podsumowującej wszystkich danych wymienionych w art. 100 ust. 3 ustawy, bowiem kontrahent nie posiada numeru, o którym mowa w art. 100 ust. 3 pkt 2 ustawy, tj. właściwego i ważnego numeru identyfikacyjnego nadanego mu w państwie członkowskim, z którego dokonywane jest wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Ponadto należy zauważyć, że pomimo objęcia transakcji jedną fakturą w przedmiotowej sprawie wystąpiły dwa wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów - z Niemiec oraz z Wielkiej Brytanii. Należy zatem wykazać te transakcje w dwóch pozycjach informacji podsumowującej, podając przy tym dwa różne kody krajów, z których są dokonywane wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów.
Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) nie zawiera regulacji prawnych
różnicujących zasady kwalifikacji zakupionych towarów do kosztów uzyskania przychodów w zależności od kraju ich producenta bądź sprzedawcy - w tym zakresie należy wprost stosować postanowienia art. 15 ust. 1 i ewentualnie ust. 4, w świetle których:
- wartość zakupionych towarów będzie stanowić koszt uzyskania przychodów w dacie (okresie, roku) ich sprzedaży,
- kwota wyżej wymienionych kosztów wynika z kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu zapłaty, o ile nie miało miejsca wcześniejsze ich zarachowanie.
Zatem towary, o których mowa w zapytaniu Spółki, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów według wartości wynikającej z kursu z dnia zakupu.