Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 29 kwietnia 2008 r. (data wpływu 5 maja 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 maja 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca działa od 1994 r. prowadząc wyłącznie działalność statutową pomoc osobom niepełnosprawnym, głównie dzieciom. Fundacja nie prowadzi działalności gospodarczej. Wszelkie świadczenia na rzecz podopiecznych (leczenie, rehabilitacja, pomoce ortopedyczne) są udzielane nieodpłatnie.

W 2004 r. Fundacja nabyła samochód osobowy o wartości ponad 20 000 euro. Samochód jest wykorzystywany w bieżącej działalności Fundacji, w szczególności do pozyskiwania środków, co wymaga docierania do wielu ofiarodawców. Równowartość 20 000 euro została zaliczona w koszty w formie odpisów amortyzacyjnych na 5 lat.

Fundacja ma wątpliwości, co do rozliczenia nadwyżki ponad 20 000 euro, którego dokonała najprawdopodobniej błędnie.

W zeznaniach rocznych CIT-8 za kolejne lata, w załączniku CIT-8/O kwota dochodu podlegającego zwolnieniu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, została wykazana w wysokości wynikającej z bilansu, pomniejszonej jednak corocznie o 1/5 wyżej opisanej nadwyżki ceny zakupu samochodu ponad 20 000 euro. Różnica została ujęta w formularzu CIT-8 w pozycji podstawa opodatkowania.

W wyniku rozmowy z doradcą podatkowym Zarząd Fundacji powziął wątpliwość, co do prawidłowości takiego sposobu rozliczenia, które doprowadziło do zapłaty podatku od części dochodu.

Fundacja podkreśla, że prowadzi wyłącznie działalność statutową, spełniającą kryteria zwolnienia, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Zdaniem Wnioskodawcy, suma odpisów amortyzacyjnych od kwoty ponad 20 000 euro nie powinna być w ogóle uwzględniana w zeznaniu rocznym w żadnej pozycji, ponieważ jest to kwota obojętna z punktu widzenia zobowiązania podatkowego, w szczególności nie pomniejsza przychodu zwolnionego od podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Ustawa z dnia 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach (t. j. Dz. U. z 1991 r., Nr 46, poz. 203 ze zmianami) określa, że fundacje mogą być ustanawiane dla realizacji zgodnych z interesami Rzeczypospolitej Polskiej celów społecznie lub gospodarczo użytecznych, szczególnie takich jak: ochrona zdrowia, rozwój gospodarki i nauki, oświata i wychowanie, kultura i sztuka, opieka i pomoc społeczna, ochrona środowiska oraz opieka nad zabytkami.

Fundacje posiadają osobowość prawną, tak więc jako osoby prawne są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych. Jednocześnie nie zostały one wymienione przez ustawodawcę w treści art. 6 ust. 1 oraz ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zmianami), jako podmioty, które zwolnione są od podatku.

W konsekwencji, fundacje tak jak inne podmioty posiadające osobowość prawną podlegają ogólnym regułom podatkowym przewidzianym w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. Oznacza to, że fundacje ustalają dochód bez względu na rodzaje źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty.

Jednocześnie, art. 17 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy stanowi, iż wolne od podatku są z zastrzeżeniem ust. 1c dochody podatników, których celem statutowym jest działalność naukowa, naukowo-techniczna, oświatowa, w tym również polegająca na kształceniu studentów, kulturalna, w zakresie kultury fizycznej i sportu, ochrony środowiska, wspierania inicjatyw społecznych na rzecz budowy dróg i sieci telekomunikacyjnej na wsi oraz zaopatrzenia wsi w wodę, dobroczynności, ochrony zdrowia i pomocy społecznej, rehabilitacji zawodowej i społecznej inwalidów oraz kultu religijnego w części przeznaczonej na te cele.

Zwolnienie zawarte w tym przepisie jest zwolnieniem warunkowym, uzależnionym od spełnienia przez Podatnika dwóch istotnych warunków:

1. jego celem musi być działalność wymieniona w tym przepisie, przy czym statut może przewidywać również inne cele działalności,
2. uzyskane dochody muszą być przeznaczone wyłącznie na cele tej preferowanej przez ustawodawcę działalności statutowej.

Oznacza to, że dochody Fundacji będą zwolnione od podatku jedynie wówczas, gdy cele statutowe tej organizacji będą tożsame lub zbieżne z celami wymienionymi w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a dochody będą przeznaczone i wydatkowane na działalność statutową.

Stosownie natomiast do treści art. 17 ust. 1b tej ustawy, zwolnienie dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe wymienione w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy ma zastosowanie, jeżeli dochód jest przeznaczony i bez względu na termin wydatkowany na cele określone w tym przepisie, w tym także na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych służących bezpośrednio realizacji tych celów oraz na opłacenie podatków nie stanowiących kosztu uzyskania przychodów. Przedmiotowe zwolnienie dotyczy dochodów uzyskanych zarówno z działalności statutowej jak i gospodarczej, za wyjątkiem dochodu z działalności, o której mowa w art. 17 ust. 1a pkt 1 i 1a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, że celem statutowym Fundacji jest pomoc osobom niepełnosprawnym, głównie dzieciom, a wszelkie świadczenia na rzecz podopiecznych udzielane są nieodpłatnie. Cele te osiąga m.in. poprzez finansowe wspieranie leczenia, rehabilitacji i zakup pomocy ortopedycznych. Oznacza to, że dochód Fundacji, której celem statutowym jest ochrona zdrowia oraz rehabilitacja zawodowa i społeczna inwalidów w części przeznaczonej na ten cel jest wolny od podatku dochodowego.

Z uwagi na fakt, iż Fundacja zakupiła samochód, który wykorzystuje w swojej bieżącej działalności, w szczególności do pozyskiwania środków finansowych przeznaczonych na pomoc osobom niepełnosprawnym i dokonywała odpisów amortyzacyjnych od ww. samochodu, należy rozpatrzyć kwestię amortyzacji środków trwałych w odniesieniu do kosztów uzyskania przychodów podmiotów prowadzących działalność niezarobkową.

Zgodnie z regulacją art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Stosownie zaś do art. 15 ust. 6 tej ustawy, kosztami uzyskania przychodów są z uwzględnieniem art. 16 odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów natomiast w myśl art. 16 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 16a-16m, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 euro przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania.

Za środki trwałe podlegające amortyzacji, w świetle art. 16a ust. 1 ustawy uznaje się stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania m. in. środki transportu (...) o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt l ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z powołanych uregulowań prawnych wynika, że jednym z warunków koniecznych do spełnienia przez podatnika w celu dokonywania odpisów amortyzacyjnych, jest fakt wykorzystywania składnika majątku na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Zgodnie z art. 3 pkt 9 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami), przez działalność gospodarczą rozumie się każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującej taką działalność - do przedsiębiorców.

W myśl natomiast art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 ze zmianami), działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Fundacja prowadzi działalność niezarobkową, a więc taką, która wyklucza odpłatny jej charakter. Wszelkie świadczenia na rzecz podopiecznych wykonywane są nieodpłatnie, a Fundacja nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej.

Poddając analizie cytowane powyżej przepisy w odniesieniu do stanu faktycznego należy stwierdzić, że działalność niezarobkowa, będąca działalnością statutową, wykonywana przez Fundację nie stanowi działalności gospodarczej. Tym samym składniki majątku nabywane przez ten podmiot, nie spełniają warunku wykorzystania ich w prowadzonej działalności gospodarczej, a w konsekwencji nie mogą podlegać odpisom amortyzacyjnym.

Ponadto tutejszy organ podatkowy zauważa, że wydatki na nabycie środka trwałego, niestanowiące kosztu uzyskania przychodu na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 1 omawianej ustawy, w przypadku gdy środek trwały będzie służył bezpośrednio realizacji celów statutowych, korzystają ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób prawnych z uwagi na spełnienie warunku wynikającego z zapisu art. 17 ust. 1b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Odnosząc powyższe do zadanego przez Wnioskodawcę pytania należy stwierdzić, że w załączniku PIT-8/O wykazuje się dochody (przychody) wolne od podatku i odliczenia od dochodu. Kwotę tę przenosi się do poz. 36 zeznania o wysokości uzyskanego dochodu (poniesionej straty) przez podatnika podatku dochodowego od osób prawnych za dany rok podatkowy. Pieniądze, za które zakupiono samochód osobowy jako, że wydatkowane zostały na cel statutowy zbieżny z celem wskazanym przez ustawodawcę w art. 17 ust. 1 pkt 4 pomniejszają poz. 8 załącznika CIT-8/O (dochód wolny od podatku) za rok, w którym poniesiono wydatek.

Wprawdzie słuszne jest twierdzenie Fundacji, że kwota poniesionego wydatku na zakup samochodu stanowiąca nadwyżkę ponad 20 000 euro jest obojętna podatkowo i nie ma wpływu na zobowiązanie podatkowe, jednakże stanowisko Fundacji jest nieprawidłowe, z uwagi na fakt błędnej kwalifikacji ponoszonych wydatków do kosztów podatkowych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie jej wydania.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta, co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.