Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 22.11.2005, sygn. PDIII 423/1/238/05, Urząd Skarbowy w Jeleniej Górze

Temat interpretacji

W dniu 21 października 2005 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Jeleniej Górze wpłynął wniosek od spółki z o. o. o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Jak stanowi art. 14 a par 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14 par 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w par 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Stan faktyczny oraz stanowisko przedstawione przez wnioskodawcę w opisywanej sprawie.

Spółka z o. o. prowadzi działalność handlową i podpisała umowę o współpracy franchisingowej ze Spółką Ahold Polska. Powyższa umowa dotyczy niewyłącznej, niepodlegajacej przeniesieniu licencji na używanie znaku towarowego i prowadzeniu supermarketu Albert wg koncepcji określonej przez franchisingodawcę. Na koncepcję Supermarketu Albert składa się w szczególności wyposażenie, wypracowane standardy, asortyment, ułożenie towarów w sklepie, informacje wewnątrz w sklepie, zasady logistyki oraz systemy zamówień. W wyniku podpisanej umowy Spółka prowadzi dwa sklepy pod nazwą Albert. Umowa przewiduje, że franchisingodawca otrzymuje wynagrodzenie miesięczne, za każdy miesiąc kalendarzowy obowiązywania umowy w wysokości 3% miesięcznego obrotu netto Supermarketu Albert.

Zapytanie Jednostki brzmi: czy w świetle przepisów art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. (Dz. U, z 2000 r., Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) o podatku dochodowym od osób prawnych opłaty franchisingowe mogą być bezpośrednio zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, czy powinny być uznane za wartość niematerialno prawną od której naliczane są odpisy amortyzacyjne?

Zdaniem Jednostki comiesięczna opłata franchisingowa związana jest bezpośrednio z osiąganym przychodem, a więc opłata powyższa winna być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów. Wydatki przysługującego franchisingodawcy wynagrodzenia nie mieszczą się również w zamkniętym katalogu enumeratywnie wymienionych kosztów - niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.

Ocena prawna stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa.

Zgodnie z treścią przepisu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U, z 2000 r., Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...). Warunkiem uznania wydatków za koszt uzyskania przychodów jest występowanie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy wydatkiem a przychodem. Obowiązkiem natomiast Podatnika jako odnoszącym ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem tego kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego ustępu 1 art. 15 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Umowa franchisingowa podobna jest do umowy licencyjnej. Na podstawie umowy franchisingowej dysponent wynalazku lub tajemnicy produkcyjnej przekazuje stronie - kontrolowanej przez siebie - informacje techniczne lub techniczno - organizacyjne w zamian za określone w kontrakcie wynagrodzenie.

Od licencji rożni franchising to, że obejmuje ona nie tylko towary i technologie, ale także sposób ich dystrybucji i promocji, w ściśle określonych warunkach danego systemu.

Mając powyższe na uwadze wydatki na nabycie licencji (w tym licencji, na korzystanie z praw autorskich i pokrewnych) oraz informacji know-how powinny być uznane za wydatki na nabycie wartości niematerialnej i prawnej podlegającej amortyzacji.

Stosownie bowiem do przepisów art. 16b ust. 1 pkt 5 i 6, 7 amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania licencje, prawa do: wynalazków, patentów, znaków towarów, wzorów użytkowych, wzorów zdobniczych oraz wartości stanowiące równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how) - o przewidywanym okresie użytkowania dłuższym niż 1 rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji) umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1.

Zgodnie z przepisem art. 16 ust. 1pkt 1 lit. b cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: wydatków n nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.

Z kolei regulacja art. 16 g ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy podatkowej stanowi, iż za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2 -14, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę nabycia.

Zgodnie z brzmieniem art. 16 g ust. 14 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wartość początkową praw majątkowych w tym licencji i autorskich praw majątkowych, stanowi cena nabycia tych praw; jeżeli wynagrodzenie (opłaty) wynikające z umowy licencyjnej albo z umowy o przeniesieniu innych praw majątkowych jest uzależnione od wysokości przychodów z licencji lub praw uzyskanych przez licencjonobiorcę albo nabywcę, przy ustalaniu wartości początkowej praw majątkowych, w tym licencji, nie uwzględnia się tej części wynagrodzenia.

W okolicznościach, o których mowa w art. 16g ust. 14 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatki na nabycie praw licencyjnych nie mogą być uwzględnione w wartości początkowej.

Mając powyższe na uwadze opłaty franchisingowe z tytułu zawartej umowy o współpracy franchisingowej ze Spółką Ahold uznać można za koszty uzyskania przychodów Spółki.

Comiesięczna opłata franchisingowa związana jest, zdaniem tut. organu podatkowego, bezpośrednio z osiąganym przychodem. Jej wielkość wynika w sposób bezpośredni z uzyskanego przychodu netto ze sprzedaży z Supermarketów Alberta.