Interpretacja indywidualna z dnia 04.01.2017, sygn. 3063-ILPB1-3.4510.68.2016.1.KP, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Temat interpretacji

Podatek dochodowy od osób prawnych w zakresie odpisów amortyzacyjnych od nabytego know-how.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 oraz art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko spółki z ograniczoną odpowiedzialnością reprezentowanej przez pełnomocnika przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 31 października 2016 r. (data wpływu 3 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie odpisów amortyzacyjnych od nabytego know-how jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek wspólny uzupełniony pismem z 14 grudnia 2016 r. (data wpływu 19 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• uznania nabytych składników majątkowych za przedsiębiorstwo/zorganizowaną jego część,
• odpisów amortyzacyjnych od nabytych środków trwałych,
• odpisów amortyzacyjnych od nabytego know-how,
• odpisów amortyzacyjnych od wartości firmy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka z siedzibą w Polsce, należy do międzynarodowej grupy kapitałowej (dalej: Grupa lub Dostawca), zajmującej się dostawą części zamiennych, usług technicznych oraz rozwiązań biznesowych dla przedsiębiorstw z branży rolniczej, ogrodniczej i zajmujących się gospodarką leśną oraz pracami ziemnymi. Spółka jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT w Polsce.

Spółka prowadzi działalność w zakresie handlu hurtowego towarów. Od stycznia 2016 jedynym dostawcą sprzedawanych przez Spółkę towarów jest A. (dalej: A lub Dostawca).

W związku z reorganizacją grupy kapitałowej, do której należy Spółka, Spółka nabyła od innej polskiej spółki kapitałowej wchodzącej w skład Grupy (dalej: Zbywca), wytworzony przez Zbywcę know-how dotyczącego wiedzy na temat rozwijania sieci franczyzowej, w tym m.in. rozbudowany podręcznik wraz z wzorami umów i pism oraz informacji o relacjach i zasadami rozliczeń z dotychczasowymi franczyzobiorcami oraz o asortymencie nabywanych towarów od Autoryzowanych Dostawców. W ramach tej transakcji Spółka weszła też w ogół praw i obowiązków wynikających z dotychczas zawartych przez Zbywcę umów franczyzowych. Wycenę powyższej transakcji zlecono niezależnemu rzeczoznawcy.

Przed dokonaniem transakcji dotyczącej nabycia przez Spółkę przedmiotowego know-how Spółka przejęła od Zbywcy 43 pracowników w trybie przejścia zakładu pracy w rozumieniu art. 23¹ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tj. Dz.U. z 1998 r. Nr 21 poz. 94 ze zm., dalej Kodeks pracy). Z 43 przejętych pracowników sześcioro pracowało w dziale rozwoju sieci franczyzowej Zbywcy. W związku z przejęciem tak dużej grupy pracowników Spółka dodatkowo nabyła składniki majątkowe wchodzące w skład przedsiębiorstwa Zbywcy, które wcześniej powierzone zostały do użytkowania przejmowanym pracownikom. W ramach tej transakcji Spółka nabyła niezbędne do dalszej pracy przejętych osób środki trwałe, takie jak: zespoły komputerowe, tablety, laptopy (notebook) oraz samochody osobowe. Doszło też do cesji umów leasingu operacyjnego 3 samochodów osobowych oraz numerów telefonów użytkowanych przez przejętych pracowników.

W późniejszym terminie Zbywca rozwiązał umowy z tzw. Autoryzowanymi Dealerami, a na podobnych warunkach takie umowy zawarła Spółka. Umowy te dawały prawo, na uzgodnionych warunkach, wybranym dostawcom towarów do dokonywania dostaw bezpośrednio do sieci franczyzowej w zamian za prowizję płatną franczyzodawcy. Zaznaczyć należy, że do dnia transakcji Największym Autoryzowanym Dostawcą towarów do sieci franczyzowej Zbywcy była Spółka.

Zbywca do kontroli franczyzobiorców korzystał ze specjalnego oprogramowania pn. Konsola Kupca, które w drodze cesji przejdzie na Spółkę.

Powyższa transakcja nie obejmowała ani nie będzie obejmować innych niż wyżej opisane składników wchodzących w skład przedsiębiorstwa Zbywcy, w tym:

• praw i obowiązków wynikających z umów z odbiorcami i dostawcami Zbywcy (w szczególności zobowiązań, wykluczona jest również ciągłość w ramach systemów rabatowych itp.),
• środków pieniężnych,
• praw i obowiązków wynikających z umów rachunków bankowych,
• praw i obowiązków wynikających z umów o kredyty lub pożyczki,
• zobowiązań Zbywcy związanych z prowadzoną przez niego działalność gospodarczą,
• praw i obowiązków wynikających z umowy na świadczenie usług IT,
• praw i obowiązków wynikających z umowy na świadczenie usług, która obejmuje szereg kompleksowych usług wspomagających działalność Spółki, w tym usługi marketingowe, badań rozwojowych i rynkowych, określania polityki cenowej i strategii grupy, zarządzania, HR, finansowe i prawne,
• praw i obowiązków wynikających z umów licencyjnych na oprogramowanie IT, z uwzględnieniem wyżej wspomnianej licencji Konsola Kupca,
• praw i obowiązków wynikających z umów na prowadzenie obsługi księgowej i rachunkowej.

Ponadto przedmiotem transakcji nie są objęte inne niż wymienione wartości niematerialne i prawne.

Składniki majątkowe nabyte przez Spółkę nie będą stanowić zorganizowanego zbioru składników majątkowych powiązanych w sposób organizacyjny, finansowy czy funkcjonalny.

Zarówno Wnioskodawca, jak i Zbywca jest czynnym podatnikiem VAT. Spółka zamierza wykorzystywać nabyte składniki majątkowe do wykonywania czynności opodatkowanych VAT w ramach prowadzonej działalności handlowej.

W piśmie z 14 grudnia 2016 r. stanowiącym odpowiedź na wezwanie do uzupełnienia braków formalnych wniosku wspólnego Wnioskodawca doprecyzował, że:

W odniesieniu do cesji umów leasingu operacyjnego 3 samochodów osobowych Spółka informuje, że umowy te spełniają warunki określone w art. 17b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851 z późniejszymi zmianami) zarówno przed cesją, jak i po cesji tych umów.

W zakresie nabytego know-how Spółka informuje, że w jej ocenie wytworzona przez Zbywcę wiedza na temat rozwijania sieci franczyzowej, którą nabył Wnioskodawca, spełnia warunki umożliwiające zaliczenie jej do know-how, tj.:

1. jest wynikiem wypracowanego doświadczenia była tworzona i następnie uzupełniana i modyfikowana odpowiednio do wypracowanego doświadczenia Zbywcy w tym zakresie,
2. jest poufna, tj. nie została ujawniona, nie jest powszechnie znana lub łatwo dostępna; dokumenty opatrzone są znakiem poufne, a w umowach z franczyzobiorcami zaznaczono, które dokumenty i informacje mają charakter poufny, i że należy je zwrócić po ewentualnym rozwiązaniu umowy. Zgodnie z tymi umowami Informacje Poufne oznaczają Podręcznik Operacyjny, tajemnice handlowe, informacje, metody, formularze, pomysły, koncepcje, cenniki, sposoby, techniki, szkice oraz szczegółowe instrukcje i dokumentacje mające związek z systemem franczyzowym. W umowach tych poświęcony jest cały dział o zasadach poufności, w tym też zasadach postępowania związanych z żądaniem ujawnienia Informacji Poufnych w całości lub w części na podstawie orzeczenia lub decyzji wydanej przez właściwy sąd bądź inny organ administracji państwowej, albo też inny uprawniony organ, którego władzy podlega Franczyzobiorca,
3. jest istotna, tj. ważna dla całości lub części prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności oraz jest użyteczna; świadczy o tym oparcie na niej całej umowy franczyzowej oraz stosowanie zawartych w nich zasad w procesie rozwijania sieci franczyzowej. Bez tej wiedzy, jaką w ramach know-how nabył X, nie byłoby możliwe dalsze rozwijanie sieci franczyzowej. Nabywca potrzebowałby paru lat, aby wypracować swoje własne podręczniki na podstawie własnych doświadczeń, własne wzorce dokumentów, metody kalkulacji dochodowości punków franczyzowych, selekcjonowania potencjalnych chętnych do prowadzenia działalności w formie punktu franczyzowego, zdobyć doświadczenie w tym zakresie popełniając po drodze mniej lub bardziej istotne błędy,
4. jest zidentyfikowana we właściwej formie, to znaczy jest opisana w wystarczająco zrozumiały sposób, aby można było sprawdzić, czy spełnia kryteria poufności i istotności oraz jest utrwalona na papierowych nośnikach informacji (wydrukowana). Elektroniczna wersja dokumentów zamieszczona jest na wydzielonym miejscu na serwerze z limitowanym dostępem osób upoważnionych.

Ponadto Wnioskodawca pragnie podkreślić, że z przejętych 43 pracowników, tylko 6 było zatrudnionych w dziale rozwoju sieci związanym z rozwojem systemu franczyzowego Zbywcy. Podobnie było ze zbytym majątkiem (samochodami i komputerami), tj. tylko część dotyczyła działalności franczyzowej. Ponieważ Zbywca prowadził stosowną ewidencję majątku użytkowanego przez pracowników, więc jest w stanie przyporządkować i podzielić zbyte składniki majątku na te, które były związane z działalnością franczyzową i z pozostałą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania

w podatku dochodowym od osób prawnych.

1. Czy przedstawiona powyżej transakcja nabycia przez Spółkę składników majątkowych stanowi nabycie przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 3 ustawy o CIT lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy o CIT?
2. Czy Spółka jest uprawniona do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych nabytych przez Spółkę w ramach wyżej opisanych transakcji?
3. Jeśli odpowiedź na pytanie 1 okaże się przecząca, to jest składniki majątkowe będące przedmiotem transakcji nie stanowią przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 3 ustawy o CIT lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy o CIT, to czy know-how dotyczące wiedzy jak budować i rozwijać sieć franczyzową oraz prawa do przejętych w drodze cesji umów z franczyzobiorcami, które nabyła Spółka będzie stanowić know-how nietechniczne podlegające amortyzacji?
4. Jeśli odpowiedź na pytanie 1 okaże się twierdząca, to jest składniki majątkowe będące przedmiotem transakcji zostaną uznane za przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 4a pkt 3 ustawy o CIT lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy o CIT, to czy Spółka jest uprawniona do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości firmy powstałej w wyniku nabycia przedsiębiorstwa przez Spółkę?

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 3 w zakresie odpisów amortyzacyjnych od nabytego know-how. Odpowiedź na pytania w pozostałych zakresach przedstawiono w interpretacjach indywidualnych z 4 stycznia 2017 r. nr 3063-ILPB1-3.4510.56.2016.2.KP oraz 3063-ILPB1-3.451.67.2016.1.KP.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3.

Zdaniem Spółki, jeśli odpowiedź na pytanie 1 okaże się przecząca, to jest organ uzna, że przedmiotem transakcji nie jest przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 4a pkt 3 ustawy o CIT lub zorganizowana część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy o CIT, to know-how dotyczące wiedzy, jak budować i rozwijać sieć franczyzową oraz prawa do przejętych w drodze cesji umów z franczyzobiorcami, będzie stanowić know-how nietechniczne podlegające amortyzacji.

Uzasadnienie.

Zdaniem Spółki, jeśli odpowiedź na pytanie 1 okaże się przecząca, to jest organ uzna, że przedmiotem transakcji nie jest przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 4a pkt 3 ustawy o CIT lub zorganizowana część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy o CIT, to know-how dotyczące wiedzy, jak budować i rozwijać sieć franczyzową oraz prawa do przejętych w drodze cesji umów z franczyzobiorcami, stanowi know-how nietechniczne podlegające amortyzacji.

Ustawa o CIT nie definiuje znaczenia tego terminu, ale wskazuje pośrednio, że know-how dotyczy:

• informacji związanych ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT);
• informacji związanych ze z zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (art. 16b ust. 1 pkt 7 ustawy o CIT).

W kontekście powyższych dwóch przepisów można wyodrębnić dwie kategorie know-how technicznego oraz know-how nietechnicznego.

Know-how techniczne jest pojęciem zbliżonym do projektów wynalazczych, do których należą wszelkie kategorie rozwiązań technicznych, łącznie z wynalazkami, którym przysługuje zdolność patentowa. Za przedmiot know-how można uznawać również doświadczenia techniczno-organizacyjne dotyczące wynalazków i wzorów użytkowych, jeżeli ze względu na brak którejkolwiek przesłanki zdolności patentowej albo zdolności rejestracyjnej nie są ani wynalazkami, ani wzorami użytkowymi, ani projektami racjonalizatorskimi w rozumieniu przepisów o prawie własności przemysłowej, a przedstawiają jednak znaczną wartość ekonomiczną i użyteczną.

Z kolei przedmiotem know-how nietechnicznego są z kolei informacje o charakterze organizacyjnym, finansowym lub handlowym przydatne do prowadzenia przedsiębiorstwa (np. projekty, informacje usprawniające organizację i zbyt w handlu).

W orzecznictwie sądowo-administracyjnym przyjmuje się, że know-how nietechniczne obejmuje wszelkiego rodzaju wiadomości i doświadczenia o charakterze nietechnicznym, które nadają się do wykorzystania w działalności przedsiębiorstwa lub wykonywania zawodu. Zdaniem sądów administracyjnych i organów podatkowych, aby nabyta wiedza i doświadczenie o charakterze organizacyjnym, finansowym lub handlowym mogły być kwalifikowana jako nietechniczne know-how, powinna spełniać następujące przesłanki:

1. stanowi dobro niematerialne występujące w postaci wiedzy, zebranych doświadczeń, danych z kluczami ich zastosowań, pozwalające na osiągnięcie określonego efektu gospodarczego,
2. można ją przeliczyć na rzeczywistą wartość materialną,
3. powinna być zdobyta w ramach wypracowanego doświadczenia,
4. powinna mieć charakter poufny i istotny,
5. powinna być to wiedza zidentyfikowana, utrwalona we właściwy sposób i dająca się przekazać.

Taki katalog przesłanek został wymieniony przykładowo w interpretacji indywidualnej wydanej w dniu 7 września 2012 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi (sygn. IPTPB3/423-208/12-4/GG).

W opinii Spółki, w związku z transakcją nabycia m.in. know-how dotyczące wiedzy jak budować i rozwijać sieć franczyzową oraz prawa do przejętych w drodze cesji umów z franczyzobiorcami, dojdzie do nabycia know-how nietechnicznego, bowiem opisana powyżej know-how wraz informacji o relacjach z dotychczasowymi franczyzobiorcami i asortymencie nabywanych przez nich towarów, spełnia wszystkie powyższe przesłanki. W konsekwencji nabycie know-how dotyczące wiedzy, jak budować i rozwijać sieć franczyzową oraz prawa do przejętych w drodze cesji umów z franczyzobiorcami, należy uznać na gruncie ustawy o CIT za wartości niematerialne i prawne oraz amortyzować na warunkach określonych w powołanym powyżej art. 16b ust. 1 pkt 7 w związku z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie odpisów amortyzacyjnych od nabytego know-how jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w powyższym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Końcowo informuje się, że w przedmiocie podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego przysługuje prawo do wniesienia skargi z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę na interpretację indywidualną wydaną na podstawie art. 14r § 1 Ordynacji podatkowej wnosi się do sądu administracyjnego właściwego ze względu na siedzibę organu wydającego interpretację, czyli w niniejszej sprawie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu