Temat interpretacji

Pytanie podatnika

Działając na podstawie art. 14e § 1 oraz art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), udzielając interpretacji w zakresie postanowień konwencji z dnia 20 sierpnia 2001 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Belgii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz zapobiegania oszustwom podatkowym i uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 2004 r. Nr 211, poz. 2139; dalej umowa polsko-belgijska),

Minister Finansów uznaje
za nieprawidłowe stanowisko przedstawione przez X, we wniosku z dnia 7 marca 2006 r. i uzupełnionego pismem z dnia 29 sierpnia 2006 r. dotyczącym uznania wypłacanych należności tytułem usług prawnych podmiotowi belgijskiemu niemającemu na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej siedziby lub zarządu za niepodlegające opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce.

Uzasadnienie

W dniu 10 marca 2006 r. wpłynął do Ministra Finansów wniosek X, z dnia 7 marca 2006 r. w sprawie interpretacji przepisów umowy polsko-belgijskiej.

We wniosku z dnia 7 marca 2006 r. X przedstawiła, że na podstawie umowy zawartej z firmą Y, której przedmiotem jest sporządzenie przez kontrahenta opinii prawnej, jest obowiązana do zapłaty na rzecz tego kontrahenta wynagrodzenia. Wnioskodawca twierdzi, że siedziba firmy Y znajduje się w Belgii. Jednocześnie, kontrahent X nie posiada na terenie Rzeczypospolitej Polskiej zakładu, rozumianego jako stałe miejsce, w którym całkowicie lub częściowo wykonuje działalność gospodarczą przedsiębiorstwa.

Jako załącznik do wniosku, X przedstawiła dokument - certyfikat rezydencji podmiotu belgijskiego wystawiony dla SE Y (dalej: Y).

X zwróciła się z następującymi pytaniami:

1. czy ciążą na niej obowiązki płatnika z tytułu wypłaty wynagrodzenia na rzecz firmy Y, z siedzibą w Belgii; jeżeli tak, to czy w przedmiotowej sprawie jest zobowiązana do odprowadzenia tego podatku i w jakiej wysokości oraz
2. czy na X ciąży jakikolwiek obowiązek informacyjny względem urzędu skarbowego jako na płatniku dochodów firmy Y

W piśmie z dnia 29 sierpnia 2006 r. uzupełniającym stan faktyczny sprawy, wnioskodawca sprecyzował, że umowa zawarta z firmą Y jest umową na świadczenie usług prawnych oraz, że jest związana z świadczeniem usług w zakresie opinii prawnej i interpretacji przepisów bankowych obowiązujących w Unii Europejskiej - doradztwa.

Firma Y, zgodnie z twierdzeniem wnioskodawcy, nie posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby ani zarządu. Nie posiada również na terytorium Polski zakładu. Zdaniem X zatem, dochód uzyskiwany przez tego podatnika z tytułu umowy na świadczenie usług prawnych nie jest dochodem uzyskiwanym przez tego podatnika ze źródeł dochodów położonych na terytorium Polski, a co za tym idzie, ponieważ nie podlega ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, lecz ustawodawstwu państwa, w którym znajduje się jego siedziba, X nie nabywa statusu płatnika tego podatku.

Zgodnie z zapisem zawartym we wniosku, X twierdzi, że jeżeli jednak w przedmiotowej sprawie dochód uzyskiwany przez kontrahenta z tytułu umowy na świadczenie usług prawnych jest dochodem uzyskanym ze źródeł położonych na terytorium Polski, X jest płatnikiem podatku i należy zastosować przepis art. 26 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.; dalej: updop). Zgodnie z tym przepisem, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 updop, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych, uzyskanym od niego zaświadczeniem (certyfikat rezydencji), wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej.

Wnioskodawca twierdzi, że w przedmiotowej sprawie zachodzi sytuacja określona w zdaniu drugim powołanego przepisu. Jednakże, we wniosku strona powołała art. 8 ust. 1 umowy z dnia 8 października 1974 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 1976 r. Nr 31, poz. 178; dalej: umowa polsko-amerykańska). Na podstawie przywołanego przepisu wnioskodawca twierdzi, że nie ma on obowiązku dokonania poboru podatku od dochodu firmy Y, jako, że podlega on opodatkowaniu w państwie, w którym ten kontrahent ma siedzibę.

Wnioskodawca twierdzi, że X, mimo, że nie pobiera podatku dochodowego od dochodu firmy Y, to jednak jest zobowiązana zgodnie z art. 26 ust. 3d updop do złożenia informacji o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych nie mających siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, IFT-2/IFT-2R raz w roku do końca trzeciego miesiąca następnego po roku podatkowym. Informacja ta jest składana do urzędu skarbowego właściwego w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Rozpatrując wniosek Spółki Minister Finansów zważył, co następuje.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 updop, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 2a updop podatnicy ci są zobowiązani do zapłacenia podatku dochodowego z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze. Zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu tych przychodów ustala się w wysokości 20% przychodów.

Zgodnie z twierdzeniem wnioskodawcy, usługi, z których on korzysta, są usługami prawnymi w zakresie opinii prawnej i interpretacji przepisów bankowych obowiązujących w Unii Europejskiej - doradztwa. Zakres tych usług jest zatem objęty art. 21 ust. 1 pkt 2a updop. Wnioskodawca twierdzi, że dochód uzyskiwany przez firmę Y od X z tytułu umowy na świadczenie usług prawnych nie jest dochodem uzyskiwanym ze źródeł dochodów położonych na terytorium Polski, a co za tym idzie, ponieważ nie podlega ustawie o podatku dochodowym os osób prawnych, lecz ustawodawstwu państwa, w którym znajduje się jego siedziba, Krasa Krajowa nie nabywa statusu płatnika tego podatku.

Z powyższym twierdzeniem wnioskodawcy nie można się zgodzić. W opinii Ministra Finansów istotne znaczenie dla sprawy, w świetle art. 21 ust. 1 updop, ma fakt uzyskiwania na terytorium Polski przychodów objętych postanowieniami tego artykułu. Ustawodawca nie uzależnił opodatkowania tych świadczeń od faktu, czy są one wykonywane na terytorium Polski, ale wskazał, że opodatkowaniu podlegają przychody uzyskane na terytorium Polski.

Z treści tego przepisu wynika, że przychody osób zagranicznych, nieposiadających w Polsce siedziby lub zarządu, osiągane z tytułów wymienionych w tym przepisie są opodatkowane podatkiem dochodowym według stawki zryczałtowanej w wysokości 20% od każdorazowo wypłacanej osobie zagranicznej kwoty należności, chyba że postanowienia umów o unikaniu podwójnego opodatkowania stanowią inaczej.

Zatem, zasadnicze znaczenie ma ustalenie miejsca, w którym usługa lub świadczenie wywołała skutek w postaci powstania lub powiększenia przychodów u odbiorcy usługi lub świadczenia. Jeżeli skutek ten nastąpił w Polsce, co niewątpliwie ma miejsce w analizowanej sprawie, dochód uzyskany przez podmiot świadczący usługi winien być tutaj opodatkowany.
Art. 21 ust. 2 updop daje jednak pierwszeństwo przed regulacją prawa krajowego, treści umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Polska.

Błędnie we własnym stanowisku w sprawie wnioskodawca powołuje umowę polsko-amerykańską. Umowa ta nie będzie miała zastosowania w tej sprawie, ponieważ kontrahent, z którym wnioskodawca zawarł umowę na świadczenie usług prawnych nie posiada miejsca zamieszkania lub siedziby ani w Polsce ani w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej. Zgodnie zaś z art. 1 umowy polsko-amerykańskiej, dotyczy ona osób mających miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium jednego lub terytoriach obu Umawiających się Państw, czyli na terytorium Polski i/lub Stanów Zjednoczonych.

Zastosowanie w tym przypadku znajdzie jednak umowa polsko-belgijska. Zgodnie z art. 1 tej umowy, dotyczy ona osób mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym lub w obu Umawiających się Państwach, tj. w Polsce i/lub Belgii.

Umowa polsko-belgijska wskazując, jakie dochody rezydenta mogą w Polsce podlegać opodatkowaniu - nie wymienia bezpośrednio dochodów z tytułu usług, które wymienia art. 21 ust. 1 pkt 2a updop. To zaś oznacza, że uzyskane w Polsce przez rezydenta belgijskiego dochody z tytułu wykonanej usługi doradztwa są wyłączone z opodatkowania w Polsce, pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby certyfikatem rezydencji podatkowej (art. 26 ust.1 updop).

W analizowanym stanie faktycznym zastosowanie znajdzie art. 7 ust. 1 umowy polsko-belgijskiej, zgodnie z którym, zyski z przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa mogą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Umawiającym się Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Zatem, w przedstawionym stanie faktycznym należność wypłacona rezydentowi belgijskiemu z tytuły usług doradztwa stanowi zysk z przedsiębiorstwa, o którym mowa w art. 7 ust. 1 umowy polsko-belgijskiej, co oznacza, że spółka polska nie ma obowiązku pobrania podatku "u źródła", pod warunkiem uzyskania od firmy Y certyfikatu rezydencji potwierdzającego, iż w dniu dokonania wypłaty należności usługodawca był rezydentem podatkowym Belgii.

Brak obowiązku potrącenia przez Kasę Krajową podatku od wypłacanej rezydentowi belgijskiemu należności nie oznacza jednak, że X nie będzie też miała obowiązku złożenia formularza IFT-2R, czyli informacji o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez podatników podatku dochodowego niemających siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jak bowiem wynika z treści art. 26 ust. 3d updop, taką informację o wypłatach na rzecz osób zagranicznych należności z tytułów wymienionych w art. 21 tej ustawy sporządzają i przekazują do urzędu skarbowego podmioty polskie, które dokonują takiej wypłaty, nawet jeżeli na podstawie czy to ustawy czy umowy, nie są obowiązane do potrącania podatku.

Mając na uwadze powyższe, postanowiono jak w sentencji.

Minister Finansów informuje, że interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Odpowiedź nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, jest natomiast wiążąca dla właściwych organów podatkowych i organów kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie, na podstawie art. 14e § 2, art. 14a § 4 oraz art. 236 § 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Stronie przysługuje zażalenie do Ministra Finansów w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.

Minister Finansów