Temat interpretacji

W dniu 15 czerwca 2005 r. wpłynął do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Wieruszowie wniosek Spółki z o.o. z dnia 14.06.2005 r. (uzupełniony w dniu 16.08.2005 r.) z prośbą o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego.

Stan faktyczny sprawy, podatnik przedstawił we wniosku następująco:

"Zwracamy się z prośbą o udzielenie pisemnej informacji odnośnie naliczania diet dla kierowców wykonujących pracę w kraju jak i poza jej granicami oraz czy te koszty stanowią koszty uzyskania przychodu.

Nadmieniamy, że jesteśmy firmą świadczącą usługi transportowe i zatrudniamy pracowników - kierowców na podstawie umowy o pracę i miejscem pracy jest siedziba firmy X. Ich praca polega na rozwożeniu towaru na terenie kraju i poza jej granicami. Kierowcom wykonującym pracę na terenie kraju powyżej 8 godzin naliczamy diety w związku z podwyższonymi kosztami związanymi z wyżywieniem, na podstawie rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 ze zm.), które nie są wynagrodzeniem.

Naliczamy również diety kierowcom świadczącym usługi transportowe poza granicami kraju w/g stawek diet za dobę podróży ustalonej dla samorządowej jednostek sfery budżetowej."

W dniu 17.08.2005 r. Spółka pismem z dnia 16.08.2005 r . (uzupełnienie wniosku z dnia 14.06.2005 r.), przedstawiła swoje stanowisko i stwierdza, że koszty związane z naliczonymi dietami dla kierowców wykonujących pracę w kraju jak i poza jej granicami stanowią koszty uzyskania przychodu."

Rozpatrując wniosek podatnika tut. Organ zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 14 a § 1 Ordynacji podatkowej, stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz/ prezydent miasta/, starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Stosownie do postanowień art. 14 a § 3 Ordynacji podatkowej, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

W piśmie z dnia 14.06.2005 r. Spółka stwierdza, że jest firmą świadczącą usługi transportowe i zatrudnia pracowników - kierowców na podstawie umowy o pracę i miejscem pracy jest siedziba firmy. Ich praca polega na rozwożeniu towaru na terenie całego kraju i poza jej granicami.

Istotę czynności pracownika zatrudnionego w charakterze kierowcy stanowią bowiem stałe wyjazdy do różnych miejscowości, a nie praca w siedzibie podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja podróży służbowej znajduje się w art. 77 tiret 5 § 1 Kodeksu pracy.

Zgodnie z art. 77 tiret 5 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.), wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.

Powołany przepis Kodeksu pracy precyzuje kiedy pracownikowi przysługuje zwrot kosztów związanych z podróżą służbową. Jak wynika z tego artykułu istotą podróży służbowej jest wykonanie określonego zadania charakteryzującego się incydentalnością i tymczasowością pobytu w miejscu jego wykonania.

Praca kierowcy w Spółce świadczącej usługi transportowe nie może być identyfikowana z odbywaniem podróży służbowej, a więc z wykonaniem danego zadania w terminie i miejscu określonym przez zakład pracy.

Podróż służbowa charakteryzuje się bowiem tym, iż: 1. stanowi wyjątek od codziennych obowiązków wynikających z nim umowy o pracę,2. pracownik ma pewną swobodę wyboru m.in. godziny wyjazdu /powrotu/, środka lokomocji, trasy.

Jak wynika z powyższego, w pojęciu podróży służbowych nie mieszczą się stałe wyjazdy w związku z wykonaniem pracowniczych czynności prowadzenia samochodu w celu realizacji zlecenia transportowego. W takim wypadku wyjazd z miejsca stałego postoju nie oznacza rozpoczęcia przez pracownika podróży służbowej, a jedynie rozpoczęcie godzin normalnej pracy, która obejmuje wszystkie czynności związane z wykonywaniem przewozu drogowego ujętego w art.6 i 7 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004r. o czasie pracy kierowców (Dz. U. Nr 92, poz. 879). Poza tym podstawą wypłacenia diety za podróż służbową jest wykonanie zlecenia poza siedzibą pracodawcy, a zgodnie z art. 6 w/w ustawy czasem pracy kierowcy jest również czas poza przyjętym rozkładem czasu pracy, w którym kierowca pozostaje na stanowisku pracy kierowcy, w szczególności podczas oczekiwania na załadunek lub rozładunek, których przewidziany czas trwania nie jest znany kierowcy przed wyjazdem albo przed rozpoczęciem danego okresu.

Ponadto zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o czasie pracy kierowców stanowiskiem pracy kierowcy jest:a/ siedziba pracodawcy, na rzecz którego kierowca wykonuje swoje obowiązki oraz inne miejsce prowadzenia działalności przez pracodawcę, w szczególności filie, przedsiębiorstwa i oddziały,b/ pojazd, który kierowca prowadzi,c/ każde miejsce, w którym kierowca wykonuje czynności związane z wykonanymi przewozami drogowymi.

Codzienne wykonywanie obowiązków przez pracowników zatrudnionych na na podstawie umowy o pracę na stanowiskach kierowców nie może być traktowana jako podróż służbowa, ponieważ czynności związane z realizacją tych czynności i wiążące się z nimi wyjazdy krajowe i zagraniczne należą do istoty wykonywanej pracy, a zatem nie mogą być utożsamiane z podróżą służbową.

Biorąc pod uwagę całość wyjaśnień oraz specyfikę wykonywanej działalności - usługi transportowe krajowe i zagraniczne pracownikom - kierowcom, w związku z wykonywaniem przez nich obowiązków wynikających z umowy o pracę na stanowisku kierowcy, nie przysługują diety z tytułu podróży służbowych oraz nie stanowią one kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54 poz. 654 ze zm.).

W świetle powyższego, w przedstawionym stanie faktycznym, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Wieruszowie nie podziela poglądu zaprezentowanego przez Wnioskodawcę.