Informacja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego z dnia 04.02.2004, sygn. DUS-PBO/420-1631/03, Izba Skarbowa w Katowicach
Temat interpretacji
Zgodnie z art. 17a pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) dla celów podatku dochodowego od osób prawnych przez umowę leasingu rozumie się umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana finansującym oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, nazwanej korzystającym, podlegające amortyzacji środki trwałe albo wartości niematerialne i prawne, a także grunty.
Umowa leasingu finansowego jest wyjątkiem, w którym odpisów amortyzacyjnych dokonuje nie właściciel lub współwłaściciel rzeczy lub prawa. Wynika to z art. 17f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, co potwierdza również art. 16ł ust. 4 tej ustawy. Artykuł ten mówi, że "od środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych przekazanych do używania na podstawie innych umów niż wymienione w ust. 1, odpisów amortyzacyjnych od tych składników dokonują odpowiednio finansujący lub korzystający na zasadach określonych w art. 16h-16k i art. 16m, z uwzględnieniem przepisów rozdziału 4a".
Oznacza to, że korzystający dokonuje amortyzacji wg przepisów ogólnych, które mają zastosowanie dla właściciela lub współwłaściciela środka trwałego lub wartości niematerialnych i prawnych. Oznacza to również możliwość stosowania przez korzystającego wszelkich dopuszczonych przez powyższe artykuły sposobów amortyzacji.
Metoda degresywna (art. 16k ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) polega na tym, że podatnik dokonuje odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji oraz środków transportu, z wyjątkiem samochodów osobowych bez homologacji w pierwszym podatkowym roku ich używania przy zastosowaniu stawek podanych w Wykazie stawek amortyzacyjnych, podwyższonych z zastrzeżeniem ust. 2 o współczynnik nie wyższy niż 2,0, a w następnych zaś latach podatkowych amortyzuje od ich wartości początkowej pomniejszonej o dotychczasowe odpisy amortyzacyjne, ustalonej na początek kolejnych lat ich używania. Począwszy od roku podatkowego, w którym tak określona roczna kwota amortyzacji miałaby być niższa od rocznej kwoty amortyzacji obliczonej przy zastosowaniu metody liniowej, podatnicy dokonują dalszych odpisów amortyzacyjnych zgodnie z amortyzacją liniową.
Za wartość początkową środka trwałego, zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z uwzględnieniem ust. 2-14 uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia. Za cenę nabycia uważa się rzeczywistą cenę danego składnika majątku np. samochodu, obejmującą kwotę należną zbywającemu, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.).