Temat interpretacji

Postanowienie

Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego, działając na podstawie art. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60), w odpowiedzi na wniosek Podatnika z dnia 3 marca 2005 r. w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji o stosowaniu przepisów prawa podatkowego (data wpływu: 21 marca 2005 r.)odmawia uznania stanowiska Podatnika przedstawionego w przedmiotowym wniosku za prawidłowe i przedstawia własne stanowisko.

Uzasadnienie

Spółka zwróciła się z zapytaniem dotyczącym kwestii, czy kompensata wzajemnych zobowiązań wyrażonych w walutach obcych powoduje powstanie różnic kursowych zaliczanych do przychodów bądź kosztów uzyskania przychodu.
Zdaniem Spółki w przedmiotowej sytuacji powstają różnice kursowe stanowiące przychód lub koszt podatkowy.

Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54 poz. 654 ze zm.) - zwanej dalej ustawą o pdop, (...) jeżeli przychody wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich uzyskania i dniem faktycznego otrzymania występują różne kursy walut, przychody te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu kupna walut z dnia faktycznego otrzymania przychodów, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał uzyskujący przychód, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia uzyskania przychodu.Z kolei, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o pdop (...) jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów.
Z powołanych wyżej przepisów wynika, że różnice kursowe powstają jedynie wówczas, gdy występują różne kursy walut odpowiednio między dniem uzyskania przychodu, a dniem jego faktycznego otrzymania lub pomiędzy dniem zarachowania kosztu i dniem faktycznej zapłaty.

Pojęcie kompensaty (potrącenia) określa art. 498 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93 ze zm.), zgodnie z którym, gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelnośćz wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. Wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej. Mimo, iż kompensata jest formą regulowania wzajemnych zobowiązań i należności, to powstające w jej następstwie operacje finansowe nie skutkują w ujęciu kasowym utratą lub wzrostem wartości waluty. Tym samym w sytuacji, gdy rozliczenia między podmiotami realizowane są na zasadzie kompensaty wzajemnych zobowiązań i należności, nie powstają różnice kursowe, które miałyby wpływ na podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Mając na uwadze powyższe, Naczelnik tut. Urzędu Skarbowego postanowił jak w sentencji.

Zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta. Jeżeli jednak podatnik, płatnik lub inkasent zastosowali się do tej interpretacji, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej ich zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia niniejszego postanowienia, jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu. Natomiast, na podstawie art. 14b § 2 O.p., interpretacja jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy.

Na niniejsze postanowienie służy prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie, za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego, w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia, stosownie do art. 14a § i art. 236 § 2 pkt 1 O.p. Zażalenie powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia, stosownie do art. 222 w związku z art. 239 O.p. podatkowej. Zażalenie podlega opłacie skarbowej uiszczanej w postaci znaków opłaty skarbowej, która wynosi 5 zł od podania (50 gr zakażdy załącznik).